Ik heb helemaal geen goed contact meer met mijn schoonfamilie. Nu krijgen wel steeds te horen dat alles aan mij ligt. Ik vraag mij af of het echt zo is dat ik alles verkeerd zie en doe en het eigenlijk heel lieve en aardige mensen zijn die alles goed bedoelen. Daarom vraag ik me af of ze me niet gewoon vanaf het begin hebben proberen weg te pesten. Enkele voorbeelden: - Bij de 1e ontmoeting kreeg mijn vriend na afloop te horen dat ik uit een ander milieu kom - Al snel kreeg ik opmerkingen over mijn gewicht. Bij de 2e of 3e ontmoeting of zo werd mij gezegd dat ik een dik kontje kreeg. Ook maakte schoonmoeder de opmerking dat zij veel kleding van vroeger had bewaard omdat het vaak later weer in de mode komt. Maar ze zei ze me dat ik dat toch niet zou passen. -de 1e keer kerst werd me gezegd dat ze hadden gezegd dat ik NETTE kleding moest aandoen. -Mijn vriend heeft een broer die standaard niets tegen ons zegt. Niet op een verjaardag, niet met de feestdagen, niet tijdens een heel weekend weg, gewoon nooit. De enige keer dat hij iets zegt is om te zeggen dat mijn vriend een dikke kop heeft of stomme vrienden of zo iets dergelijks. Meer komt er niet uit - Broer slaat altijd standaard mijn verjaardag over. (als reden wordt gegeven dat hij niet weet waneer ik jarig ben) Maar als mijn vriend niet dezelfde week daar een verjaardag komt vieren zijn ze allemaal incl ouders kwaad. - Ouders zijn van mening dat broer niet tegen ons hoeft te praten maar wij moeten die moeite maar doen - Ouders willen in ons huis meubels ed verplaatsen omdat zij nu eenmaal weten hoe het beter staat. Als je aangeeft dit niet te willen zijn ze heel kwaad en komen niet meer want kunnen zichzelf niet zijn. - Ouders geven aan gewend te zijn altijd alles te kunnen en mogen zeggen. Maar als je andersom kritiek hebt worden ze heel erg kwaad. -Ouders willen dat vriend een nieuwe spaarrekening voor ons kindje opent omdat ze geen geld op de huidige spaarrekening willen storten. (die loopt via/is gekoppeld aan mijn rekening) - Ouders gaan met broer overal heen/ondernemen veel en met mijn vriend of ons zelden tot nooit. Als vriend er naar vraagt hebben ze het druk, vergeten ze dat soort dingen altijd enz. - Ouders gaan met broer en gezin een weekend weg en boeken achter de rug van mijn vriend om. Reden is: we moesten snel boeken - Huis van ouders hangt vol met foto's van broer en gezin. Als wij een foto geven wordt deze achter andere foto's gezet zodat de foto niet te zien is - Ouders vinden als wij een band of contact met neefjes willen hebben dan moeten wij hier zelf voor zorgen. Broer hoeft ons er niet bij te betrekken of doet dit in hun ogen al genoeg want ze nodigen ons 1 keer per jaar uit. - Wij hebben bemiddeling gedaan maar ouders zijn na 1 keer gestopt - Broer wil niet met vriend praten maar is furieus omdat hij vindt dat mijn vriend zijn ouders heeft laten vallen/er niet genoeg voor ze is Ik vind het niet echt normaal maar vraag me opeens af of het niet gewoon pesten is.
Ik heb alleen de eerste regels gelezen En ja ik vind dit pesten Wat een kleutergedrag van volwassen mensen. Bah
Dit gaat over een periode van jaren? Dat je dat nog weet joh, dat ze ooit hebben gezegd dat je een dikke kont krijgt. Het lastige met dit soort dingen is dat dit maar 1 kant van het verhaal is. Ik lees niet echt iets verschrikkelijks, ja sommige dingen zijn wel wat raar maar zeker niet pesten imo. In welke context ze zijn gezegd/gedaan maakt natuurlijk ook heel veel uit.
Ja, dat is pesten. Daahaag schoonfamilie. Hier was ik wel klaar mee geweest hoor. En dan ga ik er even vanuit dat dit verhaal klopt en er geen andere kant van het verhaal is. Maar goed, ik ben vrij hard.
Volgens mij heb je de afgelopen jaar/jaren wel meer topics hierover geopend. Ik zou er allang klaar mee zijn, dan maar geen contact. We horen natuurlijk maar 1 kant van het verhaal, maar als jij vindt dat ze jullie alleen maar kleineren (want zo lees ik dat wel), dan hoef je natuurlijk geen contact met ze te hebben.
Helemaal mee eens. Ga die negativiteit lekker uit de weg. Ik zou zulke mensen echt niet in mijn leven houden. Zo te lezen behandelen ze jouw vriend al jaren als tweederangs.
Ik herken het wel, maar we zien ze gewoon nog maar 2 keer per jaar. Op de verjaardagen van onze kindjes. Als ze zo doorgaan houdt dat ook op. Hoef niet alles maar te pikken natuurlijk.
Geen energie meer in deze mensen steken. Die kun je veel beter besteden aan je eigen gezin en aan mensen die wel "normaal" met jullie om kunnen gaan. Het lijkt ergens wel een beetje jaloezie. Wij kennen het helaas. Ook wij steken geen energie meer in dit soort vruchteloze relaties. En wat een rust brengt het, heerlijk!
