Naar aanleiding van het buitenspelen topic vraag ik me dit toch wel af... Zijn er meer moeders die zich hebben verdiept in de gps trackers, een kind-volg-systeem dus Wij gaan veel weg, veel weekendjes en van de zomer is de bedoeling dat we 6 weken door Europa gaan reizen met de caravan. Ik (en mijn man ook, die zou haar het liefst laten chippen) zouden het een fijn idee vinden als ze zo'n tracker bij zich heeft, het liefst in een armbandvorm. Zo kan je haar iets meer vrijheid geven evt als ze met andere kindjes speelt en naar een speeltuin zou willen. Of als ze moet plassen en ze (weet niet of ik dat al toelaat hoor) gaat zelfstandig naar het toiletgebouw en ze zou de verkeerde kant oplopen etc... Iemand hier meer verstand van? Of iemand die dit systeem al gebruikt?
Ik begrijp het gevoel achter zo'n tracker maar ik denk dat het een redelijke schijnveiligheid biedt... Waarvoor zou een tracker je kind kunnen behoeden? Niet voor ongelukken. Niet voor ontvoering. Niet voor verdrinking. Hooguit bij verdwalen, maar als ik het idee zou hebben dat mijn kind zou kunnen verdwalen in een situatie, dan zou ik mijn kind niet alleen laten gaan, helemaal niet in het buitenland. Ik denk dat je met een tracker je kind eerder vrij laat inderdaad, maar of het kind met de tracker die extra vrijheid ineens aankan?
Heb je helemaal gelijk in Ikke... Moeilijk moeilijk moeilijk Is misschien ook meer het (schijn)veilige idee.
Voor een kind uit 2012 klinkt dit wel erg zelfstandig . Heeft ze nu al zwemdiploma's?! Leuk zo'n systeem, maar je bent er niet op tijd bij als ze per ongeluk bij het water terecht komt.
Wij hebben een tracker... Niet per definitie voor de kinderen, maar omdat ik altijd mn sleutels e.d kwijt ben Deze gaat mee naar een dagje dierentuin oid. Maar ik vind ook alle dingen die je opnoemt heel wat voor een 3/4 jarige... Dus ik zou hem daar niet voor gebruiken, althans niet zodat je kind alleen dingen kan doen
Een tracker voor mijn sleutelbos lijkt me een fantastisch plan... Die loopt altijd weg. Onze jongste zoon wil dat trouwens ook wel doen. Ik zou bang zijn met zo'n tracker toch 'lakser' te worden. En ik denk dat een kind altijd nog het veiligst is onder het toeziend oog van een volwassene. Zoals al eerder gezegd: zo'n tracker beschermt eigenlijk nergens tegen. Oké: je weet WAAR je kind is. Maar weet je ook WAT ze doet en met WIE? En natuurlijk komt er een leeftijd dat je dat niet meer weet (en misschien ook niet meer alles moet willen weten.) Maar dan zit je al in Eem fase van loslaten waarbij je waarschijnlijk ook geen tracker meer wilt gebruiken. En zo lang je nog een kind in de leeftijd hebt die je zo wilt volgen, dan zou ik dat volgen op de 'ouderwetse' manier doen. Met je eigen ogen dus. Als ik naar mijn kinderen kijk: voor de oudste hebben we die tracker niet nodig. Die is zo braaf als wat. Niet uit eigen keuze, trouwens. 't Is een heerlijke schijtluis en alles wat maar een beetje 'stout' of gevaarlijk zou kunnen zijn, durft hij toch niet. Ik zal hem echt nooit vinden op een plek waar hij van mij niet mag komen. Kortom: geen tracker voor nodig. De jongste is een ander verhaal. Die lijkt op mij. Hij komt dus wel op plekken waar dat niet mag. En doet daar dingen die stout en gevaarlijk zijn. Als hij op een plek is waar hij wel mag komen, doet hij ook dingen die stout en/of gevaarlijk zijn. Kortom: tracker is zinloos want als ik er niet met m'n neus bovenop sta en hem kort houdt, doet hij dingen die hij beter niet kan doen. Daar helpt geen enkele tracker tegen! Dus nee, ik zou het niet doen. Op deze leeftijd hou ik ze liever Mig zelf in de gaten. Ertegen de tijd dat ik ze niet meer zo dichtbij houdt, hoop ik dat ze dankzij onze fantastische opvoeding oud en wijs genoeg zijn geworden om niet in te veel sloten tegelijk te lopen. En als ze dat een keer toch doen (want fouten maken mag) Dan hoop ik dat ze dan toch in ieder geval zelfstandig en zelfredzaam genoeg zijn om hun eigen problemen op te lossen. En daar kan geen tracker tegenop!
