Vind de titel een beetje lastig om hierbij te verzinnen maar mijn PROBLEEM en zie het dan ook echt als een probleem is. Mijn moeder wis bij mijn eerste zwangerschap dat ik zwanger was voordat ik kon testen terwijl wij al 2,5 jaar bezig waren en de hoop hadden opgegeven. Zij wist 100% zeker dat het een meid was klopte ook. Zij wist bij 20 weken opeens wat de naam werd kon ze niet weten want wij wisten het zelf pas met 18 weken Toen mijn man haar belde dat de bevalling was begonnen zij ze dat er iets mis was met het voetje en vroeg zich af waarom we de naam gingen veranderen. We hebben idd 2 namen toegevoegd aan haar naam vernoemd naar de oma's en hebben dit net voor de bevalling besloten. En haar teentje zat onder haar voetje gebogen doordat ze knel had gezeten hoe kon ze dit nu weer weten?????? Maar je raad het al 2,5 maand na de bevalling bleek ik weer zwanger moeder wis het al en wist ook zeker dat het weer een meid was. Ik wis het niet zo zeker want bij mijn dochter nooit overgegeven en nu alleen maar ziek dus ik dacht een jongen. Maar bij 18 weken bleek het idd een meid te zijn. Nu kwam mijn moeder van het weekend langs en zei mooie naam hebben jullie uitgekozen ik zeg WAT! En jahoor ze weet het weer terwijl het nergens staat weten het zelf pas sinds vorige week. Baal hier zovan wil gewoon verrassingen Wie heeft nog meer zo'n vreemde band met familie, vrienden??
paranormaal begaafde moeder heb jij dus gewoon. Nee geen ervaring mee maar lijkt me wel eens heel erg lastig
Is je moeder, gos hoe noem je dat, telepatisch? Ik geloof wel in zulke dingen eigenlijk. Niet tactisch van haar om dat dan telkens zo expliciet te melden wat ze al weet... Maar sja..als ze idd die gave heeft, dan zal je kunnen geheimhouden wat je wil, ze weet t gewoon al. Toch blijf ik zulke dingen bijzonder vinden. Ik zelf had vroeger voorgevoelens, die kwamen dan ook uit.. Dan dacht ik dat ik mijn nichtje tegen zou komen en die kwam ik dan ook tegen... Zelf ben ik dat overgroeid ofzo want dat heb ik nooit meer, al jaaaaaaaren niet meer. Was alleen als kindzijnde.. Weet wel dat mijn oma een week voor haar begrafenis geld aan mijn vader heeft gegeven en hem gezegd heeft dat hij een donker pak moest kopen.......zij was kerngezond, voor zover ze wisten......een week later kreeg ze een hersenbloeding en overleed.
Mijn moeder vind het zelf dood eng en stopt het weg. Ze gaf wel aan dit vaker te hebben en alles op te schrijven maar dat ze er bang voor is. Eigenlijk wilde ze dit keer ook niet vertellen wat de naam was maar wilde toch checken voor zichzelf Weet niet wat ik ermee aan moet straks krijgt ze nog veel engere informatie binnen zoals dood enz? Ik weet niet wat ze is of wat ze heeft en zelf weet ze het ook niet maar 1 ding weet ik wel zeker vind het knap lastig. Hoop dat het een keer ophoud dat ze het uit kan schakelen Dat verhaal over jouw oma is ook eng zij heeft echt een soort voorgevoel gehad? Goh ben blij het zelf niet te hebben
Ja of dat ze leert ermee om te gaan ofzo? Daar zijn volgens mij wel mensen voor die mensen met deze 'gave' kunnen leren dat het niet eng is. Maar pin me er niet op vast, ik weet er echt niet veel van. Ik zou het ook doodeng vinden als k die 'gave' zou hebben. Zou het geen gave, maar een last vinden. Wat doe je eraan he? Je hebt het nou eenmaal..ms toch leren hoe ermee te dealen? Maar hoe pak je dat aan??