Hebben jullie dan misschien nog tips voor me? Ik ben hier inderdaad al heel lang klaar mee. Maar mijn vriend, het is wel zijn familie natuurlijk. Daarom blijft hij ze maar kans op kans geven en praat alles goed wat ze doen. Daardoor heb ik er nog steeds last van, want ik hoor steeds die smoesjes ed weer terug en zie hoe ze hem nog steeds als 2e rang behandelen en hoe ze mij niet accepteren. Omdat het zijn familie is houdt hij steeds de hoop dat het goed komt/dat het contact beter wordt. Maar dat gaat gewoon niet gebeuren. Er geen energie meer in steken, dat doet hij dus steeds wel. En dat is zo erg elke keer want elke keer trappen ze weer over hem heen. Hij heeft dan niet genoeg zelfrespect (vind ik) om voor zichzelf te kiezen en het inderdaad achter zich te laten. En daar heb ik dan toch last van omdat wij er als gezin best onder lijden. Wat zouden jullie doen?
Daar had ik dus allang het contact mee verbroken. Dit soort mensen zou ik liever kwijt dan rijk zijn. Ik zou je man zelf laten kiezen wat hij wilt, ik kan mij alleen niet voorstellen dat hij hier ook vrolijk van zou worden. Wat zegt jouw man hier eigenlijk over?
Het hem laten uitzoeken. Ik ben op een gegeven moment gewoon gestopt met daarheen gaan en heb ook tegen hem gezegd dat hij moet doen/laten wat hij wil, maar dat ze niet meer welkom waren als ik thuis ben. Nou was mijn man dat eigenlijk direct met mij eens en ziet hij het zelf ook in. Denk dat je vriend volwassen moet worden en het in moet gaan zien, maar ben bang dat je hem dat zelf moet laten uitzoeken.
Ik weet het nog zo goed omdat ik het toen echt raar vond dat ze dat de 2e of 3e keer al zei zoiets. Net als met de kerst, dat je met de 1e kerst gaat zeggen dat je niet goed gekleed bent, terwijl je natuurlijk best zenuwachtig bent de 1e keer daar kerst vieren. Dat vond ik ook zo raar en vergeet ik dan niet snel.
Ik vind het niet echt jou pesten, maar meer ouders die een duidelijke voorkeur voor één van hun kinderen hebben. Of kreeg je partner vroeger wél evenveel als zijn broer en nu niet meer?
Hij wordt er ook niet vrolijk van maar hij zegt dat hij er nooit van kan winnen. Hij heeft al wel veel afstand genomen, maar de keren dat er dan contact is komt het meestal toch te sprake en vinden zij dat alles aan mij ligt. Of ze doen weer iets lulligs tegen hem wat hij dan weer niet zo door heeft dat het zo vernederend is. Hij heeft ook heel lang gezegd dat ik het allemaal verkeerd zie, dat ze het goed bedoelen, dat ik achterdochtig ben enz. Daar is hij nu wel van terug gekomen maar hij heeft nog wel momenten dat hij dat zegt en dat maakt me echt verdrietig. Op deze manier blijf ik er ook last van houden en kan ik ook niet echt verder.
ik merkte het zelf al vanaf het begin dat er zo'n groot verschil werd gemaakt. Ik denk dat het altijd al zo geweest is. Als broer iets lulligs zegt over mijn vriend staan ze hem ook altijd bij. Maar als vriend iets negatiefs over broer zegt worden ze kwaad. Dat klopt ook niet. Broer wil ook niet zonder ouders met mijn vriend praten. (ze helpen hem altijd, dan is het meerderen tegen 1 natuurlijk)
Hm, ja in die context begrijp ik het wel hoor. Zou ik ook opmerkelijk vinden. Ik zou het contact tot een minimum beperken en: ene oor in, andere oor uit.
Schoonmoeder en broer hebben de navelstreng nog vast zitten en je man moet zelf gaan inzien dat hij niet de liefde krijgt die hij verdiend. Hij moet echt meer ballen kweken. Ik zou zeggen tegen mijn man; ik ga er niet meer heen. Ik verdien dit niet. Wat jij doet moet je zelf weten en ik zou de kinderen ook niet weghouden dus als jij met ze wilt gaan, prima, maar zodra ik er achter kom dat ze mijn kinderen onder doen dan is t daar wel klaar mee. Dat jij je zelf zo laat behandelen en er niks mee doet is jou ding. Het is duidelijk dat ze een voorkeur hebben maar zodra ze dat met de kinderen gaan doen is het klaar. Jij kan en zal toch eens gaan moeten om voor jezelf op te komen. De kinderen kunnen dat nog niet.
Ze zeggen ook veel erge dingen over mij (vind ik) BV alles wat ik tegen mijn vriend zeg dat moet ene oor in en andere oor uit. Of dat ze het gezellig willen houden en mij niet erbij willen hebben Of dat ik niet spoor en waanideeën heb. Dat vind ik ook niet echt normaal.
Wat zegt je man dan als ze dit tegen je zeggen? Die van mij was daar allang klaar mee. Ik weet zeker dat mijn man mij nooit zo zou laten aanspreken, ook niet door zijn familie. Die kiest voor zijn gezin.