Goedenavond, We zaten er op te wachten dat dl eens een poging zou doen om te gaan zitten, maar niets is minder waar. Vol toewijding tijgerde madame op de laptoptas van mn man af (groot ding), trok zich omhoog met dr handjes, schoof dr knieën erbij en ging vervolgens op dr voetjes staan. Wij waren stomverbaasd, ze deed nog niet eens een poging daarvoor en uit t niets, hopla stond in 1x. Kwam, zag en deed t ff. T vol trots omkijken was nog wel even lastig want ze liet gelijk een hand los maar ik zat toen al bij dr. Dat ging iets sneller dan dat ik me kon verdiepen hoe we daar mee konden assisteren. Nu heb ik een wat panische collega die alles aanpaste voor de vallen en opstaan periode (denk aan boxrand met poolnoodles bedekken voor t geval dat hij zich liet vallen, half gymmatras onderin de box). Maar denk ik nu te simplistisch dat vallen er gewoon bijhoort? Goed, de eikenhouten koffietafel even een stukje uit bereik houden van de bank (die voelt niet prettig als je m vol contact raakt want die gaat geen kant op), scherpe punten en stopcontacten zijn hier geen issue (oud huis, stopcontacten zitten op 1.5m hoogte) ook het hogere bereik is baby terrorproof. We hebben overal laminaat (op een houten ondergrond), vloerkleed, speelkleed zelfs een puzzelmat van dat foam. Geen boeren plavuizen in elk geval (die hadden mijn ouders wel, voelde niet fijn). Ik kan me niet voorstellen dat iedereen ineens t ledikant en box om gaat bouwen (die staan hier al laag, dat wel) omdat de kleine zou kunnen vallen en t hoofdje kan stoten, of er 24/7 bovenop zit. Ze kan nog niet zelf gaan zitten dus ik beleid haar nu nog wel van stand naar zit zodra ze haar knieën van slot haalt, zodat ze wel een idee krijgt hoe ze dat zou kunnen doen ipv handjes los en we zien t wel waar zwaartekracht me brengt. Of dat wijsheid is, is de vraag maar t leek mij de logische route haar eigen beweging zo veel mogelijk te volgen nu naar een punt want ze wel kent (als je dr neerzet blijft ze wel zitten en rolt door naar buik als ze moe wordt) maar nog niet helemaal weet hoe daar zelf te komen. Ze heeft t plaatje bijna compleet hoe ze van buik/zij naar zit komt, maar ze zet dr handje nog net iets te ver weg waarmee ze opdrukt dus haalt t kantelpunt nog net niet. De boem is ho methode leek me dan wel weer erg crue de eerste keren dat ze een poging tot iets nieuws doet. Wat deden jullie in t begin?Afschermen of laten gaan (wel rekening houdende met de koffietafel vs bank etc)?
Ik heb laten gaan gedaan. Staan, lopen etc leer je juist door vallen en opstaan. Mijn zoon ging tijgeren en stootte telkens zijn hoofd tegen de salontafel, doordat hij zichzelf stootte leerde hij ook dat hij dus iets anders moest doen (zijn hoofd omlaag) als hij onder die tafel wou. En dat vind ik dus ook met staan. Als vallen niet prettig is, of zelfs een beetje pijn doet, hebben ze de interne motivatie om te leren iets anders te doen. Als ik, in mijn voorbeeld, bijv telkens mijn hand ervoor had gedaan, had hij geen pijn gehad en had het veel langer geduurd. Bepaalde dingen snap ik wel, als je bijvoorbeeld echt harde punten hebt bij een tafel. Maar de rest? Zelf ontdekken. Zeker bij een box. Hier kond de oudste ook staan voor zitten, maar door zelf te laten prutsen leerde hij snel hoe hij veilig terug kon. En een beetje babyvloeken (mopperen, huilen etc) hoort daar ook bij
Hier hebben we een harde tegelvloer en liepen ze met 7maand lang de meubels etc, toen echt wel foamtegels neergelegt want zo'n klap op de vloer als een baby vol achterover valt vond ik niet zo'n succes... natuurlijk hoort vallen er bij, maar de val een beetje breken als ouder lijkt me ook heel normaal In de box hebben we niks aangepast, maar daar liepen ze vooral omheen ipv dat ze er in zaten
Ik heb het gewoon laten gaan. Hoort er allemaal bij. Alleen de hoeken van de salontafel heb ik hoekbeschermers op gedaan. Eigenlijk alleen maar omdat hij zich juist daar ging optrekken en bukken en dat vond ik gewoon gevaarlijk met die punten. Dat heb ik bv bij mijn dochters nooit hoeven doen. En een box met poolnoodles heb ik echt nog nooit van gehoord. En verder lopen ze soms weleens een buil op. Mijn zoontje viel een keer heel ongelukkig bij de tv kast, waarbij hij in zijn val alle drie de planken even aantikte. Resultaat 3 builen op zijn hoofd. Heel vervelend natuulijk, maar je kan nou eenmaal niet alles voorkomen. Daarna ging ik wel altijd even in de buurt zitten als hij daar stond te wankelen, totdat hij beter stond. Sommige 'gevaren' worden pas duidelijk als je kindje op onderzoek uitgaat en dan kan je altijd beslissen wat voor actie je daarop gaat of wil nemen.
