Mijn zoontje van net 3 jaar oud gaat al jaren naar dezelfde kinderopvang. Een jaar geleden is hij overgestapt naar de groep met kindjes van 2 tot 4 jaar oud. Hij is extreem lang voor zijn leeftijd en momenteel de langste van de 15 kindjes in zijn groep. Hij draagt nu maat 110 en zal binnenkort waarschijnlijk overstappen naar maat 116 voor zijn shirts. Hierdoor oogt hij wat onhandig. Hoewel zijn lengte doet denken aan een 4,5-jarige, beweegt hij nog steeds als een 2,5- tot 3-jarige. Desondanks maakt hij veel vriendjes, doet enthousiast mee aan activiteiten zoals knutselen, en heeft goed contact met zowel de leidsters als zijn groepsgenootjes. Hij is ook erg spraakzaam en loopt volgens de kinderopvang voor op zijn leeftijdsgenootjes op verbaal vlak. Ik zou hem typeren als een zachtaardig en wat gevoelig joch. Onze kinderopvang stimuleert zelfredzaamheid, waarbij kinderen worden aangemoedigd om hun eigen jas, schoenen en kleding zoveel mogelijk zelf aan te trekken en andere taken zelfstandig uit te voeren. Dit vinden wij een goede aanpak. Het enige 'nadeel' is dat onze zoon motorisch niet erg snel is. Volgens het consultatiebureau haalt hij echter alle mijlpalen en maken zij zich geen zorgen: hij ontwikkelt zich zoals verwacht. Het kost hem wat meer tijd en moeite om zijn eigen spullen aan te trekken. In drukke situaties zijn motorische taken zoals het aan- en uittrekken van kleding een nog grotere uitdaging, en geeft hij dan sneller op. Desondanks zit er wel een stijgende lijn in zijn ontwikkeling (in rustige situaties kan hij zijn jas, laarzen, muts en sjaal kan hij zelfstandig aan- en uittrekken - met uitzondering van het dichtritsen van de rits). Zijn mentor vroeg ons laatst of zij hem een keer mocht observeren samen met een pedagogisch coach. We stemden hiermee in, omdat we dachten dat de coach misschien handige tips kon geven. In sommige situaties merkt de mentor namelijk dat hij gestresst kan raken. Toen ik vroeg om voorbeelden, noemde ze bijvoorbeeld het moment waarop we hem vragen om zijn broek en sokken zelf aan te trekken. Dit verbaasde me enigszins, omdat ik dat thuis nog nooit aan hem heb gevraagd - vooral omdat we hem vaak skinny jeans aantrekken, wat voor een jonge peuter bijna een onmogelijke taak lijkt. Misschien dom van mijn kant... Onlangs hebben we het gesprek gehad met de mentor en de pedagogisch coach. Ze vinden dat hij niet zelfredzaam is en motorisch achter lijkt te lopen. Als voorbeelden noemen ze dat hij nog onhandig rent en de problemen met het aankleden. Omdat hij de taken wel WIL oppakken, raakt hij er overstuur van. Toen ik teruggaf dat hij wellicht wat te veel druk voelt, noemden ze dat zij die druk niet opleggen. Toen ik teruggaf dat zoontjes van vrienden/familie met net 3 ook hun broek/sokken nog niet zelfstandig konden aantrekken, reageerden ze dat sommige kinderen het al met 2,5 kunnen. Nu is hun voorstel om een programma voor jeugdhulp/kansarme kinderen in te schakelen die via een extra observatie van een orthopedagoog kan inschatten wat er 'mis is'. Ik denk dat jullie begrijpen dat ik hier nogal van ben geschrokken. Ik denk dat mijn zoontje gewoon even wat meer tijd nodig heeft om dit te leren. Dat ze tot die tijd minder druk op hem moeten leggen. Ik vind het ook wel wat vroeg om hier al zo'n punt van te maken. Wat zouden jullie doen in deze situatie? Is dit niet eerder iets wat ik beter bij een kinderfysiotherapeut kan voorleggen?
