Hoi dames, Ik ben op zoek naar tips van ervaringsdeskundige! Ik ga waarschijnlijk over 4-6 weken geopereerd worden aan aardig uitgebreide endometriose. Nu kreeg ik als voorstel om lucrin te spuiten om de tijd tot aan operatie te overbruggen. Ik mag de operatie namelijk niet in met de pil. En dat zou betekenen dat ik voor operatie nogmaals ongesteld moet worden. Na de operatie zullen we verder gaan met cryo terugplaatsing. Wat zijn jullie ervaringen met lucrin en hoe snel kregen jullie een eisprong na de laatste injectie? Ik heb wel bedacht dat ik elke maand een injectie wil ipv 1 die 3 maanden werkt.
Ik heb alleen lucrin gebruikt voor en tijdens mijn ivf pogingen. Maar ik weet niet hoe die combinatie is met een cryo terugplaatsing.
Dat hoor je inderdaad vaker! Hoe lang heb jij lucrin gehad? Had je last van veel bijwerkingen? Jeetje jij hebt al een lange weg moeten afleggen! Gefeliciteerd met je zwangerschap, maar dit zal voor jou nog steeds een hele spannende tijd blijven!
Ik heb voor ivf poging 1 3 maanden lucrin gehad. En voor ivf poging 2 2 maanden lucrin. En bij ivf poging 3 alleen de pil. Qua bijwerkingen: kort lontje, onrustige benen, moe en veel trek. Viel dus wel mee. Ga van lucrin dus niet de bijwerkingen lezen. Dan wordt je gek. Ik vind ontzettend spannend. Nooit langer dan 5 weken zwanger geweest. Al 2x licht bloedverlies gehad. Wel veel kwaaltjes, maar ook gelezen dat dat niks zegt. Vanmiddag de eerste echo.
Ik heb na mijn operatie 3 maanden lucrin gehad en ben toen direct doorgegaan met ivf. Geen ervaring in combinatie met cryo's. Dus ik kan je ook niet verder helpen. Mijn bijwerkingen: opvliegers, verminderd libido.
Oké nou mooi dat het mee viel. Geeft mij weer wat moed. Het zegt allemaal inderdaad niks. Succes met de echo! Hoop dat je een mooi hartje mag gaan zien!
Denk dát er weinig mensen zijn die lucrin voor cryo hebben gebruikt. Is natuurlijk geen standaard protocol, aangezien alles in nl volgens protocol moet. We gaan het zien of het gaat helpen!
Ik zit voor mijn endometriose ook al 3 maanden aan de lucrin. Ik heb elke maand een spuit gekregen, de laatste is vorige week gezet. In het begin had ik vooral heel veel hoofdpijn, maar dat zakte na 2,5 week wel weg. Verder af en toe wat chagrijnig en onrustig, verder vind ik het over het algemeen meegevallen (het is geen pretje, maar pijn is veel en veel erger). Ik weet nog niet wat ik na die tijd kan verwachten, maar ik weet wel dat de rust in mijn lijf wat betreft de endometriose me heel goed heeft gedaan. Ik heb trouwens geen erge endometriose in de zin dat het niet overal zit. Ik heb vooral hele pijnlijke endometriose (die op een zenuw in mijn bekken zit) en niet verwijderd kan worden gezien de plek en risico's. Volgende maand gaan we aan het zwangerschap-traject beginnen.
Blij te lezen dat de lucrin meevalt en dat je vooral verbetering merkt qua pijn! Hoop dat mijn pijn ook minder gaat worden door de lucrin. Spannend voor je zeg, is er al bekend welk traject je ingaat?
Het zal voor iedereen anders zijn, maar ik vond het meevallen. Ik was op het ergste voorbereid (ik las over veel bijwerkingen) en gezien de pijnklachten kon het ook eigenlijk alleen maar meevallen. Jij hebt dus ook veel pijn van de endo? Heel erg vervelend. Ik kon op een gegeven moment niet meer werken en lopen en alleen maar janken. Dus deze pauze had ik zoveel geestelijk als lichamelijk echt nodig. Ik hoop dat het bij jou ook rust gaat geven. Wat gaan ze bij jou nu doen? Of heb ik dat over het hoofd gelezen? Ik weet nog niet precies wat ze bij mij gaan doen. Wat ik begreep beginnen ze met inseminatie en als deze niet aanslaat gaan ze over op IVF. Ik verwacht dat ze beginnen met IUI, maar ik weet niet hoe vaak ze dat gaan doen. Het doel was me zo snel mogelijk zwanger krijgen, anders gaat de ellende weer terug komen.
