hallo lieve mensen, ik ben nu 24 weken zwanger maar het voelt af en toe alsof het er al 39 zijn, ben zo verschrikkelijk moe, heb last van mijn rug en heb gewoon geen energie. En dan heb ik op de dagen dat ik thuis ben ook nog mijn dochter van 2,5 rondlopen die ook erg veel aandacht vraagt. Maar ik zit eigenlijk met het volgende, ik werk ook nog 3 dagen in de week, moet redelijk ver reizen en ben eigenlijk al moe voordat ik begin, en als ik dan savonds thuiskom dan komt natuurlijk eerst de zorg nog voor eten, dochter etc. dus voordat je zit is het 8 uur, dan wordt ze meestal ook nog eens wakker savonds en daar ben je dan ook weer mee in touw. Het begint me allemaal een beetje op te breken, werken, zwanger zijn, de zorg voor de kleine, ben gewoon kapot en wil even klagen. Ik ben pas 24 weken maar ik zou het liefste halve dagen gaan werken maar ja of dat dan weer mogelijk is, en heb je daar toestemming van een arts voor nodig, ik loop bij de gynaecoloog en snap niet precies hoe het werkt. mijn hele lijf zit me gewoon in de weg, ik wordt ook nog eens 3 keer per nacht wakker en dan ook nog vaak badend in het zweet. Ik zou gewoon een week willen slapen..... sorry voor mijn geklaag, maar wat vinden jullie dat ik in deze situatie zou moeten doen, dit aangeven aan mijn baas of niet? groetjes
Ik denk dat je aan jezelf moet gaan denken en minder moet gaan werken. Dan kun je je kindje lekker bij de oppas laten en zelf een beetje bijtanken. Neem je wel extra pauzes op je werk? Je weet dat je daar recht op hebt?
nee neem tot nu toe geen extra pauzes, op hoeveel extra pauze heb je dan recht? volgende week zie ik mijn baas weer en dan ga ik het toch maar eens aankaarten als ik dat durf.
Dat durf je wel! Kom op! Je moet wel, je moet gewoon nu aan jezelf denken. Je vraagt duidelijk te veel van jezelf en als je nu geen rust pakt, dan kun je het alleen maar erger maken allemaal! Ik voelde me met 15 weken al hetzelfde als jij je nu voelt en had heel lang het idee dat ik niet moest klagen en gewoon maar door moest gaan. Ben tenslotte hartstikke gezond en dit is pas mijn eerste kindje, dus ik kon nog makkelijk de hele wereld aan dacht ik. Maar dat gaat niet. En als je dan moe bent en je ziet het niet meer zitten, moet je daar maar gewoon aan toegeven.... want anders val je in een nog veel dieper gat!! Ik werk nu kortere dagen op kantoor en neem wat werk mee naar huis dat ik rustig op de bank kan doen. Wellicht is dat een idee?
Ik weet het eigenlijk niet precies op hoeveel extra pauze je recht hebt. Maar dat is vast wel op te zoeken. Maar dan ben je er nog niet hoor! Als ik jou zo hoor moet je ook echt een stuk minder gaan werken! Als je baas daar niet aan wil meewerken dan dan ga je naar de arboarts. Die zijn altijd heel meegaand met zwangeren.
Ik geloof dat je recht heb op 2x een kwartier extra. Hier hetzelfde vanaf 16 weken, loop nu in de ziektewet. Je moet je gewoon ziek melden, als je uitlegt dat dit komt door de zwangerschap wordt uwv erbij gehaald, en zij werken eigenlijk allen maar in je voordeel. Je gaat daarheen voor een afspraak, legt het uit en dan kijken ze hoe dit het beste kan worden aangepakt. Je werkgever verliest er niets mee, want uwv keert jouw salaris uit.
Ik kan je geen advies geven, maar wil even zeggen dat het heerlijk is om te lezen dat ik niet de enige ben. Ik herken veel in je verhaal en dat terwijl ik niet eens werk!! Ik durf het ook niet goed aan te kaarten in mijn omgeving. Heb het 1 keer gedaan en wat is de reactie? Ze lachen me half uit en zeggen: "Kom op joh, zwanger zijn is een gezonde ziekte hoor!!" Tsja.....
Je hebt recht op 1/8 van je werktijd aan extra pauze. Ik ben zwanger van onze eerste, maar ook zo opgelucht dat ik nu niet meer "moet" werken; ik zit in de ziektewet vanwege bekkenklachten en gaf na 2 weken aan dat het me ook niet meer lukt om mijn volledige diensten aanwezig te zijn, of ik hield het gewoon niet vol, of ik was erna zo kapot dat ik alleen maar op de bank kon liggen en huilen. Nu mag ik aanwezig zijn wanneer het me lukt, hoelang het lukt. Dat houd in dat ik tot 12.00 aanwezig ben en ca 3x per week. Een verademing! Ik heb ineens weer puf om ook eens wat in huis te doen - koken, schoonmaken. En heel soms zelfs wat leuks! Het voelde wel heel aanstellerig moet ik zeggen, dat ik aan moest geven dat ik niet meer kon. Nu denk ik soms dat ik wel meer zou kunnen - ik heb nu een week vrij en ben vanmiddag even naar de stad geweest, een stoffenwinkel bezocht en naar de kapper. Toch ben ik nog kapot. Dan besef ik; ik kan wel iets leuks doen, maar het is niet normaal dat je na zo iets kleins al kapot bent natuurlijk! Dus dan kan ik het weer relativeren!! Lang verhaal kort gemaakt, aangeven bij je baas hoor, dat scheelt je zoveel energie! Die energie kan je veel beter gebruiken nu..