Voor t motorische kan je denk ik beter bij een kinderfysio eens checken. G had bijv een tenenloop zichzelf aangeleerd (bij concentratie vaak) en we kregen hele leuke oefeningetjes, voor haar echt spelletjes, om dat te corrigeren/af te leren. R heeft de grove motoriek van een dokwerker. Die zet ik nu ook meer aan t klimmen/klauteren/uitdaging beetje afgeleide van wat we met G hadden. Het manneke is niet zo vlot en kijkt de kat uit de boom met ALLES. We zijn net bij de loopauto's loopfietsje is leuk om te bestuderen maar verder ook niet. Bepaalde dingen in de KDV observatie vielen ook op, vooral omdat we dat thuis gewoon niet deden. Idd ook zelf jas, sokken, schoenen. Laarzen kan hij wel zelf met wat gepruts en dat ze verkeerd om zitten...ala. Haal bij de zeeman een goedkope joggingbroek, begin je daarmee en als hij daarmee in de tuin banjert en bagger om je te hellepuh ziet niemand t. We hebben ook maar gewoon eens wat meer tijd gereserveerd om m op weg te helpen. Grote zus helpt wel even met voordoen. Alles wat zij kan wil hij ook kunnen en zij vind t weer geweldig dat zij hem iets leert. G was heel snel met kleding aan/uit, maar dat was interesse en fashionista zullen we maar zeggen. Zij trok ook allang dr jas normaal aan (ene mouw, andere mouw) tot ze bij de KDV de "jas op de grond" truc leerden...
Maar sneller in je groei is het ook niet gek dat je eventueel wat lastiger hebt de motoriek. Misschien toch ook wat makkelijke kleding aan doen. Lukt het thuis wel? Hoe gaat het met de fijne motoriek? Potlood, schaar etc. Zoon is ook groot hoor zijn leeftijd. Tot nu toe altijd wel iets lomp. Heeft overigens een hele goede fijne motoriek. Inmiddels een bijna 10 jarige knul van ruim 1.50 Heeft een lange papa dus niet raar dat hij altijd boven het gemiddelde zit. Ben benieuwd wat ze er aan willen doen.
Ik kan me voorstellen dat je geschrokken bent, Rainie. Als buitenstaander vind ik het lastig om te beoordelen of een observatie nodig is. Is er al eens een gesprek geweest tussen pedagogisch medewerker en jullie als ouders? Ik zou namelijk wel benieuwd zijn naar een aantal zaken. Speelt hij voldoende buiten? Knutselen jullie met hem? Mag hij jullie helpen met huishoudelijke taakjes (zowel goed voor zelfstandigheid als motoriek)? Oefent hij thuis al met aan- en uitkleden? Zijn er vaste dagen waarop hij zichzelf om moet kleden op de opvang? Misschien is het handig als je hem op die dagen in ieder geval iets makkelijks aantrekt. Skinny's zijn hartstikke leuk, maar niet fijn voor een kind om te oefenen met omkleden.
Fijn dat de ervaring met de kinderfysiotherapeut zo goed was. Hoe kwamen jullie daar 'terecht' via het consultatiebureau of hebben jullie zelf een fysiotherapeut opgezocht en contact opgenomen? Heel herkenbaar ook op vlak van fietsen/steppen is hij niet snel. Ik weet niet helemaal zeker of ze nu vallen over de motoriek of over zijn 'stress' als het niet lukt. Het is ook wel een gevoelig type maar ik vind een observatie door een orthopedagoog wel erg ver gaan. Gisteren direct een heel aantal joggers bestelt bij de H&M. Hij gaat vanaf nu niet meer in skinny's naar de opvang. Ik heb m'n vriend al medegedeeld dat we de kast gaan onderverdelen in KDV kleding en non-KDV kleding.
Thuis trekt hij prima zijn jas/laarzen aan. Kleding aan en uittrekken vragen we ook niet standaard van hem. Dat ben ik wel meer aan het stimuleren. Maar ik wil er ook niet in doorslaan. Fijne motoriek gaat top. Hij draait puzzelstukjes met één hand om, kan rondjes tekenen en laatst mocht hij van oma met een prikpen prikken. Prikt hij zo een vrijwel rechte lijn met een paar millimeter tussen elk gaatje. Daar maak ik me dus niet echt druk om. Ik ben ook benieuwd wat ze willen doen. We hebben nu aangegeven dat we het even willen aankijken. Maar ik twijfel of ik het consultatiebureau zal bellen voor overleg.
