Het komt vast bij iedereen met kinderen wel een keer in een gesprek met je partner naar boven; wie gaan onze kinderen opvoeden als wij er onverwachts niet meer zijn. Als je dit niet vast legt word er via een rechter gekeken naar de meest logische oplossing (namelijk 1e en 2e graad familie) Mocht je dit niet willen, of heb jij al een geschikte persoon in gedachte zodat je rustig het loodje kunt leggen dan zul je dit dus vast moeten leggen. Wij zitten in zo'n situatie waarin we dit graag vast willen gaan leggen t.z.t. en we botsen. We hebben beide iemand die voor ons op nr 1 staat en we zijn het beide erover eens dat de ander zeker geen slechte keuze is maar we blijven beide bij onze eigen keuze. Dus wil ik in globale vorm weten wat jullie mening is. Ik heb geen idee of het een van onze keuzes gaat beïnvloeden want het is best een heftige en persoonlijke keuze maar ben wel heel erg benieuwd naar jullie gedachtes hierover, ik heb geprobeerd het zo op te schrijven dat het niet te zien is welke keuze van mij of van mijn man is. We hebben het dan over onze 3(!) kinderen (best een hoop om 1 iemand mee op te zadelen) die we absoluut bij elkaar willen houden. Keuze 1: Een moeder van 2 kinderen, samen met een vaste partner sinds haar jeugd. Ze zorgt thuis voor de kinderen en haar man haalt het geld binnen. Daardoor hebben ze het niet breed maar de kinderen krijgen alles wat ze nodig hebben. Daarnaast heeft ze een hele hechte band met haar moeder en zussen en worden alle kids (ook die van haar zussen) heel warm opgevoed met veel liefde en geborgenheid. Altijd iemand die thuis is en ze op kan vangen van school of sporten etc. Doordat ze het niet breed hebben en geen spaargeld hebben of achterdehandje zullen onze kinderen als ze daar heen gaan waarschijnlijk moeten leven met 2e hands kleding en niet zomaar op elke sport kunnen die ze zouden willen. Ook een dure studie (mits ze die gaan volgen) zal niet iets vanzelfsprekends zijn. Wel zijn de kinderen van kleins afaan bekend bij dit gezin en zijn we kind aan huis daar. (het is praktisch ons 2e huis haha) Deze vrouw woont op 30 min rijden van ons huis dus ze zullen dan niet dezelfde vrienden/vriendinnen en school hebben. Keuze 2: Een kinderloze carrière vrouw die niet veel geluk heeft in relaties (ooit 3 maanden getrouwd geweest en toen gescheiden) maar nu toch iemand heeft gevonden waar ze al 1,5 jaar mee samen is. Geen garanties natuurlijk maar het lijkt erg serieus en ze denken na over een geregistreerd partnerschap. De man waar ze mee samen is heeft wel een dochter (19 jaar) van zijn exvrouw die al op zichzelf woont nu. Hier heeft hij dan, ondanks dat hij er geen ruzie mee heeft, ook weinig tot geen contact mee (afgelopen vaderdag heeft hij niets van haar gehoord bijv.) Ze ziet onze kinderen vaker dan de vrouw in keuze 1 omdat ze dichterbij woont en vaak langskomt op plekken waar de kids ook zijn (bij ons of opa en oma of school etc.) Dus ook een vertrouwd iemand voor de kinderen. Ze heeft het financieel enorm goed voor elkaar. Goede carrière, gevulde spaarrekening, grote woning dus als we hier 3 kinderen naartoe doen dan zijn we ervan verzekerd dat ze qua materialistische dingen alles krijgen wat nodig is (goede kleding, lekker de sporten doen die ze graag willen en de mogelijkheid tot een dure opleiding als dat van toepassing is) Deze vrouw woont in dezelfde wijk dus de kinderen kunnen op dezelfde school blijven en dezelfde vrienden/vriendinnen houden. De een is bang dat optie 1 tekort schiet in de financiën en ruimte (in het huis) aangezien ze nu op hun dooie gemakje leven van de ruimte die ze hebben en erg zuinig moeten doen in alles wat ze kiezen. Plus dat alle slaapkamers in huis al bezet zijn. De ander is bang dat optie 2 wel alles kan bieden behalve het allerbelangrijkste, moederliefde. Omdat ze zo ontzettend veel uren maakt word er waarschijnlijk vaak opvang ingeschakeld ipv dat ze de tijd zou kunnen nemen voor de kids. Welke optie zouden jullie kiezen?
