Al vanaf zijn geboorte weet ik dat er iets "anders" is aan mijn zoontje. Hij huilde veel als baby, wilde altijd bij ons zijn. Hij ontwikkelde zich gewoon, net als ieder ander kind, maar toch bleef dat gevoel van anders zijn. Hij vraagt veel aandacht, wijtk niet van ons zeij, reageerd heel heftig op geluiden en drukte... Rond de drie kwamen daar extreme driftbuien bij, onmacht, huilbuien, boosheid.... Moeite met verandering, en dit uite zich dat in drift en/of huilen. Hij wordt nu bijna 5 en ik merk dat hij op sociaal gebied "anders" is. Hij heeft vriendjes, maar is heel kieskeurig. In groepsverband gaat hij snel zijn eigen weg. Bij visite/verjaardagen haalt hij eerst alles uit de kast om zichzelf te bewijzen(lees mega druk en aanwezig) om zich vervolgens lekker af te sluiten van de rest en zijn eigen )wel lekker drukke) spel verder te spelen. Begrijp me niet verkeerd, hij klets lekker veel met alles en iedereen, vind kindjes wel leuk, speelt buiten etc) Hij blijft boos worden om niks, tenminste voor ons niks. Kan dan soms aressief worden... Sinds een jaar of 2 ben ik mij gaan verdiepen in hight sensitive kids...en steeds meer komt de bevestiging van dat mijn gevoel van "anders" klopt. En ik durf bijna met trots te zeggen, ja mijn kind is anders, maar zeker niet raar, gek, vervelend of niet lief! O school gaat het goed. Hij komt gewoon mee met de lesstof, heeft wat speelkamaraadjes en er komen ook soms kindjes hier spelen. Hij wil zelf niet bij andere spelen, is het liefst thuis..veiligheid. Zo en hele lap tekst, wilde het even kwijt en misschien is er een vorm van herkenning? Kunnen we tips, gevoelen delen....
Mijn oudste is voor mijn gevoel ook hoogsensitief. Zij is een maand ouder dan jou zoontje. Op school gaat het best goed. Ze wil graag schrijven, met vriendinnetjes spelen, meedoen. Maar ze heeft vaak even tijd voor zichzelf nodig. Alleen, even alles verwerken wat er is gebeurd. Zij heeft ook wel eens last van overmatige boosheid. Ze uitte dit door heel erg te schelden en tegendraads te zijn. Nu de school weer is begonnen en de klas in 2en is gesplitst (want ze zat in een groep met bijna 40 kinderen) gaat het wel beter. Ze heeft gewoon moeite om de vele prikkels die ze krijgt te verwerken en uit dit dan door thuis helemaal over de rooie te gaan. Wij zijn zelf ook beiden hsp. En het is soms best moeilijk om een huis vol hspers bij elkaar te hebben. Allemaal hebben we tijd nodig in rust om de dingen te verwerken. Het valt niet mee om die tijd ook te nemen of te geven. Hier werkt het het beste als mijn dochter na school even op haar kamer op de pc wat muziek kan luisteren en/of een filmpje kijken. Dan kan ze even bijkomen, tot rust komen. Ook ik heb al vanaf het gevoel dat ze anders is....heb een tijd gedacht aan adhd, maar dat is het toch echt niet....en na het lezen van het boek van Elain Aron (ofzo) het hsp kind, ben ik tot de conclusie gekomen dat ze dus hsp is.
bedankt voor je posting.. het is precies het verhaal van mijn zoontje. Ik heb ook vaak gedacht aan ADHD, maar inderdaad dat is het niet. Hij kan zich op school goed concentreren op zijn werkjes etc. Ook is autisme even in mij opgekomen, maar ook dat is veel gecompliseerder dan mijn zoon is. Ontspannen uit school, vind hij heel moeilijk, vandaar dat hij altijd ruim een uur TV mag kijken na school. Hij komt dan helemaal tot rust, je ziet hem lichamelijk zelfs ontspannen, en is even helemaal afgesloten van de buiten wereld. Ik zelf ben ook een HSP'er, maar op sociaal gebied juist precies het tegenovergestelde als mijn zoontje. Ik ben graag met mensen, maar voel me dan wel extra beladen, geprikkeld. Mijn zoontje lijkt juist te vluchten voor groepen, omdat hij die prikkels niet wilt. Ik vind dit soms erg moeilijk...juist omdat ik wel een socialiser ben. Er is een boek onderweg, gekocht via marktplaats. Via internet kom je ook aan veel informatie. Weet je, het is niet zo dat ik mijn kind een stempel wil geven, maar het is zo fijn om te weten dat hij er gewoon niks aan kan doen, dat hij zich soms zo anders gedraagt dan andere... Heb jij ook vaak het gevoel dat je haar moet "beschermen" tegen de grote boze mensen wereld??
