Hoi allemaal, Ik ben nieuw hier, heb me zojuist aangemeld omdat ik maar over bovenstaande vraag blijf nadenken. Ik zou wel eens willen weten hoe jullie over het volgende denken: Mijn kinderwens is al behoorlijk lange tijd aanwezig, ik heb altijd geweten dat ik moeder wil worden. Nu dacht ik dat het bij mijn partner minder leefde, maar toen we het er van de week toevallig over hadden, bleek hij dolgraag kinderen te willen en als het aan hem lag, ook wel vrij snel... Nu, bijvoorbeeld. Dit is ook wat ik het liefste wil, ik gooi met alle liefde vandaag nog de pil in de kliko. Nu is het zo dat ik momenteel zonder werk zit. Donderdag heb ik een gesprek en misschien kan ik per april bij een nieuwe werkgever beginnen. Daar zou ik een jaarcontract krijgen, maar nu lijkt het mij niet heel verstandig om dan na een paar maanden te vertellen dat ik zwanger zou zijn (ervan uitgaande dat het snel raak is). Straks wordt om die reden mijn contract bijvoorbeeld niet verlengd, en dan zou ik moeder zijn én werkloos. Maar nog een jaar wachten, tot ik bijvoorbeeld in mijn tweede jaarcontract zit, zie ik ook niet zo zitten.... Wat zouden jullie doen?
Gezellig dat je je ook hebt aangemeld. Je werkgever mag jou absoluut niet om die reden ontslaan, dan is namelijk discriminatie en verboden in de wet. Als hij jou om die reden zal ontslaan, dan zul je dit met succes kunnen aanvechten. Nu even terugkomend op jouw vraag wat ik zou doen..ik zou lekker stoppen met de pil (kleine kans namelijk dat je meteen zwanger raakt), want wie weet hoelang het nog gaat duren. En dan zo lang mogelijk je zwangerschap verborgen houden. Dat mag je namelijk ook volgens de wet. Je hoeft niet te vertellen dat je zwanger bent of wilt worden. En zodra je je proefperiode voorbij bent, dan zit je in ieder geval 'safe' voor de periode van je contract. Je kunt natuurlijk wachten tot je een vast contract hebt, maar wie zegt dat je dat gaat krijgen in deze tijden van crisis. Daarnaast is het ook nog zo dat het lang gaat duren voordat je een vast contract krijgt en als je nu al niet kunt wachten, dan wordt het moeilijk. Je kunt daarentegen ook wachten tot je al wat langer bij het bedrijf werkzaam bent, zodat ze je als persoon en collega leren kennen en de zwangerschap geen reden vinden om het contract niet te verlengen en je kwaliteiten boven alles gaan. Maar ik weet niet om welk soort bedrijf gaat (groot? klein? ben je een nummertje voor je werkgever of echt een collega?). Conclusie: ik zou stoppen. Succes meid met het maken van de juiste keuze!
Hoi Linny, Ik zit precies in dezelfde situatie!! Wij hebben besloten om er voor te gaan... Het komt namelijk nooit uit... Ik heb een proefpersonen tot halverwege mei. Stel dat ik in april zwanger zou raken dan vertel ik dat sowieso na mijn proefpersonen. En tsjah... Zwangerschapsverlof en einde jaarcontract... We zullen zien.
Ik ben het met hen eens. Ook ik heb een jaarcontract en mijn vriend zelfs ook (beiden dus geen zekerheid, alhoewel hij niet zwanger wordt natuurlijk haha). Ik ben 27 en werk inmiddels 4 jaar, altijd met jaarcontracten helaas. Ik dacht: als ik moet wachten tot ik vastigheid heb kan ik wachten tot ik een ons weeg. En bij ontslag is het pech, ik vind wel weer iets, is mijn instelling. Dit is mijn grootste wens en inderdaad, het komt nooit goed uit! Er is altijd wat. Ik zit nl ook nog midden in een enorme verbouwing, haha. Overigens kun je zeker ontslagen worden met een tijdelijk contract. Ze mogen altijd besluiten het niet te verlengen. Ze mogen alleen niet letterlijk zeggen dat zwangerschap de reden is, maar bij een tijdelijk contract hoeven ze niet eens een reden te geven. Anderzijds denk ik zelf: wat heeft een bedrijf eraan om jou te ontslaan als ze tevreden zijn, maar dan wel weer iemand anders moeten zoeken en weer helemaal moeten inwerken. Onlogisch toch? Ik ben er in elk geval niet bang voor. Succes met je beslissing!
