Ik moet even mijn frustratie van me afschrijven. Weer is er iemand zwanger in mijn kennissenkring. Iedere week deelt er wel weer iemand mede dat ze zwanger is. Heel leuk voor hen, maar er zijn ook mensen die zwanger proberen te worden en het nog steeds niet gelukt is. Kan daar niet enigszins rekening mee gehouden worden? Ik voel me bij ieder bericht van zwangerschap weer met de neus op de feiten gedrukt dat ik niet zwanger ben. En dat maakt me zo onzeker!
Tsja ik weet t t is heel zwaar.. Maar anderen willen het natuurlijk vande daken schreeuwen. Je ontkomt er nooit aan. En als t bij jullie zover is wil je dit ook. Hier nooit jaloers geweest maar sinds onze kinderwens begon weet ik wat t is helaas
Ik ken het helaas. Hier zelf ook ruim 3 jaar bezig geweest om zwanger te kunnen raken. Terwijl veel om mij heen spontaan door de pil heen zwanger raakte. Of onverwacht een tweeling kregen etc. Weten de mensen uit je jullie kennissenkring (die zwanger raken) dat jullie al 15 rondes bezig zijn? Want als ze dat niet weten, dan kan je natuurlijk niet van hun verlangen dat ze rekening met jullie houden omtrent het aankondigen van hun grote nieuws
Nu heb ik een zoon dus is dat gevoel weg, Maar eerst waren er om me heen collega,s vriendinnen die zwanger werden door onhandigheid wisselen van pil of medicatie of mensen hun nichtjes van 16 etc en dan dacht ik waarom mogen hun allemaal terwijl ik al zolang moeder wil worden ken ook een stel die na mijn idee perfect waren om ouders te worden die het jaren hebben geprobeerd maar waarbij het nooit meer zou lukken nu zijn ze ook te oud geworden en dan denk ik wat is het toch oneerlijk. Toen het mij iedergeval 30 rondes niet gelukt was zij ik altijd al wacht ik nog jaren maakt me niet uit maar er is niets of iemand die me kan vertellen of die jaren wachten of vechten me gaan belonen , Ik kan nog steeds huilen van geluk omdat ik een moeder ben
Als het wel lukt ben je zelf ook blij en wil je het delen. En ze kunnen het moeilijk voor je verstoppen. Maar het is idd een lastig gevoel alhoewel ik iedereen om me heen een kind gun gunde ik het mezelf ook.
Dat is niet helemaal waar. Misschien omdat ik ook de andere kant heb meegemaakt, maar ik schreeuw het hier zeer zeker niet van de daken, en ik vind het bijvoorbeeld nu al heel lullig voor mijn zusje, dat ook in een vruchtbaarheidstraject zit, dat mijn buik straks begint te groeien. Gelukkig kunnen we er goed over praten en zal ik er alles aan doen om de situatie draaglijk voor haar te maken, zoals wijde truien dragen, niet urenlang dolblij over de zwangerschap praten, e.d. Maar @Unicorn85, dan moeten mensen in jullie omgeving wel afweten van jullie situatie. Alleen dan kunnen ze er rekening mee houden, al zal dat ook niet altijd lukken. Mijn schoonzus weigerde bijvoorbeeld haar buik te verhullen als ik op bezoek kwam, zelfs niet een beetje. Tja, daar had ik het dan maar gewoon mee te doen. Het ís ook heel zwaar als iedereen om je heen zwanger raakt en jij niet. Dikke knuffel!
Herkenbaar. Hier kreeg ik er pas echt last van toen bij iedereen nmr 2,3,4 en 5 kwamen. Wij waren het eerste stel vd vrienden groep die begonnen aan kinderen, maar kregen pas 10 jaar later onze zoon. En ondanks dat je blij bent voor je vrienden, het doet soms gewoon pijn. Keep on fighting!