Er is een gesprekje geweest anderhalve maand geleden. Toen vertelde de pedagogisch medewerker dat hij het ontzettend goed doet. Dat hij alleen wat moeite heeft met de zelfredzaamheid (en dat hij dan wat gevoelig kan zijn/stress kan hebben als het niet lukt). Verder ging het goed. Buitenspelen was in de winter wel wat minder maar we lopen veel met de hond. Knutselen doen we erg veel thuis (verven en kleien en tekenen etc.) hij helpt me veel met de was en we bakken vaak samen. Thuis oefenen met aan- en uitkleden blijft wel wat achter. Om eerlijk te zijn wist ik niet dat bijvoorbeeld 'sokken aantrekken' al iets was wat een kindje van net 3 moest kunnen. Dat zijn we nu aan het stimuleren maar ik wil er ook niet in doorslaan (nog meer druk opleggen). Ik heb allemaal makkelijke kleding in bestelling: het aan- en uitkleden is elke dag omdat ze hem nog proberen te laten dutten. Ik denk dat het wellicht meer gaat om zijn gevoeligheid als het niet lukt dan de motorische vaardigheden zelf. Ik moest 5 jaar geleden nog heel hard lachen om al die mensen die hun kind als hoogsensitief typeerden maar ik zit er nu zelf over te peinzen. Hij trekt zich dingen snel aan en is bij drukte wat overprikkeld. Die druk om het zelf te doen terwijl het qua motoriek niet zo snel gaat lijkt dan even 'kortsluiting' te veroorzaken.
Ik weet ook niet helemaal precies wat op het kdv verwacht wordt. In groep 1 wordt wel verwacht dat een kind zichzelf kan aan- en uitkleden, een moeilijke knoop of rits daargelaten. Dus ik zou het komende jaar lekker gaan oefenen en inderdaad niet te veel druk op leggen. Klinkt in ieder geval alsof je supergoed bezig bent! Als je echt vermoed dat je kind hooggevoelig is, kan een observatie misschien juist wel nuttig zijn. Dan krijgen de pedagogisch medewerkers en ook jijzelf misschien handvaten hoe je kind te 'begeleiden' (kan niet helemaal op het goede woord komen) op een manier die bij hem past.
Ik vind het allemaal doorslaan. Ik denk dat het vooral makkelijk van het kdv als de kids alles zelf kunnen. Ik merk op de basisschool dat er geen enkel probleem is om een kind nog te helpen met een keer veter strikken, knopen of ritsen etc. En dat in groep 3. Ik zou het vooral lekker spelenderwijs houden, fijn als ze zichzelf aan en uit kunnen kleden maar het is ook totaal niet gek als ze met 3 jaar nog niet helemaal zelf kunnen. Hier was het op kdv vooral fijn als ze de jas met het truukje van op de grond leggen kon aantrekken. Rits deden de leidsters.
Ik snap dat je geschrokken bent, zeker omdat je dit helemaal niet verwacht had. Maar wat ik eigenlijk lees is dat de eerste observatie bij de mentor en coach niet alle vragen die ze hebben beantwoord heeft en dat ze iemand met meer ervaring willen laten meekijken. Zolang heb bij observeren blijft zou ik het zeker doen. Misschien heeft hij straks wat fysiotherapie nodig, juist omdat hij relatief groot is en hij simpelweg nog niet de coördinatie heeft om daar goed mee om te gaan. Laat ze maar uitzoeken hoe ze hem het leven makkelijker kunnen maken, niets mis mee.
Bedankt; het gesprek maakte me wel een beetje onzeker. De observatie van de pedagogisch coach heeft dus al wel plaatsgevonden. Daar kwamen wel wat tips uit voort: duidelijk stappen aangeven voor hem. Thuis speelt het alleen minder omdat het daar rustiger is. Wat ze nu willen is dus een escalatie richting 'jeugdhulp' om een orthopedagoog mee te laten kijken. Ik vind het probleem niet van het niveau dat dat nodig is. Ook denk ik dat 'waar je kijkt' je sowieso 'wat zult zien' en ik vind hem daar echt nog te jong voor.
