Lieve moeders, Ik ben ook onder een andere naam actief op dit forum maar omdat mijn partner ook wel eens leest hier heb ik een nieuw annoniem account aangemaakt. Wil jullie eigenlijk even mijn verhaal doen en kijken of er iemand tips heeft of mij gerust kan stellen oid. Iniedergeval bedankt voor het lezen van mijn mail. Mijn partner en ik hebben een superlief dochtertje van 8 maanden, zij is mijn leven. Mijn partner is van buitenlandse afkomst en dat merk je ook regelmatig is zijn gedrag (op de manier van boos worden ed). We hebben regelmatig ruzie gehad en soms behoorlijk erg dat ik echt doodsbang was, wat ik nu ga zeggen zullen veel van jullie niet begrijpen maar is ook erg moeilijk uit te leggen, ik hou namelijk echt super veel van hem. Op de momenten dat we geen ruzie hebben (en die zijn er ook best vaak hoor) is het namelijk echt de liefste man die je maar kan hebben. Hij kan alleen in 1 klap omslaan en erg boos worden. Ik ben zelf nogal snel "paniekerig" en kan moeilijk rustig blijven als ik merk dat hij boos wordt, ik heb namelijk echt een enorme hekel aan ruzie. Nu heb ik voor mijzelf gezegd dat als we nog een keer echt heel erg ruzie hebben we misschien maar uit elkaar moeten gaan, we dreigde al vaker uit elkaar te gaan, maar ik durfde nooit echt uit elkaar te gaan. Waar ik namelijk enorm bang voor ben is dat hij ons dochtertje mee neemt naar het buitenland, hij heeft al vaker gezegd weg te willen uit Nederland en ik zie hem er echt voor aan om mijn dochtertje zonder toestemming mee nemen. Ik weet dat ze niet mee kan het vliegtuig in (staat in mijn paspoort) maar met de auto kan je ook een heel stuk komen. Ik ben zo bang dat als we uitelkaar gaan dat hij als hij haar heeft via bezoeksregeling mee neemt en dat ik haar nooit meer terug zal zien. Lig van deze gedachten zo vaak wakker en dat is 1 van de redenen dat ik bij hem wil blijven gewoon omdat ik bang ben om mijn dochter kwijt te raken. Weet niet meer wat ik moet doen We zijn niet getrouwd maar hij heeft wel ons dochtertje erkend (we hebben niet de papieren ingevuld na de geboorte dus echt alleen bij de gemeente erkend. Ik kan me herinneren dat er toen werdt gezegd dat daardoor de vader wel de plichten heeft maar niet de rechten) maar volgens mij kan hij doordat ze erkend is wel aanspraak maken op een bezoekersregeling toch? Wie kent deze situatie en wat moet ik hiermee aan? Ben zo bang voor de toekomst.....
Als ik een beetje goed gelezen heb wil je dus bij hem weg maar je durft niet omdat je bang bent dat hij je kindje meeneemt naar het buitenland , nou dan is mijn advies toch gaan want dat is geen leven zo. En als hij het moe is en hij was het al van plan dan is hij ook van de ene op de andere dag zo verdwenen met je kindje .. Ik zou zeker melding maken van je probleem en zijn en je dochtertje zn gegevens doorgeven bij de politie , mocht het dan gebeuren dan weet de politie er wel vanaf dus dan bespaart dat al een hoop tijd .. en wat de omgangsregeling betreft ik zou als ik jou was en hij stuurt misschien weleens sms jes waarin hij zegt dat hij haar meeneemt in een boze bui ook zeker bewaren als het dan zover komt dat hij een omgangsregeling wil treffen dan zal een rechter niet snel instemmen daarmee ... maar meid blijf zeker niet in deze relatie als bang zijn je reden is want dan ga je nog een hele hel tegemoet , laat je niet tegenhouden daardoor want als je gaat komt ook heus alles op zn pootjes terecht ,, als je nog meer vragen hebt pb me maar .. groetjes nicole
Lieve meid, Ik weet hoe bang je bent... Ik heb zelf ook met die angsten gezeten... Gelukkig heeft mijn ex Iman niet erkend, en heeft hij dus geen poot om op te staan, mag haar dus ook absoluut niet meenemen van me. Over erkenning vond ik nog dit op internet: Erkenning moet onderscheiden worden van het gezag over het kind. Erkenning betekent dat je juridisch als vader te boek komt te staan, maar dat wil niet zeggen dat je je met de verzorging en opvoeding van het kind mag bemoeien. Het gezag moet je toegekend krijgen door de rechter. Als ik jou was zou ik eens naar het juridsch loket bellen en je vraag voor leggen... Nogmaals; ik begrijp je angst heel goed, en ook dat je om die reden niet weg durft bij je vriend...
