Hallo meiden, mag ik jullie even iets voorleggen? Ik weet sinds woensdag, nu dus bijna 4 dagen, dat ik zwanger ben. Zoals jullie in mijn handtekening kunnen lezen is dat niet helemaal uit zichzelf gegaan. En misschien heeft dat ook wel invloed gehad op hoe ik mij nu voel... Ik was enorm verbaasd dat ik woensdag positief testte. Ik had dinsdag opeens pijnlijke borsten, maar gaf de oude bh die ik droeg de schuld. Woensdagochtend werd ik wakker met nogsteeds pijnlijke borsten, en toen dacht ik: het zou toch niet, ik zit nog twee dagen voor NOD! Een test gedaan en ja hoor, twee streepjes... Ik was totaal van slag, kon me absoluut niet meer concentreren. Mijn man was al naar zijn werk, en ik zat thuis compleet te freaken. Ik ben tijdens zijn lunchpauze en heb het hem verteld. Maar, ik kan zelf maar niet blij zijn. Ik ben zo bang, gestressed en gefrustreerd. Ik heb veel krampen die op menstruatiekrampjes lijken, en dat maakt het niet makkelijk. Verder heb ik last van afscheiding, waardoor ik steeds bang ben dat ik bloed, en dus om de haverklap naar de wc ren om te checken. Maar aan de andere kant durf ik bijna niet naar de wc om te plassen, bang dat ik bloed ontdek. Vanochtend werd ik wakker en had ik nauwelijks last van mijn borsten, en geloofde pas na 2 zwangerschapstesten dat het allemaal nog ok is. (Waar is die keihard huilende emoticon als je 'm nodig hebt) Ik kan/durf het nogsteeds niet te geloven. Ik durf me er nog niet aan over te geven. Ik zit eigenlijk maar gestressed af te wachten tot het toch nog fout gaat. Van roze wolk zeker geen sprake. Is er iemand die dit herkend? Komt het nog goed? Is er iets dat ik kan doen?
Ten eerste, Van harte gefeliciteerd met deze zwangerschap! Als ik het goed begrepen heb ben je nu 4.4 weken zwanger? Ik herken het heel goed.. Ik ben nu, als het goed is, ongeveer 6 weken zwanger, en wordt ook nog steeds niet wakker met dat gelukzalige gevoel en die grote glimlach.. Bij wijze van.. In het begin, dus rond de 4 weken, had ik ook steeds last van die krampen, maar ze beginnen nu echt minder te worden! Hoort er allemaal bij! Zo langzamerhand begin ik een beetje te wennen aan het idee, maar voel nog elke dag aan mn borsten of ze nog gevoelig zijn! Heb verder ook nergens last, dus dat is mn enige "herkenningspunt".. Ik denk maar zo, als het goed gaat dan gaat het goed, gaat het niet goed, dan laat mn lichaam dat wel merken en kan ik er toch niks aan veranderen.. Het komt zoals het komt.. En daardoor kan ik nu aan de horizon een klein stukje van die roze wolk zien, die langzamerhand dichterbij komt.. Moet maandag voor de intake en misschien een echo, dus we zullen zien. Wat je kan doen is niet meer testen! Testen zeggen niks over hoe een zwangerschap afloopt, probeer er toch van te genieten, je lichaam doet zn werk, en meer kan jij er toch niet aan doen! Ook denk ik steeds, geniet nu maar, stel het gaat toch fout, op de een of andere manier, heb je toch nog 2 weken kunnen genieten van het "zwanger zijn"... En anders heb je later in de zwangerschap misschien wel spijt, dat je er niet van hebt genoten!
Ik snap wat je bedoelt. Hier ook pas na 2,5 jaar zwanger. ( spontaan ) Heel onbegrijpelijk, en bang te gelijk. Hier nu na bijna 16 weken, dus echo gezien... Maar toch nog steeds spannend. Ik ben blij als ik straks wat in mijn buik ga voelen. Ik loop ook vaak naar de wc als ik iets voel lopen.. Maar alle aandacht is heel leuk, en alles wat je kan kopen. na 12 weken komt die roze wolk steeds meer terug. in iedergeval bij mij. Succes en gefeliciteerd
Hier ook in het begin veel last van menstruatie krampjes. Ook laat van veel witvloed waardoor ik vaak "nat" aanvoel en ook ik ging in het begin steeds kijken of ik iets kon ontdekken op de wc. Ik probeer er nu zoveel mogelijk van te genieten,mocht het mis gaan dan weet ik dat het niet goed zat!
Gefeliciteerd! Bij beide zwangerschappen kwam mijn roze wolk pas later. Bij de eerste eerder dan bij de tweede (hier nu pas met 20 weken ). In het begin vond ik het vooral erg spannend en ik heb me erg beroerd gevoeld. Het is een stuk leuker als je kan pronken met een bolle buik en lekker gespartel en gehik kan voelen, komt vanzelf.
