Mijn tweede bevalling is een soort halve ongeplande freebirth geweest. Mijn vliezen braken toen ik mijn zoontje op bed legde voor zijn middagslaapje. Ik wilde thuis bevallen dus we zijn het bad op gaan zetten. Toen hebben we de vk gebeld, die zou langskomen. Een uur na het breken van de vliezen ging ik in bad, kreeg ik persdrang en kwam de vk binnen. Ze is op de bank gaan zitten en heeft geen woord gezegd. Na tien minuten had ze door dat ik NIET doorhad dat ik echt al persdrang had en zei ze: misschien kan je voorzichtig proberen mee te persen als je die drang weer voelt? Bij de volgende wee heb ik geperst, zij vanaf de bank foto's gemaakt en is mijn dochter (van 4+kg) in een pers geboren. Ze heeft geen ontsluiting gecheckt, geen harttonen geluisterd, enkel gezegd: joh je mag persen als je wil. En eerlijk is eerlijk als ze er niet was geweest was binnen vijf minuten dat kwartje ook wel gevallen bij mij. Ik vond het zaaaaaaalig zo zonder welke bemoeienis dan ook! Voor de derde was ik dus van plan om wel onder controle te zijn tijdens de zwangerschap maar om als alles er goed uit zou zien en ik me goed zou voelen voorbereid (newborn ehbo etc.) niet te bellen als ik weeen kreeg. Het bleek een tweeling te zijn en dingen zijn anders gelopen, maar mocht er ooit op de een of andere manier nog eens een vijfde kindje komen dan is freebirthen misschien best een optie voor ons. Al is het maar uit tijdsoverweging. Mijn tweede is dus in een uurtje geboren en mijn tweeling in 45 minuten. Ik denk dat een vijfde er is voor er uberhaupt iemand bij kán zijn