Het begin van mijn zwangerschap is best vlekkeloos verlopen. Beetje bloedverlies gehad in de 2 maand, volgens de verloskundige vanwege een hematoompje. Verder alleen de normale dingetjes, maar niks extreems. Met 27+5 vond ik een (stukje) slijmprop bij het vegen na het plassen. Inmiddels wegens overgewicht onder behandeling in het ziekenhuis, dus daarheen gebeld. Baarmoedermond was 28mm en dus te kort. Deze was met 24 weken nog gemeten (wel uitwendig, dus minder nauwkeurig) en was toen nog goed, ca 40 mm. Ik ben toen opgenomen voor 2 dagen, maar de situatie bleef stabiel, dus ik mocht weer naar huis. Een week later terug voor controle met 28+4. Baarmoedermond weer kleiner geworden, nl. 22 mm. Weer opgenomen, weeenremmers en longrijping gehad en mocht na 4 dagen weer naar huis omdat alles stabiel bleef. Volgende controle met 30+1, bmm 20mm, was stabiel genoeg dus ik mocht weer naar huis. Laatste controle met 31+1, bmm weer kleiner naar 12mm. Ik ben wel weer thuis, maar moet nu eerder komen voor de volgende controle, nl. met 31+4. Ik heb bedrust vanaf de eerste opname. Mag er wel uit voor plassen, douchen, boterham smeren en op zich mag ik ook rechtop zitten en af en toe even kort staan/lopen ivm kans op trombose. Het vervelende is dat ik verder geen klachten heb. Geen diabetes, hoge bloeddruk, zwangerschapsvergiftiging, blaasontsteking, bloed- of slijmverlies, harde buiken of andere klachten. Op de CTGs was soms wel wat lichte activiteit te zien van de baarmoeder, maar dit voel ik zelf niet. Hoewel het ergens natuurlijk fijn is geen klachten te hebben, is dit ook juist wat beangstigend: niks zegt mij of er iets mis gaat, of ik teveel doe, of ik moet bellen naar de gyn, etc. En hoewel in veel topics vind op het internet over verstreken baarmoedermonden, gaat dit bij de meeste gepaard met klachten. Als ik dat stukje slijmprop niet had gezien, had ik ook niks doorgehad. Ik hoop in ieder geval dat de kleine meid nog even blijft zitten, volgens de gyn is de kans ook wel groot dat het gewoon goed gaat, maar er blijft ook een kans dat ze morgen ineens naar buiten komt kijken... Voor iemand herkenbaar? Ervaringen?
He wat schrikken meis. Ik heb wel ervaring met weeen remmers en platte bedrust, vanwege aanhoudende pijnlijke en regelmatige harde buiken die voorweeen worden. Mijn cervix bleef hier bij de zw van mijn dochter goddank potdicht bij. Ik heb hier op het forum idd wel verhalen gelezen van vrouwen die dit hadden en de zwangerschap 'gewoon' voldragen hebben! Duim dat ze nog minstens 4.5 week blijft zitten, sterkte! Het is niet makkelijk!
Bij mij is het een beetje lang verhaal, maar op dit moment heb ik ook een korte baarmoederhals, laatste meting vorige week 2.2cm, die langzaam verkort, begon bij 3.5 met 16 weken. Vorige zwangerschap had ik dit ook (toen begon ie bij 5cm en verkortte wat sneller) en toen werd alles uit de kast gehaald (4 maanden platte bedrust, pessarium, proluton, longrijping, zkh opnames) maar dat was omdat ik ook een vroeggeboorte in voorgesch heb (1x met 20w bevallen).toen uiteindelijk nog na 40 wk bevallen. Toen had ik met 31 weken ook 1.3 cm, opgenomen, maar gebeurde niks. Nu heb ik nog weinig restricties, al zal dat kunnen veranderen als ik onder de 2 cm kom. Ik merk er ook niks van, geen harde buiken oid, dat is idd heel lastig bepalen wat wel en niet kan. Ik hoop zelf dat het bij mij zo geleidelijk doorgaat en vooral dat ik geen bedrust hoef, want dat is echt heel lastig.... Maar er is echt Geen peil op te trekken, die korte baarmoederhals, kan betekenen dat je eerder gaat bevallen, maar hoeft niet...
