Vandaag kreeg ik dan die stomme vraag, zo wanneer neem jij kinderen? Ik voelde mezelf vuurrood worden het zweet brak me uit en ik begon te trillen en te stotteren. Nou? Wanneer? Waarop ik met moeite uit kon brengen: dat is wel een erg directe vraag. Ja wil je geen kinderen dan? Oké vanaf toen moest ik heel hard op me kiezen bijten, flink slikken en hopen dat diegene erover op zou houden. Maar wat zeg je nou op Zo'n moment? Want ik raakte lichtelijk in paniek en wil voortaan toch wel voorbereid zijn. Liefs brinsa
Meestal reageer ik op zo'n vraag met "kinderen neem ik niet, die krijg je. Als het je gegund is." Als mensen het iets subtieler vragen dan hangt het er een beetje vanaf wat ik zeg. Als mensen het niet hieven te weten zeg ik iets van "we zullen wel zien wanneer de tijd rijp is." En als mensne het wel mogen weten antwoord ik meestal iets van "wanneer het ons gegund is."
Dat hing er heel erg vanaf wie het vroeg. Soms was het antwoord: Dat weten we nog niet, we zien het wel. En soms vertelde ik gewoon wat er speelde.
Wat kunnen mensen toch ook lekker bot hun boodschap overbrengen. Ik heb na de zoveelste keer die vraag geantwoord; we zijn bezig maar het lukt niet en daarvoor zijn we nu in het ziekenhuis. Toen was het meteen duidelijk en heb er niets meer over gehoord.
Oh ik ben over het algemeen net zo direct als de vragensteller en antwoord dan: 'ik ben er wel mee bezig, maar tot nu toe sterven ze alleen maar ipv te blijven leven.' Meer zeg ik dan niet en dan zijn die lui over t algemeen wel uitgepraat, want mensen willen alleen naar over 'leuke' dingen praten.
Ik ben dan heel ad rem, als mensen vragen wanneer de tweede komt. Ik heb al vaker gezegd: baar jij er 1 voor mij dan? Gelijk klaar. Ik kan die mensen wel gaan lastig vallen met mijn hele voorgeschiedenis, maar de mensen die dergelijke vragen stellen zijn van nature al niet tactisch dus dat helpt niet. Die stellen een dergelijke vraag zo weer aan een ander. Dus die leren er niets van. Dus ik ben ad rem en handel het vlot af.
Inmiddels al wel weer tijdje bezig voor de tweede maar over de eerste hebben we ook 3 jaar gedaan om te maken.. nu durfen mensen niks te vragen denk ik dus weinig vragen Maar toen we voor de eerste bezig waren zei ik gewoon: nou we doen al 1/2/3 jaar ons best maar als het niet komt dan komt het niet he? Mensen staan dan idd vaak te stotteren en vragen het niet nog eens Succes en hopelijk kan je ze snel gewoon vertellen dat je zwanger bent!
Pff wat naar zeg! Hier vragen ze ook wel eens, wanneer komt de 2e. Dochter is nu 2,5 dan denk ik... moet het nu dan al ofzo.. Ik zei toen heb je er wel eens bij stil gestaan dat zoiets niet te plannen valt en het misschien niet bij iedereen vanzelf gaat? Stilte aan de andere kant.. Knuffel meid!
Mensen hebben echt geen idee wat ze vragen he.. Ik zou inderdaad voor de directe aanpak gaan en zeggen waar het op staat. Gewoon de harde waarheid vertellen, daarmee staan mensen vaak wel met een mond vol tanden. Maar kan me ook voorstellen dat het misschien mensen zijn die het 'nieuws' als een lopend vuurtje rond laten gaan.. Dan zou ik gewoon iets zeggen in de trant van: 'Heb je enig idee wat je vraagt? Volgende vraag asjeblieft'.
Nouja, kinderen 'nemen' vind ik sowieso stom om te zeggen. Ik vond die vragen ook vaak vervelend en zei dat zoiets van, ja als het niet lukt valt er niks te nemen he.. In die periode raakte ik gewoon enorm snel geirriteerd door de onzekerheid en de angst om geen kinderen te krijgen. Je staat gewoon enorm onder stress (en hormonen) waardoor je echt boos wordt om zulke opmerkingen Nu de druk er hier af is en ik eindelijk zwanger ben geraakt (dochter al geboren) begrijp ik wel beter dat mensen het niet zo bedoelen. Het is meer onwetendheid omdat ze er geen ervaring mee hebben als het niet lukt. Mijn ervaring is dat als ik een keer niet geirriteerd reageerde en uitlegde hoe de situatie was, dat mensen heel begripvol reageren en bijna excuses aanboden. Het is wel begrijpelijk als je dit niet zomaar wil delen.
Bij mij was steevast het antwoord. " Wanneer ik kinderen hoop te krijgen?? Zo'n jaar, 1,5 jaar, 2 jaar geleden!!!! Maar ja die neem je niet he, nee je mag blij wezen als je een kindje mag krijgen. Dus ik hoop dat een kindje ons ooit gegeven word!! Stilte... Oh .. sorry dat wist ik niet..Tja denk in het vervolg beter na voor je zo'n persoonlijke en pijnlijke vraag erin gooit op die toon.
"Nemen niet, ik hoop ze wel ooit te krijgen.... als het ons gegund is" zou mijn antwoord dan zijn. Eigenlijk werd de vraag nooit op die toon gesteld bij mij, eerder in de trant van "willen jullie kinderen, een tweede etc" Dan geef je ook al op een andere manier antwoord. Ik heb wel altijd in de vorm van gunnen gesproken, helaas genoeg mensen om ons heen waar het maar met moeite lukte of zelfs helemaal niet.
tegenwoordig zeg ik "tja het moet je wel gegund zijn he" De meeste mensen vragen dan niet eens verder, want dan word het te moeilijk/persoonlijk voor ze
Precies dit! Zoiets zou ik ook zeggen. Wanneer ze in de aanbieding zijn.. Nu ben ik gezegd met mijn kindje. Maar als ooit de vraag komt "Wanneer neem je een 2e kindje" zal ik zoiets reageren.
Als ik die vraag kreeg, dan vroeg ik meestal of ze er eentje kwijt wilde, dan wilde ik die wel graag van hun overnemen. Hierna was t meestal wel duidelijk.
Altijd als ik die vraag krijg, verstik ik eerst ook! Zeg dan tja helaas zit spontaan zwanger worden erbij ons niet in, dus we hebben geduld en gelukkig werken er een hoop artsen mee aan onze droom, we wachten er rustig op dan op een dag ons ook dat geluk wordt gegeven, daarna is het meestal meteen stil.