D meeste meiden hier zijn we al een tijdje bezig om zwanger te mogen worden en gaat het niet vanzelfsprekend. Laatst had ik met iemand hierover een goed gesprek en zei: meid, tis nu allemaal moeilijk en jammer dat het zo gaat, maar als je eenmaal zwanger bent dan ben je deze tijd meteen vergeten.... Ook zei diegene dat wanneer vrouwen zwanger raken waarbij het moeilijker ging, achteraf meer van de zwangerschap genieten..... Later dacht ik hierover na en dacht ook van ja, misschien is dat best wel zo.... Ken genoeg meiden waarbij het zo gepiept was en die hebben echt wel van de zwangerschap genoten... maar zou het zou zijn dat je er bewuster van bent, dankbaarder bent en meer geniet als het niet zo makkelijk ging? Of moet ik me nu schamen om deze gedachte
Ik vind dit geen kromme gedachte hoor! Weet zeker als ik er achter kom dat ik zwanger ben, helemaal uit mijn dak ga en dan weet ik waar ik 2 jaar voor bezig ben geweest. Vind het ook moeilijk soms als je hoort of leest dat vrouwen bij wijze van spreken er maar naar hoeven kijken en al zwanger zijn. Ik gun het iedereen hoor, maar geloof ook dat als je zo lang hebt moeten wachten dat je dan nóg blijer bent. En dan hoor je ook nog op het nieuws van een vrouw die 5 x zwanger is geweest in 6 jaar en waarschijnlijk haar baby's heeft vermoord en in de kelder verstopt heeft. Nou daar zakt echt mijn broek vanaf! Geef ze dan op voor adoptie.... Zij genoeg stellen die er een moord voor zouden doen toch?>?
Bedankt voor je reactie! Nu voel ik me al minder schuldig, wetende dat er zijn die zo denken.... ja vreselijk van die vrouw.... hoe kun je zoiets doen?.... onvoorstelbaar.....
Trouwens gefeliciteerd met je 2 mooie eitjes van 16 mm! Deze had ik vorige week ook! Super gevoel he?
Nou uit eigen ervaring kan ik zeggen, dat dit niet waar is. Deze vrouw was vast iemand die erg snel zwanger is geworden. Al die teleurstellingen moet je straks toch echt een plekje geven. Wel is het zo dat je gevoelens raar zijn. Ineens ben je heel blij en verdwijnen de negatieve gevoelens enigszins op de achtergrond. Toch komen die af en toe wel weer boven, en moet je dat toch nog verwerken. tenminste dat is zoals het hier gaat.
Nee, ook zji heeft hormonen moeten spuiten. Denk dat dit haar ervaring ermee is. Maar ik denk ook zeker dat je nooit ineens alles vergeten bent en dat het een plekje moet krijgen..... zal altijd bij je blijven denk ik! Geniet lekker van je zwangerschap!
Ik denk eigenlijk niet dat deze vrouwen meer van de zwangerschap genieten. Het is opeens erg onwerkelijk dat je dan TOCH zwanger bent geworden dat je er dan een flinke tijd erg aan moet wennen. Ik heb altijd gedacht dat ik geen kinderen kon krijgen, dit omdat het al vanaf mijn 16e tegen mij gezegt werd. Toch hebben wij besloten om het 'gewoon' te proberen. En ik werd zowaar zwanger.. Potverdikkie wat heb ik een rare tijd gehad, ik kon die knop niet omdraaien.. Nu ben ik weer zwanger en merk dat het nu anders gaat.. Maar psychisch kun je moeilijk ineens die knop omzetten, neem dat maar van mij aan. Ook wordt het echt niet vergeten, dus ik vind het eigenlijk wel een kromme gedachte!
wel ik ben iemand die erg snel zwanger is geworden.. in de eerste ronde was het raak! Tuurlijk was ik blij! en tuurlijk ben ik daar dankbaar voor! maar wanneer het pas bij mij doordrong dat ik echt in mijn handjes mocht wrijven was wanneer ik een docu had gezien over bevruchting! Ik heb zooooooo zitten janken bij die docu dat ik ter plekke de grond heb gekust! Ik ben zeer dankbaar en zeer zeker bewust zwanger geweest en heb ook zeker genoten van mijn zwangerschap.. Soms zet ik die docu nog een keer op gewoon om nog meer bewust te zijn van dat wonder! Als ik die docu niet had gezien... had ik mij toch anders gevoeld denk ik! liefs sal xx
nee, HELEMAAL vergeten doe je het natuurlijk nooit... denk ook niet dat mijn kennis dit zo bedoeld heeft hoor! Denk dat ze me gewoon een beetje wilde oppeppen! Ontzettend fijn dat je alsnog zwanger bent geworden, nu zelfs voor de 2e keer! Geniet ervan!
@nachtvlinder: jeetje krijg de tranen in mijn ogen als ik je reactie lees! (nu ben ik erg emo van de hormonen maar toch hihihi) Tis idd best belangrijk stil te staan bij het wonder, want dat blijft het hoe dan ook! Heerlijk voor je dat je snel zwanger raakte! Super hoor! Geniet ervan!
misschien dat dat bij andere vrouwen wel zo is, maar bij mij zeer zeker niet, juist doordat het dit keer zo lang heeft geduurd geniet ik er juist minder van, ben veel banger dan destijds dat er "iets" fout gaat, of als ik iets "raars" voel of juist niet dat er iets niet goed is etc etc... juist omdat je weet dat het mocht het onverhoopt fout gaan je weer zo'n lange tijd in de stress etc zal zitten... tis gewoon voor iedereen anders... de een heeft meer geduld dan de ander, de een kan beter relativeren dan de ander, en de een kan wel direct genieten van de zwangerschap daar waar de ander weer verschillende angsten heeft... gr.smoekie
dat gevoel kan ik me ook helemaal voorstellen..... jeetje het is ook allemaal wat he? Denk dat het maar 1 ding is: een wonder, of het nou van een leie dakkie gaat of niet......
