Hallo dames, Al ongeveer een jaar ben ik aan het solliciteren naar een 'vaste' (voorzover je vast kan vinden in deze tijd, meer vaste uren) baan. Echter komt het nooit tot een gesprek. Ik weet nu bijna drie weken dat ik zwanger ben en wat wil het toeval? Al twee uitnodigingen gekregen voor een sollicitatiegesprek. De ene volgende week woensdag en zonet werd ik gebeld of ik morgen op gesprek wil komen bij de ander. De baan waarvoor ik volgende week op gesprek moet, ben ik niet laaiend enthousiast over en eigenlijk ben ik daar van plan om het ook eerlijk te vertellen. De baan waarvoor ik morgen op gesprek moet, zie ik helemaal zitten. Wat te doen? In het gesprek aangeven dat ik zwanger ben? Evt. over de telefoon als ze bellen dat ik het ben geworden (even ervan uitgaande in dit topic dat ik het dan word, alle opties openhouden om de juiste keuze te maken), dan heb ik wel een eerlijke kans gehad, of zijn er evt. nog andere opties? Ik weet overigens dat het niet verplicht is om het te vertellen, maar het past eigenlijk niet bij mij om het niet te doen. Het zou niet goed voelen om het te verzwijgen. Hellup????
Ik zou geen risico willen lopen en niks vertellen, pas als ik aangenomen ben én na de proeftijd. Ik ben ook niet zo maar soms moet je gewoon voor je eigen belang kiezen. Het hangt er ook vanaf hoe hard je een baan nodig hebt natuurlijk...
Jij bent snel Chiggy! Thanks. Ik heb nu wel een baan als flexwerker, kan er prima van rondkomen (met inkomen van VL), het is ook leuk, alleen soms erg vervelend dat je niet waar je aan toe bent. Het is niet zo dat ik moet. Ik wil alleen héél erg graag deze baan! Moeilijk hoor.....
Ik zou het ook niet doen. Werkgevers denken in deze tijd ook alleen maar in eigen belang. En als ze je willen naaien doen ze het toch. Ik zou gewoon slim zijn en mijn mond houden. Spreken is zilver, zwijgen is goud.
Daar heb je helemaal gelijk in. Net nog met naasten over gesproken, die zeggen hetzelfde. Daarbij is het zo dat je nog niet eens hoeft te weten dat je zwanger bent als het nog maar zo pril is. Zit ook wat in natuurlijk....
Ik zou nog niks vertellen maar zodra je bent aangenomen en je proeftijd is bijna afgelopen zou ik het wel vertellen. Je hebt dan jezelf kunnen laten zien hoe je bent en hoe je werkt. Ik heb dat ook destijds gedaan en er meteen bij gezegd dat ik het eigelijk niet wilde vertellen omdat ik bang was dat me contract niet werd verlengt. Ik heb ze een soort van voor het blok gezet omdat een zwangerschap geen reden mag zijn voor weigering. En idd ik kwam door mijn proeftijd heen, alleen daarna net voor mijn verlof werd mijn contract niet verlengt, maar omdat je 10 weken voor je verlof nog heb gewerkt heb je gewoon recht op 100 procent loon in je verlof.
Wanneer je gaat voor eerlijkheid, dan nogzou ik het niet melden in het eerste gesprek, maar pas in een later stadium. Ze moeten je beoordelen op een eerste indruk en niet op de mededeling dat je zwanger bent. Zelf zou ik er idd voor kiezen om pas einde proeftijd of zelfs na de proeftijd pas te vertellen dat je zwanger bent.
Ik zou het ook niet in het eerste gesprek vertellen, ze moeten je blanco beoordelen, op wat je kan en niet dat je over een half jaar er even tussenuit zal gaan. Ik zou het pas vertellen na je termijnecho, misschien zelfs pas rond 12 weken. Stel je voor dat je aangenomen wordt, per wanneer kan je dan beginnen en hoe lang zal je proeftijd zijn? Hoogstwaarschijnlijk zul je eerst een contract voor 6 maanden of een jaar krijgen? Dan heb je wel het risico dat ze dit niet gaan verlengen. Kun je dan weer met dat flexwerk beginnen?