Hey, Ik begrijp je gevoel helemaal. Mijn meisje word volgende week geboren en hoe blij ik ook ben, dit zal ook het begin van de problemen zijn met mijn ondertussen ex. Hij is van marokkaanse afkomst en tijdens mijn zwangerschap heeft hij me echt het leven zuur gemaakt, tot op enkele weken geleden wou hij dat ik terugkwam, hij beloofde me de hemel. Natuurlijk ga ik daar niet op in, hij heeft me tijdens de zwangerschap laten zien wat 'n loser hij is. Hij heeft al meermaals gezegd dat hij haar mee zal nemen. We zijn gelukkig niet wettelijk getrouwd, en ze komt op mijn naam te staan. Toch neemt dit de schrik niet weg, hij zint gewoon op wraak om mij te kwetsen. Hij zal de erkenning via de rechtbank aanvragen en dit word ook een argument waarom ik hem geen bezoekrecht wil toestaan, hij maakt me bang en ik vertrouw hem helemaal niet. Ik heb akl juridisch advies genomen en het lijkt me alsof ze het helemaal niet serieus nemen als ik ze dit vertel. Je mag me altijd PB'en. Grtjs
Ten eerste,dat hij van buitenlands afkomst is heeft nix te maken met zijn gedrag,vind dat absurd dat je het noemt. Maar om verder op je vraag in te gaan, mbt. het grens over gaan is idd heel makkelijk.Wat ik je kan aanraden is nu je hem niet vertrouwt nooit alleen ergens laten gaan met je kind.Dat is al vast een stap.Mocht ze naar de kinderopvang gaan,aankaarten dat hij haar ook niet mee mag nemen.Desnoods lieg je wat bij elkaar. Succ6
hoi! Ik snap je zo goed, heb ook een relatie gehad met mijn ex, die had losse handjes en hield ook zo vreselijkveel van hem, en toen ik eenmaal al mn moed had verzameld om er een punt achter te zetten en hij me de hele kamer doorsloeg omdat ik hem dan ongelukkig zou maken. bleek ik nog zwanger te zijn van hem ook! De rechtzaak loopt nog tegen huiselijk geweld maar over Romy heeft hij niets te zeggen gelukkig, heb hem niet eens verteld dat het van hem is (maarja als hij logisch nadenkt en kijkt naar haar uiterlijk ziet hij dat ook wel tijdens de rechtzaak) Sterker nog hij weet niet eens dat ik een kindje heb... heb hem niet meer gezien en alleen gesproken door de advocaat. ik snap je zooo goed maar net zoals ik moet je toch ergens de grens trekken en zeggen: STOP, en niet verder. Hij heeft je genoeg behandeld als strond en je verdient beter. Slachtofferhulp kan je helpen om weg te komen bij je vriend zonder dat hij jou of je kindje wat kan maken, ze hebben mij ook geholpen. Ik hoop dat je er wat aan hebt en je mag me altijd een pb'tje sturen als je dat nodig vind! ik kan je ook mn msn/mail geven daar kijk ik wat vaker op! Liefs VrouwPoohbeer
ik vind dat je een beetje overdrijft hoor, ik vind ook dat er een verschil is tussen het gedrag van mannen uit een bepaald land en mannen uit een ander land. Dat heeft met de cultuur te maken. En ik denk niet dat bangmamma dit racistisch bedoeld, aangezien ze een buitenlandse vriend heeft en toch ooit verliefd op hem is geworden.
zoals ik het lees heeft zij de buitenlandse afkomst geschreven om duidelijk te maken dat ze bang is dat hij het kindje mee neemt naar zijn land. Het heeft dus niets met zijn gedrag te maken. Ik begrijp haar angst heel goed en weet dan ook niet waar ik haar zou kunnen helpen. Ik hoop dat hier genoeg meiden zitten die haar kunnen helpen. Meid heel veel sterkte, knuffel conny
Lijkt me heel naar om dit te moeten doorstaan maar dan wil ik nog wel even iets aanvullen op wat josianne zegt. Ik vind persoonlijk dat er ook genoeg Nederlandse mannen zijn die hele losse handjes hebben. Ik lees en hoor vaak genoeg dat er zulke dingen gebeuren bij buitenlandse mannen maar ook evengoed bij Nederlandse mannen hoor. Het heeft echt helemaal niks te maken met afkomst, maar met de karakter van de desbetreffende persoon. Karakters verschillen enorm van elkaar, de een is heel agressief ingesteld en de ander heel zachtaardig en rustig. Het is oneerlijk om iemand's karaktereigenschap te gaan verwijten aan afkomst. Ik vind dat je daarom nooit een groep over 1 kam moet gaan scheren, of iemand beoordelen naargelang zijn afkomst. Maar goed, ik hoop voor ts dat het allemaal goed komt.