Dank jullie voor de reacties. Wat erg, een vroeggeboorte met 20 weken. Gelukkig dat het met de volgende wel goed is gegaan, al neemt dat natuurlijk nooit het verdriet weg. Ik moet zeggen dat de ergste schrik er in de laatste weken wel af is gegaan en ik ook hoop dat ik gewoon bij de groep hoor waar alles verder goed gaat. Wel heel fijn om te horen dat er nog iemand is zonder klachten. Ik hoor overal van mensen die wel klachten hebben en de artsen (heb er inmiddels tig gezien) kijken me altijd zo ongeloofwaardig aan als ik zeg dat ik geen klachten heb. Het moeilijkste vind ik inderdaad dat ik er alles aan wil doen om het zo goed mogelijk te laten verlopen, maar dat ik geen idee heb waar de balans zit tussen wel en niet bewegen. Ik mag op zich best een blokje om lopen, maar dat durf ik niet meer. Het kan zijn dat die rust geen verschil maakt, maar net zo goed dat het wel zo is. Ik denk dat ik pas na 34-35 weken wat meer durf en vanaf 37 gewoon weer dingen ga doen. De bedrust is wel lastig, maar ik kan er wel goed mee omgaan tot nu toe. Gelukkig kan je tegenwoordig ook gewoon goed online baby shoppen (ben toch niet zo'n shopper), maar ik vind het wel jammer dat ik heb moeten afzien van de geplande pretecho met 28 weken. Daar had ik me wel erg op verheugd. Verder doet mijn man nu alles in huis en heb ik veel vrienden en familie om me heen die alles uit handen nemen. Alleen ben ik wel zelfstandig ondernemer met een eigen praktijk en moet ik heel veel dingen nu eerder regelen, maar dat houdt me ook weer lekker bezig en kan voornamelijk ook uit bed/vanaf de bank. Verder ben ik wel bang voor het verslappen van mijn spieren, dat merk ik toch wel flink. Alle zwangerschapsoefeningen van de laatste maanden lijken voor niks te zijn geweest. En ik heb al flink overgewicht, dus dat stilliggen kan daar ook nooit goed voor zijn. Hoeveel weken ben je nu, Jomay?
Ik ben nu 30 weken. Ja dat bepalen wat je wel en niet kan doen is heel lastig en herkenbaar. Bij de vorige zwangerschap mocht ik niks en nu met dezelfde lengte moet ik alleen een beetje rustig aan doen (wel gestopt met werken). Maar merk dat als ik pijntjes of steken krijg in mijn buik ofzo ik wel de neiging heb te gaan liggen als dat lukt, meer uit angst, voor de zekerheid. Vorige x ben ik vanaf 36 weken weer dingen gaan doen (voor zover dat nog lukte na 4 maanden plat liggen) en toen dus nog ruim 4 weken doorgelopen. Had ik wel bij controle ineens al 4 cm ontsluiting...(met 40wk). Maar pittig hoor, dat platliggen! Maar je kan er gelukkig wel mee om gaan. Is het je eerste zwangerschap?