Het zou voor extra zijn en zeker tot haar 21ste Het voordeel is dat ik een heel braaf meisje hebt, we niet naar mega-campings gaan (de eerste in Du van Landal, de tweede in Oostenrijk een boerencamping op een berg met 20 plaatsen) en inderdaad met zwembaden weet je het nooit. Het zou ook zeker niet zijn dat ze alleen naar de andere kant van de camping zou mogen. We wonen nu ook aan het water, gevaar van water 'weet' ze. (Zegt nog niet veel natuurlijk). In mei wordt ze 4 en hier spelen kinderen van 4 ook al zelf buiten, dat geeft me al de zenuwen. We wonen in een dorp, in een woonwijk op een apart erf aan het bos, dus bijna gen verkeer. Dit zijn mijn eerste stappen naar het proberen los te laten, maar liever nog niet zeg maar maar jammer dat niemand hier het al uitgeprobeerd heeft. Misschien ook maar eerst proberen op de hond...
Als je je kind niet vertrouwt om de dingen te doen die je haar opdraagt (alleen naar de wc gaan en dan de juiste weg weer terug nemen, enkel naar die speeltuin en daar niet weggaan,...) dan is het gewoon nog niet het juiste moment om dat toe te laten, vind ik. Dus nee, ik zou dat nooit doen. Wij oefenen op simpele taken uitvoeren, en op drukke plekken krijgt ze een armband om met onze contactgegevens. Verder is het gewoon onze verantwoordelijkheid om bij haar in de buurt te blijven, vind ik. Dochter is overigens even oud als de jouwe.
Voor mijn oudste heb ik er wel over nagedacht om een gps armband te kopen waarmee ook gebeld kan worden. Niet vanwege het gps systeem, maar meer vanwege de simpele belfunctie. Met hem kan ik gewoon goede afspraken maken, dus is het eigenlijk ook niet nodig. Voor mijn jongste zou ik het ook overwegen, maar dan vanuit ander oogpunt. Ik heb een weglopertje en hij is razendsnel, het gaat beter nu hij iets ouder word, maar toch moet hij elke seconde in de gaten worden gehouden. Puur als noodmaatregel zou ik het wel overwegen (voorbeeldje: laatst even in Duitsland boodschappen gedaan, reed een man keihard met zijn karretje tegen mijn enkel, deed flink pijn, dus was even afgeleid en ja hoor meneeertje was alweer weg, gelukkig had mijn dochtertje gezien welke kant hij opgelopen was, pff).
Nog niet uitgeprobeerd maar ik zocht ooit een praktisch armbandje voor dagjes weg. Niet perse met gps ook... En ik vond deze: redDog - travel support - kidSOS
Ik lees even mee. Ben erg benieuwd of iemand ervaring heeft. Je hoort steeds vaker dat zo'n gps te koop is. Laatst zag ik het ook in de kruidvatfolder.
