Hier even mijn situatie en vraag: Ik ben bijna 22 jaar en zwanger worden is momenteel voor mij nog niet aan de orde. Dit wegens erge rugklachten na een werkongeval. Maar de enorm grote kinderwens is er wel al een aantal jaar en word er natuurlijk niet minder op. Ik ben nog steeds vrijgezel en weet dat dit tegenwoordig al niet echt een punt meer moet zijn om toch zwanger te raken. Ik heb voor mezelf nu een soort van idee gevormd dat ik voor mijn 25ste toch zeker mama wil worden. Maar nu was mijn vraag: Zijn hier andere (bijna) mama's die ook in die situatie gezeten hebben of er in zitten? En welke mogelijkheden jullie zien om als alleenstaande zwanger te raken? Iemands vertrouwen misbruiken en zeggen dat ik de pil neem terwijl het niet zo is is voor mij uitgesloten.
tjee, dat is een best lastige vraag!! Goed dat je het gewoon hier neerlegt, hoor!! Ik vind het lastig om je een antwoord te geven, omdat het heel persoonlijk is hoe je over dit soort dingen denkt. Ik zou er zelf nooit voor kiezen om een bewust alleenstaande moeder te worden, maar zoals je kunt zien in mijn banner/handtekening heb ik, ondanks een lieve man in mijn leven, ook geen grote kans meer op een kindje!.... ik zou er in ieder geval veel tijd voor nemen om alles op een rij te zetten. Desnoods met hulp van een professional (maatschap.werk of psych.) praten enzo.... suc6!
En wachten op een vriend ? Ik bedoel, je bent 22. Ik heb niks tegen mensen die BAM-mam willen worden, maar meestal zijn die al 35+ en hebben nog altijd geen partner gevonden, en dan begint de tijd wel te dringen... De kans dat je nog een leuke vriend krijgt is met 22 erg groot, bovendien heeft het evt. kindje dan ook een vader, en jij een partner.
Overigens kan je ook graag perse voor je 25ste moeder willen worden, maar zoals je wss al veel op dit forum heb gezien valt natuur niet te dwingen en zijn er zat vrouwen bij wie het ook een heel stuk langer kan duren. Zou mooi zijn als het snel lukt na je kinderwens, maar dat is niet iets waar vanuit gegaan kan worden.
Ik zou als ik jouw was ook op zoek gaan naar een leuke partner waar je het allemaal mee kan delen. Wat hierboven al gezegd wordt, je ben nog jong. Natuurlijk kan je je gevoel ook niet zomaar opzij zetten. Misschien er met iemand over praten. Een kind opvoeden grootbrengen is zo makkelijk nog niet.
ik ben het eens met de dames hierboven maar als je het echt wilt moet je er voor gaan.... alhoewel ik 22 echt jong vind hoor! je hebt nog zoveel tijd...waarom niet nog even wachten????? tijd zat meid!
Inderdaad! Misschien komt er zo een prins charming op je pad. Ik zou ook nog ff wachten. Tijd genoeg.
Je hebt nog tijd meis, misschien wat vaker uitgaan kom je wel een leuk iemand tegen. Ben ook nog maar 21 en de wens is er ook al 3 jaar, ben nou bijna 10 maand bezig, maar omdat ik zelf zoiets heb "het komt wel goed" gaan wij pas in 2012 na een dokter. Heb geduld en misschien kom jij wel iemand tegen die gewoon "perfect " als vader is ( perfect niet te letterlijk nemen)
ik vind 22 niet heel jong hoor .. maar ik zou toch eerst minimaal nog een paar jaar wachten op hopelijk de 'ware' die ook zo dol is op kinderen en graag jong kinderen wil .. mocht je over een paar jaar nog steeds deze persoon niet gevonden hebben kun je je altijd nog verdiepen in het BAM .
Ik ken 1 iemand, maar die heeft tot haar 30e gewacht. Daarna een bevriend iemand gevraagd als donor. Daar heeft ze nu 2 kindjes van gekregen. De "vader" is nog steeds als gewone vriend in the picture, maar heeft verder geen vaderrol. Maar zo iemand moet je dan net in je omgeving hebben. Daarnaast: misschien vind je over 2 jaar een leuke vent. Dan ben je 24. Waarschijnlijk wil hij niet direct een kind als je net een paar maand bij elkaar bent. Dus dan ben je ook iets ouder dan 25 voordat je een kindje hebt. Maar dan heb je wel een gezinnetje eromheen. Ik zou de 25 niet zo hard stellen. Ik denk dat je die dingen niet zo kunt plannen. Als ik eerlijk ben, dan zou ik eerder 30 aan houden, omdat dat een leeftijd is, dat je je eigen leven goed op orde hebt. Als alleenstaande moeder moet je wel stevig in je schoenen staan. En behoorlijk stabiel zijn. Je kunt dan niet zo even nog gaan stappen, een weekendje weg. En even van baan switchen werkt ook niet als je de verantwoordelijkheid hebt voor een kind. Dus mijn advies dan: Zorg ervoor dat je een stabiel leventje hebt (ongeacht leeftijd en man), en kijk dan of je een (anonieme) donor kunt vinden
Hier zit iemand op het forum die dat ook op jonge leeftijd heeft gedaan.. Misschien kun je eens rondkijken of iets plaatsen in de lounge want hier leedst niet iedereen dat..
