Haha echt? Goed gedaan van ons 21 juni wad mijn eerste uitgerekende datum, later werd dat bijgesteld naar 16 juni
Zat even te zoeken naar Scorpion om te kijken hoe het met haar en haar zoon is, zie ik dat ze zwanger is van de tweede, in oktober uitgerekend. Zag bij haar vrienden september1909 staan, dus wilde ook bij haar kijken. Is zij ook zwanger, wel korter. Leuk hoor. Kreeg even babykriebels, maar dat duurt nog wel even voorn ons haha
Zag dat Moettie inmiddels ook alweer 25 weken zwanger is En een aantal mama's schrijft kennelijk inmiddels onder een andere naam mee op het forum (alleen dan weer niet hier bij de juni-mama's, jammer genoeg...)
Als ze gewoon gaat slapen, ligt dat een beetje aan hoe ze overdag geslapen heeft, tussen ca. 5 en half 8 ergens... 's Nachts slaapt ze meestal wel nog goed gelukkig, hooguit dat ze eens wakker wordt omdat ze haar speentje kwijt is of van het hoesten ofzo. Maar dan slaapt ze wel weer snel verder Dat ze 's avonds langer op is, vind ik opzich ook nog niet het ergste, als ze langer op is, omdat ze 's middags pas laat uit bed kwam, is ze gewoon lekker vrolijk en gaat lekker spelen enzo, prima. Maar als ze zo'n avond als nu heeft (en ze eigenlijk wel moe is, maar dus gewoon weigert om te gaan slapen) dan krijst ze werkelijk de hele buurt bij elkaar en ook als ze dan beneden is barst ze de hele tijd in janken uit, dat vind ik dan dus weer een stuk minder En dat ik elke keer degene ben die naar haar toe mag en beneden haar mag gaan entertainen, terwijl m'n man suf achter z'n laptop blijft zitten en geen poot uitsteekt, helpt dan ook al niet bepaald voor m'n humeur... Het lijkt samem te hangen met tandjes, er zit er weer minstens 1 te drukken... Hopen dus dat die snel door is
Jvtje, o dat is echt is waar je weer erg wanhopig van kan worden. Denk je dat het verlatingsangst is? Besteed je veel aandacht aan het naar bed gaan? Wij stoppen Damien er voortaan in als hij nog net niet moe is. Eerst lekker omkleden, tandenpoesten, knuffelen, boekje voorlezen en dan pas naar bed. Meestal gaat hij dan heel tevreden slapen. Juni mama's: ja jammer dat er zoveel zijn afgehaakt. Hier: vanmiddag werd Damien krijsend wakker. Helemaal overstuur was hij en ik kon hem niet meer troosten. Hij verkrampte helemaal. Massage (wat ik gisteren geleerd had), hielp niet. Uiteindelijk heel even speentje gegeven en toen kwam hij tot rust. Ik vermoed dat hij niet goed reageerde op een klein waterijsje dat ik hem vanmiddag had gegeven. Niet meer doen dus.
xavi sorrie je bent morge pas jarig.....hahah domme ik! zo ben kapot! hier moet ik zeggen dat J echt nooit heeft en nog gehuild heeft als die naar bed moet ja de eerste 2 weken volgens mij en ineens accepteerde die het als ik hem om half 8 erin legde idiaal! en ook zus word nooit wakker van hem daar was ik zooo bang voor maar dat heb ik allemaal niet heb vast wel andere dingen ...maar nog wat ben zo trots op me dochter ze is sinds afgelopen donderdag overdags helemaal zindelijk en van de tut af! yes!!!!! scxheelt enorm in de luiers! J staat ook al een tijd met slaapzak in zijn bedje te jumpen en mamamamamama zeggen omdat die er maar uit wilt en gaat niet snel genoeg hier een zus met los handjes arme J word er moedeloos van .....ze was altijd zooo lief voor hem en nu dan weer iets naar hem toe gooien op hem liggen of zitten in de zandbak zand op zijn hoofd doen (leuk met die bos haren van hem...) herkent iemand dit???? en is het een fase? ik betrek haar overal bij en doe min. 1x per week iets alleen met haar lekker dagje shoppen of lekker lunchen of gewoon rondje speeltuin maar het lijkt wel of ze J het liefste niet hier heeft....terwijl ze smorgens meteen naar hem toe springt om hem wakker te maken en een kus te geven en van middag had ze hem ook wakker gemaakt stond ze aan zijn bedje hem aan het lachen te maken door een kiekeboe spelletje te spelen mamas! help me!
