Zojuist heb ik bevestiging gekregen dat mijn verwijzing voor onderzoek naar autisme is goedgekeurd en dat ik op de wachtlijst ben gezet. Ik heb een mail gehad dat er verschillende gespreksonderdelen/testen zijn waarvoor ik 4x moet terugkomen. Mijn vraag is of iemand ervaring heeft en mij een beetje kan toelichten wat er precies gaat gebeuren. Ik ben 35jr en op mijn 28e is ADHD vastgesteld. Ik heb een tijdje medicijnen gehad tot aan mijn zwangerschap in 2013. Die hielpen wel maar niet voor mijn sociale problemen. Na mijn zwangerschap heb ik geen medicijnen meer gebruikt. Ik heb in het verleden naar schatting 12 psychologen bezocht waar eigenlijk nooit een oplossing is gekomen. Ik "match" niet goed met anderen, maak sociale blunders, begrijp grapjes vaak niet en reageer blijkbaar vaak onverwacht en anders dan anderen. Hierdoor heb ik ook nooit veel vriendinnen gehad en in ieder werkteam of school val ik min of meer buiten de boot. Het "voelt" gewoon niet goed. Zelf heb ik altijd gedacht dat ik erg dom ben, ondanks cum laude voor het hbo geslaagd. Nu heeft de POH-GGZ me dus naar de GGZ Autismecentrum verwezen na overleg met de huisarts. Ik wilde in eerste instantie niet weer verwezen worden, maar ondertussen blijf ik wel met sociale ongemakken rondlopen. De huisarts denkt zelf aan Asperger in combinatie met ADHD, wat ook veel in mijn familie voorkomt. Ik kan op de site van de GGZ weinig informatie vinden, wat er precies gaat gebeuren, wat ze allemaal zullen vragen etc. Is er iemand op het forum die ervaring heeft over dit onderzoekstraject als volwassene die zijn/haar ervaring wilt delen?
Je zou de eerste aflevering van het eerste seizoen 'Het is hier autistisch' kunnen bekijken. Daarin ondergaat Filemon dit onderzoek, waarna er bij hem autisme wordt vastgesteld. Alle afleveringen staan op NPO.nl Edit/// hier is de link naar de betreffende aflevering: https://programma.bnnvara.nl/het-is-hier-autistisch/media/369023
Ik heb zelf geen ervaring, maar wel voor mijn kinderen. In principe bestaat het uit vragenlijsten. Je kunt wel een beetje googelen naar de vragenlijsten, dan weet je een beetje wat er van je verwacht kan worden, het zullen misschien niet exact dezelfde vragenlijsten zijn, maar de strekking zal hetzelfde zijn: er wordt gekeken naar Sociaal inzicht en gedrag, Aandacht wisselen/moeite met veranderingen, Detailgerichtheid, Communicatie en Fantasie/voorstellingsvermogen. Daarnaast zal de psychiater ook jou zelf observeren.
Geen ervaring met testen specifiek voor autisme maar wel breder. Jaren geleden liep ik vast met mezelf. Ik was/ben anders dan anderen, reageer anders, vat dingen anders op, sociaal helemaal niet sterk enz. Ik ben toen door psycholoog doorverwezen naar onderzoekcentrum van altrecht. Hier moest ik toen 3-4 x naar toe. 3-4 uur per keer. Eerst gesprekken waar ze van alles aan je vragen. Over vroeger, familie, school, vrienden en verschillende situaties. Ze willen weten hoe je op bepaalde dingen reageert en kijken of iets niet ontstaan is door bijv een pestverleden, hechtingsproblemen enz. Ook wilde ze familie (ouders) intervieuwen over vroeger. Hoe ik als baby, peuter enz was. Daarna testen. Ik kreeg een breder aanbod. Ik werd getest op adhd, add, autisme, hooggevoeligheid en ptts. Bij mij kwamen er op alles hoge scores. Vooral op add en autisme. Maar, ik was al 32 toen ik getest werd en volgens hun was het erg lastig om te zeggen of ik het daadwerkelijk had of dat deze kenmerken kwamen door mn achtergrond. Ik ben bijv erg gepest, mn ouders zijn ook geen praters, emotionele verwaarlozing door ouders enz. Deze combi kan dezelfde kenmerken gevem als bijv autisme.. Daarnaast nog testen met puzzels en verhaaltjes en heel veel vragen lijsten. Gewetensvragen, vragen over vroeger, (ik vond het leuk op school, ik vind vrienden belqngrijk, ik zit liever thuis op computer dan buiten enz. Vragen over hoe je reageerd op dingen. "Verjaardagen vermijd ik liever", kon je graag in winkels enz. Bij mij kwam er dus weinig uit. Vorig jaar vanwege burn out weer testen gehad. Gesprekken, zelfde als bovenstaande en ondertussen observeerde de psychiater me. Of ik zat te wriemelen, hem wel aankeek, hoe ik een hand gaf enz. Daarna veeeel vragen lijsten. Maar ook hiwr weer breed getest. Ik heb zo'n 900 vragen gekregen, verspreid over 2 dagen.. heel veel dezelfde vragen maar op andere manier gesteld. Ook hier kwam add en vorm van autisme uit. Ik doe er verder niks mee. Kan het verder uit laten zoeken maar dan moet je er wel wat mee doen. Therapie of zo. En dat wil ik niet dus ik laat het zo.