Ze konden ons alleen geen informatie geven over deze jeugdhulp / orthopedagoog die dan mee zou kijken. Geen folder of printjes. 'Google het maar' zeiden ze. Dat heb ik gedaan maar er is online geen uitleg te vinden. Alleen op de regionale site van het consultatiebureau een korte verwijzing 'soms kijkt dit bureau van orthopedagogen mee met moeilijke situaties op het kdv'. Misschien wat spastisch van mij maar ik wil graag weten wat het kan inhouden, of het in zijn 'dossier' komt en straks ook doorgegeven kan worden aan de basisschool etc. Het voelt voor mij nogal overtrokken. Als je er een vergrootglas op legt zie je sowieso wat... Verder functioneert hij super (en hij gaat goed met de andere kinderen en leidsters om). Wat is de toegevoegde waarde van een orthopedagoog observatie tegenover een observatie van een kinderfysiotherapeut? Als het echt om de motoriek draait?
Wat is het probleem dat dit in een "dossier" zou komen of door gegeven wordt aan de basisschool? Ik zou je er overigens eens in verdiepen hoe dit werkt, dan hoef je je daar al niet druk om te maken.
Mijn oudste zoon liep ook achter toen hij 4 haar oud was met zijn motoriek. De juf heeft hen doorverwezen naar een kinderfysiotherapeut en dat heeft heel goed geholpen. Kan dat echt aanraden. Bij hem kwam het doordat hij slechte ogen heeft en we hier te laat achter kwamen. Mijn jongste is nu bijna 3.5jaar oud en trekt ook nog niet zelf zn broek aan hoor. Sokken sporadisch als hij zin heeft en broek volgens mij ook weleens gedaan, maar ik kleed hem gewoon nog aan. Gaat veel sneller. Ik vind dat ze tegenwoordig zoveel al moeten op wwn bepaalde leeftijd, maar wellicht is jouw kind juist nu ket hele andere dingen bezig. Mijne leert zichzelf al lezen nu (kent hele alfabet al voor hij 2 jr was) dus dat vindt hij veel interessanter. Maar mocht er echt een achterstand zijn dan zou ik wel er meteen war aan doen. Baat het niet dan schaadt het niet. En die kinderfysiotherapeut vond mij zoontje echt heel leuk. Was meer een speeljuffrouw zoals hij haar noemde.
Over je angst voor een dossier kan ik heel kort zijn, niets wordt gedeeld met een (toekomstige) basisschool tenzij jullie als ouders daar schriftelijk toestemming voor verlenen. De privacy wetgeving is daar heel streng in.
Als een typering of observatie helpt (door extra hulp te regelen o.i.d.) dan is het wat mij betreft alleen maar goed. Maar het zorgt er wel voor dat je bijvoorbeeld voor een nieuwe docent al veel inkleurt. Het is moeilijk om je daar in te verdiepen als ze geen informatie meegeven over de dienst (en die online ook niet te vinden is).
Nee erin verdiepen wat doorgegeven wordt en welke regels er voor zijn tussen kinderopvang en basisschool. En ik vind dat je wel weinig vertrouwen hebt in de kleuterdocenten als die hierdoor al een bepaald beeld zouden krijgen. Degenen die ik ken zijn prima in staat om zelfstandig te denken en te observeren.
Dat klinkt heel erg overeenkomstig met hoe een vriendin, met een zoontje van een half jaar ouder, haar zoontje omschrijft. Rond de 3,5 leek er bij hen ook opeens een soort sprong te komen van zelfredzaamheid. Ik zal me eens verdiepen in de mogelijkheden rondom fysiotherapie.
Dit dus inderdaad. Mijn kind kon echt zijn sokken nog niet goed aankrijgen met die leeftijd. De bedoeling is toch ook van een kinderdagverblijf dat ze voor je kind zorgen en niet op elke slak zout gaan leggen met dat pedagogische geneuzel? Als je kind nou een ontwikkelingsachterstand zou hebben begrijp ik dat wel maar dit… Moet eerlijk zeggen dat ik dit vroeger ook wel heb gehad met zoon hoor ( hij is nu 10 jaar) en je wordt er wel onzeker van bij tijd en wijle. ( moest echt zo’n helmpje hebben, naar logopedie met 3 jaar, motorisch was hij niet de sterkste, hoort hij wel goed enz.. was net of altijd wat bij hem zochten. Begon al met de eerste prik op het CB)