Ja, inderdaad dat gevoel heb ik ook! Thuis werd ik nooit serieus genomen. Alles wat ik zei werd afgedaan als niet waar, of ik zal het wel verkeerd hebben gezien of gevoeld of zelfs gedroomd! Dat wil ik kosten wat het kost voorkomen. Ik zag namelijk ook dingen die anderen niet of nauwelijks zagen. Mijn opa overleed en ik zag hem zitten in de schommelstoel. Dat kon volgens mijn ouders absoluut niet. Ik voelde wat anderen dachten, dat was grote onzin enz. Zulke dingen wil ik/neem ik bij mijn dochter heel serieus. Als zij dat zo voelt, dan is het zo.... Ik ben zelf dus niet zo van de sociale en mijn dochter best wel. Niet teveel tegelijk, maar toch het liefst elke dag met 1 of 2 vriendinnetjes spelen. Ik vind dat moeilijk, maar als zij dat graag wil.....dan mag dat. Maar ik ben er dan wel graag bij. Zo kan ik een beetje zien wat teveel voor haar is. En wat er gebeurt zodat ik daar later op kan reageren, of dat ik weet waar haar woede vandaan komt. Nu kan ik dat nog in de gaten houden en als het goed is weet ik dan straks waar ik kan beginnen als ze weer even met zichzelf in de knoop zit. Nog even en dan wil ze me er niet meer bij hebben natuurlijk. Goed luisteren en kijken naar je kind is voor iedereen belangrijk, maar voor een hsp extra denk ik.....
1 bron van herkenning. Ook ik had al jaren het gevoel dat mijn oudste zoon anders was. maar kon mijn vinger er niet op leggen. en doordat hij de eerste was had ik geen vergelijkings materiaal. maar nu na lang zoeken kwam ik ook op hooggevoelig uit. Ik blijk het zelf ook te zijn. waardoor er heel veel puzzelstukjes op zijn plaats vallen van zijn gedrag en mijn eigen gedrag. Waar hij heel erg niet tegen kan is verandering. hij wil altijd heel graag weten hoe de dag verloopt en als die anders loopt dan gepland dan is het een probleem. daarbij veel driftbuien. Liefst alleen spelen kan geen andere kindjes verdragen tijdens het spelen. en verder nog een lading dingen. wij werken sinds kort met een planbord. (via de pedagoog gekregen) en dit werkt heel erg goed. s'ochtends wilde hij eindeloos weten hoe de dag verloopt en nu kan hij zelf rustig kijken wat er gaat gebeuren en dat brengt een hoop rust.
Zo kunnen wij niet met onze dochter in het ziekenhuis komen. Dan is ze gewoon een aantal uur overstuur. Was erg vervelend voor mijn schoonmoeder toen ze in het ziekenhuis lag (is met de pasen overleden). We hebben het een aantal keer geprobeerd maar ze had grote bange ogen en liep gewoon paars aan van het huilen. Herken wel dingen uit je verhaal
Prikjes bij het consultatiebureau, zhuis bezoekjes, tandarts bezoek...in 1 woord: VRESELIJK! Dit gaat gepaard met hele erge angst. krijzen etc. Ondertussen kan hij zhuis bezoekjes die vooraf bekend zijn goed aan. Werkt goed mee, geen paniek etc. Maar een onverwachts zhuis bezoek..pffff...laatst was hij gevallen, moest zijn wenkbrauw gehecht worden...KRIJZEN! Ze moesten hem met 4 zusters in bedwang houden! Hoe reageerd jullie omgeving op jullie kinderen?