Maar die zijn relatief zo groot. Op Aliexpress heb je er heel veel, maar ik had ook gehoopt op ervaringsverhalen
Nee zou ik nooit doen. Sowieso mochten mijn 4-jarigen nog niet zonder toezicht buiten. Realiseer je ook dat als ze dan ergens binnen is je valse meldingen kan krijgen en dus niet precies kan bepalen waar ze is. Lijkt me erg stressvol. Stressvoller dan direct toezicht. En waarom wil je nu al beginnen met loslaten? Gewoon nieuwsgierig hoor, maar ik deed dat echt pas toen ik er gerust op was. En ik proef uit jou berichten dat jij dat eigenlijk nog niet bent, maar ergens de druk voelt om het toch te doen? Misschien heb ik het mis hoor.. Mijn kinderen zijn nu 6 en 8 en mogen nu rustig buiten spelen zonder m (continue) toezicht, binnen gestelde grenzen/afspraken.
ik zou het eerder overwegen voor de leeftijden waarop je ze los moet gaan laten, maar het nog niet helemaal durft. Alleen naar school laten fietsen: Zodat je zeker ziet dat ze op school aangekomen is. (niet omdat ik mijn kind niet vertrouw; maar om dat ik de wereld om haar heen niet vertrouw ) Natuurlijk belt school wel als ze niet komt opdagen, maar die bellen ook niet onmiddellijk.. En dat zelfde later naar een middelbare school... Zeker als ze wat verder weg zou moeten (zeg 10 km ofzo) . Maar oke; ik zou het voor mezelf wel willen maar dan eigenlijk zo dat mijn dochter en andere het niet weten. En dan nog denk ik: Duhhh.. dat is dus leren loslaten
Ik geloof meer in je kinderen al van jongs af aan te leren wat gevaar is, voor zover dat kan. Bij water uit de buurt blijven, op de stoep blijven, uitkijken voor je oversteekt, dat soort dingen. Ook weerbaar maken hoort daarbij: als iemand je vraagt mee te komen, zeg je dat je dat eerst aan je moeder moet vragen (om onnodig bang maken te voorkomen). Onze dochter wordt 3 in juni en speelt sinds een paar weken zelfstandig buiten, als ik of mijn man in de tuin is. We wonen aan een pleintje waar geen verkeer is en waar we eigenlijk iedereen kennen. Ze mag niet van het pleintje af en ik probeer om de zoveel minuten even mijn gezicht te laten zien. Op deze manier gaat het prima en leert ze stap voor stap alleen buiten te spelen.
Hmm dat onze school ook... Behalve dan die keer dat ze er niet was dus. Nou wist ik dat op moment precies waar ze wel was (nameljk naast mij) maar sinds die tijd vertrouw ik dus niet blind erop dat de school het daadwerkelijk nabelt
Ohw ja!!! ik wil een geimplanteerde gps tracker en chip en dan wil ik een app op mijn telefoon die op de camping belt als ze van het veld afloopt ofzo. Bij de dierentuin als verder dan 15 meter bij haar ouders vandaan gaat. Het schoolterrein af gaat tijdens schooltijd. En als ze alleen buiten zou spelen een chip die haar ingebouwde camera start op mijn foon zodra ze praat met een vreemde (gezichtsherkenning). Ik zou het wel weten later met vriendjes ook handig! Maar als mijn moeder dat bij mij had gedaan dan vond ik haar vast niet aardig meer :x Dus totdat ze het klooster in kan laat ik haar aan de flexi lopen
Heb je geen handige kelder... Als ze 35 is.. Mag ze eens proberen zelfstandig naar buiten te gaan. Kan ze daarna een boek schrijven en daar veel geld aan verdienen. alleen denk ik dat je daarna wel vreemde blikken krijgt van je buren als ze ineens na 35 jaar naar buiten mag. Maar zonder gekkigheid... Zon SOS kids bandje dat contact opneemt met de ouders als iemand je kind vindt.. Is toch weinig anders dan de hippe versie van een bandje met telefoonnummer? En dat vind iedereen doodnormaal.
We kunnen onze eigen mobieltjes ook traceren, dus waarom hond of kind niet? Alleen te gebruiken in geval van nood, uiteraard. Lijkt me wel wat eigenlijk!