Hoe hebben jullie afscheid genomen van werk ivm zwangerschapsverlof, en heeft jullie werkgever en/of collega's nog iets speciaals gedaan? Ik ben nu bijna 6 weken met verlof. Heb op de laatste dag nog wel getrakteerd, en mondeling afscheid van een aantal collega;s genomen. Maar vanuit mijn werk is er geen speciale aandacht geweest voor mijn vertrek. Zoals een klein aardigheidje of zo voor de baby. Daarna tevens niets meer van mijn werkgever of collega's meer vernomen. Ik heb daarbij een behoorlijk gecompliceerde zwangerschap gehad tot op heden, en prive twee overlijdens meegemaakt. Drie weken terug heb ik nog een mail naar het secretariaat gestuurd om hen op de hoogte te stellen dat ik inmiddels tegen een hernia aan zit, en dat onverwachts mijn schoonvader is overleden. Maar hierop is bijna geen reaktie gekomen. Ook niet van mijn werkgever. Het blijft eigenlijk nogal stil aan de kant van mijn collegas en werkgever. Ik wil ook weer niet teveel verwachten, maar vind het wel nogal mager. Aangezien 'we' op mijn werk eigenlijk altijd zo trots zijn dat we zulke goede en geinteresseerde collega's van elkaar zijn, ben ik wat verbaasd over de stilte. Hoe is dat bij jullie gegaan?
Nou zeg, dat er op zo'n bericht van jouw kant helemaal geen enkele reactie komt vind ik wel een beetje kil overkomen. Het is niet niks wat je hebt meegemaakt.. Normaal gesproken staan we bij mij op het werk wel even stil bij het begin van het verlof (degene die met verlof gaat trakteert en dan zoek je mekaar wel even op, je collega's wensen je een mooie tijd en meer van dat soort dingen). Veel meer is het meestal niet, de cadeautjes komen na de geboorte. Toen ik met verlof ging, werd er nog wel iets extra's gedaan. In mijn laatste werkweek was er tegelijk afscheid van 2 collega's (één uit dienst en één met pensioen). Mijn leidinggevende heeft toen een etentje met z'n allen georganiseerd en daarbij ook aandacht aan mijn verlof gegeven. Van haar kreeg ik toen ook een klein cadeautje. Ik was echt heel verrast daarover, had ik niet op gerekend, maar natuurlijk vond ik het erg leuk. Ik zou me er in jouw geval verder niet al te druk over proberen te maken. Blijkbaar hebben ze wat anders aan hun hoofd... ik hoop wel dat ze het na de geboorte van je kleintje een beetje goed maken!
Ik heb zelf ook niet getrakteerd, op de laatste teamvergadering.. Maar heb ook niks gekregen als afscheid.. Wel zijn er 2 collega's en de manager op kraamvisite geweest.. Leuk kado gekregen voor Gijs en Irischeque.. Tevens een cheque als afscheidskado, omdat ik stop met werken.. dus een echt afscheid nemen van mn collega's zit er niet eens in.. Ik ben ook niet een type dat mezelf uitnodigd op een verdagering om daar afschei te gaan nemen.. Nu heb ik slechts een jaar bij dat bedrijf ( een (thuis)zorginstelling gewerkt, maar vind dit eigenlijk wel een heel koude manier van afscheid nemen.. Soms word ik er wat verdrietig van..Ik had t er zo naar mn zin... Lullig dat jij geen reactie krijgt, als je een berichtje stuurt waarin je verteld dat een dierbare overleden is.. Dat is ook wel heel erg koel hoor.. bah.. Heel veel sterkte.. je gevoel kan dan zo dubbel zijn, aan de ene kant t verlies van dierbaren en andere kant dat je kleintje niet zo lang meer op zich laat wachten..