Ik raad je aan om echt een stapje terug te doen hoor! Ik had al vrij vroeg last van bekkenklachten en ik had met 21 weken ofzo in vrij korte periode 2 constante harde buiken! Toen ik de vk belde moest ik de dag erna direct op extra controle komen. Volgens de vk moest ik echt een stapje terug gaan doen! Zo stom want ik dacht "ik doe al helemaal niets geks" maar blijkbaar kan het ene lijf wat meer hebben dan het andere... Nu zit ik voor 20% in de ziektewet en werk dus 4 dagen tot 15.00 en daarna moet ik verplicht gestrekt van de vk! Vandaag is weer de eerste keer dat ik een harde buik heb! Nu hoort het wel bij de periode want ik ben nou bijna 25 weken maar de kans is groot dat de vk mij vrijdag gaat vertellen om nog korter te gaan werken. Kortom... stapje terug en pak je rust want blijkbaar heb je het echt nodig hoor!!! Succes!
O ja en ps: Voel je niet schuldig tegenover je baas (dit deed ik ook in het begin)!!! Jouw gezondheid en die van de kleine staat voorop!!! En dar komt ook bij dat jouw baas alles vergoed krijgt van het UWV omdat het ziekte betreft wegens zwangerschap... Het kost hem dus niets!
als het niet gaat dan gaat het niet... dat gaat heel simpel hoor... je verteld je manager dat het niet gaat en dat je halve dagen gaat werken. En dat doe je dan... is ie het er niet mee eens kan ie een bedrijfsarts inschakelen, die moet zowieso na 4-6 weken een gesprek met je hebben omdat hij een risico-analyse moet doen. Feit is dat als je ziek bent dat je je manager helemaal niet hoeft te vertellen wat je hebt. Dus als je het wel verteld zal hij al lang blij zijn.
Staat in je CAO hoeveel extra pauze je recht op hebt. In die van ons staat een uur extra. Die pak ik ook echt wel omdat ik af en toe gewoon even moet lopen. Sterkte meis en neem wat gas terug.
grappig we zijn precies even ver en ik voel me ook zo en heb eigenlijk zo iets van ik moet niet klagen en gewoon doorgaan want ik ben nog maar 24wk maar morgen moet ik na de verloskundige en ga het er allemaal eens uitgooien misschien dat hun wat kunnen doen net als een dokter dan bij jou het is ook heel makkelijk te zeggen doe het rustig aan maar ook heel moeilijk om te doen
bedankt voor jullie lieve berichtjes, ik ga volgende week als mijn manager er weer is het aangeven. Dreatje: grappig wij zijn inderdaad even ver! xx
En tot die tijd, want deze week is pas op de helft, pak wat meer rust! Ik weet niet wat voor werk je doet en wat de mogelijkheden zijn, maar neem wat langer pauze, daar heb je gewoon recht op! Of ga wat eerder naar huis 's middags. Als je nu nog weer een paar dagen moet wachten, kan het zijn dat je toch te veel over je grens gaat en dat je meer schade aanricht dan je lief is!
Oww Rammel, en ik ben weer super 'blij' om jou reactie te lezen. Ik werk ook niet en herken werkelijk alles in het verhaal van meisje26. Ook ik vertel mijn omgeving niets en inderdaad als je een tipje van de sluier geeft krijg je vaak te horen "ach, dat hoort erbij" of "jamaar je krijgt er wel iets moois voor terug". Ik voel me ook vreselijk bevoorrecht dat ik straks twee kindjes heb dat ik vaak ook niet wíl klagen en daarom maar weer mijn masker opzet. Dus meisje26, mijn advies is ook om het aan te geven. Maar ik kan me heeeel erg voorstellen dat je daar tegen opziet. Veel succes en ik hoop dat die dozen energie alsnog een keertje voor ons open gaan.
Ik herken het ook hoor, sinds 17 weken last van bekkenklachten en de laatste drie weken verergert het snel. Heb aangegeven dat ik dit niet ga trekken tot het verlof (ik werk 4 dagen) en we zijn nu aan het uitproberen wat er wel werkt (korter werken, deels thuiswerken, meer pauzes). Ik heb zelf een afspraak met de bedrijfsarts gemaakt, en die volgt het advies van de verloskundige op. Dus kaart het echt aan, je hebt er jezelf en je kindje mee als je het niet doet. Je moet je grenzen kennen en er niet overheen gaan, anders heb je kans dat je dadelijk na de bevalling nog eens een lange herstelperiode krijgt ook.
Dát inderdaad, dat gevoel heb ik ook steeds, dat ik een masker op zet (of opzette, het lukt me meer en meer om dat niet meer te doen). Het is volgens mij gewoon nog 1 van die taboes.... Als je zwanger bent, dan moet je per definitie dolgelukkig zijn, alle kwaaltjes voor lief nemen en vooral maar doen alsof je genoeg energie hebt om de hele wereld aan te kunnen..... En als dat niet lukt, dan wordt je toch al snel voor 'zwak' of 'aanstellerig' gezien.... Het is toch wat, en dat in 2010, dacht dat we alles wel zo'n beetje meegemaakt hadden.... Maar kom echt voor jezelf op hoor, want wat ook gezegd wordt; straks zit je hierdoor met een langere herstelperiode en daar zit je ook niet op te wachten!