Dag dames Ik heb vandaag positief getest voor ons tweede kindje (even hout vasthouden nog) en ben aan het nadenken hoe ik het dit keer wil aanpakken. Hoewel ik bij m’n zoontje een mooie zwangerschap gehad heb en een ok bevalling, zijn er toch dingen die ik anders wil en ik wil dit al van in het begin goed doorspreken met de vroedvrouw. Misschien kunnen jullie verhalen me nog wat ideeën geven, het is immers al 2 jaar geleden Waar ik alvast aan denk: - Bij m’n eerste zwangerschap heb ik gedaan wat ‘standaard’ is hier in België, naar de huisarts voor ene bloedtest en dan aangemeld bij het ziekenhuis voor prenatale zorg. Ik heb zo ongeveer elke controle een andere vroedvrouw gehad en bij m’n bevalling was niemand aanwezig die ik daarvoor al gezien had. Dat vond ik erg jammer. Dit keer wil ik me dus aanmelden bij een vroedvrouwen praktijk en wil ik de hele zs begeleiding van dezelfde persoon. - Ik wou graag thuis bevallen maar m’n man ziet dat niet zitten, zou uiteindelijk ook niet mogelijk geweest zijn omdat de kleine man ingeleid werd, maar ik wil toch eens nadenken of er andere, minder klinische manieren zijn op te bevallen. - Ik lag na de bevalling op een tweepersoonskamer, dat was de hel. Ik wil nu eigenlijk gewoon zo snel mogelijk naar huis, liefst de dag zelf al. Maar ik weet niet tot in hoeverre dat in België kan. - Ik wil nog meer mijn baby volgen, Jules sliep de eerste nachten niet en ik dus ook niet. Maar ik nam hem niet bij mij, want dat ‘mocht’ niet. Hetzelfde met borstvoeding, ik zat toen echt in m’n hoofd met het idee dat hij om de 3u moest drinken, en het voelde alsof we slecht bezig waren als hij sneller weer wou drinken. - ik wil echt genieten van mijn kraamtijd, het liefst gooi ik mijn matras in de woonkamer en geniet ik een week of langer alleen maar van mijn gezin. Ik voelde me vorige keer veel te veel alsof ik meteen vanalles moest. Mezelf opmaken, eten maken, schoonmaken, ... Ik lees graag over jullie ervaringen!
Ik wilde heel veel anders doen! Betere zwangerschap en meer genieten. Helaas niet gelukt dus complicatie’s en zorgen over de gezondheid van onze dochter. Ik wilde heel graag onze dochter vasthouden na de bevalling. Eerste was spoedkeizersnede en na 5 sec op mijn borst 2,5 niet gezien. Helaas was het nu een geplande keizersnede maar doordat mijn ruggenprik niet werkte ik veel pijn had en haar helemaal niet vast mocht houden. Ik wilde rust na de bevalling! Geen kraamvisite de eerste dag( opa’s en oma’s) En de rest na 3 weken. Dat is wel gelukt! Helaas ook 2,5 week plat op bed moeten liggen na de bevalling ook veel pijn gehad. Alles ging weer anders dan gehoopt al merkte ik wel dat ik er anders in stond. Hoop dat jou wensen wel lekker uit mogen komen en het gaat zoals je wilt. Fijne zwangerschap en gefeliciteerd
Daar kan je jammer genoeg zelf weinig aan bepalen natuurlijk... ik hoop dat ik deze keer niet overtijd ga en niet ingeleid hoef te worden, want dat zorgde voor een weeënstorm, maar daar beslist het beebje over Is het gelukt trouwens, na de 37 weken bevallen bij je vierde?
Ik wilde graag een kleinere verloskundigenpraktijk met max 2 verloskundigen. Bij de eerste had ik zulke niet betrokken verloskundigen. Ik hoopte minder misselijk te zijn de tweede keer. Helaas juist dubbel zo lang. Ik hoopte me minder zorgen te maken en meer te kunnen genieten, das helaas ook niet gelukt. Bij de 2de wel een top verloskundige gehad in een kleinschalige praktijk. Heel blij mee.
Je kan het toch wel wat beïnvloeden? Weeën remmers ofzo. Ik heb er niet veel verstand van. Maar dacht dat je er wel een klein beetje wat mee kon
Ja er zijn vast wel dingen die medisch gedaan kunnen worden, maar ik doelde eigenlijk eerder op zaken waar je wel zelf iets aan kan bepalen. Zaken waar je een beetje ‘spijt’ van hebt omdat je ze zelf in handen had.
Dat met die verloskundigen heb ik dus ook heel fel! Maar ik heb nu al een praktijk op het oog let twee vroedvrouwen die op het eerste zicht echt super zijn.