Rekening houden met iemand door een wijde trui oid aan te trekken als je weet dat diegene in een zwaar traject zit vind ik het minste wat je kan doen. Maar je zwangerschap meedelen vind ik ergens wel logisch. Dat doen bij mij op fb bijvoorbeeld ook de mensen waarvan ik weet dat het niet spontaan was en dat moet ook echt kunnen vind ik. En denk dat @elsie89 dat ook bedoeld met haar post. Dat als het eindelijk bij jezelf gelukt is dat je het ook mensen wil vertellen. Ik heb bij mijn broer en schoonzusje die met bijna 12 weken een ma hadden, ook erbij gezegd dat ik toch echt liever had dat zij het waren geweest en dat het voor mij heel moeilijk voelde om het te vertellen, maar moest het ze wel vertellen.
Ja, ik snap wat je bedoelt. Uiteindelijk zul je het moeten vertellen, maar het gaat een beetje om de manier waarop. Ik denk dat jullie dat toen heel netjes hebben aangepakt. Ik zou dat zeker gewaardeerd hebben!
Ik heb een jaar moeten wachten tot mijn vriend er klaar voor was om aan kindjes te beginnen. Totaal andere situatie natuurlijk, maar in dat jaar werden er ook in mijn vriendengroep zwanger (zelfs ééntje ongepland). Ik voelde me wat jaloers, maar was toch altijd blij voor de zwangere. Als het jullie uiteindelijk ook lukt om zwanger te worden, denk ik dat jullie het ook prijs zullen stellen als jullie omgeving even enthousiast als jullie zouden zijn. Er zal altijd wel iemand ergens in jullie cirkel zwanger willen worden, maar dat is toch geen reden om je eigen geluk weg te moeten steken of om te doen alsof je niet zwanger bent.. Als je omgeving van jullie kinderwens weet, mogen ze er natuurlijk wel rekening mee houden in jullie bijzijn. Maar je kan moeilijk verwachten dat de hele wereld hun kinderwens opzij zet tot het jullie lukt. Maar ik hoop natuurlijk dat het vlug raak mag zijn bij jullie.
Ik snap je gevoel volledig. Het lijkt iedereen makkelijk af te gaan en hier een en al tegenslagen. Het voelt zo oneerlijk. Hou de hoop dat het toch goed komt. Met of zonder medische hulp. Soms zit ik ook in een dipje maar dan heb ik uiteindelijk toch de hoop dat het weer goed komt. Er is tegenwoordig zo veel mogelijk. Wordt je al geholpen in het ziekenhuis (aangezien je in ronde 15 zit)?
Ik bedoelde inderdaad dat ze er niet omheen kunnen om het te vertellen natuurlijk hoeven ze jou niet bij elk bezoek met je neus op de feiten te drukken als dat pijnlijk is en ze weten dat het pijnlijk is.Hier voor de 2e 1.5 jaar bezig geweest maar ben er nu wel echt gewoon blij mee en iedereen mag het weten maar natuurlijk hoop ik niemand te kwetsen
Tja het is erg herkenbaar maar je doet er niet zoveel aan. Tuurlijk is het kloten dat iedereen om je heen wel zwanger wordt maar aan de andere kant, wees blij dat een zwaar traject via de medische molen hen bespaard blijft (als het echt goede vrienden zijn). Toen wij onze zwangerschap aankondigden leek het voor iedereen ook alsof alles ons voor de wind ging. We hadden net een huis gekocht en hoppa drie maanden later zwanger. Veel mensen wisten niet dat daar 7 operaties, ontelbare pogingen en veel tranen aan vooraf zijn gegaan. Dus niets is wat het lijkt @MinnieM.
