Hallo, In februari heb ik een miskraam gehad. Nu ben ik inmiddels 13 weken zwanger en alles lijkt goed te gaan. Termijnecho was dik in orde en voel me ook nog steeds zwanger. Echter blijft het roze wolk gevoel weg :x. Het lijkt wel dat ik zelf helemaal niet kan genieten van mijn zwangerschap. Ik ben hartstikke chagrijnig en heb soms helemaal geen zin meer om zwanger te zijn. Ook is de zin om dingen te ondernemen totaal weg. Wie herkent dit? Ik voel me enorm schuldig en buitenstaanders zouden zeggen schaam je. Begrijp mij niet verkeerd ik wil dolgraag deze baby ! Maar het gevoel wat ik nu heb tijdens mijn zwangerschap komt gewoon niet goed over en schrik hier zelf van en voel mij daar enorm schuldig over. Wie o wie herkent dit en heeft wat tips om dit sombere gevoel te laten verdwijnen. Liefs,
Sinds ik weet dat ik zwanger ben, kan ik alleen maar denken dat het fout gaat. Ben constant chagie en kan ook snel uit mijn slof schieten. Ik heb door mijn angst vorige week woensdag een echo gehad met kloppend hartje. 2 dagen ben ik tevreden/blij geweest, maar daarna weer alleen negatieve gedachtes, terwijl aan diegene die we het verteld hebben heel enthousiast zijn en blij. Ik kan gewoon niet zo goed meedoen. Aankomende donderdag hebben we weer een echo+intake, maar weer alleen maar negatieve gedachten.......ik had zwanger zijn zo anders voorgesteld!! Dus ja ik snap je helemaal, en nee ik heb nog geen tips.....ga even met je meelezen.
Roze wolk hier ook nog niet over komen drijven hoor... Geloof dat de media je die oplegt Ga ook niet zoeken naar die roze wolk, en voel je zeker niet schuldig!! Misschien komt ie voor jou gewoon pas als de beeb geboren word, of nog later pas... Dat is helemaal niet erg. Ik vind zwanger zijn ook echt niet leuk... Begrijp me niet verkeerd, ben super blij dat we straks een dochter "krijgen" maar dat zwanger zijn vind ik echt geen feest hoor! Als je echt depressieve gevoelens krijgt is het wel verstandig eens met je VK of HA te gaan praten! Je kunt namelijk door al die hormonen ook last krijgen van een prenatale depressie, en dat kun je beter maar op tijd onder controle krijgen! Maar meis, echt waar... Niet alle zwangeren zitten op een roze wolk! En dat wil echt niet zeggen dat hun kindjes niet hartstikke welkom zijn!
Wat vervelend dat je je zo voelt! Maar voel je vooral niet schuldig, het is heel normaal om niet 9 maanden lang op een roze wolk te zitten. Ik denk dat er maar heel weinig mensen zijn die dat lukt.... Bij mij ging het vorige zwangerschap beter vanaf week 17 ongeveer, toen kon ik mijn kindje voelen en daardoor kun je zelf voelen dat het goed met hem gaat. Als je echt het gevoel hebt dat je onterecht heel somber en depressief blijft moet je misschien eens met je gyn/vk hierover praten. Er bestaat namelijk ook zoiets als een prepartum depressie, waarbij je juist tot aan de geboorte last van een depressie hebt.
hier ook geen roze wolk hoor. daar geloof ik ook niet in. het is best pittig om zwanger te zijn en de eerste periode met de baby ook. Je bent echt niet de enige!
Ik ben ook nog niet zo vaak die blauwe wolk tegengekomen. 17 weken lang extreem misselijk geweest, veel gedacht laat het maar fout gaan ik kan niet langer, vervolgens weer huilen dat ik zoiets vreselijks denk. Na de geslachtsbepaling super blij voor een week. Daarna overgenomen door ziekenhuis, die waren kei hard en de gesprekken kwamen bij mij over dat ik niet zwanger had mogen zijn. Diep ongelukkig weer. Week later noemde ze mij diabetespatient, héél veel moeite mee gehad, want werd me verteld dat ik een hele heftige, pijnlijke bevalling zou krijgen, kindje hersenafwijking en obesitas op latere leeftijd. Afgelopen week na meerdere malen mezelf waardes te prikken, die helemaal prima waren mezelf proberen toe te spreken dat het allemaal wel goed komt. Weer even een weekje blij geweest. Sinds donderdag flinke pijn in mijn rug, kan niks meer, weer ongelukkig, moet ik dan zoveel pijn, last en stress hebben van een zwangerschap?! Maar vandaag gesprek gehad met internist, hij heeft toegegeven dat het ziekenhuis mij verkeerd behandeld heeft, ik heb geen diabetes! Nou hoop dat ik ondanks de rugpijn weer even kan genieten! Leuk is het zwanger zijn wat mij betreft niet, de sprookjes over de ooievaar zijn zo gek nog niet.