Ik zou graag borstvoeding geven, dat is bij Kleutermuis nogal mislukt. De vlos was ik heel tevreden over gelukkig. Ik zou ook graag willen dat Pappamuis wat langer verlof krijgt dan twee dagen want ik stond er vrij snel helemaal alleen voor.
Van mijn 2e zw heb ik nauwelijks genoten. Ook de kraamtijd vloog voorbij. Ik voelde me goed dus deed veel te veel in huis, en te weinig met de baby. Deze 3e zw en waarschijnlijk de laatste wil ik echt genieten van elk schopje in mijn buik en als ze eruit is ga ik alleen maar knuffelen!!!
-Ik heb sowieso gekozen al voor een andere verloskundige praktijk. -ik hoop straks na mijn bevalling niet weer met spoed naar de OK te moeten en enorm veel bloed te verliezen. -hoop weer dat het lukt om borstvoeding te geven. -wil meer gaan genieten van de kraam week en meer me rust pakken bij de eerste stond ik heel veel zelf te doen. -nog meer te gaan genieten van onze kleine meid omdat ik me nu besef door de eerste hoe snel de tijd gaat. Ze worden zo snel groot.
Ik wilde vooral dit keer mijn rust pakken in de kraamtijd en dat is gelukt. Bij de eerste kwamen de ouders ook elke dag. Dit keer niet en dat was heerlijk. We wilden echt rust. In mijn zwangerschap en bevalling niets anders gedaan. Was 2 x keizersnee. Al bestond nu wel de gentle sectio. Dat was heerlijk! Gelijk de kleine op m'n borst ipv 2 uur later.
Bij de vierde met 37.1 bevallen. De andere drie waren te vroeg. weeënremmers worden na 33 weken niet meer gegeven!
Ik wou ook alles beter doen bij mijn tweede maar dat is niet helemaal gelukt. Enkel bij de voeding wel. Bij mijn eerste zat ik onder de hormonen en het borstvoeding geven gaf me enorm veel stress. Ik heb het weken volgehouden maar toen ik overstapte op de fles had ik even een haleluja moment... Bij mijn dochter direct op de fles gegaan en voelde zo goed! Ik was echt minder gestresst. Maar dochter werd op een dinsdag geboren en weinig mensen konden ons komen opzoeken, iedereen die ik ken werkt voltijds. Dat vond ik wel erg. Ik heb namelijk graag veel bezoek in het ziekenhuis, anders is het maar saai. Ik ben tot vrijdag moeten blijven daar en we hebben maar de helft van de mensen gezien die gekomen waren bij mijn zoontje (in het weekend geboren). Ik wou vooral meer genieten van mijn kleine meid dan ik bij mijn zoontje gedaan heb. Ik had het gevoel dat ik dat met hem niet gedaan heb omdat ik altijd in de knoei zat met die borstvoeding en door onzekerheden om alles goed te zillen doen. Helaas kreeg meisje op 2 weken oud bronchiolitis en zaten we meer met haar in het ziekenhuis dan thuis de maanden erop... En kleine man vroeg ook veel aandacht dus baby-mama tijd is er niet veel geweest.
1 heel belangrijk punt: geen keizersende! Heb je zelf niet in de hand, maar hoop zo dat ik natuurlijk kan bevallen deze keer, dus geen stuitligging. 2e punt: meer genieten, vorige zwangerschap is een vreselijke onzekere periode aan vooraf gegaan (MMM) en ik leefde van echo tot echo en kon niet geloven dat ik echt mamma ging worden. Was steeds doodsbang dat er iets mis was... en toen was ze er, en ik totaal niet voorbereid... meer te genieten deze zwangerschap was de eerste maanden Wel wat moeilijk, want had net een miskraam achter de rug, maar sinds ik dagelijks haar voel trappelen gaat het echt goed. Heb zelf een onverwachte beslissing genomen, ik ga niet meer om de 4 weken naar de gynecoloog, maar,enkel de belangrijke echo's. Voor de restga ik naar de vroedvrouw, die me opvolgt, en me veel beter dingen uitlegt dan de gyneacoloog...
Dit heb ik precies ook gehad. Ik kon maar niet geloven dat ik een baby zou krijgen. Met als gevolg dat het echt heel lang heeft geduurd voordat ik een echte band met haar had
- Actiever zijn tijdens de zwangerschap (zal nu ook wel moeten met nog een kleine dreumes in huis). En dan dus hopelijk ook geen 20kg aankomen - Mogelijk thuis bevallen. Eerste bevalling ging goed, maar vrij snel voor een eerste (5 uur totaal) en vond de weg naar het zh met 8cm toch wel erg onrustig/storend... Ik ga thuis bevallen deze keer wel overwegen. Verder eigenlijk weinig... Voor na de bevalling is mijn voornemen om minder lang aan te kloten met borstvoeding. Lukt het niet ondanks dat ik alles heb geprobeerd wat er te proberen valt? Dan stop ik er mee. Vorige keer te lang doorgegaan en dat ging echt ten koste van m'n gezondheid.
