Hee dames, Moet even van me afschrijven hoor. Ik word zo tureluurs van mijn zoontje! Hij is nu al weken zo ontzettend jammerig! Huilt om alles. Vreselijk. Ik heb geen idee wat er aan de hand kan zijn. Ik weet dat hij heel erg gefrustreerd is, omdat hij nog niet kan praten. We zijn hiermee bezig dmv het audiocentrum. Hij is, naar verwachting, eind juni aan de beurt voor een vervolgonderzoek. Als hij iets niet duidelijk kan maken, wordt hij ontzettend boos en smijt met spullen of gooit zichzelf op de grond. Alleen nu is hij ook continu aan het jammeren en huilen om andere dingen. Als hij midden in zijn spel zit, als hij iets niet mag, noem het maar op! Ik word er echt gek van en ben blij als ik mijn werk ben... We zijn er achter gekomen dat hij hooikoorts heeft en daar heeft hij nu medicijnen voor. We hebben gedacht aan kiezen die doorkomen, maar ik kan niets in zijn mond ontdekken. Wil hem ook niet zomaar PCM geven... Afgelopen vrijdag is hij voor het eerst naar de Psz geweest. Toen ik wegging was hij in blinde paniek. Een uurtje later heb ik gebeld hoe het ging en de leidster vertelde me dat hij sliep! Hij was zo moe geweest van het huilen dat hij bij de deur was gaan slapen. Ik wilde hem niet direct ophalen, dus de leidster heeft hem voorzichtig wakker gemaakt en hem wat te drinken gegeven. De andere kinderen gingen buiten spelen, maar mijn zoontje wilde liever binnen alleen spelen. Dit ging verder goed. Toen ik hem ophaalde, wilde hij eerst niet mee naar huis toe. Dus opzich een goed teken. Ik vind dit alles ook niet raar: hij is geen andere kinderen gewend en hij kan moeilijk met drukte omgaan. Ik ben er nog niet uit of dit gewenning is, maar dat gaan we wel merken als hij wat vaker op de psz is geweest. Hoort al dat huilen bij zijn leeftijd? Of kan er iets anders aan de hand zijn..ik weet het even niet meer.
Helaas herkenbaar. Mijn zoon is in februari 2 geworden. Heeft altijd al veel gehuild. Het is dramatisch. En dan overdrijf ik niet. Ik heb laatst filmpjes laten zien aan kennissen en zelfs die schrokken er van. Als hij 5 minuten zonder janken kan spelen is het veel. Ik ben op! Bijzonder genoeg gaat het op de crèche goed, daar huilt hij nauwelijks. Medisch is alles uitgesloten, huisarts gaf aan dat het echt gedragsmatig is. Hij praat ook bog nauwelijks, maar begrijpt alles. En wil van alles maar kan het onvoldoende duidelijk maken. Wij zijn sinds een paar weken begonnen met structureel op de gang zetten als hij buitensporig krijst. En dit lijkt te werken. Hij koelt dan even af en komt weer rustig binnen zodat hij makkelijker duidelijk kan maken wat hij wil (overigens 9 van de 10 keer is hetgeen wat hij wil getild worden of oo schoot zitten en dat kan niet altijd). Heb helaas niet dé tip voor je, maar wel een hele grote hart onder de riem want Get is slopend!
. Iedereen kan zeggen herkenbaar of hoort erbij maar ik voel je onzekerheid. Als je echt twijfels hebt over zijn gedrag vraag een doorverwijzing naar het cjg. Daar kunnen ze echt onderzoek doen naar zijn gedrag...
Onze dochter kon op die leeftijd al een klein beetje praten, maar toch had ze soms van die vreselijk jank-buien. Na een tijdje heb ik haar een paar keer in de hoek gezet en gezegd dat ze naar mij mocht komen als het over was. Na een minuutje vroeg ik dan of het al over was en dat herhaalde ik net zo lang tot het over was daarna altijd stevig knuffelen en dan was het allemaal weer goed. Moet ik wel zeggen dat er heel duidelijk niets medisch aan de hand was, maar gewoon ‘drammen’.
Het past wel bij de leeftijd maar het werd hier wel veel erger als ze niet voldoende had gegeten of geslapen. Misschien kun je daar nog wat mee; elke 2/3 uur een hapje eten en een keer een middagslaapje als hij dat niet meer standaard doet.
Eten zou kunnen. Hij is altijd al een hongerig kind geweest en aangezien hij nog niet kan zeggen dat hij honger heeft... Slapen doet hij nog veel. Hij slaapt in de middag nog zo’n 2,5 a 3 uur. Mensen om me heen zeggen: gaat vanzelf wel over, maaaaar zij zitten er niet (bijna) elke dag in. Ik probeer het jammeren echt de kop in te drukken. Als ik er iets van zeg, stopt hij wel. Alleen binnen een kwartier gaat hij weer. Word er echt moe van. Op de gang zetten zou kunnen, maar is echt mijn laatste redmiddel. Zeker nu ook de verlatingsangst komt kijken en dat hij moet wennen op de psz, zet ik hem liever niet op de gang. Dank voor jullie lieve woorden!
