Zeer herkenbaar. Mijn man vind het ook lastig wanneer de jongste constant huilt en jammert om van alles. Ik negeer het maar dat kan hij niet. Wat je zegt bijna vakantie. Tijd voor ons als gezin, zo behoefte aan.
wij zitten momenteel in een voorbereidingsfase voor een grote verbouwing dus er is weinig 'ons' tijd. elke avond na werktijd zijn we bezig met dingen uitzoeken, opruimen, alvast wat spullen verhuizen naar de garage, spullen bestellen voor de verbouwing, dingen regelen voor de kinderen, mijn laatste werkweekjes, nog even avond ehbo etc. maar na de verbouwing houden we wel weer genoeg tijd over voor elkaar. We werken allebei niet in de avonden en weekenden dus zijn normaal veel samen.
Hier is ons dagelijks contact vrij zakelijk. We bespreken wat er gedaan moet worden en het schema voor de komende dagen met halen en brengen. Bijpraten doen we tijdens het eten met de kinderen erbij (als het lukt samen aan tafel te gaan). Dat zijn dus geen diepe gesprekken. Daarna zijn we moe. Bezig met telefoonspelletjes of een boek. Toen we alleen oudste nog hadden, en mij ouders regelmatig kwamen oppassen gingen we regelmatig (1* per 2 maanden) naar de film, concert of theater. Met jongste erbij en mijn vader die ziek werd en overleed was dat over. Een heel enkele keer nog een concert 2 in 4 jaar) Nu hebben we een fijne oppas gevonden, die af en toe een avondje kan komen. Laatst weer eens een echt avondje uit geweest. Sjiek uit eten. 6 gangen, dus ook lekker laat gemaakt. En eindelijk ook weer eens echt tijd voor elkaar. Wow! In het begin vroeg ik me af of we nog wel gesprekstof zouden hebben. Maar dat was geen punt. Met vlinders in de buik naar huis gereden. En de afspraak dit weer minimaal eens per 2 maanden te gaan doen. En inmiddels hebben we al 2 concerten geboekt voor het komende jaar. De jongens vonden het heel leuk met de oppas en zijn lief gaan slapen toen het moest.
Wij hebben het echt fijn samen maar het zijn kleine momenten tussen werken, opvoeden, plannen,sporten enz, enz door dat je even samen praat, lacht en vroeg naar bed gaat of samen onder de douche stapt. Zeker niet ontevreden moet ik zeggen! Toch heb ik mijn man gevraagd in september een weekendje mee te gaan naar het " 365 dagen succesvol superrelatie weekend" Niet omdat we het niet fijn hebben samen of uit elkaar groeien oid maar om te kijken of het nòg beter kan worden. Na de uitleg waarom wilde hij mee op voorwaarde dat als hij het na de eerste dag stom, suf en niet zinvol vindt we de tweede dag samen Amsterdam in gaan. Helemaal prima! Ik ben heel benieuwd! Of het ons iets extra's zal brengen.
Wij zijn nooit samen vrij. Begin september zijn we 2 dagen samen vrij, begin juni was dat voor het laatst.
Wij plannen is een drukke tijd wel heel bewust eens een weekend vrij van sociale verplichtingen, niet perse om met ons tweetjes iets te doen maar om gewoon samen als gezin thuis te zijn. Het is al vaak zo rennen en vliegen dus dan is dit heeeeerlijk!
Jeetje ik schrik best van het feit dat hier veel mensen zo weinig tijd samen hebben... kan het me moeilijk voorstellen. Wij hebben vier a vijf avonden per week dat we samen thuis zijn, er is altijd genoeg gelegenheid om even bij te kletsen. Vanaf 7.30 uur liggen de kinderen te slapen. Ook in het weekend zien en spreken we elkaar veel.
Om onze relatie en ons gezin goed te houden, houden wij bijna elke zondag helemaal vrij. Mijn man werkt vaak 6 dagen per week, en de avonden zijn we ook bijna nooit tegelijk thuis en zo wel dan is hij vaak aan het werk thuis. We gaan sowieso elke zondag naar de kerk, maar eerder planden we daar omheen veel sociale afspraken, maar sinds we dat niet meer doen hebben we veel meer rust in ons gezin. We gaan bijna niet naar verjaardagen op zondag (scheelt dat in onze omgeving bijna niemand op zondag zijn verjaardag viert, maar als ze het wel doen zeggen wij af), we doen op zondag veel spelletjes met de kinderen, wandelen in het bos, en s'avonds kijken we met zijn tweeën een filmpje. Juist in ons drukke leven is deze ene dag enorm waardevol .zo lang de kinderen het nog accepteren houden we het lekker zo.
Nee, dat gaat helaas niet. Er is altijd wel iemand van ons aan het werk. En die zeldzame dagen dat we samen vrij zijn, worden we ook overal verwacht.
Tja, dat hadden wij ook wel, maar als kleine kindjes groter worden liggen ze echt niet meer om 19.30 uur op bed..
En niet alle kindjes gaan braaf slapen zodra ze in bed worden gelegd... Wij doen af en toe wel wat leuks samen, naar theater of de stad in of zo, hoop heeel erg dat we dat kunnen blijven doen als we er 2 hebben. Doordeweeks vaak druk met werk, weekeindes vliegen ook voorbij met huishouden en sociale verplichtingen. Als we geluk hebben en dochter slaapt vlug in dan vinden we het wel heel fijn om 's avonds tv te kijken
Daar weet ik helaas alles van en wordt ook nog niet echt beter. Net nog aan de stok met mijn 10 jarige omdat hij nog niet slaapt.
Dat lijkt me ook heel lastig haha.Niet zozeer om de tijd die manlief en ik dan hebben maar om mijn eigen tijd die ik dan moet inleveren
Onze 2 oudsten liggen vaak niet voor 22.45 uur doordeweeks en in het weekend zijn ze vaak weg tot 2 a 3 uur 's nachts ( en later) en dan lig ik te waken tot ze thuis zijn. Ik verlang vaak terug naar de tijd dat ze om 19.30 uur in bed lagen.
Daar heb ik ook echt aan moeten wennen toen de kinderen groter werden en later naar bed gingen. Vroeger lagen de kinderen er om 19.00u in en hadden man en ik nog een lánge avond voor onszelf. Die tijden zijn echt voorbij helaas .