Hier het meeste gewoon laten gaan. Toen ie net leerde staan is het enige wat ik met mn voet afschermende als ie in de buurt kwam, de punten onderaan onze salontafel (zie foto). De punten bovenin nooit beschermd. Wel over nagedacht, maar bleek in de praktijk niet echt nodig aangezien zoontje die vanzelf ontweek. Mn schoonouders hebben een salontafel met ronde hoeken. Gek genoeg is ie daar al een paar keer tegenaan gestoten, vooral met zn kin op de rand (tafelblad is groter dan onderstel, ik denk dat ie dan 'mis grijpt' omdat ie zich niet aan de zijkant van de tafel vast kan houden zoals bij ons).
Tja. Tenzij je je huis volledig stootproof gaat maken door alle meubels te verwijderen en de volledige vloeren en muren en laten we voor de zekerheid het plavond ook maar noemen want je weet maar nooit, bedekt met isolerend materiaal kan je vallen en stoten niet verkomen. Hier inmiddels 3x die periode gehad en alleen met de jongste 1 keer bij de huisarts geweest omdat ze spuugde nadat ze bij het optrekken was gevallen.(wel wekadvies gehad maar alles was ok) Vallen en opstaan horen er nou eenmaal bij en als ze nooit mogen vallen dan leren ze ook niet hoe ze zich kunnen opvangen als dat nodig is.
Bedankt voor de inzichten mama's! Ik laat dr gewoon lekker rommelen. Boel is veilig en de tafel schuiven we gewoon een klein stukje verder van de bank. Vandaag is ze lekker bij de KDV aan t trainen en uitsloven, wellicht dat ze daar weer wat trucjes afkijkt. Vannacht zowaar een rustige nacht, had verwacht dat ze wel luidkeels zou gaan lopen oefenen om 03:00 (wat ze wel vaker doet na een nieuwe verbale of motorische aanwinst) maar dat deed ze gelukkig pas vanmorgen toen ik in dr kamer dr kleertjes klaarlegde.
Dit soort blauwe plekken ga je toch wel krijgen wat je ook doet. Deze had ze opeens toen ze wakker werd na een middagslaapje. Ik had wel een bonk gehoord, maar verder niks. Dan zou je in het geval van je collega dus ook heel het bedje moeten bekleden...
Prachtig kindje, wat een ogen. Ja dat soort bulten en plekken kennen we al. Als ze op dr handen en knieën zat te wiebelen wilde ze de factor afstand nog wel eens missen....
Wij hebben het ook laten gaan. Eerste dagen nadat ze kon staan kon ze nog niet goed gaan liggen en liet ze zich in bed gewoon achterover tegen de spijlen vallen dus daar had ze wel wat blauwe plekken van, maar gelukkig had ze dat snel onder de knie. Hebben een pvc-vloer dus die is best zacht, verder geen aanpassingen hoeven doen, alleen de box omlaag gezet.
De schedels van jonge kinderen zijn erop gemaakt om klappen door stoten en vallen op te vangen. Lekker laten gaan dus. Een ongeluk zit in een klein hoekje waar je dat het minst verwacht. Je hoort aan het huilen snel genoeg of ze zich pijn gedaan hebben of gewoon geschrokken zijn.
Laten gaan! Ik keek alleen buiten uit als hij zich optrok vanwege de hardere tegels. Een paar dagen heeft hij er over gedaan met proberen te zitten en hij viel hij wel 10x voor op zijn neus, dat vond ik toen wel even naar. We hebben alleen wel boven en onderaan de trap afgesloten want meneer zit zo boven en dat vind ik nu weer net niet de bedoeling Vallen hoort er bij, dat zal straks nog wel vaker gaan gebeuren als ze echt kunnen rennen en springen.
Inmiddels zijn we al een paar doffe dreunen verder. Zit eerder tegen de nijdige huil (tis mislukt!!!) dan geschrokken of pijn gedaan. Maar staan is 1 ding, deze troela probeert ook gelijk om dingen heen te komen en ja dat mislukt als je beentjes je nog niet echt kunnen dragen...maar leg aan eigenwijsje maar uit dat t verstandiger is om eerst t staan en gaan zitten te oefenen, die heeft wat gezien en laat zich niet tegenhouden. Dat wordt wat met peuter puberen! Ze is lekker bezig, van de week een half uur aan t rommelen geweest om in een ballenbak te komen op de kdv, tis gelukt uiteindelijk en de prijs had ze binnen, lekker spelen met de ballen.
Kleine update voor evt mama's die ook in dit stadium aankomen: ze kan inmiddels ook redelijk stevig op dr knieën zitten (grijpt iets beet, trekt dr lijf omhoog aan dr armen en schuift knietjes aan en zit als t ware op dr onderbenen onder dr luier paar voetjes) en kan vanaf zit dr kont omhoog gooien, 1 handje loslaten en omkijken over dr schouder, handje neerzetten en weer gaan liggen of een ander speeltje erbij pakken. Van zit kan ze naar stand (trekt zich verder omhoog en haalt dr voet onder dr kont vandaan en duwt zich omhoog zodat dr andere voet ook mee kan). Van stand naar zit komen vindt ze nog te eng denk ik (ligt op de kdv ook over t speelgoed heen als dr benen t niet meer houden) dr gaat in elk geval aardig alarm af als ze staat en moe begint te worden (staat dan te shaken op dr knieeën) en vanmorgen was ze omgevallen in dr bed met nijdig gehuil als gevolg (en een beetje schrikken). Dus wel de nodige doffe dreunen en blauwe plekken rijker maar we horen gelukkig ook overwinningskreten. Ze is nog wel steeds pisnijdig als iets mislukt, maar dat is een karaktertrekje wat ze van twee kanten geerft heeft.