dat doet mijn moeder dus ook, die zei ook dat ik zwanger was voordat ik had getest... alle 4 de keren!! en bij de eerste en de derde heeft ze ook de naam geraden, ik denk persoonlijk dat ze mij gewoon door en door kent en daardoor zelf snel ziet dat er wat met me is, ben per slot van rekening haar dochter, op onze echo van de derde waren er (heel toevallig) aan elke voet 6 teentjes te zien, dus ik was helemaal in paniek, maar mijn moeder zei dat dat een fout zou zijn van de echo, wij terug en idd het was een fout ze maakte net de foto toen hij zijn voetjes bewoog, laatste teentje was dus schaduw... vond het ook allemaal heel eng, maar ze vertelde later dat ze dat van de teentjes zei om mij gerust te stellen.... (ik geloof wel dat mensen dingen kunnen zien, maar denk bij mijn moeder dat het toch echt is omdat ze me zo goed kent)
Mijn vader vertelde dat hij geld kreeg en dat hij een donker pak moest gaan kopen, toen hij vroeg waarvoor zei ze dat hij dat gewoon moest doen en verder geen vragen stellen.. (mijn pa was toen 20 jaar jong). Zij kreeg dus een week later die hersenbloeding en mijn pa kon zijn pak aan op de begrafenis. Toen ik die voorgevoelens vroeger had, was ik zo bang dat ik dat van mijn oma geerfd zou hebben ofzo. Godzijgedank ben ik dat als kindzijnde weer kwijtgeraakt die voorgevoelens en hoop dat dat ook zo blijft. En ms was het in mijn geval ook echt toeval, maar ik had voorgevoelens, als kindzijnde, dat er dingen zouden gebeuren en die gebeurden dan ook wel.. Zo dacht ik ooit op een zondag, straks komt opa met een trailer de straat in met een pony er in..ik wilde graag een pony, en dat gebeurde dus een zondag later...... Ms toeval hoor, ik weet t niet. Ben in elk geval door die dingen wel een hele tijd onzeker geweest. Dan dacht ik te weten dat iets mis ging oid, omdat ik vaker dingen had voorgevoeld...en die kwamen dan niet uit. Geen idee, maar ben zo blij dat dat nu echt al 20 jaar geleden is dat ik dat zelf had..
Ja daar zeg je me wat me moeder is echt een super nuchtere vrouw werkt 5 dagen in de week in een zorgcentrum en als ik haar zeg dat het een gave is of dat ze paranormaal is lacht ze me vierkant uit ( waarschijnlijk ook van de zenuwen ) want diep van binnen gelooft ze er misschien wel in. Ook zegt ze het vaker te hebben bij mij dan bij andere mensen nou ben ik lekker mee.
Goh wat leuk om iemand te horen die ook zo'n vreemde vogel als moeder heeft haha. Mijn moeder zegt dus met mij al vanaf de geboorte de sterkste band te hebben van de kinderen maarja ben ook de eerste
Jeetje meid dat is schrikken maar ook niet leuk om nooit een verrassing te krijgen. En als kind is het helemaal moeilijk om er mee om te gaan. Misschien heb je het weggestopt ipv dat het weg is? Kan toch dat als je je best weer zal doen het weer terug is niet dat je daar op zit te wachten. Je vader zal ook wel geschrokken zijn die week dat je oma overleed zoveel vragen komen er dan zal ze het echt geweten hebben en verdriet gehad hebben enz
Dan komen er ook idd heel veel vragen in je op. Wij wonen in zeeland. Mijn oma (die bewuste oma) was met de ramp van 1953 in Brabant aan het logeren bij haar zus. Haar man, mijn opa, en drie kinderen had ze thuis gelaten.. Toendertijd was er nog geen media of in elk geval niet zo uitgebreid als nu... Ze werd midden in de nacht van feb wakker en zei dat haar drie kinderen verdronken waren...... (volgens mij tussen de 3 en 6 jaar oud, mijn ooms en tantes dus).. En idd die waren die nacht uit de armen van mijn opa gesleurd toen hij aan zijn schoorsteen hing en zijn kinderen uit alle macht vast probeerde te houden.. Volgens mij wist zij dus ook dat ze zou komen te overlijden. Zeker als je dat verhaal hoort over haar verdronken kindertjes. Dit gaat verder als alleen elkaar goed kennen. Zelf zag ik vroeger ook verschijningen in mijn slaapkamer. Nu we het er zo over hebben komt er vanalles naar boven..haha weet niet of ik er blij mee ben eigenlijk Mijn man gelooft er ook absoluut niet in, en als ik bv naar die programmas wil kijken, vind hij dat grote onzin.
@ukeldaatje, wat een verhaal zeg, en wat een narigheid als je zo wakker word 's nachts en dat gewoon weet , Bah Ik zag vroeger ook idd dingen, zo was ik aan het paardrijden toen mijn opa overleed, hij werd ingeslapen maar wilde perse dat ik naar mijn paard ging en iets leuks ging doen, niet dat ik mijn hoofd erbij had, maar goed, hij zou om half vier inslapen, en precies om half vier stond mijn paard stil en keek ik op de klok van de kantine!! 6 weken later stond ik achter de bar van de manege, en ik vroeg serieus aan mijn opa wat hij wilde drinken, iedereen keek me heel raar aan toen ik tegen een lege kruk aan het praten was.... maar ik zweer dat mijn opa daar was, en nog steeds geloof ik dat hij bij me is, terwijl het bijna 16 jaar terug is.. ik geloof zeker wel dat er meer is, alleen bij mijn moeder denk ik dat het is omdat ze me goed kent, want verder gebeuren die dingen niet bij haar (zover ik weet dan)
Bizar he...ik geloof er ook in hoor, al ben ik er ook bang voor en sluit me er zoveel mogelijk voor af.
Ik denk ook dat je moeder paranormaal begaafd is. En ik denk ook dat zij moet leren hiermee anders om te gaan. Fijn dat ze alles weet, maar ze hoeft niet alles te zeggen. Ik zou dan ook gewoon eens met haar praten dat je dit graag anders ziet. Gefeliciteerd trouwens..!
