Juni 2009 ben ik gestopt met de pil... hopend om zwanger te raken in dat jaar... Toen dat niet lukte riep ik: 2010 wordt ons jaar! Niets was minder waar... 2010 werd ons jaar helemaal niet... teleurstelling op teleurstelling kregen we te verwerken, clomid die niet aan sloeg, dan maar hoger doseren, pregnyl die niet werkte waardoor onze 1e en enigste IUI poging gedoemd was te mislukken, en als klap op de vuurpijl hield ik een flinke cycste aan die IUI poging over waar ik 2 weken later aan geopererrd moest worden met spoed omdat hij om zijn as gedraaid was en de bloed toe en afvoer naar mn eierstok af sloot.... man wat deed dat pijn. Na de operatie over gestapt naar een ander ziekenhuis, onderzoeken opnieuw gedaan.. Uitslagen: ik ben kern gezond alleen lange cyclussen, mijn man heeft genoeg zwemmers (VCM 66, hij kwam van 3 vandaan) allen 95% antistoffen. We werden naar huis gestuurd om het nog maar even zelf te proberen, we hadden immers pas 6 echte kansen gehad volgens de gyn en al die andere maanden mogen we niet mee rekenen... Maar dat zijn wel maanden dat wij hoopte, droomde en geloofden een kans te hebben... Nu, eind 2010, nog steeds niet zwanger... Ik weet dat er meiden nog veel langer bezig zijn dan ons, dat we misschien helemaal niet moeten klagen maar goed... Ik klaag wel, ik ben het wachten zat! Hopelijk wordt 2011 ons jaar wel... ik durf het haast niet te zeggen. Mijn zus is in de tijd dat wij bezig zijn nu al zwanger van haar 2e wondertje, in juni 2011 is zij uitgerekend. Ik ben zo bang dat wij dan vrolijk en gezellig op kraamvisite moeten en dan zelf nog niet beloond zijn voor ons wachten... Zijn er nog meer meiden die dit zo voelen en dit herkennen?
Herkenning JA, ik voel precies het zelfde. Een gevoel van overmacht... Je wilt wel blij zijn, maar het doet ook zo'n pijn. Wachten is heel heel erg moeilijk, vooral als je het heel graag wil. Ik ben gestopt met de pil in 2007. Wij dachten dus ook dat 2007, 2008, 2009 en 2010 ons jaar zou worden... Maar het tegendeel is waar. 2007 was het jaar van een goede vriendin en buur(t)vrouw. 2008 was het jaar van de buurvrouw en een kennis. 2009 was het jaar van mijn lieve collega en 2 buur(t)vrouwen. 2010 is het jaar van mijn schoonzusje en 3 kennissen. en 2011.... Durf het bijna niet te zeggen, maar zou het dan eindelijk ons jaar zijn?????..... Ondanks alles houden we hoop!!
Voel me je mee meid! Ook wij denken elk jaar weer: dit jaar gaat her worden! En ook wij gaan 'kaal' 2011 in. Maar hoop doet leven! Probeer in de overtuiging te staan dat het gaat lukken! Alleen dan kun je verder. Ik hoop op een mooi wondertje voor ons beiden in 2011!