Wil niet lullig doen maar de situatie hoe die nu is, dat bied toch totaal geen garantie dat die situatie over tien, twintig of vijftig jaar nog zo is?? Iemand kan veel geld hebben nu en straks failliet zijn of nu niks hebben en over tig jaren schatrijk... Ik zou het materialistische achterwege laten en puur kijken naar de personen zelf.. En belangrijk hoe zij hier tegenover staan
Liefde staat bij mij op nummer 1. Ik ben niet zo materialistisch maar het is wel makkelijk Lastige keuze.
ik zou voor de pure moeder liefde gaan , liefde is niet te koop , en daarbij is iemand ooit slechter geworden van 2e hands spullen? , ik niet hoor
Ik zou een derde gaan kiezen waar jullie samen achterstaan. jullie komen hier gewoon niet uit. Ik kan van beiden iets vinden. Ik vind het wel belangrijk dat bij dat soort situaties, er iig wel de mogelijkheid is om opleidingen te doen op z'n minst, aan de andere kant een carrierevrouw met een prille relatie heeft ook zo zijn mindere kanten.
Ik zou kiezen voor optie 1. Kinderen hebben een stabiele veilige omgeving nodig. Ik denk dat optie 1 daar meer aan voldoet.
Optie 1 stond vast toen we onze dochter kregen. Toen we onze zoon kregen hebben we het gevraagd qua ruimte en ze vond het vanzelfsprekend. nu krijgen we er 3 en we hebben nog niet gevraagd of dit oke is. Het is ook al sinds de zwangerschap van de vorige niet meer het onderwerp geweest. Optie 2 weet nergens vanaf maar we zijn beide bang dat ze zich heel erg overgeslagen gaat voelen, we gingen er in het begin gewoon vanuit dat we een carrière vrouw niet op moeten zadelen met kinderen. En nu we te horen hebben gekregen dat ze zich ontzettend overgeslagen zou voelen zijn we pas bewust gaan denken over de optie en daaruit kwam dus dat de een bij optie 1 bleef en de ander optie 2 wilde. We hebben het haar dus ook nog niet gevraagd omdat het raar is om dit te vragen en dan alsnog voor optie 1 te gaan... Dus als we eruit zijn dan vragen we het aan de desbetreffende optie en wil die niet is het voor ons ook makkelijker natuurlijk! beide opties zijn namelijk prima. snap je het nog?! haha
Pfoe.. Lastig. Persoonlijk zou ik vooral liefde voor onze kids heel belangrijk vinden. Helemaal als ze zoiets heftigs meemaken als beide ouders kwijtraken. Maar belangrijker nog ik zou proberen na te denken waar onze kinderen zich het fijnst zouden voelen? Even geld en ruimte buiten beschouwing gelaten.. Voelen ze zich even vertrouwd bij 1 als bij 2? Weet bijvoorbeeld dat mijn eigen ouders een onderlinge afspraak hadden met mijn oom en tante: beiden drie kinderen in vergelijkbare leeftijden en alletwee de gezinnen was er geld om van te leven, maar ruim zeker niet. Toch hadden we in geval van toch bij hen gekomen, gewoon omdat het het beste voor ons was. Ze waren de beste optie qua hoe ze zijn en hoe ze over bepaalde zaken in het leven dachten. Opvoedingen lagen bijv ook vrij gelijk, kijk op dingen, humor, normen en waarden etc etc. Dat was het belangrijkste: niet geld en of ruimte. Persoonlijk vind ik dat soort zaken dan ook veel belangrijker, maar kan mij best indenken dat een ander eerder zou kiezen voor een financieel zekerdere toekomst.
