@maliro en @Zoe123 Dit heb ik van meerdere mensen gehoord die in het vak zitten. Ze vertelden mij dat als overduidelijk is dat een kind op zo’n jonge leeftijd autisme heeft dan wordt de diagnose gegeven maar dit zou een uitzondering op de regel zijn en pas van vanaf 7 jaar officieel gegeven worden omdat kinderen nog volop in ontwikkeling zitten. Misschien dat het per organisatie verschillend is wanneer ze een diagnose officieel geven bij jonge kinderen, dat weet ik niet. @Zoe123 ik begrijp dat je het fijn vind dat je een diagnose hebt gekregen voor je kind zodat hij en jullie de juiste hulp voor hem krijgen. Dit is de reden waarom ik in mijn vorige bericht schreef dat het soms niet helpend is, niet altijd dus omdat ik ook zeker weet dat het juist ook heel helpend kan zijn.
Kinderen van deze leeftijd kan men vaak nog niet diagnosticeren. De kinderen krijgen dan vaak een tijdelijke diagnose of zijn niet testbaar. En dat de kinderen niet testbaar zijn is niet raar. Er wordt verwacht dat zij opdrachtjes gaan uitvoeren in een vreemde omgeving met een niet bekend persoon. Tja, dat is niet bevoordelijk. Soms is het overduidelijk en dan kan het zijn dat een kind al op jonge leeftijd een diagnose krijgt. Daarbij vertonen jonge kinderen met een spraak - taalachterstand vaak autistische kenmerken. Ik werk op een dagbehandelingsgroep in de leeftijd van 2,5 tot 5 jaar en bij mij op de groep worden regelmatig kinderen geplaatst die dezelfde gedragingen vertonen, zoals jij die beschrijft.
Mijn zoontje had voor zijn 3e jaar de diagnose autisme. Maar wat ik lees uit jouw verhaal, hoeft dat niet meteen op autisme te duiden. Mijn zoontje was veel extremer in zijn gedrag. Mijn jongste zoontje is een heel ander kind, bij hem ben ik absoluut niet bang dat hij autisme heeft. Maar hij zet ook auto's in rijtjes (wel op een andere manier dan zijn broer, maar ik kan het vergelijken). Met andere kinderen spelen doen ze inderdaad pas op latere leeftijd. Ik zou het gewoon nog even afwachten. En in je achterhoofd houden dat je hem altijd kunt laten testen als je twijfelt in de toekomst.
Ik heb niet alles gelezen dus wellicht mis ik iets. Maar ik herken wel veel van je zoontje. Ik denk absoluut niet dat mijn zoon autisme heeft maar hij is in sommige dingen wel wat anders dan gemiddeld denk ik. Hier is taal heel sterk . Maar op een rijtje zetten van speelgoed is heel herkenbaar. Of op een bepaalde manier die voor hen logisch is. Ook vindt hij andere kindjes niet interessant. 1 op 1 met een "vriendje" gaat prima maar vreemde kindjes vindt hij niks. Hij vraagt als we naar de speeltuin gaan, of de andere kindjes dan weg gaan.... Ook kan hij volledig op gaan in iets en de rest vd wereld volledig vergeten. Ik zou me ook afvragen wat je doet met nu een diagnose. Je stopt hem dan eigenlijk in een hokje, voor zoals ik het lees, de peuterzaal juf. Als hij autisme heeft, heeft hij dat over een paar jaar ook. Voor nu loopt hij wacht achter in spraak en taal en daar ben je nu met hem aan t werken. Ik denk dat een diagnose niet veel meer gaat bieden. Maar snap best je zorgen en dat is heel vervelend! Je moedergevoel moet je niet negeren, ik zou het alleen nog even aankijken denk ik in jouw plaats.
Voor nu leg ik het gedram van de leidster maar even naast me neer. Bovendien heb ik me ingelezen in autisme en is er zoveel variatie in verschijningsvormen dat er weinig zinnigs over te zeggen is - tenzij er inderdaad sprake is van een zwaar geval. Zoon gaat wel qua taal ineens vooruit. Zinnetjes van twee woorden zijn het niet, maar er komen steeds meer woordjes bij en hij kletst ineens (onverstaanbaar, maar eerder was hij vooral stil en hij is nu op z’n eigen manier dingen aan het benoemen). Verder is hij ons meer aan het betrekken in zijn spel, dus ik heb goeie hoop. Hij moet ergens de komende maanden weer naar het audiologisch centrum. Dan doen ze ook een psychologische test, dus ik ben benieuwd of daar iets uitkomt, en of zij het verschil ook zien.