Super herkenbaar en dat gevoel blijft zelfs nu ik 2 kindjes heb! Ik blijf jaloersig op vruchtbare mensen. Echter ik moet zeggen dat ik naar de buitenwereld maar nauwelijks over ons traject heb gepraat. Alleen onze beste vrienden wisten dat. Dat betekent dus ook dat voor de buitenwereld het lijkt alsof wij gewoon op het moment dat wij wilden zwanger raakten. Onze eerste dochter werd echter 4 jaar nadat we waren begonnen geboren!!! Dus bedenk dat niet iedereen die zwanger is het makkelijk hoeft te hebben gehad. Misschien is dat een schrale troost
Ik weet dat niets is wat het lijkt. Maar ik heb van meerdere goede vrienden in onze omgeving vernomen dat het de 1e ronde raak was of dat ze er niet mee bezig waren etc. En eventuele opmerkingen richting mij en mijn vriend toe getuigen dan ook zeker dat ze geen moeizame weg hebben ervaren naar een zwangerschap. Dat soort opmerkingen zouden dan niet geplaatst worden. Helaas zijn we hier allen levend bewijs dat het niet altijd makkelijk verloopt maar ik realiseer me ook al te goed dat het allemaal wel soepeltjes kan. Ps: ik begrijp niet waarom je je specifiek tot mij richt ipv TS, maar thanks voor je reactie . Laten we hopen dat de dames met een kinderwens snel een goede zwangerschap mogen ervaren.
Dat het gevoelig ligt kan ik maar al te goed begrijpen. Maar weten die mensen dat jullie al zo lang proberen? Verder weet je natuurlijk ook niet hoeveel moeite en tijd het iemand anders heeft gekost om zwanger te worden, die kant van het verhaal hoor je meestal niet. Ook ik heb er heel wat voor over moeten hebben om te staan waar ik nu sta en kan je zeggen dat ik het echt niet voor mezelf kon houden wanneer het dan eindelijk wel raak was. Rondom mij werd plots ook iedereen zwanger, als je dan hoort dat het meteen na de 1e ronde raak was en je 2 maanden daarvoor nog te horen kreeg dat kindjes nog niet op de planning stonden dat het dan wel even extra hard aan komt. Het voelde zo oneerlijk dat ik er zo veel moeite en pijn voor moest doorstaan zonder enige garantie .. Niet tegenstaande gunde ik het iedereen wel van harte, maar dat wil niet zeggen dat ik niet regelmatig een traantje heb moeten wegpinken. Je mag je gerust wat gefrustreerd voelen, maar laat dat je niet zuur maken en iemand anders dat geluk niet gunnen. Ik hoop dat snel wel mag lukken voor je meid, echt waar ❤️
Maar is dat dan niet alleen maar fijn voor jullie vrienden dat dit hen bespaard blijft? Het maakt jouw verlangen naar een kindje toch niet minder als zij ook een heel traject af zouden moeten leggen? Misschien lees ik het verkeerd of komt het door mijn hormonen maar het komt op mij nogal verbitterd over hoe je het verwoordde in je eerste post. En dat is te begrijpen, dat was ik ook langere tijd. Het maakt je alleen geen leuker mens en de weg alleen maar zwaarder. Blijf hoop houden dat op een dag jij degene bent die het van de daken kan schreeuwen!
Tuurlijk ben ik blij voor ze. Maar ik baal over het feit dat mijn weg naar een zwangerschap moeizaam verloopt. En ja daar ben ik onzeker, verdrietig en bedroefd over. Is dat niet de hele essentie van dit topic? Dat je baalt van de vele zwangerschapsberichten omdat je zelf telkens achter blijft?
Ook de eerste ronde raak wil niks zeggen.. Hier 4x in de 1e ronde en in keer in de 3e ronde zwanger.. toch een heel lange en heftige weg afgelegd.. en ja toen mijn beste vriendin bevallen was en ik net een ma bij bijna 12 weken achter de rug had kreeg ik haar kind in mn armen gedrukt.. heb toen echt een traan gelaten hoor.
Omdat jij schrijft dat het iedereen zo makkelijk lijkt af te gaan. Ik probeerde met mijn post juist de andere kant te belichten. Dat zelfs als het zo lijkt het niet perse zo hoeft te zijn. Ik val je niet aan hoor .