Ik zou inderdaad eerst op 1 lijn komen met je vriend en met zijn ouders bespreken hoe jullie het vanaf dat moment gaan regelen/willen hebben. Je hoeft geen inhoudelijk gesprek met hun aan te gaan over wat er gebeurd is en wiens schuld dat nou precies is. Daar kom je toch niet uit en dat wordt alleen maar ruzie. Zij hebben een wereldbeeld en jullie ook. Dat is prima. Je hoeft ze niet te overtuigen en zij hoeven jullie niet te overtuigen. Je moet alleen wel goed je grenzen aangeven. Heel praktisch voorbeeld: mijn schoonouders mogen niet zonder toezicht op onze kinderen passen. Wij hebben daar onze redenen voor. Mijn schoonouders zijn het daar natuurlijk niet mee eens Dat mag maar wij gaan er geen discussie over aan. We zorgen er wel voor dat we regelmatig met de kinderen bij hun langs gaan want dat vinden we wel belangrijk dat ze hun opa en oma goed kennen, en wij houden toezicht op gedrag, sfeer en omgang in die tijd.
Eigen gezin eerst en dan pas de rest zou ik denken. Praat met elkaar en wees er op voorbereid dat jij de kaart van 'je isoleert hem van zijn familie' of 'je drijft een wig tussen ons' kan krijgen. Dat ze zo tekeer gaan hoef je echt niet te accepteren en als jullie besluiten dat zij niet meer mogen oppassen is dat volledig aan jullie. Dan ga je gewoon regelmatig een bakkie halen maar voor oppas lekker de kdv/go inschakelen of een goede oppas vinden. T kost wel wat, maar je hebt er toch geen rust van anders.
Hoi dames... nou het heeft even geduurd maar er is een "gesprek" geweest. Ze is binnen gekomen en ze is gelijk leugens gaan vertellen tegen mn vriend. Ik was de kleine in bad doen. Ik ben naar beneden gegaan en hen haar erop aan gesproken. Pa zou niet dreigend aan de deur hebben gestaan en ik had haar uitgescholden. Ze draaide werkelijk waar alles tegen mij. Ik ben zo verschrikkelijk boos geworden. Heb geschreeuwd dat ze eruit moest en ik me niet voor leugenaar uit liet mkn. Ze speelde de heilige onschuld tegenover mijn vriend en kon aken maar zielig doen. Ik ben je moeder... zij schold mij uit (dat was zij zelf). En moet dit nou zo..... Ik was inmiddels weer boven want ik ontplofte zowat . Mijn vriend kwam weer naar boven... hoorde hem al zeggen ik zal t vragen.... Mar zodra hij voor me stond zei ik shakend en wel... schat vraag me aub niks. Ik kan niet met iemand praten die kei hard in mijn gezicht liegt. Hij heeft naderhand nog laten weten achter mij te staan. Hij vond wel dat ze de moeite had genomen om langs te komen. Nu snap ik mijn of meer de reactie van de broers. Als zij het verhaal heel anders horen dan dat het is..... Ze stookt. Zo ziet mijn vriend het niet maar hoe noem je het dan als iemand leugens over je verspreidt?? Ze wil dat hij nog langs komt... zoals ik al dacht gaat het om hem een ons kind. Ik ben stujk stront blijkbaar want wie doet dit nou zo?? Alleen om dr eigen hachje te redden. Zij denkt wss als ik mijn zoon en de kleine maar zie...... Ik wil niet dat mijn kinderen daar nog komen vanaf nu. Is dat heel gek?
Nee je hebt volkomen gelijk. Ik wil ook niet dat mijn kinderen naar zo'n grote huichelachtige leugenaar gaan. Bah alsof ik het verhaal van mijn schoonmoeder lees. Als jij niet wilt dat je kinderen daar heen gaan is dat jouw goed recht. Met zo'n persoon valt niet te praten.
Hmmm... hoewel zij zich natuurlijk volkomen belachelijk gedraagd (al ken ik natuurlijk alleen jouw kant van het verhaal) zou ik toch eerst proberen om samen met je vriend op 1 lijn te zitten. Het zijn zijn ouders, dus het is logisch dat hij graag wil dat het goed komt. Voor jou lijkt echter de grens nu echt bereikt te zijn. Misschien een gulden middenweg? Niet meer daar op bezoek, maar zij zijn wel welkom om af en toe langs te komen? In jouw huis, met jouw regels? Dus geen gedreig, geschreeuw, ruzie of gelieg in jouw huis. Dat er niet meer opgepast gaat worden lijkt me evident. Maar wellicht is er nog wel de mogelijkheid tot oppervlakkig contact? Ook al is het een verschrikkelijk naar mens.... Uiteraard alleen als ze wel heel lief is voor je kinderen. Anders kon ze van mij in haar sop gaar koken. Edit: Dat ze zich vanaf nu dus ook respectvol naar jou opstelt lijkt me trouwens regel nummer 1.