Ladies, bedankt voor de reacties. Jullie hebben gelijk, volledige zekerheid heb je nooit. Spannend, moet nog wel even aan het idee wennen dat we nu zo dicht in de buurt zijn van proberen zwanger te worden!
Ik heb zelf ook aan de lijfe ondervonden dat er altijd eenredn is om het uit te stellen. Als jullie er beide aan toe zijn, zou ik er gewoon voor gaan!
Ha dames, Was ik vorige week nog zo overtuigd van het feit dat we er na volgende maand echt voor gaan, maar nu begin ik toch te twijfelen. Ik start vrijdag met een opleiding via een bedrijf, die mij na die opleiding een traineeplaats gaan aanbieden bij één van hun opdrachtgevers. Die traineeplaats duurt een jaar en is alleen fulltime in te vullen. Nou reageerde ik daar schijnbaar een beetje minder positief op, mijn gesprekspartner had het in ieder geval door en hij vroeg of dat problemen opleverde, en met een knipoog of ik op korte termijn plannen had om aan kids te beginnen. Ik heb met een knalrood hoofd gezegd dat er niet echt plannen zijn (en ik had me van tevoren zo voorgenomen om te zeggen dat ie daar niet naar mag vragen en dat ik dus helemaal geen antwoord hoef te geven, grrr) maar dat je natuurlijk nooit weet hoe het loopt. Om een lang verhaal kort te maken: ik weet nu niet of ik volgende week nu wel echt met de pil moet stoppen.... Maar ik wil het zo graag! Wat vinden jullie?
Gewoon even goed lekker stoppen met de pil. Als de wens zo groot is zou ik het niet opzij zetten voor een baan waar je geen garantie krijgt op een contract voor onbepaalde tijd
Wij hebben ook over werk en inkomen na zitten denken, en eigenlijk daarom al een tijdje de kinderwens uitgesteld. Ik heb nu al 1,5 jaar een 0-uren contract, maar werk gemiddeld 22 uur per week. Na lang zeuren nu 20 uur vast gekregen, maar zoals hierboven al wordt gezegd: iedereen kan zomaar op eens zonder werk komen te zitten! Zeker in deze tijden van crisis, iedere dag stijgt de werkloosheid..... Ik ben van mening dat je je kinderwens niet aan de kant moet zetten vanwege werk. Natuurlijk moet je realistisch zijn: een kindje kost geld. Maar je hoeft geen miljoenen te verdienen, en zekerheid heeft bijna niemand tegenwoordig! Mijn man heeft een prima contract, ik ben heel benieuwd hoe het zal gaan als ik met zwangerschapsverlof zou gaan mocht ik een kindje krijgen, maar ik neem het risico. Voor het zelfde geld denk je dat je over 2 jaar beter af bent dan nu, maar wie weet heb je dan helemaal geen baan (meer). Dus: risico's moet je nemen in je leven, als je nu gewoon een stabiel inkomen hebt, ga ervoor! Maar bovendien, zorg ook dat je er samen volledig achterstaat, dan kun je meer bereiken dan je denkt!
Ik wil niet voor je beslissen... De werkgever haf niet mogen vragen of je op termijn aan kids wil beginnen. Je mag er zelfs over liegen! Dat je het ff weet...
