ik moet dit even van me afschrijven: Drie weken geleden bracht ik mijn vriend naar een afkick kliniek.. hij zou daar acht weken verblijven. We leefde hier al lang naar toe dus eindelijk was het zover.. toen ik terug kwam haalde ik mijn zoontje van twee van de peuterspeelzaal op. Hij had een beetje een gek kuchje. Maar hij voelde zich verder prima. Twee dagen later zei hij dat hij zich niet lekker voelde. Het was zaterdag dus ik ben toch maar even naar de huisartsen post gegaan om het te laten checken. Tegen de tijd dat we daar aankwamen werd hij wat slomer en de dokters op de post stuurde ons door naar de seh. Daar trokken ze de conclusie dat hij toch opgenomen moest worden om te vernevelen. Hij was benauwd. Ik ben vrij nuchter dus werd hier nog niet zo nerveus van. Twee uur later kwamen we aan op de kinderafdeling. En ik zag hem met de minuut slechter worden. Hij werd steeds benauwder en slomer. Na een zenuwslopende nacht waarin er infusen zijn geprikt, negen uur lang continue verneveld is, neus slangen zijn aangebracht en totaal geen minuut slaap toch besloten zijn papa te gaan bellen. Ik wou dat hij daar bleef.. dit heeft mij enige moeite gekost. Zoontje werd steeds slechter en was echt wen dood vogeltje aan het worden. Toen begonnen de kinderartsen over een overplaatsing naar een ic in Amsterdam. Omdat ze niet meer wisten wat ze moesten doen, waarom hij niet opknapte en wat de oorzaak was. Het probleem was het zuurstof apparaat waar mijn zoontje op dit moment niet meer zonder kon. Deze kon niet mee de ambulance in. Hij zou dus lang genoeg zonder dit apparaat moeten kunnen voordat hij vervoerd werd. De artsen wisten niet of hij dit vol zou houden. Uiteindelijk krabbelde hij net genoeg op om hem te vervoeren zonder hem in coma te moeten brengen.. (godzijdank) Eenmaal aangekomen op de ic de vader weer ingelicht. Totale paniek natuurlijk. Maar we waren nu op de goede plek mocht het mis gaan. Hier kon hij wel uitrusten, veel slapen boven op mama. Wel heel veel dokters die van alles kwamen doen. Maar op een (zo ver dat kan) kind vriendelijke manier. Na drie lange en slopende dagen op de ic begon hij gelukkig weer de oude te worden. Het was een simpel verkoudheidsvirus geweest waar hij extreem heftig op heeft gereageerd. En dan komt de dag dat je opeens weer naar huis mag. God wat vond ik dat eng.. sta je dan. Alleen in je huis met je kindje die je bijna hebt zien dood gaan. Gelukkig gaat nu alles goed, maar wat heeft dit een impact op mij en mijn zoontje gemaakt. Hij heeft nachtmerries , paniekaanvallen. Het woord dokter of ziekenhuis mag niet genoemd worden. En ik heb slapeloze nachten. De kinderpsycholoog is ingeschakeld en we moeten maandelijks op controle komen. Hopen op een goede afloop. En hopen dat mijn en zijn angst langzaam op de achtergrond zal verdwijnen. Dank jullie wel voor een luisterend "oor"
Wat een schrik! En wat ontzettend vervelend dat jullie nog zo'n nasleep hebben. Geen ervaring met een peuter, maar wel met onze baby die op de ic heeft gelegen. Dat gevoel om opeens naar huis te mogen met je kind terwijl hij/zij vlak daarvoor nog heel ziek was is heel herkenbaar. Heel eng en het kost tijd om weer het vertrouwen weer terug te krijgen. Neem je kindje lekker bij je en praat er veel over! Hele dikke knuffel. Hoop dat het snel wat beter met jullie gaat.
Dat is echt wel heel heftig. Toch goed dat je naar je gevoel geluisterd hebt en in het weekend de hap hebt gebeld. Sterkte met dit een plekje te geven.
Wat heftig! En wat fijn dat alles weer goed is! Ik kan me voorstellen dat het best eng was om weer samen thuis te zijn. Zoiets zet je toch weer even met beide benen op de grond Ik hoop dat jullie dit snel een plekje kunnen geven en weer helemaal tot rust kunnen komen!