Gefeliciteerd met je zwangerschap......!!!! En alles wat je omschrijft... hoort daarbij..... ik vind "zwanger" ook het verkeerde woord.... je bent inverWACHTing.... Aan het wachten tot NOD, wachten op de test... wachten tot de eerste 12 weken voorbij zijn.... wachten op de eerste beweging, wachten op de 20 weken echo... wachten op de indaling... wachten op het begin van de bevalling.... en dan wachten tot je mag persen..... en je kan niet wachten tot je je kindje in je armen hebt..... En elke fase van WACHTEN geeft weer andere onzekerheden.... Zwanger zijn is een onzekere tijd..... en moeder zijn trouwens ook.... alleen veranderen de onzekerheden elke keer..... (zelfs bij een vierde...!!) ga trouwens niet zitten wachten op een roze wolk.... ik heb nooit een roze wolk gezien... alleen roze momenten en DIE moet je benadrukken...
Gefeliciteerd! En succes die HELSE weken, wachten, onzeker! Bah, ceberus omschrijft het perfect! Ik kan nu wel genieten hoor, maar net als bij de eerste kan ik niet wachten tot het kind veilig in mijn armen ligt! En als je zwanger bent duren 9 maanden echt TE lang!
Ik ben dmv. ICSI zwanger geworden en eerlijk is eerlijk, ook ik kan niet van een roze wolk spreken, maar wel van roze momenten, In het begin overheerste vooral ongeloof, daarna blijdschap en toen kwam de onzekerheid en die bleef eigenlijk de hele zwangerschap... Gepaard met heel veel ongeduld hihi en wat ik ben blij dat ze er nu eindelijk is! En nu, nu zit ik wel op die roze wolk!
Heel herkenbaar!! Geef het de tijd die je nodig hebt, je bent nu enorm overdonderd door nieuws waar je al jaren op hoopte! Een vriendin van me was na 1,5 jaar wachten eindelijk zwanger, ze heeft 20 weken lang gespuugd... Toen zei ze ook weleens "En dan moet ik er nog blij mee zijn ook?" Natuurlijk was ze dat wel, maar ze voelde zich echt niet op die roze wolk! Die eerste weken, maanden zijn enorm onzeker! Elke fase heeft zn angsten en onzekerheden, maar eens jij een paar goede echo's gehad hebt en je lichaam kan durven vertrouwen... Dan komt hopelijk die roze wolk vanzelf... En als je dan dat kleintje voelt bewegen... Daar moet ik nog elke keer om glimlachen! Zo'n lief klein kindje, in mijn buik! Ons kindje!
Meis.... Ik ben nog altijd die roze wolk niet tegengekomen. Ik ben wel heeeeeel dankbaar, maar continu ongerust. (onderschrift). Hoop dat ik nog op die roze wolk kom, lijkt me heerlijk. Dus ik vrees dat het zo wel zal blijven voorlopig bij juo, ms dat het tastbaarder wordt als je het gaat voelen. Maar wat ik nou heb, is dat ik dan weer ongerust ben als ik het minder voel.....aghrr..
Ik had precies hetzelfde! Ik ben pas op de wolk gestapt na de echo met 17 weken toen we weer bevestigd kregen dat alles er goed uit zag, en we de geslachten hoorden, toen werd het ineens echter.
Wat een fijne reacties! Super bedankt! Ik herken dat checken of je bosten nogsteeds gevoelig zijn. Ook bij mij is dat mijn enige 'herkenningspunt' die voor mij echt op zwangerschap duidt. Fijn om te horen dat ik niet de enige ben die steeds naar de wc rent om te checken wat er daar beneden gebeurd. Je leest nooit over menstruatieachtige krampen en veel witvloed aan het begin van een zwangerschap, ik wist niet wat me overkwam. Nu wat wijzer en een stukje rustiger. Ik geloof nu ook dat het nog beter zal worden als ik een echo heb gezien en mijn buik gaat groeien. Tja, en als het dan straks gaat bewegen, dan wordt het vast nog een stuk beter! Speciale dank aan Cerberus, wat heb je dat prachtig verwoord. Anderen hebben het ook al gezegd, maar ik heb echt veel aan je post gehad, en ik dus niet alleen volgens mij. Elke fase zijn eigen onzekerheid, daar ben ik nu ook op voorbereid, maar ik ga die roze momenten koesteren! Dikke digi-knuf voor jullie allemaal!
Ik moest heel erg wennen aan m'n zwangerschap, ook al wilde we het erg graag. Toen we het eenmaal waren hadden we zoiets en nu?? Nu hebben we strax een hele verantwoordelijkheid..kan en wil ik dat wel? Ik had ook ineens heel erg de behoefte aan geborgenheid van mijn eigen moeder..en dacht veel aan hoe ik vroeger zelf als kind was. Ik moest denk ik heel erg wennen aan de verandering, daar kan ik moeilijk tegen.
hoi, Ik kan met dat gevoel helemaal voorstellen. Ik heb in het begin ook last van mijn buik gehad en dacht steeds dat ik ongesteld moest worden. Dit had ik ook met mijn eerste en het hoort er dus bij, maar nog steeds blijf je daar onzeker door. Ik hoop dat je er wel van kan genieten en ik hoop voor je dat alles verder goed gaat......