Het is niet zo dat ik helemaal geen reaktie heb gehad, maar ik heb ongeveer 40 collega's, en van de collega's waarmee ik intensief werk, heb ik eigenlijk geen reaktie gehad. Ongeveer 4 mensen hebben gereageerd. Waaronder dus niet mijn leidinggevende. Ik heb een mail naar het secretariaat gestuurd waar ik dus altijd veel contact mee heb gehad. Ze hebben mijn mail doorgestuurd naar mijn collega's maar zelf geen enkele reaktie erop gegeven. Dat steekt wel. Ik ben niet van steen. Zeker gezien de verslechterende toestand van fysieke toestand, en de nog niet echt gunstige prognose na de bevalling mbt herstel. Daarnaast het overlijden van mijn schoonvaer waar ik een goed contact mee had, en nu nog steeds een isue is ons leven (opvangen schoonmoeder etc) Ik vat het maar niet persoonlijk op, want ik weet zeker dat dat het niet is. Maar het laat wel zien dat iedereen druk bezig is met zichzelf. En dat geeft wel een wat eenzaam gevoel, zeker nu het voor mij qua pijn behoorlijk afzien is. Afgezien hiervan, vroeg ik me gewoon af of er eigenlijk nog contact is tussen werknemers en werkgevers tijdens het verlof. Lijkt me dat je al leidinggevende toch even wil weten hoe het met je werknemer gaat. Maar dat is iets wat ik, als ik leidinggevende zou zijn, zou willen weten. Een belletje is zo gemaakt.
ik vind het ook maar raar hoor van je collega;s en zeker van je leidinggevende. die hoort toch zeker wel wat te laten horen als je zo'n mailtje stuurt, en zowiso vind ik dat die wel eens even kan bellen van goh hoe ist nou dit of dat. ik had mijn leidingevende ook niet meer gezien de dag dat ik afscheid nam, maar ze heeft me wel later nog gebeld van om me suc6 te wensen en dit en dat, vond ik wel netjes van haar. ook van je naaste collega's is hetraar, want eens werk je zo wat hele dagen met elkaar, en nu laten ze niets aan je horen:S ik sms en mail wel met mijn vaste collega's en ga morgen gewoon nog even op bezoek. erg vreemd hoe dat bij jou gaat, snap dat je je er niet fijn onder voelt, want het lijkt zo van als je opt werk bent ist allemaal leuk en aardig, ben je er niet dan kijken we ook neit naar je om?? beetje raar gewoon. meid, heel veel sterkte met alles!
Dank voor je reaktie. Ik vind het zelf ook raar. Kreeg vrijdagavond een mail van een collega om mijn sterkte toe te wensen. Zij kwam net van een barbeque af. Er was door mijn leidinggevende een barbeque georganiseerd. Ik weet hoe dat er gezellig aan toe kan gaan. Met veel lovende woorden over de sfeer, collega's etc. Ik dacht misschien is hij wel op vakantie, maar hij is dus in het land... Ik laat het maar los. Ik weet dat mijn leidinggevende erg op mij gesteld is. Hij steunt me altijd met mijn ideeen mbt werk. Maar hier laat hij dus een steek vallen. Tzt zal ik hem hier wel feedback op geven. Er zijn op dit moment twee andere vrouwen net zwanger, en ik denk dat dit een wakker schud moment is, dat we niet alleen maar happy de peppie met elkaar moeten zijn. Maar ook elkaar niet moeten vergeten als je er even niet meer bent. Vanavond mijn overbuurman (osteopaat) gesproken mbt verergering van de 'hernia-problematiek' afgelopen paar dagen. Hij adviseerde mij morgen direct de verloskundige te bellen en naar het ziekenhuis te gaan om met gynaecoloog te praten over hoe het nu verder moet. Ik ben nu 38 weken zwanger. Het ziet er namelijk niet goed uit, en het is maar de vraag of ik nog wel gewoon kan bevallen. Dank voor jullie steunende woorden!
mn collegatjes heb ik wel getrakteerd op lekker gebak, hun hadden dan ook gezamelijk wat leuke kadootjes gekocht! van mn baas of bazin helemaal niks vernomen, ook geen belletje of iets niet dat het mij wat interesseert, zo laten ze alleen maar zien hoe ze zijn