ik heb een peuter van bijna 2 en een baby van 4 weken. Ik sta er grotendeels alleen voor gedurende de week, manlief is veel werken... Ik merk dat het er niet gezelliger op wordt..Hij denkt dat ik het allemaal alleen aan kan en heb het soms echt gehad met hem.. herkent iemand dit??Heb al een aantal keer aangegeven dat als hij Zo tegen me blijft doen dat ik dan vertrek.. en dat doe ik dus ook echt... Even een voorbeeld: hij is werken en daarna naar t voetbal. dan heb ik de hele dag voor 2 kids gezorgd, gekookt, t huis en keuken opgeruimd, de was gedaan en dan krijg ik de dag erna nog te horen waarom ik ons konijn geen eten heb gegeven (terwijl hij dat normaal altijd doet, zo lekker onredelijk) hallo ik kan GVD niet alles tegelijk?!?!!? is dit weer een of andere fase of heb ik gewoon een eikel van een vent??? komt het nu doordat we 2 kleine kinderen hebben?
Ik heb dan nog maar 1 kindje, maar nu veel stress om ons 2e kindje. Als ik wil dat mijn man niet gaat sporten omdat ik er even doorheen zit (hij sport 4 keer per week de hele avond) blijft hij zonder morren thuis en zorgt dan gewoon voor onze dochter. Dus ik vind dat je een hork van een vent hebt. Ik zou nog eens even goed met hem praten. Sterkte hoor!
Hoi, Ik kan niet zeggen of je vent een eikel is ja of nee want ik ken hem niet. Hij zal toch best ook dingen hebben die je leuk vindt, anders had je geen kindjes met hem gemaakt neem ik aan Spanningen in de relatie herken ik heel erg, ik heb een dochter van 1,5 en wij hebben ook vaak spanningen, omdat ik vind dat mijn vriend niet goed genoeg opruimt etc...MAAR: ik vind MEZELF vaak onredelijk omdat: Hij in het weekend het huishouden vaak doet Hij de nachten er vaak uit gaat als de kleine niet wil slapen zodat ik rust krijg Hij heel veel interesse toont in hoe het met mij gaat Hij maar heel soms commentaar op mij heeft, omdat hij wel weet dat ik druk ben. Als ik dan weer ruzie maak, zegt hij vaak:" ik weet dat je me vaak slordig vindt maar ik doe echt mijn best en soms zie ik het gewoon niet" (hij is zo'n man die alles achter zich aan laat slingeren en ik ben Pietje Precies, wat ik ook moet afleren want ik heb geen geld voor een huishoudster, werk 24 uur en mn vriend werkt 36 uur...dus moet je, als je het nog een beetje leuk wilt hebben als gezin, sommige dingen laten varen qua schoonmaak en dat vind ik heel moeilijk)... Sja hij is niet heilig ofzo maar wel heel zorgzaam en lief, en ik vind zijn positieve kanten zwaarder wegen dan zijn negatieve... Ik denk dat je daarover na moet denken: hou je nog wel genoeg van hem? En..hou er ook rekening mee dat deze periode heel veel van jullie als ouders vergt. Je moet nog een weg zien te vinden in de balans tussen ouder zijn en partner zijn... Ik vind dat ook best lastig. Je tweede kindje is ook nog zo klein, je zit vol hormonen, dus ik zou zo'n beslissing nu niet nemen. Je mag wel van hem vragen je meer te steunen vind ik, maar dan zou ik vooral uitleggen waarom je hem nodig hebt en niet wat hij allemaal verkeerd doet, want dan heb je weer ruzie. Sterkte...
