Toch besloten hier nog een topic over te openen. Al vaker gedaan maar ik merk nu, wegens de naderende bevalling, dat ik er weer érg veel mee bezig ben. Ik heb een vreselijke fobie voor misselijk zijn, kotsen en alles er tussenin. Ik wéét dat het erbij hoort, je lichaam het van je overneemt, het tussen de oren zit, je er niet tegen moet vechten, het je op dat moment geen hond kan schelen wat er gebeurt, het geen nut heeft je zorgen te maken, het niet iedereen overkomt, je er open in moet staan BLABLABLA (ik weet het écht allemaal) maar zo werken die gedachtes bij mij dus niet! Daar is het ook een fobie voor. Zwanger worden an sich vond ik dus ook doodeng. Maar geen moment beroerd gevoeld/geweest. Ik ben een beetje teneinde raad. Heb mijn fobie trouwens sowieso besproken met mijn vk al! Maar merk dat ik het echt vreselijk spannend vind. De pijn boeit me niet, ook niet dat er een kind uit moet komen.. maar de kans op bovenstaande wel. Ik weet ook niet zo goed wat ik nu wil met dit topic. Zojuist ook even met mijn man besproken nog en ondanks dat ie me wel wil geruststellen, zegt ie ook eerlijk dat het kán gebeuren maar niet per se hoeft. Bedankt schat, ik wilde gewoon even gerust gesteld worden.. en een keer een nacht wat rustiger slapen! Blegh, het is echt een rotfobie!
Ik weet hoe je je voelt meis. Misschien heb je het al eens gelezen, maar ik heb ook een fobie. (Laten we het op poepen houden, thuis niet dat is niet erg) maar zodra ik van huis ben. Ik zie er ook erg tegenop. En ik weet dus heel goed hoe jij je voelt! Ik ben bang dat we geen keuze hebben, pas als het moment daar is weten we of we daadwerkelijk last van onze fobie zullen hebben. (Grote kans dat je helemaal niet misselijk wordt, en niet hoeft over te geven) maar ik kan het je niet beloven. Misschien kun je ook iets krijgen tegen de misselijkheid (uit voorzorg) Weet haast zeker dat ze je kunnen helpen.
Sorry dames dan heb ik geen positieve ervaring voor jullie. Voor en tijdens de bevalling heeft mijn lijf zich aan alle kanten ontdaan vd maag en darm inhoud.. op dat moment ben je er totaal niet mee bezig..
Bij mij uit me niet lekker voelen zich altijd in de vorm van misselijkheid. Ik ben heel snel misselijk. Maar tijdens mijn bevallingen nergens last van gehad. Geen misselijkheid en heb niet hoeven kotsen. Was daar ook wel een beetje bang voor van te voren maar bij mij viel het dus mee.
Hier 3 bevallingen gehad en bij allemaal niet misselijk hoor... Ik denk dat er meer mensen niet misselijk zijn dan wel
Hier tijdens de bevalling helemaal niet misselijk geweest. Dus ook niet hoeven spugen. Ik vond de hele ontsluitingsfase trouwens wel meevallen. Ik lag relaxt op m'n bed, heb een paar keer onder de douche gestaan. Ik wilde alleen niet meer de auto in, dus ben lekker thuis gebleven, terwijl ik de hele zwangerschap heb geroepen dat ik in het ziekenhuis wilde bevallen. In 8 uurtjes volledige ontsluiting. De persfase was wat minder, want zoon had z'n hoofd een beetje scheef, waardoor hij er dus niet uit wilde. Dus na bijna 2 uur uiteindelijk met knip en expressie geboren. Gelukkig gewoon thuis. En ik kijk terug op een gezellige avond/nacht. Probeer het een beetje los te laten allemaal. Elke bevalling is anders. Je weet niet van tevoren wat er allemaal gaat gebeuren en kunt ook weinig plannen. Het beste is om alles gewoon over je heen te laten komen en om het moment zelf kijken waar je behoefte aan hebt. Het komt wel goed!
Bedankt voor de ervaringen! Wat kan een mens veel te lijden hebben van angsten en onzekerheden hè? Wie weet is het allemaal voor niets! Ik ga het vanmiddag bij de vk nog een keer bespreken..
Wat vervelend dat je er zo mee bezig bent! Ik ben voor het eerst in verwachting dus ik kan je geen tips of geruststelling geven, maar ik wil je wel alvast heel veel succes wensen! En dat je maar snel mag genieten van je mooie mannetje!
Heb je wel eens gekeken naar een soort van therapie? Misschien is er manier om er makkelijker mee om te gaan. EMDR vond ik echt ideaal, maar weet niet of dit ook voor fobieën werkt. Of misschien iets met hypno therapie? Heb me er niet in verdiept hoor, maar kan me indenken dat er wel mogelijkheden zijn.
