Ik probeer het kort te houden: We zijn al een paar jaar gescheiden en hebben toentertijd een 50-50 co-ouderschap afgesproken. Dit was goed te doen, gezien we bij elkaar in de buurt wonen. Nu wil mijn ex verhuizen en hierdoor wordt het co-ouderschap onhaalbaar. Hij wil naar de klassieke 'om het weekend naar papa' regeling. Nu heb ik begrepen dat dit niet zomaar kan zonder mijn toestemming. Als hij het zonder toestemming doet, kan ik naar de rechter en de rechter kan hem verplichten terug te verhuizen. Maar ja, als ik het zo ga spelen, dan is onze 'relatie' als co-ouder ook naar de knoppen en kan ik niet meer rekenen op normaal overleg en gezamenlijke beslissingen over de kinderen. Het is in het belang van de kinderen, dat ze evenveel bij hun vader als bij hun moeder kunnen zijn en vanuit beide adressen naar school en hobby's kunnen. Het is ook in het belang van de kinderen om als ouders op een fatsoenlijke manier met elkaar om te gaan en samen kunnen overleggen en beslissen. Wat is wijsheid? Wie heeft hier ervaring mee? Iemand tips?
Ik denk dat het wel belangrijk is waarom hij wil verhuizen. Als dat echt een goede reden is, dan is er natuurlijk over na te denken. Het is voor hem waarschijnlijk ook niet niks om alles zo veel te veranderen, dus wat zijn zijn argumenten? En als de reden bijvoorbeeld is, omdat hij naar een ander huis wil in een plaats waar alles veel goedkoper is zou ik het veel eerder tegen houden. Maar ik vind niet dat de kinderen perse vanuit beide huizen naar school moeten kunnen. Dat is wel ideaal, maar ze bouwen op die andere plek ook wel weer wat op. Hoe oud zijn de kinderen?
Maar van 50-50 wil hij nu dus naar een verdeling waarin de kinderen veel minder bij hem zullen zijn? Ik zou wel in gesprek gaan over het waarom daarvan…
Als ik even van mijn eigen situatie uit zou gaan… Ik zou er echt niet mee akkoord gaan. Prima als hij wil verhuizen, maar dat is zijn leven, en door te stellen dat er dan geen co ouderschap kan zijn maakt de ex van zijn probleem mijn probleem. Mijn werk zou onmogelijk worden met een weekend regeling, en ik heb ook tijd voor mezelf nodig, als alleenstaande moeder kan het soms al zwaar genoeg zijn. Hier heeft de ex ook verhuis plannen, geen idee hoe hij dat ziet qua afstanden, het wordt heel veel reizen voor de kinderen. Je kan ook nog een paar jaar wachten. Maar ja. Hij vind zichzelf het belangrijkste.. Ik snap dat je op goede voet wil blijven met je ex maar ja…dat kan dus alleen als je ja en amen zegt?
Geen ervaring maar wat zou jezelf willen? Erg om je kids meer bij jou te hebben? Is het haalbaar met evt werk enz? En wat is de reden dat hij verhuisd?
Ik denk dat t altijd kan gebeuren dat er een ouder gaat verhuizen en co-ouderschap ineens lastig wordt vanwege afstanden. Verhuizingen vinden nou eenmaal weleens plaats in je leven, normaliter minder een probleem als je als hele gezin dan verhuisd. Het zou voor mij van de reden afhangen of ik hier makkelijk in mee zou gaan, waarom er geen huis dichterbij gezocht kan worden. Ik vind namelijk ook dat wanneer je besluit 50/50 voor de kinderen te zorgen het ook een beetje vreemd is om 'zomaar' te besluiten dat je dit minder gaat doen en je ex het dus maar moet zien te regelen omdat jij dit ineens niet meer kan/wil. Waarom stelt hij overigens niet elk weekend de kinderen bij hem voor? Dan heb je ook nog enigzins een voorstel dat je echt je best wil doen en je kinderen graag samen wil blijven opvoeden. Daarnaast is alimentatie ook berekend op hoeveel de kinderen waar zijn. Is hij zich bewust dat deze in dus ook omhoog zou gaan bij een andere verdeling? Ze gaan dan ineens 12/14 dagen bij jou ipv 7/14 dagen. Maar bovenal.....kun en wil jij zelf de extra zorg op je nemen van de kinderen? En dan bedoel ik niet dat je niet voor je kinderen wil zorgen. Ik bedoel dat je een deel van de dagen alleen voor de kinderen zorgt en nu wellicht met je werk het zo gecombineerd hebt dat je dit ook kunt. Daarnaast vraagt alleen opvoeden ook iets van je en zal het wellicht beter in balans zijn voor je met de 50/50 regeling. Wanneer je ooit 50/50 hebt afgesproken heb je natuurlijk ook je leven er nu zo op ingericht.