Hoi, Ja de spanningen herken ik wel. Ik weet niet of je man een hork is maar die van mij af en toe wel Sinds een aantal weken ben ik ook weer aan het werk maar als mn dochter snachts wakker wordt dan ben ik degene die dat op mag lossen, of ik nou moet werken of niet. Veel dingen mbt de zorg/verzorging/etc komen op mij neer, vind ik niet erg maar af en toe... Wij hebben nu ingesteld dat zaterdag mijn uitslaapochtend is en zondag die van hem. Ook ga ik af en toe alleen weg en heeft hij de kleine alleen. We zijn veel met haar aan het tobben vanwege reflux en na haar geboorte een ziekenhuisopname van 2 weken gehad en later nog eens 5 dagen. Het hakt er flink in, zeker omdat ik er steeds bij ben geweest. Het genieten van de kraamperiode hebben we echt gemist en dat merk ik nu wel goed. Dat we daar soms ook prikkelbaar door zijn omdat 'iedereen'(weet heus wel dat het niet altijd zo is) geniet en wij heel veel zorgen en stress hebben (gehad). Die irritaties daardoor reageer ik ook af op hem maar ja hij staat dichtbij me dus vangt de eerste klappen op Komt vast wel weer goed, nu is hij lekker met dr aan het dansen op muziek uit 2000 dus dat is wel even genieten Liefs
nou ik snap je wel hoor, hier ook 2 vlug op elkaar en met de 2e ging t allemaal niet zo en ik trok t daardoor niet en werkte zelf ook 3 dagen en zo van die kleine dingen idd. komt hij thuis en denkt hij er ff bij neer te gaan zitten,. tja ik ben ook hele dag bezig geweest maar ik heb hier vaak geroepen van zoek t maar uit, nu gaat t beter, ik zal niet weg gaan maar er blijven dingen waar ik me aan irriteer of die hij niet ziet of zo en voor mij gevoel doe ik werken , kids en huishouden, wanneer heb ik dan nog vrij maar daar hebben we duidelijk over gepraat en dat gaat paar weken goed en dan weer bergafwaarts maar gewoon afspraken duidelijk maken, desnoods( hoefde wij t niet) maar hoorde ik dan maak je een lijst wie wat doet en hier ook om en om de 1 te bed en dan brengt de ander de ander. en we werken allebei s avonds wel eens maar je bent ook nog gebroken natuurlijk door de nachten. en dat heeft hier een jaar geduurd en kan zeggen, dan is t helemaal niet gezellig. maar succes meid en niks opproppen maar praten. in mijn omgeving hoor ik da vaker. dus is niks geks, mannen horen niks en zijn meteen chaggi of in ieder geval veel, haha
Ooh jeetje wat vervelend.. Ik kan me indenken dat het best veel van je vergt. Ik zou eens goed met je man om tafel gaan en heel duidelijk aangeven dat je nu echt even ietsje meer steun en hulp van hem nodig hebt. Ik sluit me helemaal aan bij de rode zinnetjes van snoebeltje. Ik herken het wel een beetje hoor. Hier hebben wij het ook af en toe wel. Ik heb veel last van mijn hormonen gehad en nu komt het denk ik ook door de spiraal. Maar we proberen er op zijn tijd wel over te praten en ons dat in te zetten voor elkaars wensen. Sterkte meis! Ik hoop dat je wel kunt genieten van je kindjes.
Ik weet wel een beetje hoe je je voelt! Vriendlief is hier ook veel werken (week op week af) en ik doe alles kwa verzorging van de kleine, het huishouden, de huisdieren... zelfs als hij zn vrije week heeft doe ik dit in princiepe alleen en dan nog durft die mij uitbranders te geven als ik iets vergeten ben of niet naar zijn zin heb gedaan maar dit was voor de bevalling ook al maar ik merk nu wel dat ik er wat harder tegenin ga... ik hoop dat dit nog gaat veranderen want er komt een dag dat ik dat ook niet meer pik!
Ik herken het wel. Hier neemt de man ook alles voor lief.. Nu is het wel zo het blijft een man en het is echt onze eigen schuld, want wij trekken automatisch alles naar ons toe als het om huishouden/kids gaat! Ik irriteer me ook zo vaak dat ik zelf moet vragen aan hem en dan doet hij het ook nog eens verkeerd af en toe. Dus ik heb nu lijst op de koelkast hangen hoe het ritme van de kids is.. zo kan hij ook mee helpen en ik vraag het hem ook! miss wel een idee???