@meranou: ik be ook een HSp'er, maar zowel ik als mijn zoontje zien geen onverklaarbare dingen. In die zin zijn wij niet hooggevoelig. Lijkt me erg moeilijk als je kind dit meemaakt! @young F: Vooral die driftbuien zijn zo pittig! En ik vind het vooral zo moeilijk als er andere mensen bij zijn...en laat hij nu juist die driftbuien krijgen als het druk en onoverzichterlijk is...
die driftbuien waar anderen bij zijn ja die vind ik moeilijk. want juist dan moet je rustig blijven en hem zijn 'gevoel' proberen te laten uitleggen. terwijl eigenlijk iedereen om je heen een kordaat optreden verwacht. dus krijg soms wel rare blikken maar ja dan denk ik ach je weet toch niet hoe het zit. maar leuk is het niet. Sinds wij veel meer uitleggen aan hem hoe de dag verloopt merk ik dat hij steeds iets beter tegen verandering kan. wat hier drama is is zwemles. door onze camping moet hij echt leren zwemmen omdat het zwembad vrij toegankelijk is en hij vanaf die jaar alleen over de camping mag. maar echt hij vind het verschrikkelijk. hij is niet bang voor het water, maar heeft er gewoon geen zin in. zijn dan ook sinds een paar maanden overgestapt op een ander zwembad waar de leraar meer rekening houd met dat hij niet tegen veranderingen kan. in het oude zwembad had hij om de week een andere leraar wat echt niet werkte. nu is de afspraak dat als zijn leraar er niet is ik gebeld wordt en hij dan ook gewoon niet gaan zwemmen omdat het toch niet werkt. en hem onnodig in de stress gooit. gelukkig ziet mijn ex het nu ook wel in dat dit de enigste manier is om ermee om te gaan. maar in het begin wilde hij er niets van weten en moest onze oudste zich er maar overheen zetten. wat natuurlijk niet werkt. Wel is het zo dat we het in de gaten moeten houden omdat de pedagoog ook aangaf dat hij lichte trekken heeft van autisme. maar dat het niet duidelijk genoeg is nog. op het moment dat onze aanpak echt niet werkt in bepaalde dingen (bijvoorbeeld aankleden is een ramp) dan kan het zijn dat we in de toekomst echt gaan testen.
weet je wat ik heb wat ik jaren niet gesnapt heb en nu pas op zijn plaats valt vanaf dat ik me kan herrineren voel ik het als iemand grotere intresse in me heeft dan normaal. het gekke is ik voel het dus al als diegene het zelf nog niet doorheeft. dus vroeger vaak tegen een "paal" aangelopen omdat ze niet hetzelfde voelden. om een tijd later schoorvoetend toe te geven dat ze toch wel meer voelden. ik dacht echt altijd spelen ze nou een spelletje met me. (want het is denk ik een stuk of 8 keer gebeurd) maar nu pas snap ik het. Ik heb hun gewoon aangevoeld zonder dat ze zelf bewust waren van hun gevoelens. Nu heb ik dat nog steeds met mensen. op alle vlakken weet ik vaak wel wat ze voelen/denken en dat is soms handig maar soms ook erg lastig.
Hoi HOi Jouw zoontje is gevoeliger als mijn zoontje. Pittig, want ik vind het al pittig! Zwemmen gaat hier (nu 2x geweest) goed! Hij is dol enthousiast, dus daar ben ik wel blij om. Maar hij is (omdat er weer iets nieuw stond te gebeuren) deze week wel erg dwars, gespannen, wiebelig. Nu vind hij zwemmen gewoon echt leuk, ook vrij zwemmen, maar als hij iets moet doen wat hij niet leuk vind..pfffff... Wat jij verteld over dingen aanvoelen van andere, dat heb ik ook heel erg, vind het soms heeeeel irritant, maar goed, ik ben volwassen en kan mijzelf verwoorden, en dat kan mijn binkie niet!
het is zeker pittig. zeker als je "samen" met iemand moet opvoeden die het niet erkent. die zelf zo a hooggevoelig is als de pest. en er dan ook niet naar wil handelen. gelukkig merkt hij steeds vaker dat mijn aanpak wel werkt en die van hem niet. maar voor onze bink is dat niet handig want die is meer gebaat bij dat het in een keer zo goed mogelijk wordt aangepakt. dus voor mij dubbel frustrerend.