ik moet me jammer genoeg hier ook melden, 2009 MISKRAAM NA 14 WEKEN 2010 BUITENBAARMOEDELIJKE 8 IUI'S EN 1 IVF VERDER 2011 GA DIT ONS JAAR WORDEN HOOP MOETEN WE HEBBEN MAAR IS ZO MOEILIJK
Heel herkenbaar meid! Je staat hierin echt niet alleen...schrale troost misschien... Ik schreef pas nog dit in mijn eigen topic: In december 2006 zeiden wij tegen elkaar 'volgend jaar kerst zijn we zwanger!' December 2007 was nog steeds hoopvol. Onze wens voor 2008: eindelijk zwanger! December 2008 werd het al moeilijker om nog hoop te hebben. Hoopvol en lichtelijk bang vroegen we ons af of 2009 dan wel een vruchtbaar jaar zou worden. In december 2009 wilde ik onze kinderwens niet eens meer uitspreken. Zou het ooit gebeuren? Nu is het bijna december 2010 en ik hoop zoooo dat ik nu eindelijk geen rauw vlees mag eten met kerst en geen champagne mag drinken op 31 december. Dat ik zwanger mijn 25ste verjaardag mag vieren de 19e. Heel veel sterkte in deze grote oneerlijkheid
Hier ook het gevoel inderdaad. In sept 2007 gestopt met de pil. Had verwacht in 2008 wel een kindje in mijn armen te kunnen houden. Nichtje van man werd zwanger begin 2008. Schoonzusje zwanger eind 2008. Net toen wij naar de huisarts wilde en het zouden vertellen aan de familie (letterlijk dezelfde avond dat we hadden bedacht het te gaan vertellen aan schoonfamilie). Toen hadden we zoiets van 2009 moet lukken volgens de uroloog. Was op te lossen met medicijnen. Misschien 2020 met iui. En helaas wordt het 2011 met ivf. En elk jaar hoop ik weer op ons klein wondertje.
Heel herkenbaar. December 2005 gestopt met de pil...Dit wordt onze 6e kerst,inmiddels durf ik het al bijna niet meer te hopen..
Aan de ene kant fijn te lezen dat ik niet alleen sta in dit gevoel... aan de andere kant zo jammer en verdrietig dat dit zo veel stellen teft... Ik hoop dat voor ons allen 2011 een mooi jaar gaat worden, met eindelijk een blijvende 2e streep.
Dit stukje had ik zelf kunnen schrijven, ook vanaf dec 2008 bezig en nog nooit zwanger geweest, 7 mislukte IUI's, 1 mislukte IVF en 1 afgebroken IVF verder. Ik kan de mensen die in al deze tijd wel zwanger zijn geworden en een kindje hebben gekregen (of 2) niet meer op 6(!) handen tellen, op dit moment alleen al zijn er meer dan 10 mensen in onze dichte omgeving in verwachting of net bevallen. Maar het meest zie ik nog op tegen 2011, want dan verwacht ik dat mijn twee beste vriendinnen met blij nieuws komen, aangezien ze beiden gestopt zijn met de pil.....zucht! Ik hoop maar dat het ons ook ooit gegund is....
@Tessie: ow meis wat naar om te lezen Ik leef met je mee... in mijn omgeving ook heeeel veel zwangeren, bevallen vrienden/famillie en zoals mijn zus alweer van de 2e zwanger Je gunt het iedereen natuurlijk, maar je gunt het jezelf ook zo...
Nog een paar dagen en dan zitten we alweer in 2011... wat gaat de tijd toch weer hard zeg... December vind ik altijd een moeilijke maand, zo veel verschillende gevoelens! Blij, bos, verdrietig en gelukkig... om gek van te worden al die verschillende emoties die de revue passeren. Ik ga niet zeggen : 2011 word mijn jaar.... domweg omdat ik dit niet met zekerheid kan zeggen... niemand kan mij de garantie geven dat mijn man en ik in 2011 in verwachting zullen raken van een wondertje. En als er 1 ding is waarvan ik heb geleerd van december 2009 is om jezelf te beschermen voor dit soort uitspraken. Mijn vriendinnen en een paar collega's leven erg mee... erg