Een veel gelezen klacht van zwangere is de stomme uitspraken en rot opmerkingen die mensen uitkramen tegen zwangere. Nu beschouw ik mijzelf toch als redelijk zelfverzekerd, maar wat ik tijdens mijn zwangerschappen (nu zwanger van de derde in drie jaar tijd) te verstouwen krijg, pfff.... er blijft weinig over van dat zelfvertrouwen van mij! Ik ben één van de gelukkige die gezegend is met een goeie bolle buik en een gezonde dosis extra reserve vet op de rest van mijn lijf. Al vanaf week 20 krijg ik dagelijks (vaak meermaals) de vraag wanneer de kleine zich zal aandienen en wordt ik vervolgens met opgetrokken wenkbrouwen aangestaart als ik mijn uitgerekende datum vertel. Naast deze dagelijkse opmerkingen over mijn omvang die ik als een kickboxzak incasseer zit er zo nu en dan eentje tussen die mij echt van mn stuk brengt en die als een etterend wondje aan mijn ego blijft vreten. Vandaag vroeg bijvoorbeeld m’n schoonvader zich in alle ernst af hoe het toch kwam dat ik zoooo veel dikker werd als ALLE andere zwangere die hij kende... snoepte ik dan zoveel...had ik extra vruchtwater...wist ik zeker dat het er 1 was... echt waar....? Een andere opmerking die nog iedere keer als ik langs dat betreffende terras wandel steekt, was 10 dagen na mijn vorige bevalling. Op een vol terras vroeg de restaurant eigenaar op luide toon en bijna oprecht verbaasd ‘OF ZE ER NIET PERONGELUK 1 HADDEN LATEN ZITTEN’ ....uhm pardon! Ik vereerde hun notabenen met het eerste uitstapje van mijn pasgeboren wondertje! Gefeliciteerd of iets dergelijks leek mij gepaster. Ter relativering en omdat een beetje zelfspot soms helpt tegen al die onnozelen die denken dat een zwangere vrouw behalve een beetje extra vet reserve ook een olifanten huid kweken, mijn vraag aan jullie: Welke rot opmerkingen en stomme uitspraken over jouw zwangere lichaam kreeg jij naar je hoofd geslingerd?
Eigenlijk wel grappige. Vertelde een maat dat ik zwanger was. Ipv gefeliciteerd wat leuk! Zei hij : NU WORDT JE EEN MILFJE
Ik heb wel veel rot opmerkingen na bevalling gehad trouwens. Onze dochter is te vroeg geboren. Oh je kindje in het ziekenhuis, kan je lekker uitslapen. (ja vast mijn kind stopt tig keer met ademhalen en ik slaap lekker uit met 3x per nacht kolven) Oh wat leuk zo klein, kan je goedkope poppen kleertjes kopen. (euhhh je bedoelt die synthetische rommel? ) Als je dat slangetje uit der neus haalt heb je mooiere babyfoto's. (euhhh wtf!?) Jij bent geen echte moeder want je hebt de oerkracht van echte bevalling niet meegemaakt (had ks) Familie: 32 weken zegt tegen mij... ben zwanger zijn wel zat! mag wel komen alles doet het op dit termijn. (euhhh weet je zeker dat je je kind in plastic huisje wil zien !) Sommige.... (adem in, adem uit ... Let it go!)
TJa onwetendheid?? Ik heb me ook wel vaak gekwetst gevoeld. Achja gelukkig voor hun weten ze niet beter...
Wauw, sommige mensen komen echt uit een ei.... Hier krijg ik vooral de opmerkingen als ze horen hoe ver ik ben: oh groeit je baby wel goed? Uhm nee voor de 3e keer niet... maar niet zo erg als de eerste, waarbij ik met 17 weken ben bevallen. Zo dan voelen ze zich gelijk schuldig over hun opmerkingen.
Mijn schoonmoeder die maar blijft zeggen dat je het zo snel ziet aan mij dat ik FLINK zwanger ben.... Serieus! Op naar de 20 wkn en van 75kg naar 80kg gegegaan bij 175cm?! Er zit een bultje aan de voorkant en dat is het ja! Of je baas die vraagt of je over 14 dgn weer denkt diensten te kunnen draaien, terwijl je met weeën en 1cm ontsluiting al 3 wkn een deuk in de bank ligt te liggen.