Bedankt voor jullie reactie dames. Heb besloten om inderdaad niets te zeggen in een eerste gesprek. Sassie: per direct is iemand nodig, dus denk uiterlijk 1 februari. Proeftijd zal w.s. een maand zijn gezien er een jaarcontract wordt geboden. Dat flexwerk kan ik naar terug mocht ik aangenomen worden en na een jaar weer op straat staan.
Officieel mag je natuurlijk niet gewijgerd worden voor een functie omdat je zwanger bent,.. helaas gebeurt het wel en geven ze gewoon een reden op als : "je past niet in ons profiel" Jij bent daarintegen pas verplicht je werkgever in te lichten over je zwangerschap met 3 weken voor je verlof in gaat. Ook ben je helemaal niet verplicht om bij sollicitatie gesprekken en in je proeftijd te vertellen dat je in verwachting bent. Dus wat iedereen zegt: niet vertellen
Inderdaad je mond houden , je bent pril zwanger en je bent nog niet verplicht om iets te zeggen tegen je (eventuele) werkgever. Hoe is/zijn je gesprek/gesprekken gegaan?
Bedankt voor jullie reacties! Het gesprek afgelopen donderdag was echt waardeloos, we begrepen elkaar niet, de klik was er niet en halverwege het gesprek dacht ik al: oké dan, ik geloof niet dat ik hier wil werken. Dus ook niets verteld, had niet veel uitgemaakt. Gesprek dat ik vanochtend zou hebben, is verzet naar volgende week woensdag.
Ik zou nog niks zeggen. Het is nog heel pril en daarnaast ben je het ook niet verplicht om te vertellen. Ik zou lekker wachten tot je je proeftijd door bent (mocht je aangenomen worden) en dat het nieuws vertellen!
Jammer dat het eerste gesprek zo tegen viel! Wat betreft de reacties hier denk ik er toch wel heel anders over, merk ik. Ik ben ook druk aan het solliciteren nu mijn contract in de zorg niet verlengd wordt imv bezuinigingen. Ben druk aan het solliciteren geslagen, maar voor ik mijn brieven verstuur zoek ik eerst telefonisch contact met de organisatie. Mede door de drukte in de zorg rond mijn uitgerekende datum, ik vrees dat ik mijn proeftijd niet door kom als ik niet vertel dat ik zwanger ben. Tot nu toe heb ik bij alle organisaties 'groen licht' gehad om de brief te versturen. Ze geven stuk voor stuk aan dat zwangerschap geen reden is om iemand niet aan te nemen. Eentje zei zelfs dat ze het erg op prijs stelde dat ik zo eerlijk ben, en feliciteerde me met de zwangerschap. In mijn ogen duurt eerlijkheid het langst, en voelt het niet goed om het te verzwijgen. Je houdt toch iets achter...
Spreken is zilver, zwijgen is goud. Máár, de waarheid brengt je verder dan een leugen. Ik zou voor de middenweg kiezen. Je bent verplicht om te melden dat je zwanger bent, maar uiterlijk 6 weken voor je verlof. Je hebt dus nog even Ik zou het gesprek ingaan en wachten tot je aangenomen bent. Daarna volgt ongetwijfeld nog een geprek met onderhandelingen over je salaris of zo. Ik zou dan face-to-face en niet telefonisch, aangeven dat je zwanger bent.
Ik zou het zeker zeggen! Niet in het eerste gesprek, maar als je door bent voor een tweede gesprek (en de eerste indruk dus goed is en niet beïnvloed door je zwangerschap) zou ik het in dat gesprek zeggen, idd face to face. Je wilt die baan graag en ik denk dat het voor de verstandhouding veel beter is als je eerlijk bent. Je gaat een werkrelatie met elkaar aan en op basis van het verzwijgen van informatie lijkt me dat geen lange te worden. En als je eerlijk bent en dan de baan niet krijgt, waren ze je niet waard!
Allereerst is je eigen gevoel het aller belangrijkst. Dus alleen als jij je er goed bij voelt het niet te vertellen het beste is zou ik dat doen. Echter sluit ik me aan bij Meijke en Sietsie, eerlijkheid duurt het langst, en als ze je dan niet willen aannemen zijn ze je niet waard!
Sja moeilijk. Erg netjes is het natuurlijk niet. Als werkgever zou ik behoorlijk pissed off zijn als iemand zo zou starten. Dus veel meer dan een jaarcontract zit er dan toch niet in. En daarna heb je daar meteen een slechte naam. Ik zou er nog maar ns goed over nadenken.