Ja, dit is mijn eerste zwangerschap. En ik herken ook dat je bij alles gaat liggen.... Achteraf is het eigenlijk altijd iets anders (darmen, maag, gewoon spiertje dat klem zit, etc...) Vier maanden plat lijkt me echt heftig. Het is voor mij nu ongeveer een maand en met een beetje mazzel kan ik over nog een ruime maand weer een beetje gaan opbouwen. Ik hoop wel dat ik jouw voorbeeld volg en gewoon lekker met 40 weken kan bevallen
Plat liggen is idd niet grappig. Vind rust vinden nu de kleine meid er is ook heel moeilijk, daarom gaat zij 2 dagen id week naar opa en oma. Voor haar super leuk en dan heb ik 2 dagen in de week geen andere smoes om overeind te komen Vroeggeboorte is idd heel heftig. Ben zo blij dat ik die termijn voorbij ben. Vandaag de eerste echte mijlpaal, 20 wk. Op naar de 24, dan 28, 32, en de magische 36. Pff lange weg nog.. Online shoppen is top . Onze halve uitzet ( op grote dingen na) zo gekocht bij de zw van m'n dochter. Pakketbezorger stond een paar keer per week voor de deur hihi. Zet m op!!
Madelein, moet je nu weer plat of houd je rust uit voorzorg? Lijkt me inderdaad lastig als je nog een kleintje hebt rondwandelen. Er zijn vandaag 5 pakketjes bezorgd...
Plat niet echt nog maar hou wel zoveel rust als mogelijk. Dus werk niet meer, doe geen zwaar huishoudelijk werk meer, verzorg m'n paard niet meer zelf, en ga regelmatig even liggen. Als dl weg is lig ik de hele dag op de bank. Hiermee gaat het tot nu toe best aardig, op af en toe een slechte dag na, dus zo blijven we maar even doorgaan. Haha goed bezig
Ik lag met 28 wk opgenomen in t academisch ziekenhuis. Harde buiken, krampen, 1 cm ontsluiting en een korte baarmoedermond, op een gegevenmoment nog maar 8 mm!!! Na 3 maanden rust, opnames, weeenremmers, 100 ecgs longrijping.... Ben ik ingeleid met 40 weken!!!! Bij mij wees alles erop datik ging bevallen maar hij bleef gelukkig zitten... Neem die rust maar goed, als het kindje te vroeg komt is dat voor niemand goed en voel jij je ontzettend schuldig. Maar bluiighh,. Zwaar he?? Zet m op! X
Ja, hier ook zo'n soort ervaring. Ik had wel buikpijn en veel harde buiken vanaf 20 weken. Ik ben met 25 weken opgenomen omdat mijn baarmoederhalsmond veel te kort was. De nacht erop zelfs naar een ander ziekenhuis overgebracht met de ambulance omdat het zo onrustig was dat ze dachten dat ons dochtertje zou komen. Maar na 3 weken weeënremmers en longrijping mocht ik dan toch naar huis met de kleine nog veilig binnen Thuis ook bedrust. Maar... uiteindelijk zijn met 41 weken zwangerschap precies mijn vliezen snachts gebroken. De artsen vonden het echt een wonder. Het kan dus echt goed gaan ook al is je baarmoederhalsmond zo kort! Veel succes. Echt niet leuk die rust... zet 'm op!
Fijn om te horen dat de jullie een goede termijn hebben gehaald. Ik hoop me daarbij te kunnen aansluiten. Vandaag 31+4 en weer controle gehad. Nu gemeten op 15mm, dus de situatie is weer even stabiel. Beweging, hartslag en vruchtwater zagen er weer goed uit. Maandag weer controle en groeiecho. Dank voor alle reacties
Inmiddels ruim een week later en alles blijft stabiel. Groeiecho was ook goed. Ook de laatste spullen in huis. Donderdag weer controle, als die weer stabiel is mag ik na 2 weken terug komen ipv eens per week. Morgen 33 weken, hierna nog 4 te gaan.
