Spelende kinderen maken geluid, maar ik vind wel dat er een verschil is tussen spelen en echt overmatige herrie. Wij hebben buren schuin achter gehad waarvan de kinderen en zijzelf non stop herrie hadden. Ze deden wedstrijdjes wie het hardste kon gillen, gesprekken waren letterlijk te verstaan, ouders schreeuwden wanneer de kinderen iets deden dat niet mocht en ze hadden vaak Nederlandstalige muziek op hoog volume. Op een gegeven moment was het zo erg dat we onze tv flink hard moesten zetten, omdat we het anders niet meer konden verstaan. Ik vond dat echt heel vervelend, want een gesprek voeren in de tuin was soms echt lastig. Gelukkig zijn ze verhuisd!
Ik heb geen vaste regels, vrolijke speelgeluiden vind ik prima. Maar schelden, vloeken, schreeuwen om het schreeuwen niet. Vaak zit ik zelf ook in de tuin erbij en ik wil ook een beetje mn rust. Als mijn kinderen huilen is er echt iets aan de hand, dan hebben ze me nodig, dus dan ga ik meteen naar ze toe. Dat bewust negeren zou echt heel onnatuurlijk voelen voor mij.
Ik heb me daar eigenlijk nooit bewust mee bezig gehouden. Volgens mij heb ik mijn kinderen best wel eens aangesproken als ze aan het gillen waren (en dan het gillen om het zo veel mogelijk geluid te produceren). Maar luidruchtig zijn door enthousiasme niet. De trampolinespel maakt soms wel wat veel kabaal. Als ik daar genoeg van heb dan ‘sluit’ ik de trampoline en mogen ze ergena anders gaan spelen. Als er een kind huilt, ga ik zeker even kijken wat er aan de hand is. Maar meestal hoor ik wel aan de huil of het pijn is of dat het iets kleiners is en bv door een ruzietje komt. Bij dat laatste wacht ik even af, en hou gewoon in de gaten of ik moet ingrijpen of dat ze het zelf kunnen oplossen.
Precies, dit hanteren wij ook. Ik vind het zelf ook niet fijn als ik constant gegil en geschreeuw hoor, akelig geluid. Ik waarschuw 1x, daarna mogen ze naar binnen komen en het nog een keer proberen als het zonder gegil kan. Is het daarna weer raak dan is het afgelopen. Ze weten het heel goed, want ik hoef eigenlijk altijd maar 1x te waarschuwen. Dat betekent niet dat ze heel stilletjes spelen hoor, maar wel op een manier waarop andere mensen ook prettig buiten kunnen zijn (inclusief man en ik). We leren ze rekening te houden met anderen.
Bij schreeuwen en gillen gaan we onmiddellijk naar binnen. Ik leer mijn kind dat dat gewoon geen toelaatbaar geluid is. Ik kan daar echt slecht tegen. Mijn zoon maakt wel geluid van opwinding (hij is verstandelijk gehandicapt) een soort hard neuriën. Maar ja, hoe hard kan neuriën zijn? Kan me voorstellen dat mensen zich er aan ergeren, dus de buren wiens tuin aan de onze grenst, vraag ik regelmatig of ze hem veel horen. En ze zeggen steevast: "Als we jouw zoon dat geluid horen maken, krijgen wij een glimlach op ons gezicht, want dan weten we dat hij plezier heeft". Ik krijg dan altijd tranen in mijn ogen, zo getroffen hebben we het met die buren. Andere kant woont een kwal, maar zijn tuin grenst niet aan de onze, dus hij hoort ons gelukkig niet. Onze zoon is het enige kleine kind in de hele rij, dus gelukkig horen we verder geen gegil of iets dergelijks. Alleen af en toe een hard feest van de vervelende buurman. En in de zomer draaien de Poolse buren van 3 huizen verderop de hele dag muziek in de tuin, maar dat is wel gezellige muziek, dus ik vind het niet erg. Geen piratenzender of hardstyle ofzo.
Helaas aan beide kanten gillende kinderen en de ouders... die doen gewoon de tuindeur dicht. Dus als ik mijn hoofd over de schutting laat zien weten ze inmiddels genoeg... helaas! Afgelopen zomer werd er geschreeuwd door de buren links, reageert het kind van buren rechts, of wij even op willen houden met gillen! Toen heb ik wel even vriendelijk gemeld, dat dat mijn andere buren zijn die ook herrie maken (later kwam de vader nog even excuses maken). Ze weten het dondersgoed, ik kan (als ik buitenlands kon verstaan) de gesprekken horen als of ze naast me zitten. Hopelijk mogen ze dit jaar naar de speeltuin, dat scheelt al de helft van de tijd.
Ondanks dat wij vrijstaand wonen en op n plattelandsdorp, probeer ik wel in de gaten te houden hoeveel herrie ze maken. Natuurlijk mogen ze best lekker lachen en lol hebben. Maar als doelloos gillen gaat, dan zeg ik er ook iets van. Ze hoeven niet naar binnen te komen, maar ik zeg er dan wel iets van.
Volgens mij wonen die mensen nu achter ons! Reuze irritant! Op zaterdag zijn ze vaak al om 7.30 uur in de achtertuin aan het spelen ( lees: Schreeuwen). Ik erger me echt niet zo snel maar met deze mensen achter ons, kies ik er weleens voor om bij mooi weer binnen te blijven. Het is anders tenenkrommend om de hele middag dat geschreeuw / gevloek en gehuil aan te moeten horen.