Hier is het 9 vd 10 keer honger of vermoeidheid. Of in ieder geval is het dan een stuk erger. Dus ik geef altijd wat te eten in zo’n geval. (Als ik erachter kom wat ie op dat moment wil) maar gelukkig praat hij goed dus kan prima vertellen wat hij dan wil eten. Als het echt erg is geef ik hem eerst een fruitzakje, dat gaat tenminste snel.
Hier is het ook zo helaas. Verschrikkelijk is het. Hij krijgt woensdag buisjes en zijn neusamandelen gaan eruit, ben benieuwd of dat helpt. Hier is hij niet echt ziek maar bij de dokter zagen ze toch elke keer een rood oortje, t lijkt dat hij eigenlijk constant net tegen een oorontsteking aan zit en misschien daar dus wel altijd last van heeft. Fingers crossed. Zijn de medisch voor de hand liggende oorzaken bij jullie uitgesloten (oren, keel, buik etc)?
Mijn zoontje is bijna 2 en doet dit nu sinds een paar weken ook terwijl hij wel kan praten. Ik moet echt opletten dat inmijn geduld niet verlies.. Dat gejank terwijl hij het gewoon kan zeggen.. En dan echt overal om.. Geen tips maar ik snap dat het vermoeiend is..
Onze oudste heeft hier ook een handje van. Vooral in de leeftijd die jij omschrijft maar nu weer een periode (3,5 is hij) Hij kan nu goed praten dus nu vraag ik hem altijd waarom hij nou meteen gaat huilen, aangezien hij ook kam praten. Maar daar komt altijd een ik weet het niet antwoord op. Hij doet het voornamelijk als iets niet gaat zoals hij wil of verwacht. Het helpt hier dan ook om hem mee te nemen in de situatie. Ik denk zelf dat het deel leeftijd is maar ook karakter want hij was vanaf z’n geboorte al huilbaby. Mijn jongste doet het helemaal niet bijvoorbeeld. Het gekke is dat hij bij anderen, opvang of ouders het veel minder doet. Vervelend is her wel. Zeker als mijn lontje kort is word ik er tureluurs van! Ik denk dat je, zoals je omschrijft, al goed bezig bent. Geef het tijd maar maak het ook bespreekbaar als het nuet verbeterd. Hoe staat je partner erin?
De afgelopen weken ben ik al een paar keer naar de huisarts geweest. Hij was namelijk ook in twee dagen tijd heel hard op zijn hoofd gevallen. Hij is onderzocht op de eerste hulp, maar er was (gelukkig) niets te vinden. De huisarts had op dat moment ook zijn oren nagekeken en zag alleen in zijn linkeroor een prop. Op dat moment heb ik nergens naar gevraagd (stom), want was meer met zijn hoofd bezig. Deze week maar eens bellen wat ze daar aan gaan doen, omdat hij ook nog niet praat kan een propje hem ook in de weg zitten. Op de eerste hulp is ook zijn buik nagekeken, maar was niets aan de hand. Het begint erop te lijken dat hij jammerig is, wanneer hij honger heeft. In de middag kan ik dit verklaren. Ik kan het alleen in de ochtend niet verklaren. Hij heeft dan net gegeten en tijdens het spelen is hij zo jammerig (drammerig) als maar kan. Heel vermoeiend, aangezien ik geen ochtendmens ben...
Mijn man zegt dat we het de kop moeten indrukken, omdat zoonlief in de gaten krijgt dat hij zo (misschien) zijn zin krijgt. Ik ben het deels met hem eens. Ik kan echt wel zien wanneer hij zijn zin wil krijgen. Alleen gebeurt het huilen ook uit het niets tijdens het spelen. Hij is dan bijvoorbeeld bezig met een auto en uit het niets wordt hij boos en smijt hij alles aan de kant en komt dan bij mij huilen. Vandaag gaat het erg goed. We zijn even op pad geweest en vanmiddag heeft hij in het zwembadje gespeeld. Nu zit hij te knabbelen op wat druiven en hoor ik hem niet. Soms zou het zooooo fijn zijn als ik er een gebruiksaanwijzing bij had gekregen haha
Met die leeftijd hadden we ook graag een gebruiksaanwijzing gewild van onze zoon. Ondanks onze uk al optijd dingen kon duidelijk maken was hij snel gefrustreerd en is een sprong ook nog op die leeftijd aanwezig. Waarschijnlijk gaat hij een ontwikkeling door en is de frustratie hoog. Toen onze uk jonger was en zich nog niet zo goed kon uiten gebruikte we wat simpele gebaren zoals eten, drinken , klaar. Verder geven we nog steeds aan wat zijn gevoel is en als hij echt vervelend is ook ons gevoel. De trap gebruiken bij dit zou ik doen als afkoelen en niet als straf. Wanneer je rustig bent kom maar terug. Bij echt dingen als slaan, expres kapot maken gebruikte we wel de trap als straf. Onze uk is heel gevoelig, leergierig, en kletst de oren van je hoofd. Toen hij net geboren was had hij verborgen reflux (hij sliep of huilde) elke sprong was drama voor weken. Vanaf 3 jaar wat eenvoudiger maar moet bekennen dat ik blij ben dat hij nu maar school kan. Zelf ook even tijd om op te laden.