Hoi dames, zoals de titel al zegt, zal ik werken (vanuit huis) en zal mijn man de grootste zorg op zich nemen. Ik werk nu nog halve dagen, maar uiteindelijk ga ik naar een fulltime baan. Ik dacht vooraf heel stoer dat ik dat wel zou kunnen, maar het blijkt wel echt lastig te zijn voor mij, gevoelsmatig. Zijn er meer dames die in deze situatie zitten? Hoe ga je daar mee om? Hoe verloopt het qua eenkennigheid? Hebben jullie tips om het voor mij wat makkelijker te maken? Thanks alvast
Onze kids weten niet beter Mijn partner is al thuis sinds de oudste is geboren, zij wordt binnenkort alweer 9 jaar. Qua eenkennigheid hoegenaamd geen problemen gehad. Ze waren eerder eenkennig tegen andere familieleden, niet zozeer tegen één van ons beiden. Ik heb er niet echt problemen mee gehad als moeder zijnde. Ik moet er wel bij zeggen dat ik buitenshuis werkte, dus dan krijg je ook minder mee wanneer je kleintje bijv een huilbui heeft. Waak ervoor dat je op je werkdagen je ook echt afzijdig houdt en je je eigenlijk niet bemoeit met hoe je partner `het` doet. Wanneer ik thuis werkte, zat ik in de slaapkamer met de deur dicht. Na twee drie keer wisten de meiden ook prima, `deur dicht, mama werkt`. In het begin was het dan natuurlijk nog wel eens `mama....` maar het standaard antwoord was `nee, mama is aan het werk, wanneer mama op kantoor is kan je haar ook niets vragen, nu dus ook niet`
Over de eenkennigheid zou ik me absoluut geen zorgen maken! Hier de eerste maanden thuis geweest. Net voor zijn 1e verjaardag weer begonnen met werken voor 3 dagen. Mijn vriend is heel veel aan het werk, gemiddeld wel 60pw en toch.... is het papa voor en papa na... zodra papa thuis is besta ik gewoon niet... daar zou ik me dus absoluut geen zorgen over maken. Daarnaast ga je vanuit huis werken, ik neem dus aan de je je pauzes zelf kunt plannen, als je die nou gewoon zet op de momenten dat je kindje wakker is, dan zie je hem/haar tussendoor. Succes!
Mijn man is de 1e vijf jaar thuis geweest bij onze zoon. En eenkennigheid hebben we niet gehad. Ondanks dat papa altijd thuis was, is het meer een mama's kind Als je thuis aan het werk bent, bemoei je dan niet met hoe papa het regelt. Jij bent aan het werk. Vaders doen het vaak anders dan mama's, maar anders is niet fout.
Bedankt voor jullie reacties, heel fijn om te lezen dat het wel meevalt @Hopmarjanneke en @G89 een vraag uit nieuwsgierigheid, hoe reageerde de buitenwereld op deze verdeling bij jullie thuis? Waren er toch ook vooroordelen of was het de normaalste zaak van de wereld? Bij ons vooralsnog het laatste
Ach wij hebben het altijd al wat anders als anders gedaan, dus was het inderdaad de normaalste zaak van de wereld voor familie en vrienden. Al moet ik wel zeggen dat ze er hier in Duitsland wel iets anders tegen aan kijken. Hier is het toch nog meer gewoon dat de moeder een aantal jaren thuisblijft (Ouderschapsverlof is een jaar betaald, betaling kan je evt uitsmeren over 2 jaar, en het derde jaar is sowieso onbetaald) Maar ach, die gekke Hollanders ..... is dan de gedachtegang en daarmee wordt het gewoon geaccepteerd
5 maanden na de geboorte van onze middelste (inmiddels 3 jaar) ben ik 4 dagen per week gaan werken, buitenshuis. Mijn man was toen thuis, hij werkte wel (als zelfstandige), maar veel minder uren. Hij deed dus alles thuis. Ik vond dit een prima regeling. Inmiddels werkt hij terug fulltime buitenshuis, ik nog altijd 4 dagen maar 2 dagen daarvan thuis, en ik vind het nu een pak zwaarder. Natuurlijk ook omdat we inmiddels een derde kindje erbij hebben, maar ook gevoelsmatig. Omdat ik gewoon meer uren thuis ben, wil ik ook dat thuis alles in orde is. Dat perfectionistische loslaten is nogal een ding.