Ik denk dat dat voor iedereen verschillend is wanneer ze kinderen willen, ik ben 29 en nu bezig met kindjes krijgen, maar vind persoonlijk 22 ook wel jong om BAM te worden, ik bedoel je hebt nog zoveel te ontdekken, te beleven en een prins op het witte paard te vinden, Sommige mensen romantiseren het hebben van een kind, laat ik voorop stellen dat ik dat ook doe, maar degene die kinderen hebben weten ook dat niet alleen die roze wolk bestaat, maar dat je daar met dezelfde vaart weer vanaf dondert..., en als je alles alleen op moet lossen, en je bent nog zo jong denk ik dat je achteraf echt spijt hebt van je besluit! Maar al met al, wens ik je heel veel succes met je beslissing, het is immers jouw beslissing toch, en wat iedereen daarvan vind moet je naast je neerleggen, maar alle adviezen die je krijgt zou ik wel met je meenemen!! Een kind is nl iets hééél groots!! Succes met je beslissing meid!
Ik zou als ik jouw was nog even wachten en hopelijk kom je een hele leuke man tegen met wie je kinderen kan krijgen. Snap je wens hoor, maar de natuur laat zich niet dwingen. Hier had ik ook graag voor mijn 30ste kinderen willen hebben, maar zie mijn onderschrift. En hoe wil je de opvoeding regelen van een kindje? Blijf jezelf werken en breng je het de hele dag naar een opvang/ oppas? Hoe ga je alles betalen enz. Er zijn wel mogelijkheden hoor met behulp van een donor. Weet dat mck (leiderdorp) het soms doet, maar daar gaan stellen tegenwoordig voor. Omdat het moeilijk is om aan donoren te komen sinds het niet meer anoniem is. En ze de vraag niet meer aan konden. Volgens mij kan het ook bij Geertgen(elsdorp). En je kan zelf op zoek naar een donor. Doe wat je hart je ingeeft en wat je goed lijkt. Maar ik zou nog even wachten op een leuke partner. Je bent nog jong genoeg om kinderen te krijgen en wie weet kom je morgen de prins op het witte paard tegen.
Ik zei ook altijd: Ik word jong moeder! Zo'n sterke kinderwens had ik.. Maar t liep gewoon anders als gepland, en zo vaak heb ik ook gezegd: Dan ga ik wel naar de spermabank Ik meende het ook nog hihi. En toen ineens, op mijn 28e kwam ik m tegen en op mijn 30e werd ik moeder van een prachtig meisje. Meid doe rustig aan, ik begrijp je heel erg goed maar je hebt nog zoveel tijd. Focus je eerst op andere leuke dingen, en als prins charming er over veel jaartjes nog niet is kan t natuurlijk altijd nog
Dank jullie wel voor jullie commentaar en bemoedigende woorden. Ik denk dat het afhankelijk is van persoon tot persoon hoe snel je 'klaar' bent voor een kindje. Maar ik begrijp jullie argumenten ook zeker wel. De belangrijkste reden nu om niet zwanger te raken zijn mijn fysieke problemen (waardoor ik ook al bijna 2 jaar aan de ziekenkas ben). Wat uiteindelijk geen stabiele (financiele) situatie is voor een kind groot te brengen. Dat de natuur niet te dwingen is besef ik ook. Ik lees hier vaak verhalen van mensen die jaren moeten wachten. Ik zeg dit dan ook allemaal met alle respect voor hen natuurlijk. @zonnetje1980: Ik ben kinderverzorgster dus dan zou mijn kindje gewoon mee kunnen en opgevangen worden op mijn werk. Door mijn studies en ervaringen met ouders in het werkveld heb ik ook een erg duidelijk beeld van hoe ik mijn kind zou willen opvoeden. Natuurlijk kun je nooit weten hoe het precies gaat tot je kleintje er is. Ivm donoren zou ik dan waarschijnlijk moeten gaan zoeken in België
Er is inderdaad geen standaard leeftijd waarop je een man of kind zult hebben. Maar je bent nog steeds wel jong, en dan echt in de zin van dat er echt nog een leuke vent op je pad zal komen. Ik wilde ook jong kinderen, graag rond m'n 25ste. Ik ontdekte mijn lief op m'n 22ste, ben nu 28 en we zijn nu bijna 2 jaar bezig voor ukje. Helaas lukt het nog niet echt, maar ik ben blij dat ik gewacht heb op de man waar ik kinderen mee wil. Dit is echt iets wat ik samen wil doen. Want als het niet lukt, dan is het fijn dat je dit met iemand kan delen die zich hetzelfde voelt. Ik snap de wens wel ontzettend goed hoor, en zeker dat er veel vrouwen zijn die dan BAM worden. Vind dat wel knap! Dus advies... Geef het nog even. Een kindje is niet niks, zeker niet in je eentje. Succes!
Heb je er over nagedacht wat het voor een kind betekent om zoner vader op te groeien? Ik zou wachten op een partner: niet alleen voor jezelf wel zo fijn, (je bent nog hardstikke jong!!!), maar vooral voor je kind ook...
Ik ben alleenstaand mama en ik heb er totaal geen problemen mee om het alleen op te voeden vind het heerlijk. Ik had wel een korte relatie toen ik zwanger raakte met de papa van mijn zoontje maar deze heb ik met 6 weken min of meer de deur gewezen en had besloten het alleen te doen (komt hetzelfde neer als bam-mam vind ik). In de toekomst (oke het liefst zo snel mogelijk) zou ik een tweede kindje willen maar ik heb wel de keiharde beslissing gemaakt dit alleen te willen doen. ik ben trouwens nu 24 jaar
waarom is 22 te jong om bam te zijn? hier op het forum is zelfs iemand die was ik meen 18 toen ze ging bammen ondertussen is ze bezig met nummer 4 met de zelfde donor als van de eerste3 kinderen. als jij toe bent aan het moederschap moet je het zeker niet laten. ik was 21(een week voor mijn 22ste bevallen) toen ik beviel van nummer 1 en in ben nu net 24 en 16 weken zwanger van nummer 2