Ik sluit me ook aan bij Snoebeltje. Ik herken het ook heel erg. Hier is het ook behoorlijk druk de laatste paar maanden met onze twee mannetjes. Helemaal logisch en daar hebben we ook bewust voor gekozen, maar pittig is het soms wel. Wat betreft je man: ik denk niet dat je per definitie een hork van een kerel hebt, maar het is wel gewoon een man. Die zien toch dingen gewoon anders dan vrouwen. Mijn man bijv. werkt ook veel doordeweeks en is in het weekend ook nog regelmatig weg voor voetbal. Die snapt dus ook gewoon niet dat ik drukke dagen heb met onze twee kleine mannetjes. Ik leg hem dat gewoon regelmatig even uit. Als hij vraagt hoe mijn dag was, zeg ik niet alleen 'goed!', maar ben ik er ook eerlijk in als het zwaar was. Ben je duidelijk genoeg in hoe jij je voelt? En dan bedoel ik dus: duidelijk genoeg voor mannen? Die hebben meestal toch gewoon wat extra duidelijkheid nodig en concrete dingen waar ze evt. mee kunnen helpen. En idd, hormonen helpen ook niet mee. Ik reageer zelf regelmatig 'over the top' na een drukke dag en reageer het dan op hem af. Niet eerlijk, maar het gebeurt. Vraag jezelf ook af of dat bij jou ook het geval is. Wat betreft dat konijn: waarschijnlijk heeft hij er helemaal niet bij stil gestaan dat het niet zo handig was om erover te beginnen
Die van mij is geloof ik echt blij dat ie mag werken. Het is hier vaak dikke stress helemaal omdat mijn zoon van bijna 3 echt ZO vreselijk aan het puberen is. Ik denk dat een dag werken een stuk relaxter is als een dag thuis. Vervolgens komt ie thuis,moet ie eerst even rustig zitten want hij heeft de hele dag gewerkt. Ja denk ik dan...Ik wou dat ik eens even rustig kon zitten,maar ik moet nog koken(hij doet meestal wel de afwas)de kids in bad en op bed en dan kan ik misschien heeel misschien ook even rustig zitten. Volgens mij beseft hij echt niet dat ik momenteel TOPSPORT beoefen en ik weet dat het zinloos is om dat duidelijk te krijgen. Verder is ie heeeel lief hoor
Ooow dit herken ik wel en ik denk niet dat het een eikel is maar mannen die zien gewoon dingen niet zoals ze zijn! Of alle mannen zijn eikels met een paar uitzonderingen haha. Ik heb een zoon van 2 en eentje van 8 maanden. Ik werk part time dus ben meer thuis. Het is echt super druk met 2 van die kleintjes die alle tegelijker tijd willen. Mijn oudste had ik de tuin gespeeld en overal het speelgoed vandaag getrokken. Het begon te regenen (tijdens etenstijd!!) en ik heb vliegens vlug alles in de schuur gegooigd maar niet alles omdat de jongste begon te piepen om zijn eten. Kreeg ik ook de opmerking dat het niet slim was om wat buiten te laten in de regen. Ik kon hem wel wat aan doen! Wij hebben heel veel spanning en dat komt echt doordat we nu 2 kleintjes hebben.
Ik werk zelf 4 dagen in de week en de rest van de week heb ik Jayden erbij en het huishouden. Vindt het heerlijk maar het kan ook erg zwaar zijn. Mijn man heeft dat ook niet altijd door. Nu is hij woensdag door zijn rug gegaan dus moest ik onverwachts vrij nemen om voor Jayden te kunnen zorgen want mn man kon hem niet eens uit zn bedje tillen van de pijn. Normaal werd de hond altijd uitgelaten door mn man als hij thuis was, kwam dus ook op mij neer. Ik was wel blij dat hij zag wat ik allemaal had gedaan want hij wist niet dat ik zoveel deed op een dag haha alleen nog had hij het lef om te vragen 'waarom heb je dat shirtje niet gewassen?' Ik had 5 wassen gedraaid en gestreken.. sja dat shirtje lag niet in de wasmand. Als het niet in de wasmand ligt wordt het ook niet gewassen haha. Daar gaf hij me gelukkig gelijk in dat het zijn eigen fout was. In het begin zag hij dat soort dingen totaal niet maar doordat hij wisseldiensten draait ziet hij ook wat ik allemaal in het huishouden doe op mijn vrije dagen. Sja echte vrije dagen heb ik niet meer hahaha thats life. Ik hoop dat jouw man dat ook in gaat zien maar ik ben bang dat hij, net als vele mannen, dat stukje inzicht mist. De mijne mist dat stukje ook nog best vaak haha maar ik vind het niet zo heel erg. Genetisch bepaald zeg maar haha.
