een keertje op mijn werk, client werd niet goed. Ambulance gebeld en met loeiende sirenes naar het ziekenhuis, ik voorin. 1 dag is later is hij overleden. Dit staat me nog altijd bij, en denk er ook altijd aan als ik een sirene hoor.
3 keer voor mezelf. Eigenlijk best veel als ik erover nadenk. 1ste keer was ik 16 en had ik een brommerongeluk. Ben gelukkig ter plaatse geholpen en kon met mijn ouders naar huis. 2de keer met de bevalling van Evy. 1500cc bloed verloren en placenta liet niet los. Was tijdje buiten bewustzijn. Van huis naar ziekenhuis dus. 3de keer afgelopen februari. Ben onwel geworden op mijn werk. Opgehaald door de ambu en naar het ziekenhuis vervoerd. Als je zwanger bent krijg je wel een speciale behandeling zeg in het ziekenhuis. Mocht voor alle onderzoeken voordringen. Voelde me daar wel lullig over, omdat uiteindelijk niet veel aan de hand was.
Ik heb zelf op de ambu gewerkt en het MMT (in de volksmond trauma team) dus tja heb al wel wat keertjes in de ambu moeten zitten.
Op mijn werk. Ik was aan het werk bij een client. Opeens viel ze en gaf aan geen gevoel meer te hebben in haar benen. Ambulance gebeld en ze zijn haar komen halen. Welliswaar zonder sirene, maar niet minder heftig. Uiteindelijk bleek het met haar MS te maken. Na een revalidatie van ruim 3 maanden is ze weer thuis.
2 x voor mijn moeder, 1e keer ivm epileptisch aanval waarvan we toen niet wisten dat ze epilepsie heeft. 2e keer epileptisch aanval met hartklachten 1e keer met sirene 2e keer niet..
Afgelopen 1,5 a 2 jaar veel te vaak met ambu's te maken gehad. In 2009 heeft mijn ma een herseninfarct gehad toen kwam de ambu met toeters en bellen. Afgelopen oktober weer mijn ma werd voor onderzoeken opgehaald met ambu om naar ziekenhuis te gaan omdat ze zich niet lekker voelde, bleek ze een sepsis (bloedvergiftiging) te hebben. Waardoor met spoed naar ander ziekenhuis. Gelukkig heeft ze dit overleefd en toen nog 3 maal met ambu verplaatst van verpleeghuis na verpleeghuis. Hoop dat we voorlopig geen ambu meer nodig hebben.
1x voor mezelf. Ik reed toen een paard van een ander bij en ging met dat paard en samen met een vriendin en haar paard een buitenrit maken. We wilden naar een park en moesten daarvoor eerst door een woonwijk heen. Paard zou buiten hartstikke verkeersmak zijn, maar niets bleek minder waar. HIj was best druk en ik vertrouwde het niet en wilde terug. Ik kon hem al die tijd houden, maar op een gegeven moment niet meer en net toen we midden in een woonwijk waren. Het paard sloeg op hol en luisterde niet meer. Beide kanten stonden geparkeerde auto's dus ik kon geen kant op. De straat splitste zich in 2 straten, waarvan 1 richting de weg ging. Die kant wilde ik niet op en ik kon hem nog net een bocht laten nemen en de andere straat insturen. Helaas had het paard hoefijzers en ging in de bocht op een putdeksel staan. Met volle snelheid viel hij onderuit met mij erop en ik werd gelanceerd. Het was die dag erg warm en ik had alleen een mouwloos shirtje aan en mijn rijbroek en cap. Ik gleed een paar meter over de tegels en kwam tegen een stoeprand tot stilstand. Het paard was door zijn val meteen weer gekalmeerd en omwonenden hebben hem gevangen en voor mij de ambulance gebeld. Ik had 3 enorme schaafwonden en een gekneusde knie. Volgens de ambulancebroeders had ik mazzel dat ik mijn cap ophad!
Ik 2 keer voor mn man....eerste keer had hij een herseninfarct en 2e keer een tia... Hij is er gelukkig nog en is na flink revalideren een heel eind gekomen, maar hij zal nooit echt meer de oude worden en dat is soms best heftig.
I.v.m. mijn werk heb ik regelmatig met de ambulance te maken. Veel B ritjes, bewoner insturen i.v.m. verdenking op heupfractuur. Maar heb ook 2 keer de ambulance nodig gehad met toeters en bellen. 1 keer voor een collega die hartklachten aangaf en 1 keer voor een bewoner die stikte in een pannekoek. Het is voor mij allemaal werk gerelateerd geweest, dus kan het goed los laten. Kan me voorstellen dat wanneer je het nodig hebt voor jezelf of een dierbare dat het meer indruk maakt.