hi dames, ik heb een vraagje en zou heel graag jullie mening willen horen. ik ben vorig jaar maart gestopt met de pil en mijn vriend en ik hebben het afgelopen jaar allebei een periode zonder werk gezeten. nu sinds eind januari allebei weer aan het werk maar natuurlijk niks vasts. we willen allebei echt dolgraag kinderen maar we zijn er het afgelopen jaar ook niet heel fanatiek mee bezig geweest zeg maar. ik heb mijn eisprong niet in de gaten gehouden, wel de duur van mijn cyclus. mijn vriend wil nu het liefst dat ik weer aan de pil ga omdat we er net financieel weer boven op komen en hij bang is dat ik straks zwanger ben terwijl we allebei geen vaste baan hebben. ik wil het liefst doorgaan omdat ik ten eerste geen zin heb om straks weer een paar maanden te moeten ontpillen en ten tweede omdat ik eigenlijk bang ben geen kinderen te kunnen krijgen (geen reden waarom dat niet zou kunnen) en wil laten testen of ik gelijk heb. maar daarvoor moet je eerst een jaar bezig zijn om kinderen te krijgen. ik heb ook nog helemaal geen regelmatige cyclus.. ik zat te denken om nog 1 maand door te gaan en dan met ovulatie testen kijken of ik wel een eisprong heb. is dat handig? en als je een eisprong heb dan ben je sowieso vruchtbaar? en anders wil ik ipv de pil denk ik een spiraaltje omdat je zodra die eruit is gelijk weer door kan proberen om zwanger te worden. pfff sorry voor zo'n lang verhaal haha. maar wat zouden jullie doen? zijn jullie bang dat je onvruchtbaar ben?
De angst ken ik heel goed. Het probleem is gewoon, dat er altijd een reden is om geen kinderen te nemen. Mijn man heeft vast, ik losse inval. Het is lastig, maar als ik zou wachten op een vaste baan, dan zou ik nu dus nog geen kinderen hebben!! wat betreft de onvruchtbaarheid. Na mijn eerste kreeg ik een miskraam met 10 weken. Erg emotioneel. Toen heeft het 8 maanden geduurd voordat ik weer zwanger was! Ik was zo bang, dat ik nooit meer zwanger zou raken en toch was het daar ''opeens''. Mar wij hebben het wel heel serieus aangepakt. Ik wist precies wanneer mijn eisprong was. Dit kon ik uitrekenen en aanvoelen. Maar toch duurde het 8 maanden. Ik zelf zou graag een derde willen, maar je snap het al: dan moeten we een andere auto, extra kamer etc. Reden genoeg om het niet te doen...haha..We zullen zien.. Ik wens je veel succes en onthoud gewoon, dat die onzekerheid altijd blijft. Ook al win je de loterij. Je zal altijd een reden vinden om het niet te doen
Het is bij mij vooral ook de angst om het eventueel te moeten vertellen aan een nieuwe werkgever. Mijn vriend en ik hebben er gisteren weer uitgebreid over gesproken en hij zegt ook dat we het prima zouden redden van alleen zijn salaris plus een eventuele uitkering van mij. Daar hoef ik me dus geen zorgen om te maken. Ik vind het vooral vervelend en het voelt een beetje sneaky en niet eerlijk om meteen na een contract te gaan klussen voor een kleintje...
Dan wordt het dus de keus werk of een kind. Wij vrouwen zullen daar altijd gedoe mee houden. Maar wat nou als je het gaat proberen en je wordt niet zwanger? Dan is er alsnog geen probleem qua werk. Het is lastig zo'n keuze, succes!
Ik zit in een soort zelfde schuitje, ik ben 28 november met de pil gestopt. In december loopt mijn contract af en ondertussen ben ik aan het solliciteren bij andere werkgevers. Ik wil alleen niet mijn geluk (een baby) laten belemmeren door mijn werk. Als ik op dat moment zonder werk zit is het kut, maar dat zie ik dan wel weer!
Bij mij hebben die twijfels ook even gespeeld. Ik heb nu een jaarcontract en die zou in oktober omgezet moeten gaan worden naar een vast contract. Ik heb er even over gedacht of het dan niet veiliger was om pas tegen die tijd met de pil te stoppen, maar toch besloten om de wens niet uit te stellen. Een perfect moment komt er toch niet, en als ik tegen die tijd zonder werk zit, so be it. Nu was ik ineens wel heel snel zwanger en loopt mijn contract af precies op het moment dat ik met zwangerschapsverlof zou gaan, haha. Dus wel even extra spannend