Wel of niet voor een 'tweede' kindje gaan

Je hebt in jouw verhaal meerdere factoren om rekening mee te houden:
- jouw wens voor een tweede kindje
- de risico's mbt een volgende zwangerschap voor jou en het kindje
- de wens van je man
- jouw wens voor een broertje of zusje

Nou laten we voorop stellen dat je je dochter niks tekort doet als er geen broertje of zusje komt. In mijn ogen in ieder geval geen reden om voor een tweede kindje te gaan. Een kindje moet gewenst zijn 'om zichzelf', dus.. in hoeverre heb jij nog die wens voor een kind? En dan is belangrijk, wat wil je man?
Als dat allemaal op 'groen' staat, dan krijg je de afweging: is het medisch verantwoord, is het het risico waard?
Ik weet niet wat die redenen bij jullie zijn, dus daar kan ik niet over oordelen. Maar dit zou mijn volgorde zijn van onderzoeken in hoe sterk mijn tweede kinderwens is en of het haalbaar is.

Heel veel succes met je zoektocht hierin.

 

Ik vind dat @Eppo82 het op zich goed heeft verwoord. Alleen zou ik beginnen met de vraag waar zij mee eindigt. Als het namelijk niet medisch verantwoord is waarom zou je je dan nog druk maken om de andere vragen. Lijkt mij juist heel lastig als je na goed overleg op de andere 3 ja antwoordt en dat het dan op het medische stuk loopt.

 

Ja ik heb het wel bewust zo opgeschreven, indien je bijv naar de gyn moet om duidelijkheid te krijgen over de medische risico's. Als die al duidelijk zijn dan is het misschien een ander verhaal

 

Hier hetzelfde dilemma...
De wens is er maar nog niet op korte termijn maar wel zit ik er al over in.
Ik vind dat het wel medisch verantwoord zou moeten zijn, zou de gynaecoloog het me afraden of zitten er te veel haken en ogen aan vast zou ik denk ik niet gaan voor een tweede. Achteraf gezien zou ik niet willen als het fout gaat om wat voor reden dan ook met had ik maar....
Ik snap ook dat je een broertje of zusje leuk zou vinden voor je dochtertje. Ik kom zelf ook uit een groot gezin en heb het altijd fijn gevonden om een broer of zus te hebben en stel dat als wij er niet meer zijn is ze alleen...
Maar stel dat je toch de keuze maakt voor een tweede en het is niet goed blijf je ook je leven lang met verdriet rondlopen die je dan bespaard was gebleven.
Ik zou je eerst adviseren een goed gesprek aan ge gaan met de gynaecoloog en daarop je keuze te maken.
En ook niet onbelangrijk gevoel en verstand moeten op een lijn liggen... pas dan kan je echt een weloverwogen keuze maken en er vrede mee hebben.
Sterkte....

 

@Illosa in jouw situatie zou ik zeker de onzekerheid en stress niet opzoeken die het met zich meebrengt...
Ik denk dat je liever je verstand moet volgen en geen risico moet nemen hoe moeilijk de keuze ook zal zijn.
Zoals ik eerder zei.. niet dat je achteraf zegt had ik maar en met veel verdriet rondloopt waarmee je nu al om moet gaan met hetgeen wat je in je verleden hebt meegemaakt.
Veel sterkte!

 

Wat verdrietig dat je een tweeling bent verloren en twee miskramen gehad heb. Ik zou persoonlijk met de gynaecoloog gaan praten.

Ik zelf heb ik een soortgelijke situatie gezeten. Ons zoontje is met 32 weken geboren daar naast ben ik zelf hartpatiënt en heb ik hypo's.


Echter volgens Cardioloog endocrinoloog en Gynaecoloog kunnen wij gewoon voor een tweede kindje gaan. Natuurlijk hebben we veel dingen afgewogen tegen elkaar.en dan nog de mening van anderen mensen die ze graag verkondigen want ooh waarom zouden we nog een keer risico's nemen omdat we een tweede kindje willen proberen te krijgen.

Mijn proffesor cardioloog zeg altijd. Zorg dat je later geen spijt heb omdat je door angst geleid bent.

 

Wat vreselijk dat jullie je tweeling verloren hebben. Dan ook nog twee miskramen, wat een verdriet. Ik kan me voorstellen dat dat er behoorlijk in hakt.

Is er een reden voor gevonden dat dit gebeurd is bij jullie? Ik bedoel, zou je met een volgende zwangerschap ook weer een groter risico lopen dat je een miskraam krijgt, of dat je kindje later in de zwangerschap of na de geboorte komt te overlijden?

Dat lijkt me wel een belangrijke factor in deze overweging. Als dat risico niet groter is, of slechts lichtelijk verhoogd, dan is het misschien mogelijk om een keuze te maken gebaseerd op het heden en de toekomst. Misschien kunnen jullie het verleden achter jullie te laten. De meeste zwangerschappen eindigen immers wel goed.

Alle andere redenen zoals dat het voor jullie kind fijn zou zijn etc. is eigenlijk niet echt belangrijk. Het gaat om de wens die uit liefde komt, de wens voor nog een kindje. Ik begrijp dat jouw man niet meer durft, het is natuurlijk niet niks allemaal, maar angst is een slechte raadgever. Als de wens groot is, denk ik dat jullie dit echt verder moeten onderzoeken. Als jullie het toch gaan doen, er is begeleiding en ondersteuning mogelijk.

 

Ik bedoelde niet dat jullie het verleden zomaar even achter jullie kunnen laten. Sorry dat het zo overkwam, ik bedoel alleen dat het misschien mogelijk is om het een minder grote rol te laten spelen in de keuze. Het blijft natuurlijk een onderdeel van jullie, het verleden, het verdriet, maar ook jullie kindjes.

De (bij gebrek aan een beter woord) pech die jullie gehad hebben, heeft geen aanwijsbare oorzaak. De kans op een gezonde zwangerschap is voor jullie even groot als voor andere mensen. De kans dat jullie het zelfde moeten ondergaan is extreem klein. Misschien hebben jullie nog meer tijd nodig om alles te verwerken, voordat jullie voor nog een kindje kunnen gaan. Het is in ieder geval fijn als het bespreekbaar is.

Ik hoop dat jullie eruit komen. Heel veel sterkte en liefde.