Ik zou eigenlijk komende donderdag operatie krijgen. Maar uit de mri bleek het allemaal toch erger te zijn. Nu word het uitgesteld omdat er meer artsen bij moeten zijn. De endometriose zit op mn middenrif, blinde darm, nog een plek op de darmen, blaaswand, ophangband en daarnaast nog 2 cystes van 5 cm in linker eierstok en nog allerlei verklevingen. Daarnaast zagen ze ook adenomyose op de mri. Ze willen zo veel mogelijk gaan weghalen met de operatie. Om kans op zwangerschap te vergroten en hopelijk ook minder pijn. Heb nu zelf om de lucrin gevraagd omdat ik elke dag buikpijn heb en het inmiddels behoorlijk zat ben. Als ik dan toch moet wachten dacht ik dan maar met minder pijn. Daarnaast heb ik zelf ingevuld dat de adenomyose dan ook rustiger word, hier kunnen ze namelijk niks mee. En dan hoop ik dat na de operatie een van de 3 cryo's die we nog hebben gaat blijven plakken. Volgens míj is iui of 3 of 6 keer. Ik heb geen iui gehad omdat het zaad van mn vriend niet goed was en gelijk in aanmerking kwam voor ivf.
Tjeetje wat heftig zeg. Dat zal voor aardig wat ellende zorgen. Loop je wel bij een echte endometriose arts? Ja dat van die 6x IUI had ik inderdaad ook gehoord, maar ik mag toch hopen dat ze dat niet gaan doen. Over 6 maanden ben ik terug bij af en waarschijnlijk weer helemaal op en uitgeput. Met IUI heb je ook maar 15-20% op slagen, dus ik ga dat zeker nog met het ziekenhuis bespreken.
Ja ik zit in bronovo bij endometriose in balans. Mijn arts in Gouda heeft mij hierheen gestuurd omdat zij het niet meer durfde te opereren. Ik zou het inderdaad bespreken met je arts! Sommige artsen zeggen maar 3x iui. Is het zaad van je partner wel onderzocht? Met ivf heb je ook maar 20-30% volgens mij hoor! Dit is bijna hetzelfde bij de natuurlijke manier. Alhoewel het altijd lijkt alsof iedereen gelijk zwanger wordt. Maar de hormonen van lui en ivf voeden de endometriose helaas ook. Het is bij mij allemaal flink verergerd door 2x stimuleren en 2 miskramen. Maar opgeven is voorlopig nog geen optie!
Jeetje wat heftig voor jou. Hoe lang loop je er al mee? En wanneer ben je begonnen met zwanger worden? Ik heb wel eens gedacht hoe ver wil ik gaan? Het moet wel menselijk blijven en lichamelijk haalbaar voor me zijn, maar een kindje is ook grote wens van mij. En gezien de rust periode van pijn kan ik er hopelijk weer even tegen aan. Is de kans met IVF ook maar zo klein, dat wist ik niet. Het zaad van mijn vriend is nooit onderzocht, omdat wij nog niet officieel hebben geprobeerd om zwanger te worden. Ik ben in juni 2016 gestopt met de pil om te kijken hoe het zou gaan en dat bleek al snel geen succes. We hebben in die tijd alleen maar buiten de kerk gezongen, omdat mijn vriend er nog niet aan toe was. Uiteindelijk moest ik terug aan de pil en duurde het nog maanden voor de boel weer rustig was en is er opnieuw onderzoek gedaan. Uiteindelijk in februari 2017 naar ziekenhuis in Amsterdam (endometriose centrum). In het ziekenhuis hier deden ook niets, kon ik lekker zelf gaan proberen om zwanger te worden, maar dat vond ik geen goed idee. Na alle onderzoeken in Amsterdam hebben ze uiteindelijk de endometriose kunnen vinden en moest ik eerst een aantal maanden aan de lucrin om de boel rustig te krijgen en deze periode is nu bijna ten einde. Het lijkt dat we al zo lang bezig zijn, maar het echte proberen is nooit gebeurd en nu kunnen we niet meer zelf proberen helaas. Het is gewoon te erg en pijnlijk geworden.
Ik ben in mei 2016 geopereerd voor het eerst. Ben toen bij gyn terecht gekomen omdat ik een keer of 5 echt aanvallen had gehad van vreselijke pijnen. De eerste keer dacht mn vriend dat ik dood gong. Ik kroop echt over de grond van de pijn. Toen kwamen de cysten aan het licht en is het balletje gaan rollen. Ik heb altijd pijnlijke menstruaties gehad en mijn moeder heeft ook endometriose. Na de operatie gelijk geprobeerd zwanger te worden. Toen is er in september zaadonderzoek gedaan omdat ik dat heb gevraagd.. Ik dacht straks ligt het niet alleen aan mij. Nou dat bleek ook zo te zijn. Toen in november 2016 second opinion in bronovo en die gaf aan eerst ivf. Nu 2 puncties gehad. 1e keer 1 verse en 2 cryo's en 2e 1 verse terugplaatsing gehad. Van de verse beide keren zwanger geweest. Toen de laatste mis ging ben ik terug gegaan en is operatietraject in gang gezet. Ja ivf is ook maar 20-30%, dus inloopt elkaar allemaal niet veel. Maar ligt er denk ik ook aan wat het probleem is waarom het niet lukt. Iui zou bij ons al niet lukken omdat zaad niet goed genoeg was. Maar het vraagt allemaal wel heel veel geduld en het ergste is soms nog wel de omgeving om je heen. En de pijn is soms om gek van te worden ja!