dat is het ook, wij gingen er toen we stopten met de pil ook van uit dat we "zo" zwanger zouden zijn....zo verging het ons ook tenslotte met de andere 2, je houd op dat moment echt geen rekening met het feit dat je een paar jaar ouder bent geworden, er lichamelijk iets aan de hand kan zijn of wat dan ook wat zwanger worden tegenhoud... pas op dat moment wordt je weer met de neus op de feiten gedrukt en dat is dat het toch echt een wonder is om zwanger te mogen worden en dat je er niet "klakkeloos" van uit mag gaan het wel "even" te doen
Voor mij geldt dit in ieder geval niet. Ik ben absoluut niet vergeten dat ik zo lang heb moet wachten. Al die maanden hormonen in mijn lijf, de klinische manier van IUI. Gister toen ik keek naar Babyboom realiseerde ik me dat er nog best veel verdriet zit. Of ik er meer van geniet dan een ander, nee dat denk ik niet. Maar knijp mezelf heel erg in mijn handen dat ik dit toch nog mag mee maken. Heb er ook erg aan moeten wennen en was aardig wat weken van slag. groetjes
Ik kan me voorstellen dat je zelfs in een soort gat valt als blijkt dat je zwanger bent. Je bent zo lang bezig hiermee en het is zo'n onderdeel van je leven geworden. Ik bedoel als je maanden, misschien zelfs jaren in de MMM zit en elke keer weer het traject ingaat, continu bezig bent met wanneer, hoelaat hoe vaak je medicijnen moet nemen, echo's moet laten maken, naar het ZH moet voor onderzoek enz enz. En dan ineens ben je toch zwanger! En weg is alles waar je zo "vertrouwd" mee bent geworden. Volgens mij is dat zo onwerkelijk, dat je ten eerste het niet eens kan geloven en als je het dan gelooft je dan zo moet "afkicken" van het bezig zijn met zwanger worden. Ik kan me helemaal voorstellen dat je echt even moet wennen aan het idee en dat het best even duurt voordat je echt gaat genieten!
Ik ben ook van mening dat je het niet zomaar vergeten bent.....na verloop van tijd in je zwangerschap verdwijnt dit naar de achtergrond.....maar vergeten doe je het nooit. Dat soort 'gat' waar je in valt wat Tigger beschrijft...ja dat herken ik wel.....doordat je al zo lang bezig bent is het erg ongelooflijk als het raak is......Als je in de MMM zit ga je meestal maar door en door....en dan...is het eindelijk zover waar je al die jaren voor gevochten hebt....heel onwerkelijk, maar op den duur merk je juist dan pas echt hoeveel spanning, verdriet en angst de behandelingen met zich meebracht. Ook al, spreek vanuit mezelf, vielen me op dat moment de behandelingen best mee.....toch merkte je achteraf dat het toch zoveel met je heeft gedaan. Laat dan staan hoe het voor mensen voelt die echt de behandeling ook nog als erg zwaar ervaren op dat moment. Het stomme is zelfs....heb dit van meerdere mensen gehoord...dat je zelfs nog een beetje die stekende jalouzie voelt als er toch weer iemand snel zwanger is als ze besluiten voor kindje te gaan....zelfs als je inmiddels zelf al wel zwanger bent....vond dat zo maf....maar is wel zo. Ik geniet zeker van de zwangerschap....meer als iemand die snel/makkelijk zwanger is geworden....dat weet ik niet....ik geniet en ik besef elke dag maar weer hoeveel geluk ik mag hebben dat ik dit mag beleven en er nog zoveel mensen telkens weer die teleurstelling moeten verwerken en de vraag houden.....zal het ooit? Ik hoop dat er nog velen uit de MMM mogen volgen! Eva.
Elmo'tje wil haar ervaring ook wel delen: Ik kan er boeken over schrijven..onze 7 ivf behandelingen. Nu zwanger, dolblij....heel gelukkig maar ook over deze periode kan ik nog boeken schrijven. Misschien nog wel meer. 3 jaar aan het behandelen geweest, al die tijd onzekerheid, pijn, verdriet, jaloezie, woede en nog vele andere emties. Ineens, ja zo voelt dat dan, ben je zwanger! Je mag (lees moet) genieten en dit moet het helemaal zijn..... Valt dat even tegen. Genieten van deze zwangerschap heb ik niet kunnen doen. Er is te veel gebeurd we hebben te veel meegemaakt. Tuurlijk zijn we ontzettend blij, zielsgelukkig en wachten we vol spanning op ons kleine wondertje maar vergeten....NOOIT Het een plaatsje moeten gaan geven, ja, daar werken we keihard aan. Ik ben bang dat ik daar toch meer dan 9 maanden voor nodig heb. Gun jezelf dus de tijd als je eenmaal zwanger ben, praat veel en nog een beetje meer. Het valt niet mee, het is niet makkelijk en dat moet je ook niet van jezelf verwachten. Dwing het gevoel van gelukkig moeten zijn niet af bij jezelf...laat het jou vinden. Elmo
Had altijd gedacht dat ik super gelukkig zou zijn eens het zover was maar nu ik dit lees denk ik dat er idd te veel gebeurt is, te veel negatieve emoties zijn geweest en dat eerst alles een plaats moet krijgen... voel me er nu zelf een beetje derpi van als ik dit las Misschien heeft het verwerkingsproces net iets meer tijd nodig...