Ik moest tijdens mijn bevalling overgeven maar dat was snel over toen ik besloot niks meer te eten. Ik heb tijdens de bevalling alleen water gedronken en dat hield ik binnen. Je lichaam zit mooi in elkaar want ik had ook helemaal geen honger. Een troostend woordje: als je aan het bevallen bent is het overgeven het minste waar je je druk om maakt, het boeit je op dat moment echt niet. Ik zou me er niet teveel druk over maken als ik jou was.
@Mutsefruts88 ja ik heb er een aantal jaren geleden cognitieve therapie voor gehad (enkele gesprekken, zo'n 6 ongeveer, waren al voldoende). Merk nu dat het vooral in hele spannende, onbekende situaties weer in bepaalde mate opspeelt. Een zwangerschap valt natuurlijk wel in die categorie. Net zoals het hele proces van zwanger worden en zwanger autorijden. Ik wil na de bevalling kijken hoe het ervoor staat en zo nodig actie ondernemen. Heb daar eerder in de zwangerschap wel naar gekeken maar zou toen op de een of andere manier niet in aanmerking komen voor vergoeding. Een paar losse gesprekken die ik 'eerder al gevoerd' heb vond ik de moeite toen niet waard om honderden euro's in te steken. @Bloem2310 ja niet meer eten zodra de bevalling begint was ik ook niet meer van plan haha. Sowieso nu geen hele grote maaltijden meer. Maar als ik trek heb eet ik wel gewoon natuurlijk. Hier momenteel weer trek ik havermoutpap wat ik dan maak met plantaardige zuivel of soms 50/50 water en chocolademelk. Lekker stuk fruit erbij en het vult goed, maar zakt óók goed (in tegenstelling tot bijv. Roggebrood met kaas).
Wilde hier aan het begin van mijn bevalling nog even eten. Maar na 1 klein hapje voelde ik dat ik daar misselijk van zou worden, dus niet verder gegeten. Rest van bevalling niet misselijk geweest. Moest ook aan het begin naar de wc, dus ook niet hoeven poepen tijdens het persen. Ben er wat dat betreft best goed vanaf gekomen XD
Klinkt wel herkenbaar @Nina Sanders , hier was ik ook bang voor omdat je het toch best vaak hoort. Maar hier 3x niet misselijk geweest en 3x niet hoeven spugen. Hopelijk gaat dat bij jou ook zo!
Je hoeft niet perse misselijk te zijn. Ik heb niet gespuugd en niet misselijk geweest. Wel beide keren ietwat poep meegekomen tijdens het persen maar je zit zo in je eigen wereld je denkt helemaal niet meer, ik weet ook veel niet meer want je raakt in een soort trance. Dus ik vond het ook niet erg. Wedden dat je straks terug kijkt en denkt Ohw ok was dit het nou?!
Haha ja dat geloof ik best hoor. Ik zou voor mijn gevoel 100x liever poepen trouwens.. Al lijkt me dat ook geen feestje. Maarja, als je ligt te persen is het natuurlijk wel logisch dat dat héél vaak gebeurt, je baby drukt natuurlijk ook wel op je anus geloof ik.. Maargoed.. We gaan het allemaal zien haha!
Hier ook totaal niet misselijk geweest. Tijdens de zwangerschap wel verschrikkelijk. Echt iedere dag overgeven helaas. Maar tijdens de bevalling geen last gehad van misselijkheid!
Bij mijn eerste had ik het wel net voor bevalling: een soort 'buikgriep' met diarree en 2x spugen. Ik zat nog op de knieën naast WC pot toen ik opeens de eerste wee kreeg die meteen regelmatig werden. Daarna geen last meer gehad van misselijkheid/spugen. Bij de tweede hele zwangerschap extreem misselijk geweest en soms gespuugd, maar tijdens bevalling noppes/nada. Bij de derde hyperemesis gravidarum gehad, maar tijdens bevalling ook noppes/nada. Het kan dus ook nog per bevalling/zwangerschap verschillen... (jammer he, dat je gewoon geen zekerheden kunt krijgen , had ik ook wel fijn gevonden ha ha!)
Net ook weer met de vk gesproken. Gewoon om mijn angst te bespreken. Zij gaf ook weer aan dat het absoluut geen noodzakelijk kwaad is en lang niet altijd voor komt. Wél is het natuurlijk verstandig om zodra de bevalling start geen zware dingen meer te eten maar daar zou ik waarschijnlijk dan toch geen zin meer in hebben (nu al niet!). Zij gaf als tip me te focussen op ontspanning. Zonder volle maag en zo ontspannen mogelijk verkleint de kans aanzienlijk. Maarja, makkelijk praten voor haar . Denk wel dat ze gelijk heeft hoor!