Heftig hoor. Ik leef erg met je mee. Kan me (gelukkig) niet voorstellen hoe jij je moet voelen. Maar je woorden komen wel degelijk binnen. Ik kan me wel voorstellen dat je de weg en je gevoel kwijt bent en snap heel goed dat het angstig is om er nog een keer voor te gaan. Hoop dat je de kracht kan vinden om je partner alsnog een eigen kindje te geven. Anne zal altijd in je gedachten en je hart blijven. Je houdt van haar en zij van jou. Wellicht een mooie gedachte dat ze voort leeft in een ander kindje, een kindje van jullie samen. Succes en sterkte!