Vorige week las ik een topic over slechte moeders, en toen kreeg ik direct al zin om het verhaal van mij te posten. Toch heb ik er even over nagedacht en besloten om het wel te posten. De Perfecte mama * Kijkt altijd lachend in de spiegel * Is 100% tevreden over haar uiterlijk * Stift wallen van een paar kilometer vrolijk weg met een dure coverstift. * Houd van kliekjesvorming op het schoolplein?! *Klaagt niet over rommel, want geloof het of niet.. dat heeft zij niet. * Geeft haar vriend/man de volle aandacht, ze heeft altijd zin in sex! * Heeft veel zelfvertrouwen op het gebied van haar kinderen (ze doet alles goed, en als het op haar manier gaat is het goed!) Dit is een stukje uit mijn dagboek van 2008... Het begon een hele poos geleden op het schoolplein. Daar begon het me op te vallen dat er voordat de school uit was, er een soort kliekjes stonden. Ze staan in een grote kring, en als ik dan heel voorzichtig met mijn knalgele wandelwagen kom aanlopen valt er een stilte. '' Kom er toch gezellig bijstaan'' riep een moeder vanuit haar stamkring. Tja, het leek op een stamkring.(doe je ogen dicht en maak een voorstelling van een grote kring vol moeders) Ze leken onverwoestbaar, het leek nog meer op een soort indianenkring?! De indianenkring bestaat uit een grote groep moeders, waarvan 1 of twee moeders de baas zijn. Als moeder 1 een dagje niet op school is, beschermt mama twee haar kring. Wat is in mijn ogen een oppermama? *De oppermama beslist of je er bij mag komen staan. * De oppermama is luidruchtig. * De oppermama toont haar mening (en steekt het niet weg onder stoelen of banken) * Kan je aankijken of je een alien bent. Mijn oog viel op een moeder wie helemaal weggemoffelt in de hoek stond te wachten op haar kind. Zij mocht denk ik niet in de stamkring staan. Waarom was ik dan ook zo vroeg naar school gelopen? Ik keek op de kerkklok en zat tot mijn verbazing dat het pas tien voor twaalf was. Ik liet aan mijn lichaamstaal merken dat ik er niet op stond te wachten. Het zijn stuk voor stuk aardige mensen, daar kom ik niet aan. Maar wat willen deze mama's van mij? Ik 28 jaar, klein, best wel anders, grote mond, onzeker en ik draag make-up. Ik ging verder met observeren en zag dat ze allemaal geen make-up dragen. Ik ging zo stoer mogelijk naar de kring en heb me er tussengewrot. Daar sta je dan met je grote wandelwagen.... Het was zover, ik stond in de kring en daar kreeg ik direct een vragenvuur van heb ik me jou daar! Wie ben je, wat doe je, hoe oud ben je, wat doet je man? Woon jij in dat huis op dat nummer? Hoeveel uur werk je, wat heb je een leuke jas aan, wat een leuke trui... Pfffffffft! ik was na het kringgesprek helemaal kapot van de vragen. De mooiste vraag was toch wel: '' Hoe oud ben je?'' Ze keken me gewoon verbaasd aan toen ik vertelde dat ik 28 jaar was. '' Wees blij meid, want je lijkt echt veel jonger!'' was het antwoord van een moeder uit de overkant van de kring. Tja, zei ik met een vuurrood hoofd... ik zie er gewoon zo uit! In de avond zat ik bij mijn man op de bank, en ik had het er met hem over. Hij vond het een beetje vreemd dat ik me zo druk kon maken om een paar schoolmoeders. Toen ik het een soort tintje wou geven door te zeggen dat het Oppermoeders waren.. lag hij te rollen op de bank van het lachen. " Druktemaker!" Riep hij lachend. Twee jaar later! Vroeger had ik er al helemaal niets mee, maar ik kon merken aan mezelf dat ik mijn best niet deed. Vaak gaf ik een kort antwoord, of had ik direct al een vreemd gevoel in mijn buik dat ik niet goed genoeg kon zijn. Tja, ik was 23 toen ik mijn eerste meid kreeg. Toen was ik nog best wel een flapuit. (en dat is nog steeds hetzelfde) Over mijn man gesproken, hij bestempelde me als druktemaker. Ik geef het voorzichtig toe... Hij had volkomen gelijk!!! Twee jaar later... Wanneer ik nu op school kom hangt er een leuke sfeer. De mama's waar ik van dacht dat het oppermama's waren... zijn geen oppermama's maar moeders waar ik echt mee kan lachen. Na een hele poos ben ik de mensen een klein beetje gaan kennen. Ze hebben veel voor elkaar over. Al ben ik dan geen koffiemama, toch respecteren ze dit! Als er een probleem is met opvang (wat ik dus een tijd geleden had) Ik moest halsoverkop naar de dokter met de jongste dochter. Oma was er niet, dus heb ik voor het eerst een schoolmama/oppermama gesmst. Ze heeft mijn oudste dochter meegenomen naar haar huis. Zo kon ik me goed concentreren op de jongste. Wat ik nu zie is dat ik heel vaak geen kans geef aan een nieuwe situatie. Ik ben gewoon niet zo van het onbekende. Maar nu sinds ik de meiden heb, voel ik me per dag een heel stukje groeien. Het belangrijkste... Zo kwam ik erachter dat iedere mama een baaldag heeft, dat niets perfect is. Dat zoveel moeders wel eens een vervelende dag hebben, dat de opvoeding niet perfect is, dat ieder kind anders is.. maar vooral! Dat ik op al deze moeders kan terugvallen!