Hesprek met mijn ouders is toen voor de adhd-testen wel gedaan, helaas willen mijn ouders niet nog een keer aan onderzoeken meewerken Gelukkig heb ik wel een uitgebreid verslag van die eerdere keer. Hoe mijn moeders zwangerschap was, of ik veel huilde (3x opgenomen voor huilbabyprotocol zonder effect) kindertijd en puberteit. Hier is de wachttijd 14 weken. Ik zie er best tegenop, we zitten dan voor de zomervakantie en dan zitten we heel krap qua personeel op het werk. En ik heb het daar niet verteld, wil ik voorlopig ook liever niet. Ik hoor regelmatig verhalen over autisme en adhd en er heerst een behoorlijk negatief imago over. Ik heb nu gemaild of ze kunnen proberen de afspraken op mijn vrije dagen te plannen, ook al moet ik dan langer wachten. Ze zouden het proberen.
Ik heb een kind met ASS en naar wat ik hoor en merk zijn er veel verschillen tussen instanties. Sommige instanties doen de minimale onderzoeken die zij nodig achten, anderen screenen liever heel uitgebreid. Daar komt dus een gedeelte van de verhalen vandaan dat je tegenwoordig makkelijk een diagnose kan krijgen. Echter goed en degelijk onderzoek zegt uiteindelijk wel veel meer Wij hebben 2x het traject doorlopen. De eerste keer met voorlopige diagnose omdat onze zoon gewoon nog heel jong was en ze liever iets voorzichtiger zijn. De 2e keer hebben ze gewoon alles opnieuw gedaan, om ook zeker te weten dat de dingen zijn zoals ze zijn. Daarnaast hebben ze een heel mooi beeld hoe hij in 2 jaar sociaal niet/nauwelijks gegroeid is. Er is zeer weinig echte kennis bij mensen in het algemeen over autisme. Men weet gewoon te weinig ervan. Zo krijg ik heel veel vooroordelen te horen, helaas. Voor volwassenen heb ik dus geen ervaring. Heel veel succes.
TS, mijn vrouw heeft op (net) volwassen leeftijd de diagnose ASS gekregen. Als je concrete vragen hebt mag je me PBen hoor, dan kan ik ze samen met haar beantwoorden.
Je hoeft op je werk niet te vertellen waarom je onderzoek laat doen. Heb je een bedrijfsarts waarmee je kunt overleggen? Of desnoods een vertrouwenspersoon? In principe hoef je noch je leidinggevende, noch je collega's iets te vertellen over de aard van deze onderzoeken.
G [QUOTE Er is zeer weinig echte kennis bij mensen in het algemeen over autisme. Men weet gewoon te weinig ervan. Zo krijg ik heel veel vooroordelen te horen, helaas. Voor volwassenen heb ik dus geen ervaring. Heel veel succes.[/QUOTE] Klopt, mijn poh-ggz zei dat ze ook pas heel recent weten dat autisme bij vrouwen zich heel anders uit dan bij mannen. Zij kende mensen die al meer dan 10 jaar met diagnoses als borderline of antisociaal rondliepen voordat ontdekt werd dat ze vormen van autisme hadden. Bedrijfsarts ken ik niet, van collega's hoor ik geen fijne verhalen over haar. Ik werk zelf in een huisartsenpraktijk, klein jong team maar helaas dus wel met vooroordelen over adhd'ers en dan vooral hoe disfunctioneel die vaak zijn.