Even van me afschrijven hoor. Het opstarten van de dag vergt nogal wat moeite. En hoewel we alles tot in detail hebben uitgewerkt voor de jongens is en blijft het elke dag een strijd om op tijd klaar te zijn voor school en te zorgen dat ze met de eerste bel in de rij staan. Vandaag was het ook weer erg gezellig. Mijn oudste heeft ADHD/ASS de tweede ADD en bij de jongste heb ik ook zo mijn vermoedens. Het begon meteen al. De kleren aan krijgen was al een hele opgave, aan tafel gaan zitten niet te doen laat staan brood smeren voor school en eten. Beker melk over de grond, paniek in de keet omdat de oudste zijn broodje dat hij gesmeerd had voor school per abuis op at, en de jongste had bedacht dat ze vandaag mss toch maar thuis moest blijven omdat ze mss wel buikpijn kreeg. Tandenpoetsen nam 10 minuten in beslag omdat ze alledrie meenden door huis te moeten rennen, en ook de opdracht van sokken halen (het bleek toch iets frisser dan verwacht) en dan schoenen aan doen was vandaag te moeilijk. Logisch, twee opdrachten in een zin, niet te doen voor ze. Maar die driftbui omdat ik niet gezegd had waar de schoenen stonden was in mijn ogen enigszins overbodig en de woeste blik voor pak je fiets maar vast uit de schuur viel bij mij grandioos verkeerd. Het kan zo knetteren momenteel. Het einde van het schooljaar is ook het einde van mijn geduld. Ik weet het soms ook niet meer. Moedeloos word ik ervan. Kinderen zijn moe, ik ben moe. Nog twee weken...
Ik heb er dan maar 2 maar het verloopt hier eigenlijk net zo helaas Wij nog een week tot vakantie en ik tel de dagen af
Ik herken het eigenlijk niet, in die zin dat wij er ‘s ochtends niet zo’n last van hebben (wel dat ze beiden vermoeid zijn zo einde van het schooljaar). Maar eerlijk is eerlijk, mijn kinderen hebben geen ‘diagnose’ . Maar misschien is het verstandig om wat eerder op testaan zodat je wat meer speling voor alles hebt?
Ik herken het wel bij mijn jongste dochter met adhd, maar dan vooral ook met naar bed gaan. Ze slaapt gewoon niet voor 22 uur. Houdt zichzelf wakker en trekt alle registers open om maar uit haar bed te kunnen komen. En ‘s morgens dan niet de gezelligste zijn natuurlijk. Maar ze is altijd ruim voordat ze naar school moet al op en als ze strijd maakt om iets dan is het met name om het eten, maar daar doe ik niet aan mee. Dan eet ze maar niet. Dus dat scheelt weer. Tandenpoetsen doet ze juist te snel of gewoon niet, want daar heeft ze nooit zin in. Dan moet ik haar controleren en vaak terugsturen etc. En soms ook echt gewoon ruzie zoeken door te vragen naar dingen waarvan ze weet dat het niet mag en toch compleet verbaasd uit haar stekker gaan als ze een onbevredigend antwoord krijgt. Op deze dagen slaak een stiekem een zucht van verlichting als ze om 8.15 uur haar fiets gaat pakken om naar school te gaan.
Maak het jezelf zo makkelijk mogelijk. Broodtrommels en bekers zelf klaarmaken. Smeer alvast boter op de boterham voor het ontbijt. Hoeven alleen nog maar beleg te kiezen Melk in een stevige beker. Toch maar geen sokken pakken op het laatste moment, overleven ze echt wel. In de meeste klaslokalen is het nog steeds warm. Kleren evt.beneden klaar leggen zodat je er steeds bij bent als ze zich aankleden. Tandenborstels beneden en daar ook poetsen zodat ze zo min mogelijk afgeleid worden op de trap en badkamer.