Vervelend meid dat je je zo voelt. Ik kan je vertellen, hormonen doen rare dingen met je. Wat jij beschrijft had ik in mijn eerste zwangerschap ook! Ik dacht dat het gewoon aan mezelf lag! Ik zag ook heel erg op tegen nog een zwangerschap... Nu ik weer zwanger ben, zie ik pas wat de hormonen met mij gedaan hebben vorige zwangerschap. Deze zwangerschap namelijk, voel ik me juist precies het tegenovergestelde! Ik ben nu juist vrolijk en blij. Schuldig voelen, moet je absoluut niet doen! Je zou het zelf ook liever anders zien! Niet iedereen is hetzelfde, en zoals altijd gezegd wordt, elke zwangerschap is anders! Ik hoop voor je dat je alsnog beter gaat voelen, en er toch van kan genieten! Groetjes Setje
Die roze wolk wat betreft zwanger zijn die is volgens mij niet voor velen weggelegd. Ik heb voor de zwangerschap van mijn zoontje ook een miskraam gehad en voelde me net als jij. Niet vooruit te branden, nergens zin in, heel moe. Na week 15 kreeg in dusdanig pijn in m'n onderrug dat ik de ziektewet in moest. Lag veel op de bank en zag m'n huis om me heen vervuilen. Hulp deed niet waar ik om vroeg, dus werd ik niet veel blijer van. Maar: eerlijk is eerlijk, ik denk week 36/37 tot week 40, toen alles af was voor de baby, ik me lekker bezig kon houden met de babywas en leuke frutsels was ik wel erg blij. Dat ik daarna nog moest wachten tot de geboorte eind week 41 was slechter voor m'n humeur. Die periode na week 40 is ook erg vermoeiend. Om de dag naar de vk, tussendoor naar het zh voor een ctg om de dag, dus iedere dag controle voor de baby. Dodelijk vermoeiend Positief vooruitzicht: nu 23 weken zwanger van de 2e (3e zwangerschap) en sinds 2e trimester weer meer energie, blij dat het zo goed gaat en genieten van de beweging van de baby. Klachten zijn bijna niet aanwezig, ik ben veel meer in beweging en dat helpt in positieve zin. Dus kleine tip: ga dingen ondernemen waar je blij van wordt (die nu niets met de zwangerschap te maken hoeft te hebben). Daar wordt je actiever van en dan komt dat wolkje vanzelf (geniet van de hele kleine dingen)
Ik ben ook niet blij zwanger vind het zwaar en niet leuk! Die roze wolk was er de vorige zwangerschap niet en zal er deze keer ook niet komen. Mijn lijf kan het gewoon niet aan lijkt het wel nu met 15 weken nog steeds ziek en moe. Ook moet ik binnenkort stoppen met mijn werk omdat mijn bekken begint te vervelen. Dus een baby super leuk ik kijk nu al uit naar de bevalling. Heerlijk genieten van mijn kraamweek. Nog maar max 27 weken *zucht
Hier ook geen roze (blauwe) wolk hoor. Maar nu ik eindelijk niet meer zo ziek, zwak en misselijk ben, zijn er wel "geniet" momentjes. Zoals bij de 20 weken echo, als alles compleet en heel blijkt te zijn. En inderdaad ook eerste draaibewegingen en schopjes.
Volgens mij zijn er weinig mensen die op een roze wolk zitten hoor. Ik heb weinig te klagen qua klachten, maar ik heb bijvoorbeeld totaal geen energie en zin om dingen te doen. En dat is best lastig met een meisje van bijna 2, ik voel me ook dagelijks meer schuldig dan dat ik op een roze wolk zit.
Begrijp je volledig. In oktober ook een miskraam gehad, nadien snel terug zwanger... maar ik kon met 13 weken ook niet genieten. Tot 12 weken had ik een tweewekelijkse afspraak bij de gynae, voor mijn gemoedsrust... maar de volgende afspraak was pas op 16 weken en toen was ik héél onzeker... ook al dacht ik dat ik het kleintje rond 15 weken voelde (héél lichtjes hoor), ik durfde daarover niks te zeggen totdat mijn volgende echo goed was... Pas vanaf 16 weken begon ik ervan te genieten en mocht ik van mezelf me niet meer ongerust maken... Dus ik begrijp je volkomen... en kijk over paar weekjes mag ik ze in mijn armen houden
Ook hier niet die roze wolk nog, gewoon doordat de vorige zwangerschap heel zwaar was en ik nu continu misselijk ben of heel moe en duizelig. Ik groei al wel flink en ben ook ontzettend gelukkig met ons kleintje op komst maar echt genieten kan ik nog niet. Denk dat het genieten pas komt als ik de 12 weken voorbij ben. Dus schaam je niet er zijn er meer die dit hebben
Toch wel enigszins gerustgesteld dat ik niet de enige ben die hier last van heeft. Kan niet wachten tot het zover is. Hopelijk is daar dan eindelijk een roze wolk en eindelijk ben ik weer de "oude" Al moet ik zeggen, het zonnetje maakt momenteel wel iets goed. Allemaal veel sterkte met dit rare gevoel. En als we het even niet meer zien zitten kunnen we elkaar een hart onder den riem steken.