@Vogelinnetje: Ja, ik word er aardig wanhopig van... Dat gekrijs, daar kan ik dus echt niet tegen. Dat maakt dingen in me los, waar ik niet bepaald trots op ben Ik probeer wel elke avond een vast ritueel aan te houden, maar ze lijkt zich daar weinig van aan te trekken Ja, in eerste instantie gaat ze wel rustig liggen (meestal), maar dat is echt hooguit een kwartiertje, vaak begint het al na amper 5 minuten... Het is dus ook niet élke avond raak, vanavond en gisteravond wel weer, maar daarvoor heeft ze een week ofzo elke avond prima geslapen en daar weer voor was het dan een week of 2 af en aan, paar avonden ellende, paar avonden goed, etc. Enige wat helpt is haar haar avondflesje geven... Daarna gaat ze zonder problemen slapen. Maar ja, die krijgt ze normaal dus ergens tussen 10 en 12 zoiets (afhankelijk of ze zelf wakker wordt voor haar flesje of niet). Om dat nou ineens te vervroegen naar bijv. 7 uur, terwijl ze dan ook pas net haar avondeten op heeft vind ik ook weer zowat... Normaal gesproken drinkt ze in elk geval heel slecht haar flesje, als ze dat te kort op het eten krijgt en dan moet ik ook nog hopen dat ze dan niet ineens midden in de nacht wakker gaat worden Aaah, arme Damien, helemaal overstuur Voorlopig maar even wachten met een ijsje dan ja. Heb hier trouwens echt een ijs-monster Haha, je kan echt niet met goed fatsoen bij Marit in de buurt komen met een ijsje, zonder haar ook te geven Als je haar haar gang laat gaan, eet ze zo 1,5 bol roomijs op Heel anders dan haar zus wat dat betreft, die geeft maar weinig om ijs. @Bo: Goed van B. zeg, overdag zindelijk Als Maud slaapt, zal ze ook niet snel wakker worden van Marits gekrijs, maar Marit gaat vaak rond dezelfde tijd naar bed (of proberen we dan in elk geval ), dus ja, als Marit dan begint te krijsen, slaapt Maud nog niet... Vervelend dat B. nu zo tegen haar broertje doet Lastig ook... Zou eerlijk gezegd niet weten wat je er aan kan doen, zo te lezen geef je haar meer dan genoeg aandacht, dus dat kan het haast niet zijn. Misschien is dit haar manier om te willen spelen met haar broertje?? Of dat ze graag met hem wil spelen, maar het frustrerend vindt dat hij nog niet zo mee kan doen met wat zij wil en die frustraties dan zo uit? Iets anders zou ik zo ook niet kunnen bedenken. Maud is ook wel eens wat aan de ruwe kant tegen haar zusje, maar ik heb daar eigenlijk nog nooit opzet in kunnen ontdekken. Gewoon het spel van een 3-jarige die nog niet helemaal kan overzien wat voor gevolgen bij een bepaalde actie horen...
@ jvtje: Ai, da's niet fijn zo'n huilende baby... Hier nooit echt makkelijk gaan slapen, maar ken hem ondertussen goed genoeg om te weten wat ik moet doen. Vanavond was het wat druk bij m'n ouders. M'n vader is jarig en dan moet hij weer van arm naar arm en dan zit hij buiten en kan niet kruipen, dan halen we hem toch nog maar eens van de ene arm naar de andere... Pfff, ben maar liefst een uur bezig geweest om hem stil te krijgen. Huilen, lachen, willen spelen, doodmoe zijn, in z'n bed willen bijten (gelukkig aan z'n deur blijven staan en het op tijd gehoord/gezien). En zeggen dat het merendeel weet dat hij niet tegen drukte kan en al helemaal niet van arm naar arm naar arm gaan Denk dat ik ze nog maar eens vriendelijk ga vragen om daarmee te stoppen...
Voor de overige: heb wel bijgelezen maar de fut niet meer om te reageren. Zal voor morgen zijn Slaapwel iedereen! @ funkie: Huisje al versierd voor je kleine man? Heel veel plezier morgen!!
