Ff verhaal in het 'kort' Ik zie mijn vader nu al ruim 1,5 jaar niet meer. Mijn moeder is 7 jaar geleden overleden en daarna is hij verandert, wat ook wel logisch is. Ik ben zijn enig kind en dus zou je verwachten dat hij naar mij toe zou trekken maar hij kan echt niet mt zijn gevoelens/verdriet omgaan. Vaak ruzies gehad om niks. Toen kreeg hij na een paar jaar een vriendin, leuk voor hem. Aleen woonde zij 200 km verderop. Geen probleem alleen verwachtte hij van mij dat ik ook vaak die kant op kwam. Nou wij hadden net een baby en als jonge ouders ben je nog niet zo gemakkelijk als nu met 3 zal ik maar zeggen. Maar goed dat moet hij toch ook accepteren. Ik bedoel, hij was door de week gewoon thuis en in het weekend was hij bij haar dus ons hoefde hij niet te missen en tja zij kon ook deze kant opkomen natuurlijk. Na 10 mnd was de relatie ook alweer over. 3 maanden later weer een nieuwe vriendin en dit keer op 15 km afstand. Maar met die eerste vriendin ging hij vaak naar casino.......je raad het al........er kwamen gokschulden (waar ik pas 2 jaar later achterkwam) Nu had mijn vader ook de volmacht vd rekening van zijn schoonmoeder (moeder van mijn moeder) .........ai en die twee jaar later zag ik dus dat hij ook oma's rekening geplunderd had. Want toen ik zag dat mijn vader zoveel schulden had (slordige 50.000 euro) heb ik gezegd dat ik volmacht over oma's rekening zou nemen. Oma uiteraard akkoord. Pffff maar dan tegen je oma vertellen dat er 30.000 in totaal van haar rekening af was valt echt niet mee. Oma was toen 80 jaar.......ze is helaas maar 81 jaar geworden....ik denk mede door dit. Oma had niet veel nodig. Ze had aow en pensioen van haarzelf en overleden man, dus na alle kosten eraf spaarde ze elke maand wel het e.e.a. . Maar toen oma dus kwam te overlijden......wie was er erfenaam......ikke dus met mijn neefje en nichtje (hun vader, zoon van oma was ook overleden) hoe cru kan dat zijn heb je 2 kinderen overlijden ze beide in 1,5 jaar tijd. Mijn oom aan a.l.s. en mijn moeder aan kanker. Dus met ons 3 dus erfgenaam en beneficiair de erfenis aanvaard want mijn vader had ook verzaakt rekeningen voor haar te betalen. En de begrafenis.....ik had getekend en dus verantwoordelijk. Tja moet iemand doen.......en kon zelf 350 erbij leggen omdat dela niet genoeg vergoedde. Maar ja wilde haar ook wel een waardig afscheid geven. En verder geen erfenis dus terwijl het zo mooi had kunnen zijn, dat vond oma ook maar die geloofde mijn vader toen hij zei dat alles terugkwam. Tja wat doe je als je iemand al 40 jaar kent......zo'n oud mensje gelooft dat......die onderneemt geen stappen.....en ja waarvan ook. Ze stond het maximale rood toen ik de volmacht overnam. Maar goed om bij het onderwerp aan te komen. Sinds het overlijden van oma dus definitief gekapt met mijn vader........nu naar 1,5 jaar mis ik wel EEN vader. Niet MIJN vader. Snappen jullie het.......mijn moeder is er niet meer en dus wil je het liefst wel dingen met iemand delen die echt van jouw kant is zeg maar. Al is het dat diegene ff bij de kids blijft of als er wat gebeurt dat je diegene meteen belt. Dat doe ik dus echt niet met mijn schoonouders. Dat zijn lieve mensen hoor, maar daarmee deel ik echt niet alles. Als er wat was gebeurt, of bijv de geboorte van mijn dochter dan wil je je ouders bellen. Natuurlijk ook mijn schoonouders hoir haha En er is echt teveel gebeurt om het goed te maken dat kan echt niet. Ben te vaak uitgescholden, zelfs door zijn zus (mijn tante) in het openbaar. Maar nu ook weer met Kerst dat vier je samen. 1ste met schoonouders en 2de is ons zoontje jarig dus dat scheelt weer maar je mist toch iemand, al mis ik niet de persoon die echt mijn vader is. Hebben jullie dat ook, dat je wel een vader of moeder mist maar die de persoon die het in werkelijkheid is? Ohhhh toch nog een lang verhaal geworden.
Ja ik herken het.. Ik mis een vader en een moeder. Beide leven nog maar ik heb geen contact meer. Ik heb me hier eerder in een eigen topic laten vertellen dat gemis slijt . Merk er nu nog weinig van overigens
Hier ook herkenbaar, geen contact met vader (nooit gehad) en sinds een tijd ook niet meer met moeder, ik mis inderdaad de persoon niet maar het figuur wel, nog duidelijk?