Ja hoor zo herkenbaar. Bij mijn eerste vroegen mensen ook al heel snel wanneer ik moest bevallen omdat ik zo snel groeide. Ik werk in een winkel dis kreeg dat per dag wel 6 keer te horen. Toen de tante van mijn vriend op kraamvisite kwam zei ze als alle eerste 2 dagen na de bevalling jeejtje je zou zeggen dat hij er nog on zit zo dik je nog bent. Mijn kraamhulp die sloeg bijna stijl achter over en heeft daar toen wat van gezegt. Nu kreeg ik weer te horen op het werk waarom ik er nog loop. Ze denken dat ik op het punt sta te bevallen. Ik trek me er maar zo weinig mogelijk van aan. Maar herken je frustratie. Raar dat mensen denken dat ze alles tegen zwangere kunnen zeggen. Normaal zeg je toch ook niet tegen iemand he wat ben je dik
Herkenbaar. Ben nu 11 weken zwanger en zie al een klein bolletje verschijnen en ipv blij ermee schaam ik me een beetje n wil ik verhullende kleding aan omdat ik nu al weet dat er opmerkingen gaan komen als zo zo amper bevrucht en nu al zo'n buik...nou nou dat wordt wat...bla bla bla
Wat een ontzettende rotopmerkingen kunnen mensen toch maken Bij de eerste had ik een collega die elke dag door de gang brulde "zoooooo wat ben jij DIK!" Schoonvader vindt het nodig om commentaar te hebben op mijn anders altijd strijkplankplatte kont "eindelijk iets om vast te pakken!" En gister een schoolplein moeder "ben je zwanger? Wist je het zelf wel?" Ik "Uhhhh ja... " Zij "wilde je er nog meer dan?????" En "je hebt je toch niet door je man laten ompraten? Niet doen hoor! Nou sterkte ermee!" WTF? Stond even met een bek vol tanden...
Wat een opmerkingen zeg.. vreselijk. De enige stomme die ik had was dat een keizersnede wel makkelijk was, he? (Nee, het herstel is totaal kut en ik kreeg hem er niet uitgeperst dus zo makkelijk was die bevalling niet) Deze zwangerschap roept iedereen maar dat het toch hoogtijd is om te bevallen met als hoogtepunt een meneer in de dierentuin die het wel ‘vervelend vond ik als hier zo ineens ging bevallen.’ ‘Ja meneer, ik ook. Ik ben namelijk 22 weken zwanger dus bevallen doe ik liever nog even niet.’
Domme vragen kregen hier domme opmerkingen terug. Het word een olifant bij ongewenste vragen naar het geslacht was er een van.en dan vooral het gesprek afkappen als ze doorzeuren.
Oh ja hoor, vooral bij de eerste (bij de tweede niet zo, hadden de meesten wel door dat mijn reactie niet zo leuk was) Een collega die vroeg : Mag hij wel kinderen krijgen? (in ben chronisch ziek) Mijn antwoord : Ja en ik mag ook slaan van mijn neurologe. Mijn vader (na 41 weken zwangerschap) heb jij een olifanten dracht ofzo? Mijn moeder was in dit geval sneller met reageren dan ik (stond gewoon met mijn bek vol tanden) Bij de tweede alleen heel vaak te horen gekregen of ik wel zeker wist dat het er 1 was
Iemand van mijn mans familie staat hier stipt op nummer 1 met echt idiote opmerkingen, mijn man en ik hebben het er soms nog over. Wij vertellen dat ik zwanger ben, zegt persoon X -en ik citeer- '' Zwanger? Nou leuk hoor, ik vind het maar helemaal niks dat jullie een kindje verwachten.'' X heeft dat 'kindje' wat ze niks vind ook maar 2 keer gezien. De zelfde persoon maakte het helemaal bond door te zeggen dat onze zoon op de foto dood lijkt, 'Nee hoor deze foto ga ik niet ophangen' pleurt ondertussen het fotolijstje ergens achter een kast op de grond 'Hoezo wil jij deze foto niet ophangen?' vraag ik nog beleefd... X pakt het foto lijstje weer die achter de kast was gesmeten. ' Kijk hij lijkt gewoon dood.' en smijt vervolgens het foto lijstje weer lekker achter de kast. En maar niet snappen waarom wij hebben besloten niet meer langs te komen.
Hier standaard "ooh is het wel gepland?" of "Ben je wel blij?" Terwijl het hartstikke bewust en gepland is. Daarnaast vraag je of zeg je zoiets niet. Puur omdat dit het 4e kindje is en de jongste 6 jaar. Zodra je niet in het "standaard" plaatje past, is het maar niet gepland...brr
Hier reactie van schoonouders op bekendmaking zwangerschap :"Onbegrijpelijk. Slechte timing." We zijn bijna 6 jaar samen en hebben dit jaar een huis gekocht na jaren samenwonen.
Of alles wel goed gaat met de baby? Door een wildvreemde omdat ze mn buik te klein vond. Enige reactie die ik kon geven: "ehhh... ja hoor, controles zijn prima." Wat ik ook wel erg vervelend vind worden, is dat iedereen er maar vanuit gaat dat ik nergens last van heb omdat de buik "zo bescheiden is". En dat krijg ik te horen van andere moeders! Er zit gewoon een kind in zoals bij ieder ander die net zo lang zwanger is. Of die nou naar voren komt, of meer ín mijn buik zit. Ik ben echt niet flexibeler dan die ander die wel een "bolle toeter" heeft. Schoenen aandoen, moeilijk. Iets oprapen van de grond, zucht steun en kreun. Opstaan van de bank, als een schilpad die op zn rug ligt. En dan de stekende bandenpijn, de misselijkheid die ik soms voel als baby zich op een vervelende manier ronddraait, het overgeefsel dat mijn mond in wordt geduwd en ademtekort. En ga maar door. Ik ben 1,80m, mijn baby groeit grotendeels ín mij en, nee, ik heb het ook niet gemakkelijk. Dus wil niemand meer vragen "gaat het nog goed? Ja toch? Je duikelt nog niet voorover." [/rant]