Mijn dochter heeft ook bv. de merkjes uit de kleding moeten altijd uitgeknipt worden, ze eet geen vla met stukjes erin, geen brood met pitjes, had als baby koemelk allergie, huilde ontzettend veel tot ze kon praten en zo nog meer dingen. Herkennen jullie dit ook? De omgeving kan hier heel raar op reageren. Vooral als ze ergens heeft gegeten en ze wilde het brood met de pitten niet eten (en dan echt niet ook al valt ze om van de honger) dan reageren ze zo van.... hier moeten ze alles eten, bij jullie kan dit gewoon zo? Dat vind ik dan wel jammer, het voelt als een aanval. We hebben van alles geprobeerd, maar stukjes of pitjes in eten vindt ze echt vreselijk. Dat vind ik zo jammer....altijd met een oordeel klaarstaan terwijl ze niet het hoe en wat weten van iets.... Het vele huilen wijt ik aan het feit dat ze niet kon praten. Sinds ze kon praten (al heel snel vrij goed) en lopen (ook vroeg) huilde ze bijna nooit meer. En dan hele wijze dingen zeggen. Kan zo geen voorbeeld geven, maar heel veel nadenken, doordenken, diepzinnig zijn... En dan ook nog gedachten lezen. SOms is het alsof we een lijntje hebben met elkaar. Ik bedenk een kleur en zij zegt die, ik zing in mijn hoofd een liedje en zij begint hardop dat lied te zingen. En dan niet 1 keer, maar heel vaak. Herkennen jullie dit ook?
En over zwemmen.... M zit al sinds oktober vorig jaar op zwemles. Elke zaterdag was het een half uur in een groepje van zo'n 5 kinderen. Dit was mooi! Ze vond het helemaal geweldig. Toen mocht ze naar de vrijdag middag groep om verder te leren een echte groep en geen watervrijmaak groepje meer, dat was een uur. Nou de verandering was niet zo leuk. Andere leraar, andere kindjes, een groep van 15! kinderen. Het werd 1 groot huildrama. Ineens vond ze zwemmen niet meer leuk. Teveel kinderen, te lang, en moe van de hele week school! Andere oplossing gezocht... "samen zwemmen". Ze hebben hier een les waar de kids samen met een ouder zwemmen. Meteen in het diepe met een zwemvestje aan. Ineens ging het helemaal goed! 8 ouders met kind, elke week dezelfde leraar en veiligheid omdat ik erbij ben. Ze durft van alles en is helemaal gelukkig. Soms is het even zoeken om het juiste voor je kind te vinden, maar in deze is het ons goed gelukt (sprak mama trots )
Mar dat is het denk ik ook. onze kinderen willen en kunnen precies hetzelfde als andere kinderen, maar dan gewoon net even op een andere manier.... Ze komen er wel!
jeremy is moeilijk qua eten met rijst dat eet hij echt niet. krijg ik er niet in. verder gelukkig qua avond eten alles. maar nieuwe dingen vind hij erg moeilijk. wil hij niet uitproberen. en pitjes wil hij echt helemaal niet
Mijn dochter is bijna 12 en ook hooggevoelig, heb er 8 jaar over gedaan om daar achter te komen. Een hele lange weg. Wat een drama jaren hebben wij achter de rug, van eten, aankleden, nieuwe schoenen, zwemmen, haren kamen, muziek, drukte en vakanties. Allemaal 1 groot drama. Ik heb haar vanaf dat ik het wist wel anders aangepakt maar dan nog gaat de wereld zich niet aan haar aanpassen en zal zij zich aan de wereld aan moeten passen. En daar dus een weg in moeten vinden. Ik besteed er zo min mogelijk tijd aan omdat je met de meeste dingen ook niets kunt.
hier een dochter met hsp ! omgeving wil het nog steeds niet echt zien maar ze is de laatste dagen weer niet te houden allemaal heel ergg herkenbaar mijn dochter wordt in augustus 4 en gaat dus naar de basisschool ben zo benieuwd hoe dat gaat nu rust ze tussen de middag meestal nog door een filmpje te kijken om zo helemaal te ontspannen (vaak valt ze in slaap,zo nu ook en ligt dus op bed ) straks laat ik haar sowieso na school tv kijken om haar tot rust te laten komen