"Werk hoort bij het leven. Het geeft gevoel van eigenwaarde", zei de premier. "Werk is geen noodzakelijk kwaad. Geen bijverschijnsel. Werk helpt ons om te worden wie we zijn. Ons karakter groeit op de werkvloer." enigzins verbaasd en ook weer typisch iets voor balkie... (ja ik ben geen fan van 'm ) daar moet ik dan wel even om lachen hoor, de dingen die ik in mijn priveleven doe waar ik mijn passie in kwijt kan en mezelf in terug vind, dat geeft mij eigenwaarde, wie ik BEN geeft mij eigenwaarde, dat heeft niets van doen met wat voor werk ik doe. worden wie ik ben doe ik door de dingen waarin ik gepassioneerd ben. en mijn karakter groeit niet op de werkvloer maar thuis, in mijn gezinnetje, familie en bij vrienden. ben ik nou zo afwijkend of denken meer mama's er zo over? (er was een tijdje terug iemand op tv die voorstelde dat kinderen en jongeren een nieuw vak krijgen op school: gelukskunde. dat lijkt mij wel een goed plan: kinderen zelf leren ontdekken wie ze zijn, waar ze voor staan, en wat ze gelukkig maakt! dat kun je ze niet opleggen of vertellen, enkel zelf laten ontdekken)
ben het met je eens dat werk niet perse gelukkig maakt. maar aan t eind van de maand mijn loonstrookje wel.
Werk maakt je niet perse gelukkig nee,maar het kan je wel ONgelukkig maken. Ik persoonlijk ben een veel fijner mens als ik werk doe wat ik echt leuk vind,wat nu het geval is. Ik ben begonnen met dit soort werk toen ik 18 was en weet zeker dat mijn werk een deel van mijn karakter heeft gevormd zoals het nu is.
Ik denk dat je spijker op zijn kop slaap Maud... Denk dat dit alleen geldt voor mensen die werk doen dat ze écht leuk vinden, wat ze met passie doen. Maar dan nog niet zo breed als Balkellende het ziet/zegt... Helaas is er nog een heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeele grote groep mensen die werk hebben waarin ze niet happy zijn. Voor de rest ben ik het helemaal eens met Jaela
Wat moet ik dan een ontzettend ongelukkig mens zijn zonder eigenwaarde... Ik werk al jaaaaaren niet meer nml. Ben een thuisblijf mams al sinds mn eerste kindje. Ik denk dat t juist ALLEMAAL je karakter vormt. Alle ervaringen die je op doet. Of die nou prive of op t werk zijn. Dat hoeft totaal helemaal niks uit te maken. Is net zoiets als dat je je niet zou ontplooien als je niet werkt. Dat heb je toch zelf in de hand? als jij alleen op je bankje hangt en soaps kijkt...nee dan zal er weinig gebeuren idd. Maar als je interesse hebt in meer dingen dan alleen die onzin van soaps dan kijk je ff wat verder als je neus lang is en ga je opzoek naar dingen die je "wijzer" maken. "gelukskunde" wat treurig dat dat nodig is... Zorg er voor dat je kinderen met vanalles in aanraking komen. Kunst cultuur natuur etc. Ook al vind je er zelf geen eene donder aan. Op den duur kom je er achter dat jou zoon of dochter ineens interesses heeft waar jij niet eens op gekomen was! En soms is dat van korte duur maar soms zorgt t ook voor een idee over wat ze willen worden later. En dan hebben ze door alles wat ze gezien en geleerd hebben tenminste een grotere kans op n juiste carriere keuze....of houden ze er een fantastisch leuke hobby aan over.
ja dat is ook treurig... als ik denk aan mijn eigen middelbare schooltijd (en ik ben nog maar halverwege de 20), dan moet je vanalles leren, allemaal theorie, allemaal regeltjes, feiten, maar er word je vrijwel niks bijgebracht over je gevoelsleven, over gelukkig zijn, over dat wat je mens maakt: je emoties, je hart, etc. en tegenwoordig is er ook zoveel dat je als kind zijnde moet, dat er weinig echte ruimte over blijft voor je eigen ding, die tijd moet je echt creeeren, en dat is als kind zijnde behoorlijk moeilijk, helemaal als je geen ouders hebt die je in aanraking brengen met vanalles en echt de tijd voor je nemen ik vind het treurig om te moeten typen, maar mijn ouders kennen mij totaal niet. weten niet wat mij beweegt, wat mijn ware dromen zijn, wat mij echt raakt, wat ik zou willen veranderen aan de wereld... en ik zie veelvuldig om me heen dat dit in heel veel gezinnen het geval is. en idd wilma, als je je kinderen de ruimte geeft de wereld te verkennen, leren ze hun passies ontdekken, en vinden ze geweldig leuke bezigheden, of dit nu geld oplevert of niet doet er dan niet zoveel toe, ze doen tenminste wel wat ze gelukkig maakt!