Inderdaad herkenbaar! Zwanger zijn is spannend, zeker na een miskraam. Zelf heb ik (en met mij meerdere vriendinnen) pas echt genoten van de zwangerschap na een week of 24, daarvoor was het vooral eng en de eerste tijd vermoeiend. Maak je er niet druk over. Wat hielp was mijzelf toestaan een beetje extra verwend te worden. Ik ben niet het type dat vaak naar kapper of pedicure e.d. gaat, maar toen ik zwanger was ging ik dat juist wel doen. En nog (zeker als je nog geen ander kindje hebt) regelmatig even koffie doen met een vriendin of een filmpje is ook erg aan te bevelen. Koop wat leuks voor jezelf, ga lekker midden op de dag een tukje doen. Hoe dichter het bij komt, hoe zeker je ervan gaat worden dat dit kindje het gaat redden.
Na 5 missed abortions van tussen 11 en 17 weken is mijn 6 e zwangerschap voor mij negen maanden lang spannend geweest. Ik was meer bang en later echt heel erg angstig dat het op het einde en zelfs tijdens de bevalling nog mis zou gaan.... Mij is het niet gelukt om die angsten weg te krijgen. Mocht elke week hartje komen luisteren hierdoor om me gerust te stellen.
Een roze wolk is mij ook onbekend. Mijn eerste zwangerschap ben ik me pas vanaf 15 weken beter beginnen voelen, maar vond het vreselijk om zwanger te zijn. Nu opnieuw doorheen een lastige periode, ik zoek veel afleiding zodat de tijd sneller voorbij gaat, maar het blijft toch lastig vind ik. (Ik vraag me af of dieren hier ook zoveel last van hebben...) Ik ben ook zo onverschillig geworden, het liefst trek ik me van niks nog iets aan, zoals ik er bij de eerste echo bij lag, het kon me allemaal niet veel boeien, heel erg... en dat terwijl ik zolang bezig was met zwanger worden en er zoveel zin in had, ik herken mezelf echt niet
"Geniet ervan meid" zegt men heel vaak tegen me... om een schuldgevoel van te krijgen! Ik heb me serieus wel eens afgevraagd of ik er nu eigenlijk wel genoeg ervan genoot. Ik was bang dat ik dan later besef dat ik niet genoeg genoten heb. Laat je maar niets wijs maken hoor. Het kan niet continu een roze wolk zijn. Ik vergeet soms nog wel eens dat ik zwanger ben. Dat komt ook wel doordat ik een redelijk fijne zwangerschap heb, ik mag absoluut niet klagen. Maar zit ik dan altijd op een roze wolk? Nee, dat niet. Misschien ben ik er te nuchter voor, dat kan ook nog. Ik heb de eerste 12 tot 20 weken ook als tweeledig ervaren. Blij omdat ik zwanger was, een klein beetje bang voor nog een miskraam en ik had veel moeite met mijn veranderende lichaam. Op een bepaald ogenblik heb ik resoluut die angst buiten de deur gezet. Je kunt niet alleen maar bezig zijn met bang zijn, dat gaat je leven beheersen. Als het de bedoeling niet is, dan is dat zo. Is het de bedoeling wel, dan komt het vanzelf goed... Wat ik dan nu wel heb, is als ik 's avonds op de bank lig wel heel hard kan giechelen om die uit zichzelf bewegende buik. En als mijn man dan zo lief over mijn buikje wrijft, heb ik weer vlinders in mijn buik. Maar die roze wolk? Ik ben gestopt met zoeken en heb besloten tevreden te zijn met wat ik heb.
Was heel angstig. Had een schat van een verloskundige die me er doorheen geloodst heeft, zelfs nadat ik vanaf 24 weken zw diabetes kreeg en aan de insuline moest en dus bij de gyn kwam. Ik mocht blijven mailen en bellen en komen. Met 30 weken hoge vliesscheur en opgenomen met vroegtijdige weeen, tot aan 38.1 weken meer in het zhuis dan erbuiten geweest, zij bleef me steunen. Zonder haar was ik gillend gek geworden. We gaan voro een brusje, nu heb ik dus meegemaakt dat het ook goed kan gaan, dus hoop ik dat ik er nu een beetje van durf te gaan genieten, als het nog mag lukken uitereaard.