Hahha bo!!! Ja morgen ia hij jarig.. Vandaag een jaar geleden de laatste dag met zijn 2en!!! M'n vliezen waren al gebroken... En morgen zijn we een jaar trotse ouders.. Wat is t jaar voorbij gevlogen en wat is hij van een hulpeloze baby een knappe actieve jongen geworde .. Wat een hoop dingen heeft hij geleerd en meegemaakt al met hem.. Pffff haha trotse ouders zijn we hoor.. We hebben net de huiskamer versiert.. De boodshappen voor zaterdag zijn bijna allemaal binnen... Heb zo een zin in morgen.......
Jvtje, ik kan ook niet tegen krijsen, maar mijn man kan er beter tegen. Ik trek me dan terug en laat mijn man kijken. Hij straalt op zo'n moment ook meer rust uit. Maar het lijkt toch op verlatingsangst. Misschien een idee om duidelijk afscheid te nemen. Zeggen dat ze lekker moet gaan slapen en dat mama straks nog even komt kijken of ze lekker ligt. Je kunt op de bovenverdieping ook nog even blijven rommelen, zodat ze inderdaad hoort dat je in de buurt bent. Deze tip stond in ons boekje van het cb. Verlatingsangst is vanaf 9 maanden best groot en kan wel even aanhouden. Maar ik vind echt dat je je partner best een schop onder zijn kont mag geven. Ik lees wel vaker dat de opvoeding toch vaker op de vrouw aankomt. Jullie hebben toch samen gekozen voor je kind? Dan vind ik dat hij je ook een keer een avond op de bank mag gunnen. Ik heb een man getroffen die dit niet meer dan logisch vindt. Funkie, gefeliciteerd!!! Vandaag is de grote dag!!! 1 jaar zeg! nijntje, dat kan je gerust zeggen hoor. Doen wij ook en eigenlijk accepteert iedereen het. Gewoon vanuit het kind spreken ipv vanuit het bezoek. Maar was Ward ook niet oververmoeid omdat hij er laat in lag? Of is hij normale tijd naar bed gegaan? De meeste kleintjes kunnen het niet hebben als het vlak voordat ze naar bed gaan, het nog zo druk is. Damien in ieder geval niet. Bo, misschien dat de jaloerse fase nu pas komt? Zou je niet kunnen tegen tegen haar dat ze nu even zelf moet gaan spelen en dat je nu even tijd geeft aan J en dat zij straks weer aan de beurt is? Hier weer een rustige Damien gehad! Maar dat kon ook niet anders, want hij was zich gisteren zo aan het vermaken heel de dag door. Echt een tevreden kind. O en nog iets: hij drinkt eindelijk uit de tuitbeker! Ging erg goed. Die zetten we dus voortaan standaard op de salontafel, zodat hij het zelf kan pakken. Over dat ijsje: schepijs gaat hier ook erg goed, maar dit was een waterijsje. Misschien kleur- en smaakstoffen waar hij nog niet goed op reageert?
Funkie Van harte gefeliciteerd met Xavi! fijne dag vandaag. Alweer een jaar geleden was je in een bevalling bezig (of je was alweer klaar, kan ook nog ) @jvttje oh wat vreselijk, ik kan er ook helemaal niet tegen als Sanne huilt en zeker als ze dat elke avond zou doen zou ik mezelf geloof ik in de tuin laten kamperen ofzo Maar eh, met dat flesje om zeven uur, heb je dat al geprobeerd? soms geven die kleintjes zelf heel goed aan wat ze willen en hoef je het alleen maar op te pikken. Maar ik roep ook maar wat want de keren dat Sanne en Jesper s'nachts/s'avonds aan het spoken zijn die kan ik op 1 hand tellen, ik ben dus niet echt een ervaringsdeskundige zeg maar @personeelsfunctionaris in roermond e.o. haha lol, maar eh, ik spreek die taal niet zooooo ben meer met de ooooooooooo en inslikken enzo Het is inderdaad wel jammer dat er niet zoveel meer meeschrijven, maar d'r was ook een tijd dat je hier niet zoveel kon roepen zonder het gevoel te krijgen wat fouts te zeggen en toen ben ik zelf ook een tijdje niet geweest. Dat lag grotendeels aan mij hoor, maar sja, voel me toch wel enigszins aangesproken bij dit gedeelte.... Ons lieve roosje en june gaat het goed mee, ze hebben wel brand gehad in huis. Maar iedereen (behalve een kat) is er goed uitgekomen.