Bij mijn miskraam, omdat ik zoveel bloed verloor dat ik helemaal weg begon te vallen. Heb het zelf niet als heel heftig ervaren, (maar misschien dat het feit dat ik helemaal suf werd door het bloedverlies daar debet aan geweest is Daarnaast ben ik wel vrij nuchter en in panieksituaties ga ik altijd koelbloedig handelen, (pas daarna sta ik met knikkende knieen enzo) en ik heb gewoon op tijd aangegeven dat er hulp moest komen, dus heb ook geen moment in dat hele gebeuren gehad dat ik dacht: OK, nu gaat het echt niet goed meer! ). Mijn man is zich helemaal kapot geschrokken en heeft echt onderweg op z'n fiets naar het ziekenhuis, (hij moest eerst nog oppas voor ons dochtertje regelen), gedacht dat ie me kwijt zou raken en dat Thirza zonder mama verder zou moeten. Die stond dus ook te huilen van opluchting toen ie in het ziekenhuis kwam en ik inmiddels, door een infuus, alweer aardig op begon te knappen. DAT vond ik wel heel heftig, en toen kwamen bij mij de emoties ook. De hele straat (10 huizen, klein straatje dus ) was er ook aardig van onder de indruk, helemaal toen de ambulance niet bleek te komen voor onze oude overburen, maar ze mij afgevoerd zagen worden. Heb normaal eigenlijk alleen contact met onze oude overburen, maar na dit verhaal ben ik door iedereen al wel eens aangesproken over m'n ambulance-avontuur...
Hier wel een x aantal keer, zou niet weten hoe vaak. Gelukkig achteraf niets ernstigs. Voor mezelf een aantal keer met ongelukken. En voornamelijk waren mijn knieën de pineut. Ook een keer in verband met hyperventilatie. Wat betreft voor andere mensen: Een keer voor iemand die een hartaanval had gekregen. En een keer voor iemand die zijn 2 vingers eraf zaagde. Mijn zoon is 1 keer met gillende sirenes weggebracht, hij was net 4 weken, lag heerlijk te slapen in de draagdoek, met zijn armpje er een beetje uit. Ik bukte een beetje naar voren in de winkel om iets uit het rek te pakken, en hij rolde er zo uit, en landde bovenop zijn hoofd. Zijn lichaam sloeg over zijn hoofdje heen. Hij reageerde helemaal nergens meer op. Ik weet nog dat ik heb staan gillen, en dat ik hem door elkaar heb geschut om hem wakker te krijgen. (Achteraf héééél stom, maar het ging in een reflex..) Ambulance erbij, en toen is hij met gillende sirenes naar het ziekenhuis gebracht, daar stond een traumateam klaar, en werden allemaal onderzoeken gedaan,.. Uiteindelijk heeft hij 1 nachtje in het ziekenhuis gelegen, de volgende middag mocht hij naar huis. Hij had wel een hersenschudding, en heeft 8 dagen heeeeel veeeeel gehuild, maar heeft er gelukkig (afkloppen) niks aan overgehouden.
Ja 1x zonder sirene. Toen was ik in slaap gevallen op een soort strand in de brandende zon. Na een paar uur in het zonnetje slapen lag ik dus te ijlen. En dachten ze aan een zonnesteek. Dus toen gingen we naar de ehbo. Was ook mega verbrand ze wilde me bijna houden in het ZH. En 1x met m'n dochter met gillende sirene zie http://www.zwangerschapspagina.nl/peuter-kleuter/277293-meisje-de-olielamp.html
3 keer maar niet voor mijzelf. De eerste keer was in 2009. Mijn man met hyperventilatie. Het was echt heel eng, het was de eerste keer dat ik zoiets meemaakte. Ik was gelukkig niet alleen we waren bij een vriend op bezoek. De ambu-medewerkers kregen de ademhaling en hartslag van mijn man niet rustig. We waren in Deventer dus het ziekenhuis was dichtbij. Hij mocht gelijk weer mee naar huis toen het weer goed was en hij heeft er niets aan overgehouden gelukkig. De tweede keer was mijn zusje, dit jaar op Valentijnsdag. Ze had scooter-rijles en reed met de leraar in Deventer, allebei een scooter. Ik weet niet precies hoe het ging maar er ging was mis met het remmen en ze ging onderuit. De scooter knalt tegen een vrachtwagen die ook bij de kruising stond en weer terug. Omstanders gelijk 112 gebeld en ze bleek in haar onderbeen de beide botten gebroken te hebben. Het bot stak helemaal uit het vel. Ze heeft 3 dagen in het ziekenhuis gelegen en het gaat nu weer goed. De derde keer was weer mijn man, en weer met een scooter. Hij had cursus de hele dag en was daar met de scooter heen gegaan. Toen hij weer naar huis wou heeft hij bij een kruispunt een auto over het hoofd gezien, die wou net optrekken. Probeert nog te stoppen, glijd onderuit BOEM zo tegen de auto aan. De mensen waarmee hij de cursus had gehad reden achter hem dus die hebben 112 gebeld. En weer naar Deventer. Hij had / heeft alles gekneusd. De vrouw in de auto was alleen geschrokken en had verder niets. Gelukkig is alles goed afgelopen met beide. Maar als ik het zo lees zijn scooters niet goed voor ons. Oja de laatste twee hebben ook in de krant gestaan zelfs.