Hoi Bange Mama, Ik weet niet of je dit berichtje nog leest, maar ik wil het toch even schrijven. Ikzelf heb een ex die zeer gewelddadig is. En ja ik heb ooit heel veel van hem gehouden. Heb dit zelfs jaren vol weten te houden. Inmiddels weet ik beter, hij is voor mij echt van zijn voetstuk gevallen. Ik heb ook een zoontje van hem. Toen mijn zoontje 1,5 jaar was, ben ik bij hem weggegaan. Het kon echt niet langer zo. Ik wist zeker dat de situatie mijn zoontje zou gaan schaden. Mijn ex heeft ook mijn zoontje erkent en hem zijn achternaam gegeven. Hij heeft echter geen ouderlijk gezag! Toen mijn ex een bezoekregeling wilde heb ik aangegeven dat ik het daar niet mee eens was. Dit betekende dat hij dit via een advocaat had moeten aanvragen, en omdat ik er geen toestemming voor wilde geven en hij geen ouderlijk gezag had, zou dit betekenen dat er een onderzoek zou komen van de raad van kinderbescherming of het voor mijn zoontje wel goed zou zijn als er een bezoekregeling zou komen. Mijn ex heeft toen waarschijnlijk weten in te schatten dat dit onderzoek voor hem niet positief zou uitpakken en heeft van de aanvraag voor een bezoekregeling afgezien. Wat ook belangrijk is om te doen, is het maken van een testament. Als je zelf ouderlijk gezag hebt over je kind, en je partner niet, heb je het recht om in een testament te bepalen wie het ouderlijk gezag zal krijgen over je kind op het moment dat je zelf komt te overlijden. Ikzelf had geregeld dat mijn ouders in dat geval het gezag zouden krijgen. Zou je dit niet doen, dan is op het moment van jou overlijden de vader de eerst aangewezene persoon. Even over het heel veel houden van iemand die je pijn doet. Op het moment dat je voor het eerst verliefd op iemand bent, staat deze persoon vaak op een voetstuk. Alles is spannend, je moet elkaar nog leren kennen. Als je langer samen bent leer je elkaar kennen, de persoon komt van zijn voetstuk af en het wordt een gelijkwaardige relatie. Het spannende gaat er vanaf en maakt plaats voor een echt houden van. Je gaat je partner steeds meer waarderen om wie hij echt is. Op het moment dat je een relatie hebt met iemand die je mishandeld (geestelijk of lichamelijk) zal je partner je van tijd tot tijd pijn doen en kleineren. Ook zal hij zichzelf nooit helemaal blootgeven, er zal waarschijnlijk altijd een deel van zijn leven of gedachten geheim voor je blijven. Wat zo iemand doet is jou continu op afstand houden, waardoor je hem nooit echt zult leren kennen. Op die manier kan je nooit een gelijkwaardige relatie krijgen en zal hij dus waarschijnlijk op een voetstuk blijven staan. En dat is denk ik niet omdat je zoveel van hem houd, maar omdat hij nou eenmaal bepaalde beperkingen heeft en dus niet in staat is een gelijkwaardige liefdevolle relatie te hebben. Zulke mensen zijn niet in staat diepgaand van iemand te houden. Ik hoop dat je iets aan mijn verhaal hebt, succes met het nemen van een beslissing.
Hoi Bange mama, Een vriendin van mij heeft ongeveer in de zelfde situatie als jou gezeten. Ze is toen naar een blijf van mijn lijf huis gegaan. Daar heeft ze ongeveer 3 maanden gezeten en via hun heeft ze een woning gekregen ergens in Nederland. Het was voor haar heel moeilijk om die stap te maken maar ze is nu heel gelukkig en alles gaat goed met haar zoontje. ALs je vragen hebt kan je mij altijd PM sturen
Ik wil maar 1 ding zeggen. Niemand maar dan ook niemand heeft het recht jou (op welke manier dan ook) pijn te doen. Zelfs het feit dat je van hem houdt geeft hem dat recht niet. Groetjes en heel veel sterkte Anita