Vandaag hét topic tijdens de lunch op het werk bij ons damesgroepje aan tafel... Wat is het meest pijnlijke (medische) onderzoek of ingreep dat/die je ooit hebt ondergaan? Een bevalling werd vaak genoemd, lijkt me logisch... maar ook een tand ontzenuwen zonder verdoving heb ik onthouden. Jullie?
Ik vind een bevalling niet echt een onderzoek of ingreep Het pijnlijkste vond ik een cystoscopie. Met een cameraatje en lampje mijn blaas in. Nooit. Meer. Al ga ik dood. Ik doe dat nooit meer.
Bij mij was het of de tang op mijn baarmoedermond tijdens het plaatsen van mijn spiraaltje, of de ruggeprik om hersenvocht af te nemen
Punctie van de IVF. 26x prikken in door mijn baarmoederwand, door mijn eierstok en dat op 2 paracetamolletjes! Daarna (volgende puncties) kreeg ik dormicum en nog wat door een infuus. (Stelletje barbaarse gekken hier in Nederland! ) En een HSG, (baarmoederonderzoek) was ook geen pretje.
Het corrigeren van mijn schaambot. Was iets scheef door bekkeninstabiliteit/bevalling. Dat was erger dan de bevalling zelf.
Ik vond de puncties voor icsi echt echt heel erg pijnlijk. De scratching ook trouwens. Drama. Ik beval liever dan dat ik ooit nog een punctie moet ondergaan. Wat ik dan ook nooit meer ga doen.
Als meest vervelende heb ik toch het kijken in de maag staan. Ik kreeg toen nog niet veel lucht via mijn neus op het moment dat ze de slang door mijn keel schoven. Ik wilde hem eruit halen maar ze hielden mij met 3 man beet om hem verder te duwen terwijl ik het gevoel had dat ik zo ongeveer stikte. Nooit meer.
Weet niet hoe het onderzoek heet maar er werd water in mijn baarmoeder gespoten om te kijken of deze netjes open en dicht ging. Slangetjes, naalden, katheters enz...allemaal "geen problemen" mee maar toen ze dat water erin spoten was ik heel blij dat ik mn moeder bij had. En die heb ik meestal liever niet bij dan wel
Ontsluiting meten, wow. Dat viel me vies tegen. Heb nooit last bij uitstrijkjes etc, maar dit was een tegenvaller voor me. Geen idee waarom dat zo pijnlijk was. Meer dan 10j geleden puncties in de borst gehad zonder verdoving (geloof dat je het zo noemt iig, waar ze cellen uit knobbels halen). Jaren later weer gemoeten en kwam er toen achter dat dat dus nooit zo had gemogen. Weet dat ik nog vroeg qua verdoving toen, maar de dokter zei dat dat teveel gedoe was voor zoiets kleins, dus ik dacht ok, zal wel meevallen dan. Wow... Heb er nog een trauma van... Heb erna 2x weer puncties gemoeten, maar elke keer lag de verdoving al klaar, standaard. Echt geen idee waarom die dokter toen het zo gedaan heeft...
Het zetten van me spiraal een paar jaar terug. Dat vergeet ik nooit meer. Ik beval nog liever als dat ik ooit nog een spiraal laat zetten.
Toen ik mijn arm gebroken had en 't bot gezet moest worden. Kon onder algehele narcose of 'even' een minuut flink pijn hebben. En of ik pijn heb gehad. Na-weeën na de keizersnede komen op een goede tweede plek.
Het inbrengen van een spiraaltje werd vanmiddag ook door een (jonger) iemand aangehaald. Dat komt wellicht omdat de baarmoedermond dan nog niet soepel is? Er waren er ook veel die het uitstrijkje / speculum / inwendig onderzoek bij de gyn echt verschrikkelijk pijnlijk vonden - toch nog wat werk aan de winkel voor sommige gynaecologen denk ik... Eén moeder vertelde dat bij haar dochter haar placenta was blijven zitten en dat de gynaecoloog die met de hand in de vagina is gaan halen (slik!). Schijnt een procedure te zijn die vaak voorkomt. Maar dan wel met verdoving. Deze gyn zei dat de ruggeprik nog wel voldoende ging werken. Niet dus. Haar man heeft er nog trauma's van.
Een biopt uit de schaamstreek zonder verdoving! De inwendige hechtingen verwijderen na de bevalling.... als je denk dat de bevalling pijn deed.... dit was 100x erger!!
Neus operatie ... Door mijn ziekte werden mijn slijmvliezen aangetast, het tussenschot begon een gat in te ontstaan en toen hebben ze een stuk kraakbeen achter het oor weggehaald en in de neus geplaatst... Heel pijnlijk heel naar en ik zou het nooit weer opnieuw doen mocht het terug komen,.
m'n keizersnede waarbij ze niet genoeg hadden verdoofd, heb gelukkig het snijden niet gevoeld maar dat was best een hel zeg maar.. verder wel meer pijnlijke momenten gehad maar niet noemenswaardig in vergelijking met bovenstaande..
Elke drie maanden 6 naalden in mijn nek voor radio frequente facet behandeling. De behandeling zelf valt mee maar de holle naalden die via mijn hals op een exacte plek het bot van mijn nekwervels moeten raken (dus prikken en dan draaien en wiebelen tot ze goed zitten) is killing qua pijn! En het kan niet onder verdoving want ik moet teststroom voelen voor als de naald te diep zit en de armzenuwen raakt (want dan is de behandeling gevaarlijk). En als klap op de vuurpijl krijg ik dan ook 2 cortisone steroide injecties in mijn achterhoofd. Echt een feestje elke 3 maanden... not!!!