Snap ik ook niet zo goed, maar ik denk dat het te maken heeft dat optie 2 niet fulltime thuis zou zijn voor de kinderen en optie 1 wel. Moederliefde is niet gedefinieerd met hoeveel uur je wel of niet werkt
Er is dus geen optie 3, voor ons zijn deze 2 vrouwen de vrouwen die voor onze kinderen moeten gaan zorgen. We moeten echter kiezen want de ene vrouw is bloed gerelateerd (1e graads familie) en de andere keuze niet. Dus als we dit niet vastleggen gaan de kids automatisch naar familie. En daar is een van ons het niet mee eens als 1e keuze omdat ze geen moeder is en echt carrière gericht is. Een van ons blijft bij de mening dat een carrier vrouw opzadelen met 3 kinderen slecht is voor de vrouw zelf EN voor de kids. De kans is 95% dat ze ja zegt omdat ze stapelgek op de kinderen is en het graag voor ons en de kids over heeft maar een van ons denkt dat ze niet weet waar ze nou eigenlijk "ja" tegen zegt...
Klinkt misschien heel lulilg om te zeggen maar optie 1 kan volgende week zomaar ineens gaan scheiden terwijl optie nog 50 jaar bij elkaar kan zijn. Ik denk dat je vooral moet kijken naar je eigen gevoel en wat al is gezegd door iemand probeer anders een 3e optie te bedenken. En hier gaat ons ukkie ook naar de opvang toe. Daar is ook geen kind slechter van geworden en hij komt niks te kort aan liefde hoor!
Oei lastig! Als ik de keuzes lees, dan kies ik voor optie 1. Waarom? Omdat het mij een warm, liefdevol gezin lijkt. Ze kunnen zich financieel onderhouden en de kinderen komen niets te kort. Ik vind dit toch belangrijker dan een goed gevulde spaarrekening.
Dat is juist het moeilijke. De kids zijn bij beide vrouwen even vertrouwd. Vraagt vaak om zowel bij keuze 1 te spelen/logeren als bij keuze 2. Keuze 1 is leuk omdat het enorm goed met de kinderen klikt (de oudste schelen 8 maanden en de jongste 6 weken) en keuze 2 is leuk omdat ze veel leuke dingen doen samen zoals dagjes uit e.d. Ze wil de oudste deze zomervakantie zelfs een weekendje texel meenemen. Dus ze zijn beide even vertrouwd. De opvoedwijze zijn beide ongeveer hetzelfde als de onze, gevoel voor humor ook en persoonlijkheden lijken op de mijne. alleen bij optie 2 botst het wel eens omdat ze sommige dingen niet snapt. Ze snapt bijvoorbeeld niet dat de kinderen doordeweeks perse om 7 uur op bed horen te liggen en ook middagslaapjes vind ze niet zo belangrijk. Ze mist echt die ervaring als moeder... Dat heeft optie 1 wel. Als ik daartegen zeg dat ik bepaalde tijden niet kan ivm een middagslaapje vind ze dat niet meer dan normaal terwijl optie 2 dan vraagt waarom je deze niet verschuift of overslaat...
Hmmmz Weetje je moet de persoon kiezen waar je het meeste mee hebt. Nu is de situatie zo us dat over 10 jaar nog steeds zo? Hier gaan ze of naar mijn beste vriendin of naar mijn zwager.
Daar is maar 1 manier om achter te komen.... VRAGEN! Ik blijf van mening dat je een derde moet zoeken. Als jullie zo lijnrecht tegenover elkaar staan, dan gaat er iemand het onderspit delven. Je moet iets vinden waar jullie beiden achterstaan. Ik vind niet dat optie 2 per definitie maar afgeserveerd moet worden om het enkele feit dat ze werkt. Zou ze een goede moeder zijn, zou ze de kinderen liefdevol opvangen en opvoeden, alles doen wat nodig is, alles in haar mogelijkheid doen om je kinderen verder te helpen in de wereld?? DAT is belangrijk.
Wat is eigenlijk de reden waarom je man wel voor optie 2 kiest. Want ik hoor van jou alleen maar negatieve dingen. Er moet wel iets zijn wat dus duidelijk in de smaak valt bij de man. En het gebrek aan ervaring is natuurlijk niet vergelijkbaar met optie 1. Dat is appels met peren vergelijken
Ik ga verder niet in op wie voor wie kiest zoals ik in het begin al zei. En dat doet er eigenlijk ook niet toe maar de keuze voor optie 2 is omdat het een financieel stabiel persoon is, die ontzettend veel van onze kids houdt en in dezelfde wijk woont waardoor de kinderen niet van school hoeven te wisselen en dezelfde vrienden houden. Je ouders missen is al erg zat en dan zouden ze in iedergeval niet weggehaald worden van hun omgeving, vrienden en school.