Je weet nog niet precies wanneer je geopereerd gaat worden? En je mag tijdens de operatie wel aan de lucrin? Het is echt fijn om even die rust te hebben. Ik had niet verwacht dat het me zo goed zou doen. Ik weet wel dat als het eenmaal terug is je zo weer in een dip zit, althans dat is mijn ervaring. En daar ben ik wel een beetje bang voor hoe lang duurt het voor ik zwanger ben en anders wanneer komt te pijn weer terug. Het vraagt inderdaad veel geduld. Ik heb vooral heel veel moeite gehad met de onwetendheid van anderen. Mijn omgeving en werk hebben totaal niet begrepen waarom ik thuis zat en afspraken moest afzeggen. Ze zeiden het wel te begrijpen, maar dat deden ze niet en dat vond ik moeilijk en verdriet naast alle pijn en ellende die ik er al van had. Soms kon ik een paar dagen werken en kon ik weer leuke dingen doen. En dan opeens was het de volgende dag weer ellende. Daar werd ik echt op aangekeken. Ik had dat eigenlijk pas achteraf in de gaten. Ik weet nu dat ik geen andere keuze had en dat ik voor mezelf moest kiezen. En niet omdat ik dat leuk vond, maar omdat dat moest. Gelukkig begrijpen de belangrijkste mensen om me heen het wel en de rest is dan maar jammer. Niemand zal het echt kunnen begrijpen tenzij je het zelf mee maakt. Jouw moeder heeft het dus ook? Ik heb daar ook wel eens over nagedacht. De kans is dus aanwezig dat ik het ooit aan mijn eventuele eigen dochter kan meegeven.
Ik heb helemaal geen mailtje gehad van jou laatste berichtje. Vandaar deze late reactie. Naar verwachting zal het december worden. Alleen ben ik nu afhankelijk van de chirurg, daar moet ik nog een keer langs en deze heeft een wachtlijst begreep ik. Gisteren de lucrin injectie gezet. Ben benieuwd wanneer ik wat kan gaan merken. Nu nog niet echt ergens last van, behalve van mijn buik. Kan voorstellen dat het even nodig heeft voordat het echt wat gaat doen mbt minder pijn. Kan mijn jou angst heel goed voorstellen hoor! Het is zo moeilijk ene moment kan je je weer ergens op richten en andere moment stort je gewoon weer even in een flinke kuil. Waar je dan weer langzaam uit moet zien te klimmen. Merk ik nu ook hoor, kijk je uit naar OK, gaat hij niet door. Nu denk ik jemig december dat is nog ver weg. En ook dat ik dan pas in nieuwe jaar verder kan met terugplaatsing. En inmiddels al vanaf augustus zit te wachten. Daarnaast zou ik vandaag over 2 weken zijn uitgerekend als ik geen miskraam had gekregen in april. Blegh allemaal wel even best wel veel. Ik heb ook enorm geworsteld met het feit dat andere mensen het niet begrijpen. Slechts een enkeling kan zich er wat bij voorstellen wat je doormaakt. Ik probeer maar te denken dat de mensen die het niet snappen daar niks aan kunnen doen omdat ze zich er gewoon totaal niet in kunnen verplaatsen. En de mensen die het wel snappen die zoek ik gewoon meer op! Maar het blijft lastig en soms komt die boosheid en verdriet weer even naar boven. Mijn moeder heeft het inderdaad ook. Mijn arts zegt inderdaad dat het erfelijk is dus het kan inderdaad dat je het doorgeeft aan een dochter. Dus laten we ervoor zorgen dat endometriose meer bekendheid krijgt in Nederland denk ik dan. Dat is ook de reden dat ik lid ben geworden van de endometriose stichting en Freya .
Oh dat geeft niet hoor. Je verhaal is zo herkenbaar. Een echte lotgenoot. Ik hoop dat je ook snel baat hebt bij de lucrin. Ik weet niet meer precies hoe lang het duurde voor het bij mij ging werken, want ik was toen al weer een poosje aan de pil. Ik ga je even volgen, want dan kunnen we elkaar nog vaak spreken als je het leuk/fijn vind??