Hoi allemaal, Ik zit momenteel erg te twijfelen / te piekeren wat ik nu moet... Maar dan ook continue :/.. Tijdens mijn zwangerschapsverlof ben ik helaas mijn baan verloren. Na mijn verlof heb ik door omstandigheden kort in de ziektewet gezeten. Hierna ben ik weer hard gaan soliciteren. Zoon is inmiddels 8 maanden. Nu heb ik dinsdag een sollicitatiegesprek bij (in mijn ogen) een heel leuk bedrijf. De functie spreekt mij ook enorm aan. Ik ben eigenlijk super enthousiast! Het is zo'n baan bij een bedrijf in de categorie : 'Als daar een passende vacature extern wordt uitgezet,!' Heel veel wordt intern ingevuld namelijk . Het punt is alleen dat het een baan is voor 36 uur in de week en mijn voorkeur nu met een kleintje eigenlijk uitgaat naar parttime.. Daar komt bij dat mijn man ook bezig is met een nieuwe functie + bijbehorende opleiding en als dit doorgaat is hij vanaf augustus 5 dagen van huis (4 dagen werken en 1 dag school voor een periode van 1 a 2 jaar). Dat zou dus betekenen dat ik 4 (het zou dan 4x9 moeten worden in mijn geval, 4,5 wordt wel heel erg veel) en mijn man 5 dagen van huis is. Ik merk dat ik er in mijn hoofd nu continu mee bezig ben. Tuurlijk zijn er meer kandidaten uitgenodigd, dus wie weet lig ik er na ronde 1 al uit. Mijn gevoel geeft echt aan 36 teveel te vinden, wordt best verdrietig als ik aan het aantal uur denk, maar mijn 'hoofd' zegt weer goede werkgever, goed salaris, doorgroeimogelijkheden etc. (Mijn vader werkt al jaren bij dit bedrijf, daar ook veel goede verhalen van gehoord). Stel dat alles hierboven door zou gaan, dan zou ons zoontje na de zomer 2 dagen naar het kdv gaan en 2 dagen naar oma. Ik zou dan om 5.45 de bus pakken en om 17.45 ons zoontje kunnen ophalen. Mijn man gaat in ploegendienst, dus de werktijden verschillen dan natuurlijk. Ik weet het dus even niet meer.. Mijn gevoel volgen en ervan afzien? Of toch deze kans grijpen? En dan in de toekomst naar parttime gaan binnen het bedrijf (ze geven in principe een vast contract na een jaarcontract). Wat zijn jullie eventuele ervaringen met een volledige werkweek en gezin? En wat zouden jullie mij adviseren op basis van het bovenstaande verhaal? Alvast bedankt!
Mijn levensmotto is: vaak ben je te bang Gewoon proberen zou ik zeggen! Mijn man en ik werken allebei 4x9 met drie kinderen en voor ons gaat dat prima. Voor anderen weer niet. Je weet het pas als je het probeert. Klinkt als een dooddoener maar echt waar
Ik zou in ieder geval naar het gesprek gaan, misschien wordt je het toch niet of heb je tijdens het gesprek zoiets van ja dit is het en ik wil dit, of kom je er tijdens het gesprek achter dat je dit toch niet wilt.
Op gesprek gaan! Misschien zijn ze wel flexibeler dan je nu van tevoren hebt bedacht. Ik denk dat je echt spijt gaat krijgen als je niet eens het gesprek aan gaat. En je ziet gaandeweg wel wat er gebeurt. Spannend hoor. Succes!
Ik zou de gok wagen. Je baan opzeggen kan dan altijd nog, als je merkt dat het echt teveel is. En als je man in ploegen gaat werken hoeft jullie kind niet heel vaak naar de opvang of naar oma denk ik? In ieder geval geen volle dagen.
Ik zou eerst inderdaad op gesprek gaan, kijken hoe het gesprek loopt etc. Misschien zijn er alsnog mogelijkheden om minder uren te gaan werken???
Ik zou zeker solliciteren! Lijkt me ook echt heel moeilijk te overzien hoor, om in te schatten of het te doen is. Maar; waarschijnlijk heb je sowieso wel iets van een proeftijd. En wie weet wat er nog bespreekbaar is?! En het feit dat je aan het solliciteren bent en misschien zelfs aangenomen wordt is sowieso een leerzame ervaring! Veel succes!