Inderdaad,je ouders en je opvoeding zijn ook belangrijk. Ik vind dat er bij de kinderen van tegenwoordig zoooo veel druk gelegd wordt. Ze moeten dit,ze moeten dat,vrije tijd,wat is dat? Op de middelbare school hebben ze geloof ik 20 vakken (?),in mijn tijd waren er dat 6! Mijn ouders hebben me altijd gesteund in mijn keuzes en ik moet zeggen dat ik heel mooi terecht ben gekomen en mijn ouders zijn trots op me. Mijn ouders hebben me ook geleerd dat ik werk moet doen wat ik leuk vind want je werkt toch een gruwelijk groot deel van je leven. Maar ja,dit gaat niet meer over de mening van meneertje Balkenende
Daar ben ik het dus wel mee eens. Contacten die je hebt onder moeders zijn heel anders dan op werk. En daarom naar mijn mening ook heel vormend. Ik heb 3 jaar thuisgezeten bij mijn oudste en heel erg genoten van die tijd, maar op een gegeven moment wilde ik door. Niet alleen maar met andere moeders beppen en kopjes thee drinken. Ik wilde mezelf verder ontwikkelen. Misschien had ik ook een breicursus kunnen volgen of op badminton kunnen gaan, maar ik heb besloten 20 uur per week te gaan werken nadat mijn jongste was geboren. Ik merk heel duidelijk dat ik anders in het leven ben gaan staan. Het ga me heel veel voldoening om mijn jongens 's avonds met rode wangetjes in bed te zien liggen slapen, maar het geeft mij ook voldoening als ik na mijn werk de deur achter mij dichtdoe en met een paar collega's afspreek voor het weekend om even een kroegje te pakken. Ik wil niet beweren dat dat niet kan als je stay-homer bent, maar het gevoel erachter is gewoon anders. Bij mij dan. En natuurlijk hou ik hier theekransjes en ga ik koffieleuten, ben ik voorleesmoeder etc. Maar ik ben toch blij dat ik een nuance heb gevonden hierin.
Ja maar, ik wil niet in m'n karakter investeren! Haha juist totaal niet....of hij noemt iets karakter wat ik anders noem. Anyways, ik geloof dat werk daar toe bij kan dragen, maar persoonlijke ontwikkeling is niet absoluut aan werk gebonden. Je kunt ook als moeder zijnde je flink ontwikkelen. Of je veel met spiritualiteit bezig houden. Ik ben zelf niet op zoek naar eigenwaarde. Ik ben al wie ik ben, die word ik niet ineens. Zo bedoel ik dus ook: geluk haal je uit jezelf en niet uit externe factoren. Het is maar net hoe jij tegenover werk staat en wat het jou bijdraagt (behalve centjes om je huis te betalen). Dus ik kan me niet echt in de uitspraak van Balkenende vinden. Maud77, 20 vakken? Hell no ! Wel meer dan vroeger hoor. Maar een groot deel van die vakken krijg je maar 1 jaar ofzo. Je doet niet overal eindexamen in. 'k Heb zelf eindexamen gedaan in 2002.
Daarom stond er ook een vraagteken achter Het zijn er in ieder geval meer dan toen ik nog naar school ging
Ja dat is ook wel zo, meer dan vroegah. Maar waar het eigenlijk fout is gegaan, is het studiehuis. Daarin werd verwacht dat leerlingen ineens zelfstandig konden werken. Als je dan vanuit de 3e klas, redelijk schools, ineens in de bovenbouw komt waar je alles zelf moet doen....das een grote overgang. Er zijn natuurlijk leerlingen die hier geen zin in hebben maar er zijn er ook die dit niet aan kunnen. Het vraagt een hoop planningsvermogen en zelfstandigheid. Voor sommige kids is die vorm van school gewoon niet weggelegd. We zijn erin gegaan zonder enige vorm van voorbereiding, zowel leraren als leerlingen. Ik zat in de 2e lichting studiehuis en ik ben bijna blijven zitten. Ik ben heel slecht in de betavakken en daar was er geen tot weinig ruimte voor uitleg. Ook omdat leraren het te druk hadden met ander voorbereidend werk. Ik heb toen bijles gehad van iemand en zonder haar had ik het niet gered! Studiehuis is er overigens om er voor te zorgen dat de overgang van middelbare school naar studeren beter verloopt, omdat je daar heel zelfstandig moet werken. Maar het loopt dus niet zo soepeltjes....
Ik ben 6 jaar thuis gebleven voor mijn oudste, voor de jongste 9 maanden. (de eerste had het echt nodig, de tweede is een allemansvriend en geniet van een andere omgeving en speelaanbod, daarbij werk ik maar 12 uur per week) Mijn werk zou ik niet meer willen missen, ik ben thuis wel compleet maar ik heb nog zoveel meer in mij dat ik daar niet kwijt kan. Maar mijn karakter is er niet door gevormd, het wás er al....
Ik denk dat 'Balkie' deels wel gelijk heeft. Voor mensen die 'ongewenst' thuis zitten, geen werk kunnen vinden, etc. is het vinden van een (leuke) baan erg belangrijk. Jammer is dat zo'n citaat altijd erg ongenuanceerd is ... (of is onze MP ongenuanceerd?!). Voor mijzelf geldt: ik ben heel blij dat ik 2 dagen per week werk en nog veel blijer als ik thuis kom en Mirre en mn man weer kan knuffelen ... ik zou het helemaal super vinden als mn man ook maar 2 dagen zou hoeven werken ipv 4 (en dat is al luxe) ... Ik vind het inderdaad belangrijk dat ik iets doe met mn hersens/studie buiten mama zijn (en het geld is ook wel nodig )