Jij ook gefeliciteerd jij mag al bijna genieten van je kleine wonder!! Ja zal ze echt paranormaal begaafd zijn? Word je daarmee geboren? Ik heb al eerder aangegeven dat het mij enorm veel pijn doet dat ze de naam zei maar toch deed ze het voor de tweede keer. Dit keer zei ze het minder makkelijk maar toch zei ze het En toch zijn het niet van zulk vanzelf sprekende namen. Want ik ben meer van de Jazz-Lynn, Kyara, Luna enz En Noa zou normaal niet een naam zijn die ik zou kiezen ook deze naam is weer kort en krachtig ik hou van lang moeilijk veel y's
Dankje..! Ja nog eventjes..! Ik kan niet meer wachten!!! Iemand kan niet zomaar al dat soort dingen weten. Ik denk echt dat ze een soort van 6e zintuig heeft. wordt je mee geboren ja. Misschien moet je toch echt heel duidelijk tegen je moeder zeggen dat je het echt niet meer wilt. Ze kan het ook voor zichzelf houden, of opschrijven en desnoods achteraf zeggen/ laten lezen.
Ja paranormaal begaafd, heel duidelijk. Maak je moeder duidelijk dat je niet wilt dat ze zegt wat ze weet. Liever dat jij in de waan blijft dat het een verrassing blijft allemaal, want dit is niet leuk voor je. Ik heb zelf alleen een gave dat ik goed weet wie er zwanger is, voel dat gewoon aan ofzo, maar zeg dat niet tegen die persoon omdat iemand het zelf bekend moet maken. Wil het niet verpesten. Dus het is wel belangrijk dat je moeder leert dat ze sommige dingen voor zich moet houden.
Mijn moeder wist zeker dat mijn zus zwanger was, terwijl ik nog zei dat dat niet kon omdat ze net ongesteld was geweest. Maar ze had gelijk, later bleek dat een smoesje te zijn geweest hihi! Ook wist ze zeker dat als ik een kindje kreeg, het een dochter zou zijn. En dat klopte ook! Ik heb het met het geslacht van ongeboren kindjes. Bij mijn zus haar dochter had ik het heel sterk, en ook nu ze een zoon krijgt wist ik dat eigenlijk al. Gisteren had een vriendin haar 20 weken echo en ze vroeg wat ik dacht, ik heb al vanaf het begin heel sterk het gevoel dat ze een zoon verwacht, maar ze had zelf voorkeur voor een dochter dus heb ik daar niets over gezegd. Nu zei ik dat ik dacht dat het een jongen was en dat klopt dus ook weer. Van mijn dochter wist het ik ook zeker, ik heb het eigenlijk nog nooit fout gehad, maar heb het gevoel bij mensen die dichtbij staan wel sterker dan bij bijvoorbeeld vreemden. Oh en ik wist al hoe mijn zusje ging heten, nog voor mijn ouders die naam hadden uitgezocht. Ik was 10 en vond het heel normaal, nu vraag ik me wel af hoe ik dat toen al wist...
Wat bijzonder meiden om zo'n gave te hebben maar lijkt mij ook knap lastig. Ik heb dus al een paar keer gepraat met moeder lief en ze zegt dat de navelstreng nog doorloopt en dat ze daarom alles weet Of te wel een hele sterke band ik vond het altijd bizar maar geloofde het als kind kon ik ook nooit een geheilmpje hebben want ze wist alles. Zei ik bijv ik ga naar een vriendin toe om te spelen en blijf daar eten en slapen wist zij al dat ik loog en dat ik naar een jongen zou toegaan ik mocht dan ook echt niet maar hoe wist ze dat! Maar ik heb haar nooit gehoord over dat ze kan communiceren met dode mensen ze zegt dat ze het gewoon binnen krijgt. Ook heb ik haar gezegt dat ik het niet leuk vond bij de eerste dat ze alles wist en ze zei ook dat ze het nooit meer zou doen en voortaan op zou schrijven. Maar ze wilden het dolgraag checken dus het begon met heeft het 3 letters begint het met die letter dus ik keek haar aan en liep weg en toen zij ze ow dan is het ... Wij zitten zelfs er over na te denken om de naam te veranderen maar wij vinden dit zo'n mooie naam en past bij de van onze andere dochter. En waarschijnlijk weet ze het toch wel als we het weer veranderen. Maar hoe kan het dat ze het bij mij heel sterk heeft en bij mijn zusje totaal niet ze voelt niks bij haar ze hebben ook nooit een goede band gehad was een papa's kindje Bij mijn broertje heeft ze het wel.
Naam niet veranderen hoor. Als je het doet, zal ze het toch ook weer weten denk ik zo.. Snap dat het niet leuk is, maar je kan niets aan de 'gave' van je moeder veranderen. Ik blijf het zelf meer als obstakel of last zien, brr..lijkt me echt niets om paranormaal begaafd te zijn... Heeft je moeder het alleen mbt jou dan? Of ook met buitenstaanders of andere familieleden?