lief allemaal maar die goedbedoelde opmerkingen kunnen soms ook zo'n pijn doen. Ik weet dat ze het goed bedoellen en dat ze ook hopen voor mij op een klein wondertje, maar toch, die opmerkingen van: "laat het los en je zult zien dat het snel raak is" zijn niet prettig om te horen. Zwanger worden laat zich niet plannen, je neemt geen kinderen zoals zoveel "onwetende" mensen zeggen... Het leven is onvoorspelbaar, niets staat vast, niets kan je helemaal zeker van te voren weten... helemaal niets, ookal zou het soms wel erg prettig zijn en een hoop angsten bij je weg kunnen halen! Maar goed, we weten het niet... Zoals mijn man zeg: iedere maand is een maand dichter bij die positieve test, alleen hoelang het nog gaat duren isnog onbekend. Ookal heb ik zelf hier ookwel weer bij, ik weet helemaal niet of het uberhaupt wel gaat lukken... er zijn ook zat stellen die onbegrepen onvruchtbaar zijn en ook ongewenst kinderloos zijn omdat niets helpt... Ik probeer hoop te blijven houden Wie weet wordt 2011 ons jaar, niemand zal het weten. Het enigste wat wij zelf kunnen doen is positief proberen te blijven, proberen te genieten van alle andere mooie dingen in het leven en hoop proberen te houden Het leven is onvoorspelbaar... Sommige dingen in het leven Kun je niet voorspellen Ze gebeuren Niemand kan het vooraf vertellen Je kunt het niet weten Al zou je dat misschien wel hopen Als je achteraf kijkt naar wat je hebt gepland Is het toch anders gelopen We kunnen niet alles veranderen Misschien is dat ook maar goed Dingen die zijn gebeurd draai je niet terug Je kunt niet weten wat de toekomst doet Hopen op gezondheid en geluk Veel meer kunnen we niet Het leven nemen zoals het loopt En onderdeel zijn van wat er geschied
mooi gesproken meis, Kan je gevoelens helemaal begrijpen. Zou zelf ook wensen dat het anders is maar helaas. En dan nog vind ik dat ik minder mag klagen omdat ook bij ons al die tijd niet helemaal lekker is verlopen. Dus nog minder kansen op een positieve test. Maar toch, aan het begin van het jaar zei mn vriend ook tegen mij....voor het einde van dit jaar ben je zwanger maar helaas ook hier is het niet zo. Ik houd mezelf maar voor dat het maar beter zo ook is, kan ik me volledig storten op mn opleiding en werk, maar mn hart werkt nog niet echt mee. Zeker niet als je vanmorgen om 6 uur gewekt wordt door een smsje van goede vrienden dat ze de trotse ouders zijn geworden van een prachtige dochter. Dan moet je inwendig toch een traantje wegslikken. We moeten maar positief blijven. Je kan niet in de toekomst kijken maar mijn duimen draaien elke dag voor jullie meiden die al zo lang hopen, dromen en wensen op een klein wondertje.
Lieve Flippo, ik herken je verhaal zo goed. Wij zijn eind 2008 gestopt met de pil, dus de hoop (tegen beter weten) gehad voor 2009. Toen dat niet lukte zeiden we vorig jaar om 12 uur tegen elkaar, volgend jaar met een dikke buik onder de boom. Helaas, het jaar is al weer bijna voorbij en nog steeds niet. Ondertussen wel in onze omgeving kindjes en zwangere. Ik merk dat nu we weer een jaar verder zijn, het me wel zwaar valt om nu te zeggen, volgend jaar gaat ons jaar worden. God weet hoeveel geduld we nog moeten hebben, elke keer als we denken, nu is het geduld op, vinden we weer de kracht om door te gaan. En dat alles voor onze grootste wens.... Maar 2011 brengt ons ook een lichtpuntje, we gaan trouwen, en hopelijk zwanger, al zal het heel pril zijn....
