Hallo allemaal, Ik heb een lieve, vrolijke dochter die van een lolletje houd, maar er is 1 ding wat ik lastig vind. Voorbeeld 1: Als ik bij haar op de grond zit te spelen, (vaak spelen we elk apart ) valt er een minuutje stilte, zij zit ingespannen te spelen, ik zeg: Zullen we even boven de was ophangen? Ik praat dan expres zacht, maar ze komt meteen verschrikt en jammerend naar me toe gekropen. Ik denk dus dat ze dan schrikt. Ze blijft wel 5 minuten om mn nek hangen en ik herhaal het steeds. Uiteindelijk werd ze rustiger en heb ik haar meegenomen, toen was het ook goed. Voorbeeld 2: We waren winkelen met mn moeder, de hele ochtend, en zouden eten bij een nicht die zij niet kent. Ik kom met haar op de arm binnen en die nicht is heel rustig, praatte niet eens tegen haar, alleen tegen ons, ze klemt zich om mn nek, klimt bij me op, en huilt, meer jammeren. Ik zeg steeds:nee mama blijft bij je, mama laat je niet los, enz. Dit duurt wel 10 minuten dan gaat ze voorzichtig rondkijken maar loslaten mag niet. Na een half uur bij mij op de bank gaat ze tegen mn benen met de bal spelen, maar NIET verder. Op de bank is ze wel heel vrolijk en praat gewoon tegen mn nicht, ze mag er ook bij komen zitten. In de winkel. Ze vond het niet meer leuk in de buggy en op de arm werd te zwaar, maar neerzetten ho maar. Bij me opklimmen en vastklemmen enz. Ik ging voor kleding dus mn moeder nam haar over. Even later zat ze 5 minuten op de grond bij een bakje speelgoed! Meteen toen ze mij zag was het weer tussen de benen kruipen en kregen haar niet meer op de grond. Een heel verhaal, ik zou dit uit kunnen breiden, maar het zit me niet meer zo lekker.. Ze lijkt vaak erg bang te zijn en snel te schrikken/mijn troost zoeken. Hoe ga ik hier mee om, is het normaal, doe ik het goed of moet ik proberen haar wat harder te maken? (Dat kan ik helemaal niet hoor maar het was maar een vraag aan iemand die het misschien herkent hoe die het doet.) Of misschien zijn er deskundigen hier Alvast bedankt!
Ik kan het helemaal mis hebben en zeg het dan gerust, maar ik zie in je onderschrift dat je in februari een miskraam hebt gehad. Is het ook rond die tijd begonnen? Gewoon een gevoel dat in me opkwam, maar misschien heeft het er iets mee te maken.
Hoi, nou nee, dat niet. Mag ik weten waarom je dat denkt, je bedoeld dat ik anders op haar reageer? Ze is altijd schrikachtig in de bewegeingen geweest en wilde me moeilijk loslaten. Nu ze ouder wordt heb ik steeds meer het gevoel dat ze moet 'wennen' aan een situatie bij een ander. Bijv ben elke week bij schoonouders, is ze totaal niet bang voor, maar het eerst (half)uur wil ze veel bij mij zijn en moet ze duidelijk haar plek zien te vinden ofzo. Overigens doe ik zelf niets volgens schema ofzo, ze is niet per definitie van slag als iets anders als anders is.
Ik heb ook een beetje bange/verlegen dreumes, hij is wel iets ouder maar Tygo heeft het ook. Ik heb begrepen dat het er ook mee te maken heeft dat ze zichzelf als eigen persoon gaan zien en dus los van mama, dit schijnt voor sommige kinderen erg beangstigend te kunnen zijn. Misschien kan je als ze erg in haar spel is verdiept eerst bij haar gaan zitten en meespelen om vervolgens te vragen of ze mee gaat naar boven oid. Tygo houdt er ook niet van als er vreemden naar hem kijken soms, hij moet eerst altijd heel erg wennen en ik houd hem dan gewoon bij me. Wij hadden een bbq dit weekend bij ons thuis, er kwamen rond de 50 mensen en Tygo vond het vreselijk, ik heb hem steeds gedragen en bij me gehouden en na een uurtje ging het goed en wilde hij wel met de andere kinderen spelen.Zolang er geen volwassenen tegen hem praten behalve opa en oma ging het goed haha.. En soms is het best vervelend (vooral voor hem natuurlijk) Zeker als ik andere kinderen van zijn leeftijd zie die iedereen leuk vinden. Maar goed het gaat vast weer over..
Hoi dankjewel. Ze is niet echt verlegen hoor, kan erg goed gek doen enzo. Vervelend he telkens zo sjouwen. Dan ergens gaan zitten doet mijn dochter helemaal niet hoor! En het aantal mesen is het niet, meer de omgeving denk ik. En ik zat al bij haar te spelen en toen zei ik dat.
Ja verlegen is misschien het verkeerde woord, Tygo doet ook de hele dag gek, en ook wel bij anderen als het maar niet te druk is. Ik weet niet of ze ook naar de crèche/kdv gaat? Bij ons is het afscheid nemen af en toe ook zwaar voor hem. Ook schrikt hij idd snel van harde geluiden, grasmaaier/zaag enz. Het zal deels ook een karaktertrek zijn denk ik. Ach ik denk altijd bij mezelf: Gaat wel weer over..