ik heb er geen ervaring mee, maar ik denk dat ik over een paar jaar zo een stukje uit mijn dagboek had kunnen zijn!
Heb echt zitten genieten tijdens het lezen, echt leuk gedaan. Herken er ook wel het een en ander in terug.
hihi komt me totaal niet bekent voor!!! Ik heb op een bso gewerkt en stond altijd op de kinderen te wachten en zag ook van die kliekjes...Leuk om te observeren maar merkte al dat ouders veel meer aan elkaar hadden dan een leuk gesprek! Hopleijk maak ik over een aantal jaar ook deel uit van zo'n mamagroepje
Haha, wacht maar af! Geef je ogen eens goed de kost als je voor het eerst op een schoolplein komt Het lijkt echt een soort scan..
Aanvulling, De weggemoffelde moeder is blijkbaar niet zo'n type wat op een grote groep afstapt. Ik ook niet! Dus wat ik wil meegeven eigelijk.. iedereen is in mijn ogen gelijk. Er bestaan geen moeders wie meer te zeggen hebben. Of ze nou in een kring staan of niet Haha, wat een verhaal toch weer. Maar als ik dat zo teruglees lig ik dubbel om mijn eigen gedachten! Raar..
OMG Tsja sinds september ben ik eigenlijk ook een onzekere moeder die waarschijnlijk naar iedereen uitstraalt BLIJF uit me buurt Mijn man brengt onze zoon in de ochtend en ik haal hem op. Als hij komt zegt iedereen hoi,goeiemorgen enzo. Dan kom ik in de middag nou hoor niks wordt inderdaad gescant op me uitelijk,kleren,schoenen die allemaal clubjes staan van 5 moeders en ik zit altijd lekker met mijn andere 2 kids alleen te wachten. Vind misschien ook helemaal geen ramp want sommige komen echt als verwaand over in mijn ogen. Maar waarschijnlijk denken ze precies zelfde over mij??? Ik ben 23 en voel me helemaal nog geen schoolmoeder.En wil ik dat wel roddelen/kletsen? Sommige moeder zijn met de auto en die komen dan gewoon al 15 min van te voren op school wat??? Die tijd kan ik wel anders besteden hoor Ik heb helaas geen keus doordat mijn bus er gewoon om 14:30 is dus ruim optijd maar anders..... Jou verhaal zegt mijn zeker wel wat en voel me er best onzeker over of is dat jou juist het probleem nou jah geen idee
@Stef! Juist, dat had ik ook.. en achteraf valt het mee. Al moet ik toegeven dat het bij mij niet alleen maar om de kinderen gaat! het is ook leuk om omn andere dingen te praten!
Wat leuk geschreven! Ik ben benieuwd of het hier ook zo is, maar daar komen we over 3 jaar wel achter.
Hihi, ik was aan het lezen en halverwege dacht ik 'wat zonde dat ze zichzelf als 'anders' noemt en zichzelf buitenspel zet'.. Maar het is goedgekomen, fijn!
Haha, dat gevoel ken ik. Ik voelde me ook best onzeker als jonge (stief-)mama bij het schoolplein. Ik was duidelijk een stuk jonger dan de rest van de mama's. En voelde me erg bekeken.