wat een heftige verhalen zitten erbij zeg. hier is maar 1x de ambu geweest, dat was voor de jongste, ik was toen net op een vreselijke manier thuis bevallen, waardoor mijn ventje een apgar-score van 0 had..gelukkig trok dit snel goed, maar ze wilden hem toch ter observatie in het zh hebben. Later bleek hij ook nog eens een gebroken sleutelbeentje te hebben.
Een paar jaar geleden voor mijn moeder. Mijn moeder had snacht al wat last van drukkende pijn op haar borst. Mijn vader zei, zal ik de huisartsenpost bellen. Mijn moeder zei nee hoeft niet, ze schepen je toch af met een paracetamolletje. De volgende ochtend moest ik naar school maar ik merkte dat het niet goed ging met mijn moeder en ben thuis gebleven ik heb meteen gezegt dat ze de dokter moesten bellen want als je pijn op je borst hebt en als je snacht afentoe weg valt is dit niet normaal. Ik was erg in paniek en dacht dat ik mijn moeder zou verliezen. De huisarts kwam langs en heeft toen de ambulance gebelt. In het ziekenhuis is ze toen opgenomen. Uit onderzoeken bleek dat ze een volledige hartinfarct had mee gemaakt snacht en dat ze boos waren dat ze niet had laten bellen, en als het bij de huisartsenpost was gemeld van pijn op haar borst dat ze haar niet met een paracetamol hadden weg gestuurd. (als ik dit snachts had mee gekregen had ik wel gebelt maar hoorde het de volgende ochtend pas Nu nog ben ik elke keer bang dat de telefoon gaat dat er weer wat met mijn moeder is, hoop dit nooit meer mee te maken.)
hier 2x meegemaakt helaas. 1 keer voor mijn schoonvader ivm een hartaanval de 2e keer was toen mijn zoontje geboren werd kreeg hij ademhalingsmoeilijkheden en moest met spoed naar het zh, dat was best heftig, nu als ik een ambulance hoor krijg ik direct kippevel en ze rijden hier regelmatig langs helaas.
wat zitten er heftige verhalen tussen! er is voor mij 1x een ambulance gekomen met loeiende sirenes omdat ik ineens bewusteloos neer was gevallen toen ik nog thuis woonde en meerdere keren voor mijn nichtje ook met loeiende sirenes, 1 keer ben ik er bij geweest en heb ik er een trauma van opgelopen omdat ik haar zo goed als levenloos in mijn armen kreeg gelukkig gaat het nu allemaal goed met haar en eigenlijk maak ik het elke dag wel mee voor mijn werk, werk namelijk in de verzorging
Hier een maand geleden, toen mijn placenta losliet voor de deur van ons huis. Ambulance is met loeiende sirenes naar het ziekenhuis gereden, we kwamen daar om 12.45 aan en om 13.08 is Lucas geboren, door middel van een spoedkeizersnee. we hadden geen 5 minuten later moeten zijn, want Lucas kwam zonder ademhaling/ hartslag ter wereld. Krijg nu steeds de rillingen als ik een ambulance hoor.
ben een keer aangereden door een k.t joch dat aan de verkeerde kant van de fietspad zat te scheuren zijn scooter. VOLLLLL op elkaar. ik instorten door pijn en bloed ,, hij doet gewoon niets alleen maar schreeuwen je hebt toch niets gebroken he en dat tien maal herhalen terwijl ik knockout ging ,en werd wakker in de ambu.. niets engst aan, heb het meer met de trauma helikopter.. ik heb 3 weken in het ziekenhuis gelegen en keek uit op het landings gedeelte, en vooral s'nachts merkte ik het op en dan zag je ze weer rennen met toeters en bellen en dan zie je een levenloos achtig lichaam liggen in de verte dat wel. maar nee als ik die weer zie en hoor ( en woon vlak bij het ziekenhuis ) zeg ik altijd succes tegen de gen die erin ligt ,, klikt heel stom maar doe dat automatisch