Wat klote.. heel veel sterkte!! Mijn schoonzus en zwager stonden voor hetzelfde dilemma en zij hebben de zwangerschap afgebroken. Ze konden het niet aan om de zwangerschap te voldragen en dan te moeten bevallen van een dood kindje of een kindje te hebbrn wat na een paar uur zou overlijden. "Nu" afscheid nemen was "makkelijker". Succes en sterkte met deze keuze..xx
Wat een rot nieuws. Ik zelf zou het niet kunnen om de zwangerschap uit te dragen. Wetende dat het kindje toch niet levensvatbaar is. Ook is er dan een grote kans dat het kindje verder in de zwangerschap alsnog overlijdt in de baarmoeder. Hoe hard het ook is, ik zou het wel laten afbreken. Natuurlijk heb ik makkelijk praten, want heb zoiets niet mee hoeven maken. In ieder geval, heel veel sterkte toegewenst.
Mijn vriendin heeft ook de zwangerschap van haar dochtertje uitgedragen die trisomie 18 bleek te hebben. Uiteindelijk is haar dochtertje met 30 weken zwangerschap in haar buik overleden en is ze daarna dus bevallen. Een voorwaarde was voor haar dat haar dochtertje geen pijn zou lijden en al weet je dat natuurlijk nooit zeker, daar vertoonde ze geen tekenen van. Zij is heel "blij" met hun keuze, juist omdat ze nu echt afscheid hebben genomen van een kindje (ze had al 2 kinderen en die hebben nu ook kennis gemaakt met hun zusje). Natuurlijk was de zwangerschap heel zwaar. Mensen om haar heen konden natuurlijk niet van buiten zien dat dit geen blijde zwangerschap was. De artsen zijn er heel respectvol mee omgegaan, al wisten zij ook niet echt te vertellen hoe alles zou verlopen, aangezien de meeste ouders wel voor afbreken van de zwangerschap kiezen. Een andere vriendin heeft juist voor afbreken"gekozen". Haar dochtertje had trisomie 13. Ook zij staat volledig achter haar keuze Voor hun gezin was dat het beste. Deze onmenselijke keuze is natuurlijk heel persoonlijk. Wat jullie ook besluiten, je zult het uit liefde voor je kindje doen. heel veel sterkte gewenst!
Ik heb de zwangerschap uitgedragen en zou nooit een andere keuze kunnen maken. Wij hebben genoten van de tijd die ons nog met onze dochter is gegeven, in mijn buik. We hebben haar gekoesterd en haar met onze liefde omringt. Hoewel het echt wel moeilijk was, ook voor onze oudste zoon die toen 3 was. Ze is met 35 weken spontaan geboren en heeft nog anderhalf uur geleefd.
Super heftig! Ik wil ook reageren. De andere dames hebben al mooi gesproken. Zelf geen ervaring. Maar doe wat goed voelt voor jou. Er is geen goed of fout betreft deze keuze. Wil je heel veel sterkte wensen!
Wauw wat een heftig en verdrietig nieuws.miknheb geen ervaring dus mijn mening is van de beste stuurlui staan aan wal. Ik zou goed afscheid nemen van je kindje en dan de zwangerschap afbreken. Ik zou niet het nietnkunnen voldragen denk ik omdat je tocht tijdens de zwangerschap mgl bewegingen voelt etc, je buik groeit en daarnaast heeft het misschien pijn en uiteindelijk sta je met lege handen. Heel veel sterkte met de keuze welke je ook maakt
Wat een verschrikkelijk verdrietig nieuws!! Ik heb er zelf geen ervaring mee, maar wil jullie toch heel veel sterkte wensen! Ik zou het persoonlijk niet aankunnen om te voldragen, wetende dat het kindje nooit of niet lang zal kunnen leven na de geboorte. Het lijkt mij veel heftiger en zwaarder om afscheid te moeten nemen na 9 maanden, maar dit is zoals iedereen hier zegt heel persoonlijk. Wat jullie ook kiezen, een 'foute' keuze is er niet. Heel veel sterkte!!
Hier bijna hetzelfde meegemaakt. Wij hoorden met 18 weken (20wk echo) dat onze dochter (bijna) geen hersenen had. Ze had buiten de baarmoeder geen kans om te leven. Wij hebben direct besloten de zwangerschap uit te dragen. Hier in de eerste weken moeilijk mee gehad, maar nooit spijt! Ondanks alles genoten van de schopjes en bewegingen. Ik wist dat ze het nog goed en fijn had in mijn buik. Dit was alles wat ik van haar zou voelen en meemaken. Uiteindelijk ben ik met 37wk ingeleid en heeft ze 1,5 uur geleefd. In de zwangerschap hebben wij al een heel stuk verwerkt en veel besproken waardoor we toen het eindelijk zover was heel rustig waren en rustig met onze familie afscheid van haar hebben genomen. Ik zou het achteraf niet anders gedaan hebben! Kijk er nog steeds met een 'goed gevoel' op terug. Sterkte in deze moeilijke tijd en hoop dat jullie een keuze kunnen maken die jullie het beste past. Xxx