Schreeuwen en gillen vind ik sowieso echt ontzettend onnodig. Daar zeg ik ook absoluut wat van. Verder maakt me het niet zo veel uit, aan andere kinderen die buiten spelen stoor ik mij eigenlijk niet.
Gillen en schreeuwen vind ik niet nodig, gelukkig denken onze buren met kinderen daar hetzelfde over.
Zolang het gewone geluiden zijn geen probleem. Maar ons buurmeisje van 6 staat wel eens achterin de tuin te schreeuwen en te roepen om mama of papa die dan binnen zit. Die horen het niet of reageren niet... ipv dat ze even naar binnen loopt blijft ze door schreeuwen. Dat irriteert mij echt wel.. maar hier op het plein spelen altijd een hoop kinderen en dat stoort mij nooit.
Toen ik hoogzwanger was van de jongste had onze buurvrouw veel hoofdpijn ivm hersenmetastasen. Zij hebben ons toen verzocht om de jongens stiller te laten spelen. En wij hebben daar ontzettend ons best voor gedaan (lijkt me logisch), maar het was heel lastig, ook tikkertje maakte teveel herrie. 3 dagen na de bevalling zat ik met iedereen in de speeltuin zodat ze hun energie nog kwijtkonden (was ook nog zomer vakantie). Daardoor ben ik hyperalert geworden, maar in principe vind ik dat kinderen herrie moeten kunnen maken, mits ze niet bewust herrie maken om de herrie (schreeuw-wedstrijdje enz). Ik ben me er wel van bewust dat mijn kinderen een groot volume hebben, dus ik spreek ze er wel regelmatig op aan dat het wat stiller kan, ze hebben het zelf nauwelijks door.
Ik bedenk mij opeens dat er hier in de buurt een soort stilzwijgende afspraak is dat kinderen niet voor 10 uur ‘s morgens buiten spelen en op zondag vaak nog later. Echt super!!
Je schreef, ze mogen zoveel lawaai maken als ze willen. Misschien spelen jullie kinderen dan niet zo luid dat het irritant is, maar die van mij kunnen behoorlijk hard gillen op de trampoline, ik word er zelf al knettergek van dus buren misschien nog wel meer . Dus dat wil ik niet hebben. Kun je wel zeggen daar zijn het kinderen voor, maar kinderen moeten ook leren rekening houden met anderen en dat de wereld niet alleen om hun draait. Anders krijg je later van die irritante luidruchtige volwassenen, vreselijk vind ik dat.
Er zijn echt grenzen. Bij ons ook buren die hun kinderen laten huilen/ruziemaken/gillen. Soms hoor ik de moeder erbij, soms ook niet. Heel raar, een jongetje van anderhalf kan zo een dikke drie kwartier miepen/jengelen/huilen in de tuin, zonder dat een volwassene zich ermee bemoeit. Ik ben daar zelf gevoelig voor, huilen in de tuin gebeurt hier dus niet. Gewone speelgeluiden uiteraard wel. De trampoline maakt meer lawaai dan de zandbak, maar ook dat houden we binnen de perken.
Ik vind ook dat kinderen in hun eigen tuin moeten kunnen spelen. Het blijft denk ik een persoonlijk dingetje waar de grens ligt maar kinderen spelen nu eenmaal luidruchtiger dan dat volwassenen met elkaar omgaan. Hier wordt, net als bij zo’n beetje iedereen, niet onnodig gegild, geschreeuwd of gehuild in de tuin. Maar op de trampoline is meestal wel wild spelen, ook wanneer ze bijvoorbeeld piraatje spelen met vriendjes dan wordt er wel eens geroepen vanuit het speelhuisje en zo zijn er talloze speelsituaties waarin ik mijn kinderen niet ga onderdrukken. Ze spelen nu eenmaal niet fluisterend. Onze vuren vinden helaas ook dat dat moet, dat is al eens flink geëscaleerd toen mijn (toen) 2,5 jarige dochter met het zoontje van een vriendin de grootste lol had op de trampoline. De buren hebben toen heel hard tegen de kinderen geschreeuwd. Ze hebben de gekste verhalen over dat we ‘s nachts ruzie maken met elkaar en dat ze onze zoon ‘s nachts horen huilen en dat er dan niemand komt. Ze hebben gekke dreigementen geuit en toen hebben wij de politie gebeld en de verhuurder erbij betrokken en toen werd duidelijk dat zij nogal wat psychische problemen hebben waardoor ze, samengevat, nogal snel last van andere mensen hebben. Drie jaar lang durfde ik nauwelijks te ademen in mijn eigen tuin en van de week heb ik besloten dat ik me er niks meer van aan ga trekken, ze zeuren maar, mijn kinderen mogen spelen. Met al het geluid dat daarbij hoort.
Neem aan dat schelden en vloeken binnenshuis ook niet geaccepteerd word Je oudste is zo te zien ook pas 7/8 die zal dat neem ik aan ook niet doen.
Wat wil je hier precies mee zeggen? Mijn oudste zoontje is sowieso vrij rustig en braaf. Maar in de tuin komt de hele straat spelen en daar zitten echt wel 6-9 jarigen bij die goed kunnen vloeken en schelden hoor. Binnen gebeurt het minder vaak dat ze met de hele club zitten, maar daar gelden die regels ook natuurlijk ja. Vooral als ze zitten te gamen willen er nog weleens scheldwoorden vallen. Vind je dat zo raar?
Zolang er niet geschreeuwd word vind ik het prima maar als ik elke dag de buurkinderen hoor met nog extra vriendjes in de tuin en dat lekker luid elke dag zou ik me ook gaan irriteren Mijn oudste kan ook druk zijn dus ik zit er wel bii