Ook hier heel herkenbaar. Mijn moeder is al jaren geleden overleden en met mijn vader heb ik sinds april geen contact meer. De personen op zich mis ik door diverse omstandigheden niet, maar een vader- en moederfiguur wel.
Herkenbaar hoor ... Juist op zon dagen word je er Weer aan herinnerd en doet het pijn! Pak dan juist mijn kids even past knuffel ze laat een traan en verder gaan! En het is heel moeilijk ... Sterkte
Ja, ik mis een moeder, maar zeker niet die van mezelf. Mijn moeder is stiekem.zwanger geworden ondanks dat mijn vader niet wilde en ze wist dat het haar dood kon worden. Mijn vader is ervoor gegaan en mijn moeder heeft mij na 9 maanden meegenomen en mijn vader mocht me niet meer zien. Toen ik 3 was kwam het contact met mijn vader en stiefmoeder omdat mijn stiefvader vond dat dat moest, ik dacht dat het vrienden waren want ik wist niet beter dat stiefvader mijn papa was. Toen hij overleed toen ik bijna 5 werd heeft ze me heel cru verteld wie mijn echte vader was. 4 maanden later werd zij ernstig ziek en moest ik ineens bij mijn echte vader en stiefmoeder wonen terwijl ik nauwelijks wist wie dat waren. Drie jaar lang heeft ze verlamd in tehuizen gewoond en ik kreeg ernstige gedragsstoornissen, ben zelf ook een tijdje uit huis geplaatst. Daarna overleed ze. Ik heb in de jaren daarna steeds meer verhalen over mijn moeder gehoord en kwam zowieso natuurlijk steeds meer te weten... niet van mijn vader, hij vond dat ik dat niet hoefde te weten omdat hij niet wilde dat ik slecht over haar zou denken. Toch... nu ik zelf mama ben heb ik een hekel aan mijn moeder. Ik heb een rotjeugd gehad, papa werkte op de vrachtwagen en stiefmoeder werd zomaar ineens met een moeilijk kind geconfronteerd en kon daar (opzich logisch) niet mee omgaan. Op mijn 13e ben ik door een fout vriendje weggelopen en ben ik van pleeggezin naar een fasehuis gegaan. Ik heb het nu niet slecht, maar ik heb aardig wat klappen gehad en psychische problemen overgehouden aan mijn jeigd. Ik heb nooit een gewone mama gehad doordat mijn moeder ziek was, ik werd op jonge leeftijd meerdere keren per week geconfronteerd met zieke mensen, maar doordat ik mijn vader de eerste jaren niet kende heb ik met hem ook geen vader-dochter band. Ik heb dus eigenlijk geen echte ouders zoals anderen. Ik ben heel blij dat het nu goed gaat zoals heg gaat met mijn vader, maar ik neem het mijn moeder zeer kwalijk dat het zo gegaan is. Ik mis nu dus vaak wel een moeder, zoals velen om mij heen die hebben. Zeker met mijn eigen kindje nu, maar echt niet mijn moeder. Gewoon iemand die me heeft zien opgroeien. Gelukkig heb ik een vroegere buurvrouw en buurman en hun zoon, waar ik meer was dan thuis. Ik heb ze een tijdlang niet gezien omdat ik het moeilijk vind om mensen dichtbij te hebben en vooral houden, kvergehouden aan mijn jeugd. Ik ben daar heel blij mee, maar door al die stoornissen hebben zij ook weer delen van mijn leven gemist. Dus ja, ik snap je!
Ik ken het; ik mis ook beide figuren. Maar mijn vader is wel overleden. Met hem heb ik overigens ook nooit dat contact gehad dat je zou willen. Met mijn moeder heb ik het contact verbroken. Op een gegeven moment went het wel een beetje. Al zal het altijd wel ergens naar aan blijven voelen. Sterkte!
Helaas herkenbaar. Hier een hele slechte relatie met m'n moeder. Vroeger vond ik dit nog niet eens zo erg, maar sinds ik mn dochter heb zou ik soms zo graag ook een keer iets leuks doen met oma erbij of af en toe oma laten oppassen. Om die reden heb ik dan ook meerdere keren weer opnieuw contact gezocht, om er vervolgens weer aan herinnerd te worden, waarom we geen contact meer hadden. Ik mis iemand in de moeder rol maar niet de vrouw die mijn moeder is. Tja, ik heb het inmiddels wel een beetje geaccepteerd, maar juist in deze tijd blijft het moeilijk. Soms zijn de dingen nou eenmaal niet anders en moet je je erbij neerleggen. Je kunt helaas niet alles hebben wat je wilt, houd ik mezelf altijd maar voor.