@bo Hier is ook zo'n fase geweest en vooral als jesper moe is dan moet zuslief het ontgelden. Wat ik heb gedaan is benoemen en aangeven dat ik het niet leuk vind en wanneer hij Sanne echt pijn deed dan moet hij op de gang, eerste 2 keer gewaarschuwt maar wanneer ik dat nu zie dan is het 1 streep naar de gang. Ik wil niet dat ze elkaar pijn doen, straks als sanne dingen gaat begrijpen dan zal ik hetzelfde bij haar gaan doen. Respect voor de medemens is een basisbeginsel die ik ze bij wil brengen..... hopenlijk lukt dat...
Oververmoeid lijkt me niet, want hij is de hele avond rondgedragen geweest en heeft op z'n fiets gezeten. Normaal kruipt hij het hele huis rond en is hij heel actief, denk eerder te weinig actief geweest. En hij lag er maar 10 min later in, dus dat valt nog al eens voor. Ik merk dat het bezoek het mij niet in dankbaarheid afneemt als ik er een opmerking over maak. Al een paar keren aan de hand gehad. Maar laat het dan net wel makkelijker zijn om hem neer te leggen. Pfff, waarom moet toch iedereen altijd op die kindjes afvliegen
@Funkie: van harte gefeliciteerd met de 1e verjaardag van Xavi!! Geniet er maar van, maak er een mooie dag van @Nijntje: Da's niet fijn, dat van hand tot hand... Daar kan Marit ook niet zo heel goed tegen. Maud vond dat altijd wel prima, die was wat dat betreft echt een makkelijke baby, maar bij Marit moeten we daar ook wel wat meer op letten. Wij zorgen daar dan ook gewoon voor, dat het niet gebeurt. Als mensen daar moeite mee hebben, pech gehad. Vorig jaar in augustus werd m'n sv 60, was ook groot feest... Hadden we boven de box een briefje opgehangen "afblijven!! Marit is geen pop en ze raakt overstuur als ze door allemaal voor haar vreemde mensen opgepakt wordt, dus dat gebeurt gewoon niet. Ze ligt hier prima in de box en als ze het daar niet meer zo naar haar zin heeft, dan zijn er haar ouders of opa&oma die haar op kunnen pakken. Niemand anders" Het heeft wel gewerkt... @Vogelinnetje: Marit heeft wel wat last van verlatingsangst de laatste tijd, maar geloof niet dat dat erg speelt bij het naar bed gaan... Helemaal zeker weten doe ik het natuurlijk ook niet (het is ook al best een aantal keer door mijn hoofd gegaan hoor, dat dat het misschien is), maar dan zou je verwachten dat ze rustig zou worden zodra je op haar kamertje komt, of toch minstens zodra je haar dan oppakt en ze weer aandacht krijgt. Maar dat is het dus niet. En er zijn ook genoeg avonden dat ze wel gewoon gaat slapen, ook in de afgelopen weken. Het is dus niet elke avond een drama... Na haar flesje gaat ze ook gewoon slapen, zonder nog een kik te geven... Dat kan ik dus allemaal niet zo goed rijmen met verlatingsangst, maar nogmaals, zeker weten doe ik het ook niet Ik geef m'n man ook wel eens een schop onder z'n kont Hij kan ook beter tegen dat gekrijs. Legt haar ook rustig al krijsend weer terug in bed en loopt zo naar beneden. Dat kan ik dus echt niet. Niet dat het helpt overigens, ze gaat niet dan ineens wel slapen en uiteindelijk loopt 1 van ons dan na een tijdje toch maar weer naar boven om haar weer uit bedje te halen, maar goed. Alleen de afgelopen 2 avonden, en vanavond ook nog, was/is hij niet thuis, dus ik kon hem simpelweg niet even naar Marit sturen... Goede oefening in zelfbeheersing, zullen we maar zeggen Als ik even blijf rommelen, huilt ze vaak minder hard dan wanneer ik beneden ben. Maar dat heeft puur te maken met het feit dat ze me dan bezig hoort en wil luisteren wat ze zoal hoort. En ja, dat luisteren gaat niet zo goed als je zelf de boel bij elkaar krijst natuurlijk Maar ze wordt er verder niet rustiger van en blijft evengoed huilen, net zolang tot ze opgepakt wordt. En als het rommelen van mama haar te lang duurt, zet ze het alsnog wel op een krijsen. Ik heb ook op haar kamertje al van alles geprobeerd: nog minder licht op haar kamertje, juist wat meer licht... wel muziekje aan, niet muziekje aan, dekentje weglaten, dekentje juist extra