Ha allemaal, Mijn dochter van bijna 3 jaar (april) maakt momenteel een moeilijke fase door. Even wat achtergrond info: Ze gaat sinds half januari naar de peuterspeelzaal 2 ochtendjes per week. Dat ging erg goed. Verbazingwekkend aangezien ze nogal aanhankelijk is had ik wat meer drama verwacht. Wanneer we op vakantie gaan spuugt ze standaard de 1e avond en soms ook de 2e avond, spanning of angst voor nieuw kamertje oid denken wij. Nu heeft ze de laatste 2 weken soort verlatingsangst ontwikkelt. Ze wil haar bedje niet in. Daardoor is ze ook in 1 ruk van haar middagdutje af. Ze sliep altijd nog van 14-15.30. Maar nu gaat ze krijsen en ze lijkt wel helemaal in paniek zodra ik haar in haar bedje leg. We leggen haar savonds wat eerder in bed. Waar ze voorheen heel graag naar bed gaat merken we nu al dat ze met tegenzin gaat. Dan drinkt ze een flesje melk (ook al geprobeerd (warm) water of thee of mindere hoeveelheid maar maakt allemaal geen verschil) en dan moet ze daarna dat bedje in en dan gaat ze huilen en spuugt ze dr avondeten eruit. Het lijkt soms ook alsof ze een soort paniekaanval heeft. Maar erg naar dat het ook nog gepaard gaat met spugen.. Na het spugen bieden we haar opnieuw een klein flesje melk aan waarna ze wel lief gaat slapen. Mijn gezonde verstand zegt dat dit verlatingsangst is, soort paniek waardoor dit gebeurd icm oververmoeidheid door het missen van haar dutje. (Ze is echt heeeeel moe want valt op schoot tijdens het flesje drinken al bijna in slaap, gaat ze heel wakker haar bed in en ligt ze nog een uur te zingen) maar helaas ben ik ook vreselijk hypochonder en ben ik nu zo bang dat ze dalijk een hersentumor oid heeft. Mijn zoontje heeft ook verlatingsangst gehad maar die bleef echt huilen tot hij sliep (we lagen wel bij hem hoor maar was wel een periode elke avond flink van streek voor het slapen gaan) Heeft iemand iets gelijks mee gemaakt? En kwam dat goed? Zijn er nog tips? Liefs een bezorgde mama
Mn zoon van 8 moet spugen bij overprikkeling. Weekendjes weg, vakanties, meerdere dagjes uit in een week. Gaat altijd gepaard met overgeven. Nu weten we dat het voortkomt uit z’n hoogbegaafdheid. We zijn gestart met reflexintegratie om te kijken of dat wat verbetering geeft.
Ik herken het en ik bedoel het niet vervelend, maar dit klinkt als typisch peutergedrag. Ze wordt groter en realiseert zich dat ze met haar gedrag invloed kan uitoefenen op wat er gebeurd. Het middagslaapje dat verdwenen is, dat kan tijdelijk of permanent zijn. Het is wel de leeftijd waarop dit begint te spelen. Het spugen in bed deed mijn kind als kind niet naar bed wilde. Want wat gebeurd er dan? Je mag nog even eruit, je wordt omgekleed, bed wordt verschoond. Ik zou zeggen qua aanpak: wel proberen voor middagdutje, wil ze niet dan eruit. 'S avonds ook na spugen, gelijk weer in bed. En sterkte... dit is zo'n vervelende periode. Ontzettend vermoeiend voor jullie allemaal. Maar ik denk dat alle ouders dit in meer of mindere mate herkennen
Bij ons ging het middagdutje er al vlot af. Niet slapen is ook niet slapen. Hoe is het avondritueel? Wij lezen elke avond voor ( nu met 9 nog steeds) het is een heerlijk moment en dan kus, knuffel en klaar. Elke avond het zelfde zorgde voor rust en minder de grens zoeken, nog even slokje water, nog even... We zeiden ook altijd dezelfde woorden wanneer we naar beneden liepen. Bij ons stond ook soms zijn wereld op losse schroeven zei ik dan. Dan was hij veel meer overdag aan het knuffelen. Namen we savonds voor hij naar bed ging ook de tijd voor. Als of ze mentaal in eens een grote groei meemaken. Kleine jongens en meisjes worden groot en ook voor hun soms moeilijk om dat te bolwerken. Komt helemaal goed