Kleren liggen allemaal boven al klaar, schoenen staan altijd op dezelfde plek (goh, van wie hebben ze dat toch) Broodtrommels even onder mijn hoede nemen is wel een goede inderdaad. En de tassen schoolklaar mss ook maar even. Ze slapen wel redelijk goed, gelukkig. Nog 2 weken. Nu eerst weekend.
Wij hebben ‘s ochtends nooit problemen, maar ik heb ook een vaste structuur zoals Chrystel73 zegt. Maar die vermoeidheid komt hier ‘s middags. Na school gaat het nog... tot het 16 uur is. Dan gaat ze lelijk doen, huilen en drama maken omdat - de hond niet meer haar beste vriendin is - de Yoki op is - haar slippers kwijt zijn - het water te koud is - oma pas morgen komt - enzo.... Na het eten rond 18 00 zet ik haar in bad en gelijk naar bed. We liegen elke avond tegen haar dat het al 19 uur is. Nog 4 dagen school ahummmmmmmmmm #zen
Hier verloopt ook alles in een bepaalde volgorde en ritme eigenlijk. Nu geen kinderen met een uitdaging (al gaan we de molen in voor de oudste) Hoe laat staan jullie op? Ik heb bijv elke ochtend van 6:30 tot 8:15 de tijd Ze weten wat er van ze verwacht wordt. Oh en ik heb ook weleens (vaak) we komen te laat-stress gehad, maar ik heb inmiddels de verantwoordelijkheid bij hunzelf gelegd. Ze kunnen klokkijken, ze weten hoelaat ze op school moeten zijn, dus dan zijn ze maar een keer te laat. (Heb dat ook op school aangegeven). Sinds ik dat ‘ingevoerd’ heb, komt het een stuk minder voor dat ik s ochtends stressend door het huis loop. Hopelijk is het snel vakantie voor jullie
Ken je het boek "Geef me de 5"? het helpt om je kind vaste structuren aan te leren. Ik heb 2 zoons met een diagnose, oudste heeft klassiek autisme en een verstandelijk beperking. Wij doen iedere dag exact hetzelfde, hebben het aangeleerd met picto's zodat het voor hem ook duidelijk is. In de vakantie houden we dit ook aan. Naar bed gaan idem.
Heel herkenbaar. Je merkt echt dat ze toe zijn aan vakantie. ( al brengt dat ook weer andere problemen met zich mee ) Hier een zoon met ASS en een dochter met vermoeden ADHD. De ochtend gaat op zich best oke als ik er ben. Als mijn man ze naar school brengt merk je gelijk dat een ander ritme gelijk ruimte geeft voor klieren en boos zijn op elkaar. Brood-tussendoor voor school maak ik de avond van te voren al klaar. Dat scheelt iig iets. Zo hoeven ze zich in de ochtend alleen te concentreren op ontbijten, schoenen aan en tanden poetsen.
Ja, dat ken ik! En dat doen we ook. Bijna alles wordt visueel ondersteund. Heb de boel overgenomen en heb de time timer op tafel staan. Maar ze zijn echt moe en de dagen op school lopen nu ook allemaal anders. De oudste kwam vandaag de school ook uitlopen met een paar grote ogen. Nog 2 dagen. De rust is in ieder geval weer een beetje terug en ben nu samen met de orthopedagoog van de tweede bezig met de vakantieplanning en hoe alles weg te zetten. Ik krijg weer lucht. En overzicht.
Om te beginnen zou ik het jezelf en de kinderen makkelijker maken, door wat eerder op te staan en zelf hun broodje te smeren en alles klaar te maken voor school. Scheelt een hoop stress ook voor de kinderen. Gezien je aangeeft dat ze al een diagnose hebben waarbij ze veel sneller een chaos hebben in hun kleine hoofden. Pak zelf de kleding en leg het voor ze klaar, zodat ze of eventueel met hulp, of zelfstandig zich zullen aankleden. Een moeder die minder gestresst en rustig blijft zorgt er voor dat de kinderen zelf ook rustiger zijn.