Bedankt voor jullie reacties! Ik ben net terug van het gesprek en voor wat ik er nu uit kan opmaken (op basis van de vragen die ik hierover heb gesteld) is 4x9 niet mogelijk (dus echt 4,5 dag) en staan ook de dagen al vast / hebben ze dit ook al bedacht. Ik wilde het gesprek wel even laten bezinken. Het was namelijk wel een heel leuk gesprek en de functie klinkt ook goed. Alleen als ik naar onze situatie kijk en op basis van mijn eigen gevoel op termijn is 4,5 dag wel heel veel. Ik ben inderdaad toch op gesprek gegaan met als overweging dat de dagen en uren misschien nog bespreekbaar zijn. Dit hoor ik namelijk wel vaker dat dit gebeurd, terwijl er bijvoorbeeld fulltime stond en vaste dagen en vervolgens kreeg iemand toch andere dagen of meer uren op de dag omdat een snelle start in de functie gewenst was en diegene toch het meest geschikt bleek te zijn. Einde van de dag krijgt iedereen de uitslag. Dan toch nog een tegen aanbod doen voor de uren op 4 dagen, stel ze zijn wel heel enthousiast? Lastig.. ik weet van binnen dat ik 4,5 dag(met nog behoorlijk wat reistijd) toch wel erg veel vind en als ik doordeweeks 1 hele dag mijn zoontje zou hebben dan klinkt dat toch veel fijner. Nog tips om bijvoorbeeld toch op een nette manier er vanaf te zien? Of toch nog proberen, wie weet blijk ik wel 1 van de meest geschikte kandidaten (weet niet wie de andere kandidaten zijn) en valt er dan toch wat te onderhandelen? Er zouden dan nog 2 gesprekken plaatsvinden, maar wachten tot het laatste moment met weer aankaarten vind ik ook niet netjes, stel ze houden voet bij stuk.
Als ze nu voor jou kiezen, zou ik aangeven dat je de baan echt heel graag wil hebben, maar wel voor 4 dagen en niet voor 4,5 dag. Dan kunnen ze kiezen of ze je dan willen hebben of toch niet. Ik weet niet wat voor baan het is, maar zou je ook thuis kunnen werken? Dat je wel 4,5 dag werkt maar dan 1,5 dag vanuit huis, en als het dan even kan 's avonds?
4x9 (dus 36)is echt wel haalbaar. Hier heb ik het nog even goed over gehad thuis en er zelf nog even goed over nagedacht. Ik kom dus niet met een minder uren voorstel. Het is dus echt dat ik het graag in 4 dagen wil, omdat het anders niet haalbaar is. Ook maar afwachten of ik door ben naar het volgende gesprek.. Maar wil wel voorbereid zijn als ze bellen einde middag en stel ze zijn positief.
En? Ben je door. Ik heb een nieuwe baan per juli voor 4 dagen. Ik werk nu 3 dagen maar ben niet gelukkig met de baan (werk er sinds februari). Mijn motto is, liever een baan waar ik blij van wordt met meer uren dan een baan waar ik ongelukkig van wordt met een in mijn ogen perfect aantal uren.
Ik werk zelf tijdelijk 32 uur vanwege hoge financiële nood maar ik vind het echt vreselijk! Iedereen is anders natuurlijk maar ik ben van het principe dat een kindje zo veel mogelijk bij zijn/haar ouders moet zijn. Zodra het mogelijk is ga ik weer minder werken
Ik werk 32 uur, 4 dagen en ik vind het helemaal prima te doen! Hier is het wel zo dat mijn man ook 4 dagen werkt ( dus waar het vaak 3 dagen vrouw is en 5 dagen man is het bij ons gelijk) ik werk 32 uur omdat in mijn vakgebied minder ook niet mogelijk is dab moet ik echt een stap terug doen in functie en dat wil ik ook niet. Wat hier wel scheelt: mogelijkheid tot thuiswerken en korte reisafstand en zelf begin en eindtijd op een dag kunnen bepalen. En een schoonmaakster uiteraard
Uiteindelijk niet door.. En ergens wel opgelucht. 32 is eigenlijk echt mijn maximum. Ik ben werkloos geraakt tijdens mijn verlof en vind het best lastig het solliciteren. Je prioriteiten liggen toch anders dan voorheen merk ik.
Jammer maar misschien dan maar goed, anders zou je ergens aan beginnen om maar een baan te hebben waar je eigenlijk niet achter staat. Zo had ik een tijd terug een sollicitatie, 4x 9 uur werken (en nog een behoorlijke reistijd) en vaak overwerk. Bovendien was het echt in een criminele buurt(veel schietpartijen en overvallen) en ook ik vond 36 uur te veel, was uiteindelijk toch wel blij dat ik niet ben aangenomen daar.