toestoppen, knuffeltje geven, zelf knuffeltje laten pakken, in een andere houding in bedje leggen. Wat ik ook probeer, het haalt gewoon niets uit. Ik vrees dat we gewoon maar moeten hopen dat haar tandjes snel doorkomen en het daarna weer beter wordt. @Nieky: Nee heb nog niet geprobeerd om haar wat eerder flesje te geven. Heb er wel al over gedacht om dat toch maar eens te proberen, maar dan doe ik dat graag op een dag dat m'n man de volgende ochtend ook thuis is, zodat hij zich 's morgens met de meisjes kan gaan bezig houden, mocht ik er midden in de nacht uit mogen omdat Marit dan honger heeft... (want dat komt ook op mij neer, aangezien manlief daar echt niet wakker van wordt) Haha, je spreekt de taal niet zo... Ik ook niet hoor Het is dat ik nog met een zachte g spreek, maar dat dialect, ik kan d'r niks van (ok, ik versta het wel, dat maakt het wel al makkelijker). Maar moet zeggen dat er hier over het algemeen wel goed rekening mee gehouden wordt hoor. Als je aangeeft dat je geen dialect praat, gaan de meesten gewoon in abn praten In Hengelo verstaan ze mij vast niet, dus of dat wat gaat worden... Ja, als je met een grote groep bent, moet je soms behoorlijk op de tenen lopen als je niemand voor het hoofd wil stoten. Dan hou je je mening over het één of ander vaak toch wat makkelijker maar voor je, om geen discussie/ruzie uit te lokken... Je hoeft je toch niet aangesproken te voelen? *Als* er al mensen zouden zijn die hier niet meer meeschrijven omdat jij hier ook meeschrijft (wat ik me nou echt niet kan voorstellen, maar goed), dan is dat toch hun verlies? Dan kunnen zij kennelijk niet omgaan met verschillende meningen en verschillende manieren van schrijven enzo... Moet jij je niet aantrekken hoor Fijn dat het met Roosje en June goed gaat Roosje is toch wel één van de meiden die ik hier mis... Ach jee, brand gehad, wat vervelend zeg Flink schrikken lijkt me... Gelukkig dat op 1 kat na iedereen er zonder kleerscheuren vanaf gekomen is. Dat is toch het belangrijkste... @Bo: Ik bedacht me vanmorgen nog, zou het niet "gewoon" kunnen zijn dat B. er moeite mee heeft dat J. nu ook met het speelgoed kan gaan spelen? De eerste maanden was het allemaal natuurlijk nog wel leuk en aardig, J. deed toch nog niet zoveel en als hij al wat speelde, dan was het rustig in de box, later misschien al wel op de grond, maar dan zat hij stil en moest hij het doen met de speeltjes in zijn directe omgeving... Dus da's allemaal nog niet zo 'gevaarlijk' voor B. Maar nu dat J. mobiel wordt en zelf ook de hele kamer door kan scheuren, kan hij natuurlijk ook bij al dat leuke speelgoed komen en hoeft hij het niet meer te hebben van die paar speeltjes die je bij hem neerlegt... Ik merk hier in elk geval aan Maud dat ze daar wel moeite mee heeft en er echt aan moet wennen. Ze slaat gelukkig niet ofzo, maar speeltjes worden wel regelmatig van elkaar afgepakt... En dat gebeurt niet altijd subtiel
Tja, het bezoek vindt het misschien niet leuk om te horen, die willen allemaal wel zo'n leuk babytje/dreumes vasthouden en even mee knuffelen en spelen... Hoe vaak krijgen ze gemiddeld ook zo'n kans... Maar daar moet je in het belang van Ward echt boven proberen te staan, want zoals je zelf ook al aangeeft zit JIJ daarna met een overprikkeld kind. Als er hier met een verjaardag ofzo al teveel tantes op Marit af dreigen te duiken, dan houden we haar lekker stevig tegen ons aan, zo van 'probeer haar nu nog maar eens af te pakken'. De meesten pikken dat wel op gelukkig. En ze accepteren (zij het vaak met wat mokken, maar dat is dan maar zo) ook de uitleg wel dat het niet om 1 persoon te doen is, maar dat als de ene Marit vast mag houden, de volgende dat ook wil en de daarop volgende, etc. en dat het alles bij elkaar gewoon teveel is voor d'r.
@nijntje Je moet doen met je kleine wat jij goed vindt, jij zit wel elke keer met een kereltje wat overstuur is van alle prikkels. Anderen kunnen daarvan balen, maarja, so be it hoor.