Het kan, en er zijn ons hier al veel dames voorgegaan. Sterke dames. Maar nu vraag ik me af hoe je het punt bereikt waarop je ex je geen pijn meer kan doen. En dan bedoel ik in de zin van, zijn leven gaat verder en jij staat daar alleen met je bolle buik. Mijn ex haalt me het bloed van onder de nagels en slaagt er telkens weer in me op te jutten en ik ben kwaad op mezelf dat ik me erdoor laat kwetsen. Hij laat me opzettelijk weten hoeveel plezier hij wel heeft, stuurt mij flirterige mails opzettelijk verkeerd, en nu ontvang ik een uitnodiging voor zijn huwelijk in april? Hij weet dat ik een heel erg moeilijke zwangerschap heb, dat ik in het ziekenhuis lig en hier zal moeten blijven tot de baby is geboren. En toch zoiets doen? Ik voel me zo ongerespecteerd. Dan niet vanuit het gevoel van "ik hou nog van hem en ik wil hem terug" Gewoon omdat hij mij niet respecteert als moeder en hij deze zwangerschap echt een hel voor me heeft gemaakt. Ik ben zo moe en ik mag er niet aan denken dat ik mijn meisje waar ik alles alleen voor heb gedaan straks mss nog zal moeten delen met hem. Dat recht heeft hij niet meer na alles wat hij me aangedaan heeft. Hoe doen jullie het toch?
Hallo Sam, Laat je niet gek maken door hem, je hebt je energie nu harder nodig voor veel belangrijker dingen.Je bent niet met hem getrouwd, hij heeft het kindje niet erkend en hij heeft geen ouderlijk gezag! Neem een ander nummer, vaak is 1 telefoontje naar de klantenservice voldoende.
Hoi Sam, Laat je niet gek maken. Hij heeft geen recht op jouw kindje. Heel veel sterkte meis. Knuf, Debora
Hoi Sam, Laat je niet gek maken door je ex. Ik zou in jouw positie mijn mail wijzigen, ander nummer aannemen en deze niet aan hem geven. Ook zou ik aangeven bij de beveiliging van het ziekenhuis (of verpleegsters) dat je niet wenst dat hij je komt opzoeken (of dat ze hem doorlaten). Ik zou mezelf een doel voor ogen stellen en dat is 200% voor je baby gaan en geen aandacht meer aan hem besteden. Als hij merkt dat je niet meer bereikbaar bent, dan zal hij minder contact met jouw gaan opzoeken en wie weet dat je dan ook niks meer van hem hoort. Hij heeft geen recht op jouw kindje, knoop dat maar goed in je hoofd
Het moment dat je je niet meer gekwetst voelt komt als jij niets meer voor hem voelt , en dat kan nog heeel lang gaan duren .. meid als je dadelijk eenmaal je kindje vast hebt dan is het meeste gevoel al weg voor hem want dan slaat het meestal om in kwaadheid , dat je anders gaat denken ( was bij mij tenminste zo ) en als je echt van hem af wilt dan moet je echt nr s gaan veranderen en email gelijk in de prullenbak gooien , sluit je ervoor af want zo iemand is jou en je kindje niet waard .. wat een zielig persoontje is die ex van jou, bah :x
Was ik niet zwanger van hem zou ik me er makkelijker over kunnen zetten maar nu blijf ik dat gevoel hebben van 'Verdorie ik draag jouw kind wel, toon respect!' Maar dat is net zoals dweilen met de kraan open. Echt vervelend, ik denk wel dat wanneer mijn meisje geboren is het veel makkelijker zal worden.
Ik vind het toch wel knap dat sommige vrouwen hier zwanger en alleenstaand zijn, petje af voor jullie!
Beste Sam, Ben al een tijdje niet op dit forum geweest vanwege alles (erg druk, zie topic twijfel) maar ik wou hier toch even op reageren. Als je in zo´n situatie komt voelt het echt alsof je in een emotionele achtbaan zit. En ik denk niet dat dat alleen te wijten is aan de hormonen. Je hebt iemand die je ongelofelijk dierbaar is geweest waar je notabene een kindje mee gaat delen en die dan zo tegen je doet. Het is een ongelofelijk oneerlijke situatie en ook ik had en heb nog steeds momenten waarop ik echt wraak wil nemen. Ik heb daar gigantisch veel moeite mee gehad en nog steeds maar heb het voor mezelf zo makkelijk mogelijk gemaakt. Zorg ervoor dat jij geen contact met hem op kan nemen en hij niet met jou. Ik heb alles weggegooid wat aan hem deed denken, zn telefoonnummer gewist, zn mailtjes, berichtjes, alles. Nieuw nummer gekozen, bij iedere instantie die maar wou luisteren hem geblokkeerd. Om me te beschermen tegen hem maar ook tegen mezelf omdat je ook zelf soms niet helder kan nadenken. Je leeft echt dag voor dag en zeker als je alleen bent heb je nu eenmaal niet altijd iemand die je terugroept als je foute keuzes maakt. Natuurlijk ben je boos en hoewel dat wel wat wegebt denk ik dat dat nooit verdwijnt. Alleen de wil om wraak te nemen is bij mij wel minder geworden omdat ik mijn geluk niet van zijn gedrag af laat hangen. En dat zou jij ook niet moeten doen. Verander je nummer, je mailadres, wat dan ook. En wat je ook doet, reageer niet op hem. Hij weet dat hij je daarmee heeft en jij veranderd hem toch niet. Zorg dat je de situatie in de hand krijgt en verbreek al het contact met hem. Op momenten dat hij je toch dingen stuurt en je wil reageren, post eerst hier even voor je dat doet of bel iemand die goed weet hoe het zit zodat je ff stoom af kan blazen. Of wat ik meestal deed is als hij bijvoorbeeld een mailtje stuurde wel een mail terugschrijven maar niet op verzenden maar op opslaan drukken zodat je het wel van je af kan schrijven maar hij het niet ontvangt. Succes ermee, het is echt ongelofelijk moeilijk maar bekijk het dag voor dag.