Hier 2x ervaring gehad met een verkorte baarmoederhals. Bij de eerste kwamen ze er per toeval achter met 29 weken. De baarmoederhals was nog maar tussen de 0,6 en 0.8 mm. Voor de zekerheid een arabin pessarium gehad en gestopt met werken. Ik mocht niet meer dan een kilo tillen, maar mocht verder alles zolang ik geen last kreeg van harde buiken of andere ellende. Uiteindelijk ingeleid met 40 weken en 2 dagen. Bij de tweede kreeg ik rond de 20 weken voor de zekerheid een baarmoederhals meting. Deze bleek 21 mm te zijn, te kort dus. Wederom een pessarium gekregen en ben tot 30 weken parttime blijven werken. Het advies om niet te zwaar te tillen kon ik niet echt opvolgen aangezien ik toen een kleintje had van 8/9 maanden, dus ik kreeg het advies om zelf te kijken hoe het allemaal ging en bij klachten het rustiger aan te doen. Uiteindelijk ingeleid met 38 weken (omdat de baby aan de grote kant was ). Het valt mij sowieso op dat elk ziekenhuis een andere procedure heeft vwb verkorte baarmoederhalzen. Mijn ziekenhuis zei dat plat liggen en rust nooit aangetoont heeft dat het een vroeggeboorte voorkomt en dat juist volledige rust weer voor andere problemen kan zorgen. Maar je moet nog maar een maandje en dan zit je op de 37 weken, dat gaat helemaal goedkomen! Succes met de laatste loodjes!
Dank je Joos1. Wat was de reden dat je bij de eerste werd ingeleid met 40 weken? Had dat met de baarmoedermond te maken? En hier is ook het advies om niet de hele dag plat te liggen (ivm kans op trombose), maar ik mag nog niet echt wat doen tot 34 weken. Geen huishouden, boodschappen, zo min mogelijk bukken, niet fietsen, max. 5 minuten lopen of staan en dan weer even zitten/liggen. Ik mag wel gewoon douchen, naar het toilet, een boterham smeren en dat soort dingen. Vanaf week 34 mag ik meer gaan doen (weet nog niet wat, maar hopelijk wel koken en naar een winkel ofzo) en vanaf week 37 mag ik doen wat ik wil. Ik kreeg een beetje het gevoel dat ze hier gewoon niet wisten wat ze met me aanmoesten omdat ik geen klachten had. Hier werd ook gezegd dat rust niet een bewezen remedie is, maar andersom is ook niet bewezen, dus nemen ze liever het zekere voor het onzekere. Ik wil zelf vooral meer doen, want ik wil mijn spieren weer een beetje trainen. De maanden zwangerschapsgym en zwemmen hiervoor zijn allemaal teniet gedaan....
beetje late reactie , maar het had niks met mijn baarmoederhals te maken (die ineleiding bij ruim 40 weken), maar meer met het feit dat ze dachten dat de baby wat aan de kleine kant zou zijn. Iets wat achteraf ook wel meeviel. Wat ik persoonlijk erg fijn vond was dat mijn baarmoederhals niet meer gemeten werd. Zo kan je je ook nergens extra zorgen om maken. Ik zou gewoon doen wat goed voelt en zodra je wat krampjes krijgt of harde buiken even rust neemt. Geloof mij, van helemaal niks doen wordt je gek! En je bent nu ruim 34 weken zwanger dus nog heeeeeel even volhouden! Succes!
Probleem is dus dat ik geen (voelbare) harde buiken of krampjes krijg... Inmiddels 35+2. Bmm wordt hier ook niet meer gemeten en ik mocht langer wegblijven. Donderdag liggingsecho. Wel afgelopen weekend aar het ziekenhuis geweest ivm minder leven voelen, maar alles was ok. Nog eventjes....
Even ter info: ze is er. Met 36+6 bevallen van een gezonde dochter van 2850 gram. Bevallen wordt nooit mijn hobby, maar het ging allemaal relatief voorspoedig. Zo ook het herstel. Inmiddels is ze 2 weken oud. Of de baarmoederhals hier mee te maken had, zullen we nooit zeker weten. Wel wordt dit bij een volgende zwangerschap weer in de gaten gehouden.
Gefeliciteerd! Dat is dan nog best een goede termijn gezien de voorgeschiedenis. Fijn dat het goed is gegaan!