@Dithje: Wat leuk dat jullie gaan trouwen komend jaar Dan heb je in ieder geval 1 punt om naar uit te kijken en naar toe te leven... Ik hoop zo voor jullie dat jullie op die dag pril zwanger zijn Het is jullie gegund @Fems: meis, jullie gun ik het ook zo... Dat je toch naar begonnen bent met die opleiding, zo goed van je maar aan de andere kant ook wel weer moelijk... Mijn duimen draaien voor jullie allemaal
Hoi lieve Flippo, ik ken jou en Dithje al van een ander topic... ik zit in 't zelfde schuitje... 2010 was even een mooi jaar voor ons: zwanger! Helaas mocht het niet zo zijn en is 't in een vroege miskraam geeindigd...toch maar weer positief 2011 in, ook al is dat niet altijd gemakkelijk! Xxx
Lieve Flippo en andere meiden, Dit had zo ons verhaal kunnen zijn. Mei 2009 gingen wij van start en wij hoopte op 2009. December 2009 stonden wij samen ergens in de sneeuw en wij spraken de hoop en vertrouwen uit dat wij in 2010 ouders zouden worden en anders waren wij vast (hoog)zwanger. Daar in zwitserland in de sneeuw hadden wij geen vermoeden wat er in 2010 allemaal zou gebeuren. Na heel veel bezoeken aan het ziekenhuis en clomid waren wij in juli 2010 zwanger op dat moment aan de andere kant van de wereld ( afrika) kon ons geluk niet op want wij waren zwanger geworden in 2010. Maar helaas ging het mis en moesten wij weer verder. Nu december 2010 staan wij er nog steeds samen ( waar al onze vrienden een gezin hebben of hoog zwanger zijn). 31 december is mijn nod dus het kan nog. 2011 komt eraan en ik hoop dat het ons jaar gaat worden. Een nieuw jaar een nieuw begin en dromen die uit kunnen komen. Life is what hallens to you while you are busy making other plans. ( flair agenda 2011) Voor mij een duidelijkheid blijf andere plannen maken vakantie's, opleidingen en toekomst hoe moeilijk het ook is. Blijf dromen meiden ooit zal het onze tijd zijn.
@1979: Lieve meis, het was jullie zo gegund dat jullie wondertje was blijven plakken... ik hoop dat je lichaam nu door heeft hoe het zwanger moet worden... en dat je dus maar snel weer zwanger mag worden van een geweldige plakbeeb! @LautjeP: Hey meis, ik heb je inderdaad al een aantal keer voorbij zien komen op het forum... Ik hoop zo dat 31 december 2010 jullie datum gaat worden, ook jullie is het natuurlijk gegund meis
flippo ik zie net dat je nod morgen is heb je al een idee? Ik hoop zo dat 2010 nog iets wordt voor jullie. Wij hebben elkaar id al een aantal keer getroffen ik hoop dat wij elkaar ook zullen treffen in september of oktober mama's ik weet het niet helemaal zeker
Ha ladies, Ook ik herken dit onderwerp volledig. Ik word inmiddels een beetje boos als mensen weer tegen me zeggen dat 2011 vast ons jaar zal worden. Ik vind het moeilijk om er steeds maar positief in de blijven staan en zou zó graag willen dat het echt ons jaar wordt. Ook omdat bijna al mijn vriendinnen zwanger zijn of bezig zijn en ik daarom de neiging heb om vooral ver bij hun uit de buurt te blijven. En dat is soms heel eenzaam. Gelukkig zoeken ze mij dan steeds weer op dus ik word geen kluizenaar, maar ook hun betrokkenheid en medeleven doet soms zo'n pijn.
@Lautjep: ben vandaag ongi geworden, maar had al een paar dagen bruinverlies wat steeds meer werd, dat is voor mij de aankondiging van mn ongi al sinds t begin. Op naar 2011 dus! @kanshebber: Dat je vrienden uit de weg gaat die zwanger zijn en of bezig zijn en of al kleintjes hebben kan ik me ook helemaal voorstellen... Bij mij in mijn omgeving lijkt ook iedereen wel zwanger te zijn of net een kleintje te hebben. Vind het ook erg moeilijk, ben natuurlijk wel erg blij voor iedereen hoor, maar het steekt ook gewoon erg! Ik hoop ook voor jou dat ergens (hopelijk in de nabije) toekomst een mooi wondertje is weggelegd!