Mijn vriend wil zijn vader echt niet zien. Dat is ok de reden dat zin moeder hier heen kwam. Dat heb ik voor hem gedaan. Maar alles wat zij tegen mij heeft gezegd draaixe ze potverdikke om! Ik zou haar voor egoïst hebben uitgemaakt...naaaaaa toen ik dat hoorde werd ik gek! Zo hard liegen....en tis haar woord tegen t mijne. Als hij wil gaan hou ik hem niet tegen. Maar ik zet er geen voet meer binnen en zij ook niet hier als ik thuis ben. Ik had ze bijna eruit gegooid. Wat typisch was...was dat ze een grote zwarte zonnebril op hield tijdens het "gesprek. Ik vraag me echt af of ze geen vorm van dementie of iets heeft...zo erg was het. Heel maaar dan ook heeeeeeelll schijnheilig en vies. Mijn zoon ( uit eerdere relatie) mag er v mij ook niet meer naartoe. Heb al teveel gepikt. Op t voetbalveld wordt hij door "opa voorbij gelopen. Want opa gaat naar zijn kleinkind kijken...zulke dingen. Mijn zoon zegt dan ach mam wss zag hij me niet. Arm kind. En nu zo met ons dochtertje omgaan...plus met mij. Nee...ik geloof niet dat ik daar ooit nog goed contact mee krijg.
Mijn vriend zegt overigens dat hij mij geloofd. Wat ik heel fijn vind. Ben zo blij met hem. Heeft dit ook al vaker meegemaakt met zijn ex. Zegt ook genoeg. Hoor nu ook dat zijn broers ook vaak ruzie met zijn ouders hebben gehad. Maar goed...daar heeft hij zich nooit mee bemoeit. Jammer dat hun het wel doen.
Ik kom ook niet meer bij mijn schoonmoeder. Ik had graag de schoonvader willen ontmoeten maar die is helaas al veel te vroeg overleden. (Mijn man was 5) Mijn schoonmoeder is echt een dwangmatige leugenaar, die niet inziet dat zij fout is geweest. Mijn man heeft zelf ervoor gekozen om niet meer naar haar te gaan. Ze heeft onze dochter nog nooit gezien. Ze heeft mij ook nooit zwanger gezien. En waarschijnlijk weet ze nu ook niet dat er nog een kleinkind aankomt. Maar dat kan me werkelijk aan mijn derrière oxideren. Ze heeft naar mij toe nooit iets verkeerd gezegd alleen gedaan maar het voornaamste is hoe ze mijn man altijd behandeld heeft toen hij klein was waardoor hij totaal geen contact meer wilt. Zijn zus spreekt hij wel maar zij woont erg ver weg 1.45 uur rijden. Zijn zus heeft ook geen contact met moeders trouwens.
Dan lijkt het me duidelijk meid. Zo lang het geen onenigheid tussen jou en je vriend veroorzaakt, en jullie beiden achter deze beslissing staat, is dit (helaas) waarschijnlijk voor nu het beste. Wie weet dat zij ooit inzien dat ze zich anders moeten gaan gedragen. Misschien ook niet. Dan wordt je gewoon belachelijk gelukkig met je gezin, en is dit hun verlies...
Ja inderdaad. En gelukkig zijn we!! als hij toch gaat moet hij dat doen. Ik wil niet dat hij ooit kan zeggen ik ben voor jou bij mn ouders weg gebleven. En als hij graag gaat wie ben ik dan om te zeggen mag niet?! Maar denk niet dat het nog hetzelfde wordt. Voor hem niet. Wetende dat ik thuis zit en niemand iets om mij geeft blijkbaar. Dat trekt hij niet. Hij heeft zelfs in zijn boosheid gezegd dat als pa nog 1x hier in de straat komt hij hem er eigenhandig uitwerkt. Toen dacht ik ook: zo!! Dat komt van diep! Dus gaan nu genieten van vakantie. Ik heb daar na het #gesprek# minder moeite mee. Zulke mensen verdienen geen aandacht. Mijn gezin daarentegen wel.
Dit is echt het belangrijkste! Wat een gedoe meid... Oppassen lijkt me toch ook wel volledig van de baan nu. En zolang je vriend aangeeft dat hij achter je staat: super. De rest zal wel koelen zonder blazen, al zeg ik niet dat jij moet blazen, als je snapt wat ik bedoel. Dat ze het maar zelf uitzoeken. Inderdaad zonde van je energie! Probeer er ook, als je niets van hen hoort, geen kwaadheid voor op te halen, want ook dat is verspilde energie. Maar dat is niet makkelijk, ik ken het ook maar al te goed