bedankt meiden!!! zo heb ik wel wat steun ja!!! soms in een eerlijk moment geeft hij ook toe dat hij wel weet wat ik allemaal doe, maar ik vind het heel moeilijk dat nooit iets vanzelf gedaan wordt... ik MOET er altijd om vragen... en als hij zo tegen mij doet als ze idd alles tegelijk willen ben ik in staat mn vel uit te vliegen!
Wat een vervelende situatie zeg...maar idd kijk t even aan... Hier ook een man die echt HEEL hard werkt...en hij doet dat echt voor zn gezinnetje...dat betekent wel dat de zorg van de kindjes op mij neer komt ook het huishouden....Als hij vrij is doet hij wel veel in t huis en onze oudste dochter neemt ie overal mee naar toe zodat ik alleen de tweeling heb!!Ik mag dus echt niks zeggen... Het is alleen zo dat voor mij alleen weggaan en hem met de drie kids laten zitten er op dit moment ECHT niet inzit...dat ziet ie niet zitten gewoon om de reden dat ie niet goed weet hoe ie de twee kleintjes stil moet krijgen...en hij wordt heel zenuwachtig als ze gaan huilen enz...Dit vindt ik weleens rot hoor...maargoed ergens snap ik t wel mss waarschijnlijk als we straks een beter ritme hebben krijg ik ook weer wat tijd voor mezelf...maar tis hier ook niet altijd even gezellig dus.... Succes!!
ow jeetje dat klinkt niet goed zeg.. blijf communiceren! wij hebben hetzelfde gehad alleen toen hadden we nog 1.. we zijn elkaar volledig kwijtgeraakt omdat we niet meer konden praten. toen ik zwanger was van nr 2 issie gevlucht en ik ben nog steeds alleen. We hebben nu co-ouderschap en nog merk ik dat hij het zonder zijn nieuwe vriendin niet had kunnen waarmaken. Want hij heeft gewoon het verantwoordelijkheids gevoel niet. Daarnaast zijn wij totaal verschillende personen en konden wij elkaar niet gelukkig maken, jammer dat we daar pas na 7 jr achter moesten komen. Dus echt los het op! want alleen is ook niets en een gezinnetje is het mooiste wat je kunt krijgen. Vecht ervoor! ( ik heb me kapot gevochten in mijn eentje..dus wees er zeker van dat je samen vecht)
Heel herkenbaar! Hier ook 2 kleintjes kort na elkaar. De oudste is erg druk en heeft ontzettend veel aandacht nodig. Dat kost nu eenmaal veel energie en die energie moet ergens vandaan komen. Kon je voorheen een vervelende opmerking nogwel incasseren, heb ik daar nu vaak de energie niet meer voor. Er verandert gewoon zoveel. En voetbal... tja.. ik weet inmiddels dat dat een lastig verhaal is. Het is een teamsport en in veel gevallen kun je dat niet zomaar een keertje afzeggen. Ik heb het er persoonlijk heel moeilijk mee gehad (voetbal, kids, relatie-gedoe), maar nu de kinderen iets ouder (2 en 3) is er wat meer ritme, zelfstandigheid etc en voel ik dat onze band als gezin wat hechter wordt. Ik heb geleerd om andere dingen meer te waarderen en de negatieve punten niet meer op de voorgrond te laten komen. Veel sterkte, het komt vast goed!!