Prikjes vind ik heel moeilijk maar gelukkig heeft mijn vente daar niet zo,n last van (spek genoeg hihi) Maar toen ze in het ziekenhuis met 3 mnd een infuus in zijn handje wouden prikken en eerst 3 keer misprikte (ik was in alle staten BOOS VERDRIETIG ik wist niet wat ik moest doen) Toen vroeg die tr*t een ander om te prikken en die prikte het infuus in één keer goed!
ik heb harder gehuild dan mijn zoon bij de eerste prik hihi maar t ging ook zoo gemeen , die arts maakte m aan t lachen , echt zoo lief en ineens tjak die naald derin aaah vond t zo sneu maar goed met de hielprik t zelfde hihi
Nee hoor niet gehuild. En het mooie was dat ze vaak pas bij de tweede prik wat begon te jammeren en binnen een minuut helemaal stil bent. Ik geloof dus wel dat als je zelf rustig blijft je kindje dat ook is... Of mijn meisje is gewoon een bikkel, dat kan ook hahaha
Ik heb er 4,maar bij iedere prik/inenting heb ik het moeilijk. Terwijl mijn oudste zoon geen kik geeft als hij zijn jaarlijkse griepprik krijgt
Ik probeer niet als een kleuter te gaan staan huilen maar zo voel ik me wel haha.. Me wegdraaien of haar door een ander laten vasthouden is voor mij geen optie, ik wil haar juist laten zien dat ik er voor haar ben en dr niet extra van streek maken maar juist proberen zo dicht mogelijk tegen me aan te houden. En mjah..als ik dan zelf een traan weg moet vegen mag ze dat ook best zien. Maar je bent toch mama juist om je kindje vast te houden als ie het moeilijk heeft? Ik vind t helemaal niet zo gek hoor dat jullie allemaal lekker meesnikken..en de mama's die dat niet doen snap ik óók wel. Ik probeer me zelf ook vooral voor die verpleegkundigen enzo stoer te houden, maar oieeee wat doet dat zeer aan je mamahartje als je kindje pijn heeft..(en jij dat wéét en je kind er tó©h heenbrengt..)
haha de enige? Onze Lotte moet wekelijks prikken voor haar schildklier. Eerst in haar hakje, nu omdat dat niet meer wil in haar duim. Ze moet dan zo hart huilen. Ze wordt eerst rood en dan krimpt haar koppie helemaal en dan komt er een ooorverdovend geluid. Ik ben heel nuchter en weet dat het moet gebeuren maar nu na vier maanden moet ik toch nog steeds mijn eigen tranen wegknipperen. En de prikzuster klopt mij wekelijks op mijn schouders en zecht; Het went nooit he? Zelfs de zusters hebben het er wel eeens moeilijk mee. Dus lach om je eigen tranen en bedenk dat je gewoon een goede moeder bent, die lekker met haar kindje mee jankt. Doe ik ook en ik ben er trots op . Kom lekker met rode ogen de wachtkamer weer in en zeg vol trots: Haar pijjn is ook mijn pijn. Groet Jente
ik heb ook gehuild hoor en kreeg een klopje op me schouder en de woordjes "goed gedan meid"mee toen ik naar buiten ging . alicia huilde ook erg hard en voor het eerst met tranen. dit was zo hard verschurend . met de rpikjes van 11 maanden was ze echt een bikkel en bij de eerst was het schrikken en bij de 2e prik even mopperen maar was zo over. het is op den duur minder erg naarmate ze wat groter worden maar denk dat het gewoon een instinkt is om te huilen. je wilt je kind beschermen tegen pijn en ellende en dan doen ze zoiets bij je kindje en het moet echt goed pijn doen in de beenspiertjes
Bij ons op het cb komt het volgens mij ook heel erg vaak voor want bij ons word altijd gevraagt of mamma er ook klaar voor is. Bij de eerste prik snapte ik helemaal niet waarom ze dat vroeg...is mamma er ook klaar voor? HUh ik krijg geen prik....10 sec later wist ik waarom die vraag werd gesteld hahahahah
nou ik huil wel als mijn zoontje dat niet ziet, ik ga niet huilen om iets wat helemaal niet erg is (zal nog wat worden als ie echt ziek word ooit) nee het is belangrijk voor zijn gezondheid doet amper pijn (ben zelf pas ook nog geprikt voor vakantie) dus ik ben echt niet zo ik vind dat je jezelf even volwassen moet opstellen hoor..stelt niets voor.
mijn dochter huilt amper van de prikjes, dus ik ook niet. Maar als zij groot drama heeft om iets dan voel ik ze ook prikken hoor!