Ik heb aan het eind van mijn eerste trimester een "birth class" op youtube gezien die ik erg de moeite waard vond. De verloskundige die de cursus gaf, zei iets wat me meteen raakte omdat het de waarheid is als een koe: In zwangerschap, bevalling en postpartum zijn er dingen waar je geen invloed op hebt, dingen waar je een beetje invloed op hebt en dingen waar je wel degelijk invloed op hebt. Met die wijze woorden in mijn achterhoofd heeft de "aanpak" van deze zwangerschap zich langzaam gevormd. Ik wilde graag minder stress tijdens de zwangerschap. Helaas heb ik slechts beperkte invloed op dingen die stress veroorzaken en zelfs mijn reactie daarop. Minder stress is dan ook niet wat er tot nu toe gebeurd is, deze zwangerschap gaat juist met meer stress gepaard dan de eerste, vanwege de 2 miskramen die aan deze zwangerschap vooraf gingen en een hoogst ongelukkige financiële situatie waar we in zitten door dubbel baanverlies. Helaas zijn dat dingen waar ik weinig tot geen invloed op heb. Daarom heb ik besloten om de focus te verleggen van "zo min mogelijk stress" naar "aandacht besteden aan psychische gezondheid". En dàt lukt behoorlijk goed. Ik heb een boek wat erg aansluit bij dit doel (Birthing from within) en ik heb mijn eerste bevalling en postpartum, de miskramen en het begin van deze zwangerschap voor een groot deel goed kunnen verwerken door me uit te drukken in het maken van "birth art". Heel therapeutisch en ook leuk om te doen. Mijn dochter van 5 en ik hebben allebei een schetsboek en zitten soms een halve middag naast elkaar te creëren. Een paar maanden geleden verraste ze mij door het maken van twee tekeningen die over mijn miskramen gingen. Heel confronterend en heel bijzonder. Een ander doel was zo laat mogelijk kreupel worden. Dus niet verhuizen, geen 7 uur per dag achter een bureau zitten en ook geen andere gekke fysieke dingen doen. Mijn eerste zwangerschap was ik aan het einde van mijn tweede trimester niet bepaald mobiel meer omdat ik de leiding had gehad over onze verhuizing met 25 weken, compleet met veel bukken en dozen inpakken. Ook had ik een kantoorbaan en 7 uur per dag op mijn kont zitten was erg zwaar voor mijn lichaam. Dit keer geen verhuizing en geen kantoorbaan. Ik ben nu 32½ week zwanger en nog steeds aardig mobiel. Natuurlijk hoop ik dat deze bevalling beter gaat dan mijn eerste (lang verhaal) maar mijn invloed op dat verhaal is beperkt. Ik kan alleen, net als de vorige keer, goede randvoorwaarden scheppen, en dan loslaten en gaan. Een vriendin die doula is, is weliswaar niet aanwezig bij de bevalling, maar is wel op de achtergrond beschikbaar, heeft de sleutels, kan eventueel rijden, weet waar het autostoeltje staat etc. En ook postpartum zal zij een handje toesteken zodat ik niet moet werken en zwoegen en zwaar moet tillen zoals vorige keer, wat de omstandigheden verder ook zijn. Ik woon in Canada, geen kraamzorg hier, en man was toen zo getraumatiseerd door de bevalling dat ik maanden lang maar beperkt op hem heb kunnen rekenen. We vinden het dus verstandig om een extra volwassene achter de hand te hebben. Wat mijn man betreft, we hebben kalmeringstabletten in huis die hij eventueel kan nemen tijdens de bevalling en/of daarna als dat nodig is. Verder hebben we met verschillende vrienden gesproken en hun op de hoogte gesteld van hoe we de eerste bevalling en postpartum hebben ervaren. Ook de verloskundigen zijn op de hoogte en houden er zoveel mogelijk rekening mee. We hopen dat deze openheid voorkomt dat we in een negatieve spiraal terecht komen mocht er weer iets gebeuren waardoor we getraumatiseerd raken. En natuurlijk is er ook een aanzienlijke kans dat alles gewoon goed gaat. Zo zijn er meer dingen, maar dit zijn toch wel de hoofdthema's op het moment. Het voelt voor mij goed om er op deze manier mee bezig te zijn.