O meid wat heftig. Gelukkig is hij weer beter. De klap komt achteraf weten ook wij uit ervaring. Twee baby's op de nicu gehad en recent met peuter een nacht opgenomen ivm erg laag hb. Gelukkig was dat niet ernstig maar toch. Een impact op jou en je kindje heeft het behoorlijk. Wat goed dat en psychologische hulp is, voor jullie beiden?? Gelukkig zijn kinderen flexibel. Hij zal het er vast lang over hebben. Dat is hier wel zo. Wat hier helpt is praten en foto's kijken. Wens jullie veel sterkte met dit een plekje geven.
Ik ben heel blij dat mijn zoontje hulp krijgt. Hij speelt nu dag in dag uit doktertje dus daar ben ik wel blij mee. Eerst mochten we het er niet over hebben. Ik denk dat ik zelf ook hulp ga zoeken. Ben vandaag weer voor het eerst aan het werk en bij elke ambulance die ik hoor gaat mijn hartslag omhoog en Raak ik in de stress. Twee babys op de Nicu.. dat is ook niet niks zeg ..
Geef jezelf de tijd en ruimte om dit te verwerken, en schakel inderdaad hulp in als je daar aan toe bent. Op het moment dat je in het ziekenhuis bent, sta je in de 'overlevingsstand' en denk je meestal niet veel na over wat er zou kunnen gebeuren. Dat komt nu pas. Voor je zoontje is er gelukkig hulp, en denk ook aan jezelf. Heel veel sterkte!
Wat een vreselijke ervaring! Gelukkig is hij weer hersteld! En ik hoop dat jullie dit snel een plekje kunnen geven.
Vreselijk! Heel goed dat je er over blijft praten en het van je af wil schrijven, het duurt een tijd voor je weer een beetje je zelf bent. Veel tijd voor elkaar, lekker spelen en rollenspel is heel goed om het zo te verwerken. Je kan daar veel in kwijt. Veel benoemen als hij bijvoorbeeld een spuit geeft kun jij zeggen dat je dat spannend is en dat je dat niet wil. Onze peuter stelt me dan gerust en krijg er dan een kusje of pleister op. Onze uk kwam te vroeg en hij naar huis mocht vond ik dat ook heel eng je hebt dan in eens niet zoveel mensen om je heen. Blijf je gevoel volgen zoals je hebt gedaan!
Wat een heftig verhaal, geen advies heb ik voor je maar ik wil je een hele warme digitale knuffel geven!
Wat enorm heftig zeg! Goed dat je van je afschrijft/-praat! Ik wens je veel sterkte met de verwerking van dit alles.
Even laten weten dat ik je gelezen heb, wat een nare ervaring voor jullie hele gezin! Het lijkt me heel angstwekkend om machteloos je zoon 'zomaar' achteruit te zien gaan en dan ook nog je vriend die op afstand is in ook al in een heftige situatie zit. Goed dat jij en je zoon erover praten, veel sterkte het allemaal te verwerken.
Heel heftig om zoiets mee te maken, weet helaas hoe het voelt... Onze jongste zoon is vorig jaar met een traumaheli opgehaald en heeft toen een tijdje (in een kunstmatige slaap en aan de beademing) op de (kinder)IC gelegen. Gelukkig is het uiteindelijk goed gekomen. De dag dat hij naar huis mocht vond ik ook ontzettend spannend, ineens sta je er weer ‘alleen’ voor zonder ‘medische achterwacht’. Het heeft tijd gekost om het vertrouwen weer een beetje terug te krijgen. Vanuit het ziekenhuis en van de huisarts hebben wij fijne nazorg en begeleiding gehad. We hebben er ook veel over kunnen/mogen praten, dat hielp wel! Als je zoiets meemaakt heeft dat echt een gigantische impact en het heeft echt tijd nodig om zoiets te verwerken! Fijn dat er hulp is voor je zoontje en hopelijk ook snel voor jezelf! Heel veel sterkte!
Jakkes wat een nachtmerrie! Snap goed dat jullie slapeloze nachten hebben Ik hoop dat de angst zal afnemen voor jullie alle drie, en dat je man ondanks dit heftige gebeuren toch zijn behandeling kan afmaken. Je klinkt in de post als een hele sterke vrouw, respect!